Goed gedrag belonen
Goed gedrag belonen werkt beter als straffen. Dat is zo bij het trainen van paarden en werkt ook bij het opvoeden van kinderen.
Maar nu mijn probleem: mijn zoon heeft moeite met iets, maar het gaat goed en ik beloon het, wordt mijn dochter die er nooit problemen mee heeft, jaloers. "Ik doe dat altijd goed en mij beloon je niet!"
Dat ik dat lang, lang geleden heb gedaan toen zij het nog moest leren, geldt natuurlijk niet meer. Ze was zelfs zo jaloers dat ze vond dat ik zoon altijd voortrok.
Maar zoon heeft duidelijk veel meer moeite met bepaalde dingen zich eigen te maken. En om mijn dochter altijd te belonen voor iets wat ze moeiteloos doet vind ik wat vreemd. Ze wordt echt ook beloond als ze iets wat zij moeilijk vindt goed doet. Dan is het de beurt van zoon om jaloers te zijn, want wat zij kan, kan hij nooooit. Mijn zoon vindt dus dat ik dochter altijd voortrek.
Omdat ze allebei denken dat de ander wordt voorgetrokken, zal het wel aardig in evenwicht zijn, maar hoe beloon ik zonder jaloers gebikkel?
Is dit een idee?
Zet een gelijk aantal dingen op papier waar ze een beloning voor krijgen.
B.v. bij de zoon
1. Heeft zijn jas opgehangen,
2. Heeft de tafel snel en netjes gedekt,
3. Heeft zijn lesjes allemaal afgemaakt op school,
4. Heeft eraan gedacht om zijn gym mee naar huis te nemen
B.v bij dochter
1. Heeft haar kamer netjes opgeruimd
2. Heeft de afwas keurig gedaan
3. Heeft haar fiets gelijk binnen gezet en netjes aan de kant
4. Heeft de douche na het douchen afgedroogd
Ik zal ze het idee eens voorleggen!
't Schiet me te binnen dat ik dan ook iets op het lijstje van beide kan zetten waar ze allebei moeite mee hebben: het op tijd stoppen met computeren. Maar ik denk dat ze dan aan een lijstje voor mij gaan beginnen! 
Of, wat hier werkt
Wij werken ook met beloningen maar ik moet zeggen dat in de praktijk het neerkomt om iets gezelligs voor de kinderen of ons allemaal (met dank aan Pietje). Het is soms iets extra lekkers bij de thee of je mag kiezen wat we eten en dat is dan voor allemaal. Ik kom er mee weg als ik een stuk chocolade geef als beloning en ook een stuk aan brusje. Levert geen scheven ogen op. Integendeel. Samen genieten, samen vieren.
Juist een extra compliment van de nietverdienende ontvanger. Dat gaat altijd goed.
Ik weet precies hoe het dan gaat, zo ongeveer:
Broer: "Mam, kijk, zus heeft haar bord naar de keuken gebracht, nu krijgen we toch wel een stukje chocola?" Ik: "Nou nee, dat doet ze namelijk altijd al." Zus: "Maar toen broer zijn bord naar de keuken bracht kregen we wel een stuk chocola!" Ik: "Ja, maar hij vergeet het zo vaak en toen dacht hij er wel aan." Zus: "O, dan ga ik het voortaan ook maar vergeten!" Broer en zus samen: "Aaaaaah mam, toe mogen we een stukje chocola?"
Dat wordt dan voortaan een stukje chocola als toetje als alle borden naar de keuken zijn gebracht. Geen borden naar de keuken dan geen chocola. Hè, zo klinkt het weer als straf!
andere methode dus
Dat betekent dus dat je een andere methode moet proberen, dan werkt dat belonen niet. Ken je how2talk2kids? er is ook een broers en zussen variant.
nouhhhh
Zo gaat het ook en ook niet, natuurlijk.
Als de een moet leren om z'n bord weg te zetten en dat is een bepaald aantal keer ook gedaan (naar gelang de afspraak die je hebt gemaakt), komt er chocolade of een speciaal toetje na het eten. En dan krijgt zus ook. Want anders komt er een scheef gezicht en een beloning met een zwarte rand (vervelende sfeer) dat werkt niet productief. En zij moet iets anders leren en als dat gelukt is, deelt hij ook mee in de beloning.
Zoals jij het stelt kan je het het beloningssysteem ondermijnen.
In het begin help je (de eerste 5x) en daarna wordt het iets meer doordat je niet meer zoveel meehelpt. En dan zal het een keer misgaan. Dan dus geen beloning. Daar leren ze ook van. Dus, laat het ook maar eens misgaan.
Ik weet niet of het bij jullie speelt maar het doet me denken aan het begin toen ik nog heel erg bezig was om het beloningssysteem hard te laten werken door er achteraan te zitten: alleen als het lukte, werd er ook geleerd. Er is ook een leermoment als iets niet is gelukt omdat er niet voor is gewerkt. Hoe minder woorden je er aan besteed op zo'n moment (als de bliksemafleider krijgt dan de schuld), hoe eerder er geleerd wordt, in stilte.
inderdaad
je beloont het gedrag waarvoor ze hun best moeten doen, dus kun je voor dochter andere dingen bedenken als voor zoon.
Waar je misschien ook eens aan moet denken is het aanbieden van verschillende beloningen. niet iets lekkers maar eerder samen ee spelletje doen o.i.d. Exclusieve aandacht!
Ze zijn ouder dan je misschien denkt...
Heb je ook How2talk2teens? Want ze zijn ouder dan misschien mocht blijken uit deze voorbeelden, 14 en 16 jaar. Maar ergens is het goede gedrag aan tafel (om maar eens een voorbeeld te geven) verdwenen. Vroeger hielpen ze me graag, tegenwoordig gooien ze er vaak met de pet naar. En toen dacht ik: goed gedrag belonen.
Of werkt dat niet meer bij pubers?
O maar
Als dat hun leeftijd is, zou ik het geloof ik anders aanpakken.
Wij hebben ook een puberkind met een stoornis, waarbij we hele andere verwachtingen hebben dan van de andere twee pubers.
Ten eerste is paycho-educatie aan de anderen heel belangrijk. Ze realiseerden zich niet vanzelf, hoe zwaar het leven van hun broer is. Dat hebben we echt uit moeten leggen. Daarnaast veel aandacht voor de dingen die hun leven moeilijk maken. Zij hebben ook hun uitdagingen en beperkingen. Het is belangrijk dat ze weten dat dit opgemerkt wordt en dat ze daar hulp bij krijgen. Zo heeft een dochter tot haar 15e veel steun nodig gehad met het starten van haar huiswerk. Die hulp kreeg ze ook. Die van 12 heeft erg veel moeite met het reguleren van haar emoties. Ook daarbij krijgt ze hulp en begrip.
Daarnaast is het heel belangrijk dat ze elkaar dingen gunnen. Zien dat broer een &&€&-dag heeft gehad en hem dan gunnen dat hij uit school op de pc kan om bij te komen, bijvoorbeeld. Dat benoemen wij dan en we laten merken dat we dit waarderen. Andersom ook trouwens. Ook dat benoemen we.
Ook hebben wij een paar uitgangspunten, die helpen.
Gelijk is niet eerlijk. Dat vind ik altijd een hele mooie. En: neem je mijn parkeerplaats, neem je dan ook mijn beperking? M.a.w.: 'ben je jaloers op je broer? Wil jij dan met hem ruilen, denk je dat hij een fijn en makkelijk bestaan heeft?' Die laatste werkt hier prima, want het is voor iedereen die van hem houdt wel duidelijk, dat onze zoon geen fijn leven leidt. 
))))
Ik zou niet meer werkebpn met beloningen op deze leeftijd, maar beloningen hebben hier toch nooit gewerkt. Het uitblijven van de beloning wordt als straf ervaren en dan ben je dus aan het straffen ipv belonen, ook al bedoel je het nog zo positief.
