Gevolgen harde val op stenen vloer
Mijn zoontje van 23 maanden is een tijdje terug achterover gevallen van de bank. Vanaf zo'n 50cm hoogte viel hij achterover, op zijn achterhoofd, op de stenen vloer.
Het gaf zo'n harde knal dat iedereen uit het (vrij grote) huis naar de woonkamer kwam.
Ik was op dat moment op hem aan het letten. Helaas keek ik net de andere kant op en zag het niet gebeuren.
Ik maak me enorme zorgen om de gevolgen van deze smak. Het klinkt gek, maar ik heb later van 10cm mijn hoofd tegen de vloer laten knallen en dat was al zeer pijnlijk. Laat staan van zo'n hoogte, en dan een mannetje van destijds 18 maanden.
Hij is niet bewusteloos geweest, begon binnen een seconde te huilen en hield na 2 minuten weer op. Verder geen symptomen van een hersenschudding of -bloeding zoals braken, weinig energie of draaiende ogen.
Toch denk ik nu, maanden later, er nog vaak aan terug. En hoor ik die harde knal weer - een knal die ik had kunnen en moeten voorkomen door beter op te letten.
Er lijkt niks aan de hand, maar toch kamp ik met schuldgevoelens en moet ik er vaak aan terug denken. Het was zo'n harde klap dat ik me haast niet kan voorstellen dat er behalve een korte huilbui niks aan de hand is (geweest).
Heb jij iets dergelijk meegemaakt en hoe ga je daarmee om? Tips of adviezen?
Dank je wel 
Een bezorgde vader (die nu veeel beter oplet)
Arts
Heb je toen een arts geraadpleegd? Zo niet, doe het alsnog. En zo ja, doe het dan ook. Als je je zorgen maakt is dat niet voor niets. Mijn dochter heeft toen ze vier was een klap op haar hoofd gehad bij een autoongeluk. Ze viel vrijwel meteen in een diepe slaap. Ambulance kwam en constateerde dat ze sliep door de shock en dat er verder niks aan de hand was. Later ben ik zelf nog bij slachtofferhulp geweest want ik kreeg nachtmerries, ook over mijn dochter. Op hun aanraden ben ik nog een keer naar een arts geweest met haar. Er was inderdaad niks aan de hand met haar hoofd, maar het heeft mij gerustgesteld.
inderdaad
Volgende x even arts bellen en s nachts wakker maken om te kijken of er geen hersenschudding is. Onze zoon heeft ook een keer een smakker gemaakt toen hij 2 was. Hij viel ook in slaap en dat was geen goed teken. Ondanks dat was er verder alsnog niks aan de hand maar we kregen wel een wekadvies.
Een andere keer is hij van de trap gestuiterd in een onbewaakt ogenblik. Daar heb ik ook een tijdje slecht van geslapen en ik had steeds van die wat als dromen/gedachten. Toch ging dat vanzelf weer weg. Dus voor je eigen gemoedsrust wellicht alsnog dokter bellen en dan als er niks is: let it go.
Sterkte.
Kids zijn mega mega mega flexibel. Kunnen echt wel tegen een stootje
voorkomen
Laat om te beginnen het idee los dat je dit had kunnen voorkomen. je kùnt niet alles voorkomen. Echt niet. Hoe zou je dat moeten doen dan? Je kind permanent een helmpje op en een pak van aan elkaar genaaide matrassen aan? Jij iedere seconde van de dag op maximaal 10cm afstand zonder je ogen ooit even van hem af te halen?
Dacht je dat je kind zich dan gezond kan ontwikkelen? Ik dacht het niet.
Dit soort dingen gebeuren (ik weet er alles van, met 4 zeer ondernemende kinderen, die altijd overal opklommen en ook wel eens afvielen).
Als je kind meteen ging huilen en je ook later geen enkel teken hebt gezien van letsel, dan is er gewoon niets aan de hand. Vertrouw daar nu maar op. Zoals al gezegd: kinderen kunnen wel wat hebben!
Je doet je best, je vermijdt grote en onnodige risico's en verder moet je erop vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Zelf ben je ook groot geworden immers, net als alle mensen om je heen. Je kind gaat zich zonder enige twijfel nog wel eens vaker bezeren. C'est la vie.
kleedje
Meteen huilen is een heel goed teken. Ik denk dat je je niet schuldig moet voelen, deze dingen kan iedereen gebeuren.
Wat je nu wel kan overwegen is een kleedje onder de bank te leggen, zodat als hij nog een keer valt iets minder hard valt.
Emma
"Als je je zorgen maakt is dat niet voor niets."
Ik kan niet voor anderen spreken, maar gelukkig maak ik mij meestal wel degelijk voor niets zorgen. Ik ben vast niet de enige.
zorgen
Ik bedoel eerder dat het niet gek is dat je je zorgen maakt.
Rob
Mijn dochter is op ongeveer dezelfde leeftijd, ietsje jonger, over de voet van iemand gestruikeld. Ze viel daarna hard op haar hoofd. Er klonk toen ook zo'n dof geluid, plok. Er leek verder ook uiteindelijk niets aan de hand, behalve een dikke bult. Maar dat geluid, oei, dat hoor ik nog steeds, zelfs na bijna 15 jaar. En het rare is, ze is nu 16 en heeft eigenlijk altijd wat concentratieproblemen gehad en ik denk steeds "zou dat door die val komen" maar ja, ze zit nu anders wel in VWO5, dus het zal allemaal wel los lopen. Ik kan dus je gevoelens helemaal begrijpen. Vooral dat geluid.
Kinderbotten
Kinderschedels kunnen wel wat hebben. Dat je rot bent geschrokken, snap ik. Mijn oudste is toen ze klein was van de trap gevallen. Ik heb mezelf met bibberknietjes op de onderste trede laten zakken en moest echt even bijkomen. Kind deed het gelukkig nog naar behoren.
mijne ook
Mijn dochter is toen ze anderhalf was achterover van het aanrecht gevallen. Ik had haar vast om haar tanden te poetsen en ineens maakte ze een rare draai en viel ze onder mijn arm door achterover op de stenen vloer. Gelukkig gilde ze meteen de boel bij elkaar. Ze had een blauwe bult zo groot als een ei. Kind opgepakt en naar de eerste hulp. Daar kregen we een koude natte doek om erop te leggen. Ik moest haar 's nachts inderdaad een paar keer wakker maken en gelukkig reageerde ze daar net zo chagrijnig op als normaal (ze houdt er niet van om wakker te worden gemaakt). Later is ze nog een keer met haar kop op de rand van een zandbak gevallen. Zelfde ritueel. Inmiddels is ze 17 en bepaald niet 'op haar achterhoofd gevallen'. Niks aan overgehouden dus.
De mijne was iets ouder
Ik denk hij een jaar of 6 was toen hij met een potje 'scoutingvoetbal' een knalharde voetbal tegen zijn hoofd kreeg (deelnemers van 5 tot 40 jaar ongeveer, volledig gemengd, geen regels anders dan elkaar geen pijn doen). Hij stond gewoon toevallig op de verkeerde plek. Hij ging direct tegen de vlakte, letterlijk natuurlijk maar ook figuurlijk, het duurde wel even voor er weer wat beweging in zat, hij huilde ook niet. Ik heb het van de zijlijn zien gebeuren en was er natuurlijk direct bij, en gelukkig waren er meerdere mensen die mij eraan herinnerden om hem niet direct op te pakken, maar even af te wachten hoe hij zou reageren. Hij heeft de rest van de avond bij mij op schoot gehangen, en we zijn vroeg naar huis gegaan... Hij heeft er gelukkig niets aan overgehouden (een dag wel wat slapjes) en heeft daarna nog jaren enthousiast gevoetbald én bij de scouting gezeten.
