Gezinnen vluchten naar belgië voor jeugdzorg
Gisteren bij radio 1 een item van de EO over ouders die vluchten naar Belgie om aan de Nederlandse jeugdzorg te ontkomen. Het radio item is feitelijk een aankondiging van de uitzending in Netwerk gisteravond.
Op de radio spitst de reportage zich toe op het verhaal van Deon van Moorsel, een gescheiden vader die zijn dochter kwijt dreigde te raken omdat de moeder van het kind psychiatrische problemen kreeg. Het kind zou niet bij hem geplaatst worden, maar bij een pleeggezin. Voor de hechting aan dat pleeggezin was het plan het contact met de vader te verminderen.
Luister hier:
http://www.radio1.nl/contents/4320-gezinnen-vluchten-naar-belgie-voor-jeugdzorg?autostart=4769
Vol belangstelling heb ik gisteren de uitzending van Netwerk gezien. Die was van een heel andere toon. Niet het verhaal van Deon, maar dat van twee andere gevallen stond centraal. Niet de verbazing over het verschil tussen de Nederlandse aanpak en de Belgische met de centrale vraag 'schiet Nederland niet door', maar een teneur die een beetje doet alsof naar Belgie verhuizen met je kinderen hetzelfde is als naar het donkere bos in Afrika, verstoken van elke redelijke bescherming van kinderen.
Zie http://www.netwerk.tv/
De reacties van de kamerleden zijn navenant. Toppunt van navelstaren.
Rouvoet reageert schriftelijk op de site van Netwerk:"Kinderen zijn er niet mee geholpen als ouders naar het buitenland verhuizen om de jeugdbescherming te ontlopen. Als het gebeurt, zijn er in de praktijk hele korte lijnen met de buitenlandse instanties die de zorg overnemen. In het belang van deze kinderen ga ik nader onderzoeken hoe vaak het voorkomt en of het in de praktijk mogelijk is om de overdracht van de zorg voor deze kinderen te verbeteren. Daarover zal ik ook contact opnemen met mijn Belgische ambtgenoot."
En dat is een open deur. Uit de radioreportage over Deon blijkt zonneklaar dat er naar aanleiding van dit contact tussen de (Europese!) overheden, onderzoek is gedaan naar de vraag of de dochter van Deon bij hem kan blijven wonen. En dat kan, volgens de Belgische opvattingen over Jeugdzorg. Dat is niet zo gek, want met die vader is niks aan de hand. Het is een oplossing die ook in Nederland gekozen had kunnen worden.
Twee verbazingen eigenlijk over die Netwerkuitzending. Ten eerste dat ie zo anders van toon was dan de radio uitzending, ten tweede de vreemde reacties van de kamerleden met teksten als 'deze vluchtroute moet worden afgesneden' alsof er geen enkel signaal is om eens kritisch te kijken naar het beleid van Jeugdzorg in Nederland. En bovendien alsof België geen goede buur en Europees lid is waartussen bewegingsvrijheid van burgers bestaat, maar een apenland waar jeugdzorg op derde wereld niveau verleend wordt.
Wat een arrogantie!
Groet,
Miriam Lavell
De anderen zijn gek
Miriam, die 'de anderen zijn gek' houding is vziw niet ongebruikelijk. Het wordt ook als buitengewoon onfatsoenlijk gezien dat mensen die een partner uit het buitenland aan de haak hebben geslagen de Nederlandse inburgerings- en inkomenseisen ontwijken via de 'België-route'. En foei, die Belgjes toch, die het heel anders doen dan wij. Het most niet magge.
Gek genoeg gaat een dergelijk wantrouwen dan weer niet zover dat uitlevering van Nederlanders aan de VS geweigerd wordt wegens ernstige twijfels over de rechtsgang en het gevangenisregime daar, en daar zou nou naar mijn mening weer alle aanleiding voor zijn 
Groeten,
Temet
Verbazing alom
hier. Er werd idd totaal niet ingegaan op de opmerking van de Belgische Jeugdzorgmevrouw, die voor mij totaal terecht aangaf dat in België pleegzorgplaatsingen echt het einde van de route zijn, als het echt niet meer anders kan. In Nederland is dat zo ongeveer het eerste waarmee begonnen wordt.
De interviewer van Netwerk heeft een kans laten liggen, hij wilde even inhaken hierop, (is NL niet veel te streng), maar ging totaal niet in op het nietszeggende antwoord van de Jeugdzorgmevrouw.
Wat ik wel jammer vond was dat die mevrouw met die twee dochters (die vooral thuis en niet op school bleken te zitten), weer zo'n vooroordeelbevestigend geval bleek te zijn. Maar ook in zo'n geval zou uithuisplaatsing helemaal niet nodig zijn. Bovendien bleken de dochters o.a. in een jeugdgevangenis te hebben gezeten, waar je echt niet wordt klaargestoomd om weer regulier onderwijs te volgen. Mijn stiefdochter heeft (vrijwillig, dat wel) uit huis gewoond in diverse instellingen. Dat zij nu weer een MBO opleiding aan het volgen is, is eigenlijk een wonder, en alleen maar toe te schrijven aan haar eigen kwaliteiten. In de tijd dat zij in tehuizen verbleef ging vrijwel niemand van de pubers aldaar regulier naar school. M.i. houdt vooral uithuisplaatsing in Nederland een groot risico in voor de betreffende kinderen. Ik pleit, zoals altijd, voor intensieve begeleiding van het gezin waar het kind in hoort, zodat alle betrokkenen erop vooruit gaan.
ik deel je verbazing, Miriam. Heb net als jij zowel de radio-uitzending als netwerk gevolgd. De interviewer in netwerk was kennelijk slecht op de hoogte en misschien dat hij daarom niet 'doorpakte'. Ik vond de arrogantie waar jij het over hebt, griezelig. Iedereen kan zo langzamerhand op de hoogte zijn van de tekortkomingen van de Nederlandse jeugdzorg en er wordt gereageerd alsof je niet goed snik bent als je je daaraan onttrekt. Er werd gewoon gezegd dat zo'n meisje in de jeugdgevangenis had gezeten, maar niettemin moest ze toch maar terug. ????
Maar het is een arrogantie die ik ook heb gezien ivm adoptie. Je hebt dan eveneens met twee nationale wetgevingen te maken. Natuurlijk gooien de meeste landen waar kinderen vandaan komen, hun staatburgertjes niet zo maar blind over de grens. Er zijn allerlei regels en inderdaad net zoals in Nederland, bureaucratische oplossingen en controlesystemen voor verzonnen. Toch reageren veel mensen als ze daarvan horen, alsof zo'n ander land niet goed snik is met zijn regels. In de trant van: "ze moeten blij zijn dat ze hierheen kunnen". Ja hoor. Als jeugdzorg zo doorgaat, zou ik als ik donorland was, geen kind meer hierheen laten gaan. Stel dat er hulp nodig blijkt te zijn.... We zijn inderdaad arrogant en zelfgenoegzaam.
Overigens is de vlucht voor jeugdzorg ook al in de NRC aan de orde geweest. In Duitsland zitten ook allerlei mensen die anders hun kinderen kwijt zouden zijn. Zelfde situatie als die mijnheer: gescheiden, moeder krijgt psychische problemen en jeugdzorg weigert het kind vervolgens bij de vader te plaatsen. Komt kennelijk vaker voor.
