Gestoorde biologische moeder

Robbie, jij schrijft: “Ik ben het niet eens dat jullie je in moeder en haar problemen moet verdiepen. Dat is niet jullieprobleem.”

En:

“Ze redeneren vanuit hun eigen refentie kader. Dat je in principe met mensen moet kunnen communiceren.”

Dat laatste is de enige reden voor TS en haar partner om zich te verdiepen in de problematiek. Als naaste van een borderliner moet het tot je doordringen dat je niet het normale kunt verwachten en is het belangrijk daar strategisch naar te gaan handelen. Dat gaat vaak niet helemaal vanzelf omdat je hardnekkig verontwaardigd blijft verwachten dat de ander zich nou maar eens normaal moet gaan gedragen. Zoals jij weet is dat een illusie die je moet loslaten. Om dat te doen, en zelf effectiever te gaan handelen, op te houden grenzeloos gedrag te stimuleren, kun je veel hebben aan wat inzicht in wat met de borderliner er aan de hand is. En aan lotgenotencontact, wat jij hier ook biedt. Dat geeft ook inzicht in de problematiek en bevestiging dat het niet normaal is en dat je grenzen mag/moet stellen. 

'Maar waarom willen mensen dat altijd weten. Als gezond mens kan je prima beoordelen of diegene waar het om gaat, gestoord gedrag vertoond.' Hier op het forum worden exen van alles toegedicht en meestal niet de aardigste dingen. Borderline is een serieus en ernstig probleem, niet iets wat je iemand zomaar kunt toedichten.

Verder eens met Mija.

Tsjor

tsjor schreef op 21-02-2021 om 11:35:

'Maar waarom willen mensen dat altijd weten. Als gezond mens kan je prima beoordelen of diegene waar het om gaat, gestoord gedrag vertoond.' Hier op het forum worden exen van alles toegedicht en meestal niet de aardigste dingen. Borderline is een serieus en ernstig probleem, niet iets wat je iemand zomaar kunt toedichten.

Verder eens met Mija.

Tsjor

Ik vind dit een lastige. Natuurlijk kun je niet te pas en te onpas mensen borderliner gaan lopen noemen maar soms heb je wel ‘tekst’ nodig om te beschrijven en begrijpen wat er aan de hand is. ‘Borderline’ is dan soms gewoon een effectieve samenvatting, ook als er geen diagnose is. Wij raden TS aan om zich in de problematiek te verdiepen. Maar hoe zou ze dat kunnen doen als er geen naam voor was? Je kunt, als je dit soort problemen hebt met iemand, nou eenmaal niet op de pauzeknop duwen tot de ander het fatsoen heeft zich netjes te laten diagnostiseren. Ik hanteer het soms wel als een soort werktitel, of richtingaanwijzer. Je moet toch iets. 

Juist als je met diagnoses komt gaan mensen maar ook instanties je slechter geloven en wantrouwen dat je de ander zwart maakt om er zelf beter van te worden omdat er tegengestelde belangen zijn.

Je kunt beter beschrijven wat het gedrag, welk gedrag en hoe dan, met jou en de kinderen doet.

Maar ook dan heb je het Cassandra effect. Je vertelt het en men gelooft je niet tot het te laat is. En dat snap ik zelf heel goed. Ik kon zelf niet geloven dat iemand zich met een blijkbaar psychische kwetsbaarheid die je aanvankelijk echt niet in de gaten hebt, zo vernietigend kan gaan gedragen. Zelfs als je het zelf meemaakt kun je het bijna niet geloven.

Laat staan omstanders die het niet meemaken of kennen. 

Robbie, ik zeg helemaal niet dat ts zich moet verdiepen in de ex van haar ex. Ik zeg: "

ze kán niet veranderen.

Dat moet je gaan incalculeren anders zal je je steeds blijven ergeren. Steek daarnaast je licht op over hoe om te gaan met borderline patiënten." 

Dubbel dit. AnneJ, gedrag sec omschrijven dekt de lading vaak niet of moet veel te uitgebreid. Iedereen vertoont nu eenmaal min of meer gestoord of ongewenst gedrag. Iedereen is weleens emotioneel uit balans of toont grensoverschrijdend gedrag. Persoonlijkheidsproblematiek gaat zoveel verder en is veel invasiever. Het praten over losse problemen of situaties is als het praten over het missen van een toetje vandaag terwijl je al maanden honger hebt met geen zicht op perspectief op voldoende voedsel. 

Het dekt de lading gewoon niet. 

Shebastiefmama schreef op 21-02-2021 om 11:10:

Bedankt iedereen voor de reacties die helpen zeker wel ! Elke dag sta ik met een slecht gevoel op omdat ik weet dat mijn stiefzoon niks minder wilt dan papa zien zoals die normaal gewend is.Hij heeft had het altijd zo naar zijn zin bij ons en we missen hem zeer vandaar ook onze woede nou woede eerder verdriet. Wij hebben zelf nog geen kids we zijn er nog mee bezig maar toch blijft dit in je achterhoofd zitten het idee dat hij daar onveilig zit geeft me een draai in me maag en Rob je weet precies wat we meemaken wow ik vind ook dus dat we beter geen persoonlijk contact met haar kunnen hebben en dat er een professioneel iemand tussen zit het liefst.Met de huis-arts praten vind ik een top idee wat gek dat we daar nooit aan hebben gedacht idd. Het lijkt een ijndeloze strijd dit ,elke dag dat mijn man zijn zoon niet ziet zie ik de pijn in zijn ogen en dat weet ze gewoon het ergste is ze doet hun zoon nog meer pijn daardoor dat hoort niet ik zie dat idd als een vorm van kindermishandeling . Ze zou juist blij moeten zijn dat ik haar probeerde te helpen ,ze zei eerst ook dat ze er blij mee was tot ik nare sneren naar mijn richting toe kreeg achja misschien was dat idd naïef van me maar ik heb zeker geleerd uit mijn fouten.alles wat zij doet of zegt is idd nooit in het belang van de kleine.Ik ken haar ondertussen bijna 7 jaar nu en in die tijd is niks verandert echt alleen erger geworden. Robbie ik houd je advies in mijn achterhoofd! Ik hoop ook dat alles nu rustig is aan jouw kant ik vind het vreselijk wat je hebt meegemaakt ,mijn man die heeft nu inmiddels ook contact met de andere vaders ,die willen ook allemaal hun kids weer zien Dankje hier voor,bedankt iedereen x

hoi,

nee, dat is het nare. rustig wordt het nooit. onlangs politie aan mijn deur. of ik wist waar mijn ex was.  Ik had die ochtend melding gemaakt dat ik me zorgen om haar maakte.Ik, nujn familie en vrienden hadden zulke vreemde appjes gekregen. Dat ik me echt zorgen om haar maakte.Het gekkeis, dat doe je dan ook. Bij wijze van spreken zou ik haar wat aan kunnen doen. Wat ik nooit zou doen. Maar opzo een moment maak je je toch zorgen. Ben ik gelukkig toch nog een mens .

Deze melding bleek de druppel. Ze waren bezig haar gedwongen op te nemen. En toen smeerde ze em.Isnog een hele zoektocht in de nacht geworden door vele politie eenheden. Uiteindelijk hebben ze haar gevonden. Gelukkig maar. Ik zou mijn kinderen dat bericht dat er iets met hun moeder aan de hand is niet willen geven.

Nu is ze veilig en in goede handen.Dit geeft ons allemaal de broodnodige rust. Dat gaat helaas weer over. Maar we hebben even rust.

Veel mensen vergeten dat het gaat om zwaar psychiaytische patienten. Maar in onze samenleving is borderline iets geworden voor hysterische meisjes, die gewoon puberaal en depressief zijn. Met deze mensen valt dus echt niet te praten.

Ik benook heel erg benieuwd, van de mensen die in deze topicmeepraten,die werkelijk een borderline patient in hun naaste omgeving meehebben gemaakt. En een hulpverleners en mensen die weleen verre nicht hebben die zijn zus had borderline. Nee echt mee geleefd.