Gastgezinnen gezocht voor scholieren uit azië ( met toestemming van de forumredactie!)

Wat leuk om mijn uitwisselingsorganisatie hier te zien

Ik heb na bijna 30 jaar nog intensief contact met mijn gastfamilie en ben ze (en de organisatie) nog steeds dankbaar voor hoe mijn uitwisselingsjaar mij heeft gevormd.

Regelmatig horen we van de Italiaanse en Amerikaanse AFSers die later bij mijn ouders hebben gewoond. Wat ik toen vooral leuk vond, was hoe we opeens met andere ogen naar ons eigen gezin en onze eigen omgeving gingen kijken.

Volgend jaar zijn we zover om zelf gastgezin te worden -ik kan er nu al naar uitzien!

Wat grappig

Gezien de allesoverheersende chaos die momenteel in ons huis heerst (kleine kinderen en chaotische ouders...) zie ik dit bij ons niet op korte termijn gebeuren, maar ik houd het in het achterhoofd, misschien over een paar jaar nog eens. En dan bij voorkeur iemand uit Indonesië natuurlijk, gezien de afkomst van partner

Maar ik vraag me af: zijn die Indonesische scholieren geen moslim? Zonder meer meedraaien bij de dagelijkse prak lijkt me dan niet vanzelfsprekend eigenlijk.

Groeten,

Temet

Lijkt me heel erg leuk

maar mijn kinderen zijn nu nog wel erg klein. Lijkt me veel leuker als ze in leeftijd een beetje aansluiten!

Mijk

Ex afs

Ook ik ben een ex afs er en net terug van bezoek aan gastgezin na 20 jaar. Erg bijzonder ! Ik had daar jonge kinderen als gastzusjes en broertjes. Dat was verder geen probleem. Ik kreeg veel vriendinnen op school. Enige lastige is wellicht dat de sprong voor jezelf ineens groot is omdat je niet in de leeftijd bent meegegroeid en in moet leven in 18 jarige.
Zomer is voor mij te korte termijn. Maar ben zeker op idee gebracht. Al lijkt me iemand uit azië qua taal echt lastig. Hoe snel zullen zij het ned onder knie hebben ?

Teleurstellend voor zo'n kind lijkt mij

ik heb dat oproepje voor dat Thaise meisje eens gelezen, super intelligent kind, hoge verwachtingen heeft NL, houdt van muziek.

Nou ken ik een beetje het dagelijks leven in ZO azie en dan ben ik dus heel erg bang dat zo'n kind zich vreselijk eenzaam gaat voelen, het constant koud heeft, telkens mee wil helpen in huis en super beleefd is, op straat schrikt van alle botte opmerkingen en gedrag etc.

Stel dat mijn oudste een jaar of 16 is (dan is de jongste 10) dan zit ik met een brutale puber in huis die geen aandacht wil besteden aan dat meisje, ik mij constant schuldig voel op de dagen dat ik werk en ook mij schuldig voel op de dagen dat ik niet werk. Hmm, en dan moet ze mee met boodschappen doen (saai !). En dan kan ik haar niet eens een grote slaapkamer aan bieden met karaoke set (aziaten zijn gek op karaoke en dingen zoals bowlen, gaan heel veel buiten de deur eten, hebben veel gezellige dingen te doen met gezellige vriendelijke over beleefde leeftijdsgenoten).

maar goed, het lijkt mij dus niet zo leuk voor zo'n meisje hier want ik vind wel dat ik dan wat moet bieden. Musea wil ik haar allemaal met liefde laten zien, idem een bezoekje op een boerderij en de zaanse schans, maar het dagelijks leven is hier echt heel anders en veel killer dan daar in Thailand.

Hoe lang

duurt zo'n gastverblijf eigenlijk ?

Kijk als het in een half jaar max is dan zie ik het mezelf nog wel een keertje doen en dan in de zomer zodat we veel naar buiten kunnen om dingen te zien.

Domme vraag misschien

Domme vraag misschien, maar ik stel m toch: gaan die Thaise etc kinderen naar een gewone NL middelbare school? Daar snappen ze toch niks van! Of gaan ze naar een internationale school of tweetalig VWO oid?

Groeten,

Temet

Ja precies temet

en dan zitten ze tussen dat vervelende volk wat de leerkracht het leven zuur maakt, helemaal in hun eentje. Of je moet het zo voor elkaar krijgen dat je weet dat een ander gezin in de buurt (zelfde stad oid) ook een gastkind heeft uit het zelfde land en ze samen ook wat kunnen optrekken.

Ik sta er wel positief tegen over, heb er net eens tegen mijn man iets over gezegd, het lijkt mij ook erg goed voor mijn kinderen om eens mee te maken hoe een kind uit een andere cultuur leeft en ook mee te maken hoe het is om een puber uit een ander land hier te hebben, wereld van verschil letterlijk. Maar als we het doen als de kinderen nog klein zijn dan heb je een puber s'avonds op de bank terwijl ik dan net blij ben dat mijn tuig slaapt en we nog wat aandacht voor elkaar hebben (tussen het oo'en de werkverslaving van mijn man in... haha).

Misschien is dat piepkleine kamertje hier wat we dan over hebben niet eens zo'n issue, tenzij ze een bed nodig hebben wat langer dan 180 is (het is echt een piepklein kamertje) en er dus een soortgenoot in de buurt zit waar wat mee opgetrokken kan worden.

Ervaring maar andere

organisatie, nl. travel active. Wij hebben een half jaar een jongen uit Brussel in huis gehad. Die had het half jaar daarvoor in de VS gezeten. Een jaar later hebben we opnieuw een half jaar een meisje uit de VS in huis gehad. Zij gingen gewoon naar een nederlandse school, hadden een paar weken introductie gehad in NL met veel taalonderricht. Daarna in het gezin en op school en zo mogelijk clubjes / verenigingen verder taal leren. De 1 pikt het sneller op dan een ander en je moet niet in de val trappen van maar engels te gaan praten. Ik dacht dat AFS de kinderen ong 11 mnd bij iemand in huis plaatst. Ook vanuit de organisatie worden er regionale en landelijke dingen georganiseerd.

School (@temet) & "anders" (@manda)

Voor zover ik weet, worden de meeste AFSers geplaats in 4 Havo/4 VWO of 5 VWO (Afhankelijk van leeftijd) - heel af en toe lukt een plaatsing op een MBO.

Juist door de onderdompeling leren ze zich heel snel redden in de taal van het land waar ze wonen. Als het gezin na de 1e opstart fase gewoon Nederlands spreekt thuis en er ook op school veel Nederlands wordt gebruikt, kunnen ze zich na een paar maanden al prima redden. En inderdaad, in het begin snappen ze even niks.... nieuwe taal, nieuwe cultuur, nieuwe gezinsgewoontes moet je je allemaal al doende eigen maken. Maar juist dat is een geweldig leerproces, waar ik in ieder geval veel aan gehad heb.

En het is juist de bedoeling dat het "anders is" - anders kon je net zo goed thuis blijven. Voor de meeste Aziaten en Latino's is de kennismaking met sneeuw en ijs het hoogtepunt van het jaar.

Gastgezin zijn, is in principe bedoeld voor het hele schooljaar, maar kan ook voor kortere periodes (studenten uit Wallonie komen voor 3 maanden naar Nederland en een deel van de groep wordt soms bij aankomst in welkomstgezinnen geplaatst voor de 1e twee a drie maanden.

hier een blog van een studente van vorig jaar:
http://caitlininholland.blogspot.com/
geeft wel een mooi beeld van het proces waar ze doorheengaan.

Pelle

misschien is dat wel wat inderdaad, niet nu maar over een paar jaar.

Manda rijn

Een gastkind moet zich aanpassen aan het land en het gezin waar hij of zij in terecht komt en niet andersom. Je kunt als gastgezin natuurlijk wel zoveel mogelijk doen om ze op hun gemak te stellen, maar ik neem aan dat een intelligent kind weet waar ze aan beginnen. Ander land, andere cultuur.
Mijn dochter heeft 11 maanden in het noorden van Amerika bij een gastgezin gezeten. Beide mensen werkten 60 uur p.w. Ze was heel veel op zich zelf aangewezen, verveelde zich soms dood, maar heeft toch wel een top jaar gehad, vol met nieuwe indrukken, verbazing over de heel andere levenswijze, is een stuk zelfstandiger geworden en had het niet willen missen.
Ik zou best een gastkind willen, maar daar moet het hele gezin achter staan en meneer F ziet het niet zitten. jammer.

Manda niet iedereen

zal het daarom doen zo n uitwisseling. Niet elk kind wil het. Neem van mij aan dat een uitwisselingsstudent verdomd goed weet waar ie aan begint. Ik heb het zelf ook gedaan naar een land waarvan ik de taal niet kende en het gezin sprak geen engels. Ik kreeg een intake thuis met allemaal vragen en mijn motivatie. Aldaar kregen we een kennismakingskamp, waar je soort spoed cursus kreeg over de cultuur en de gebruiken ed. Door het jaar heen waren er uitwisselingskampen. Aan het eind kreeg je een paar dagen kamp om je voor te bereiden op je terugkeer omdat in NL vrienden minder veranderd waren dan ikzelf. etc etc.
En dat het leven soms niet leuk is so be it. Dat weet zo n student echt wel. En tuurlijk voel je je dan verantwoordelijk maar jij als gezin hoeft je inderdaad niet enorm aan te gaan zitten passen.
Ik zelf sliep daar op een slaapkamer met 3 kleine kinderen. Ik was toen 18. Ik ging naar de lokale school (had vwo dipl al in mijn zak) en heb juist daardoor heel snel vrienden gemaakt en heel snel de taal geleerd. Op zo n school vindt iedereen dat best interessant en uiteindelijk zal zo n kind vrienden moeten maken en dan ben je volgens mij blij als ze nog es thuis is
Het lijkt mij andersom als gezin ook heel leerzaam ook voor onze eigen kinderen. Ik wacht nog heel even tot jongste iets ouder is en ons huis af....

Vervolg

ik had het niet willen missen en heb ook hele moeilijke perioden gekend. Ben heel zelfstandig geworden, en spreek nog steeds vloeiend spaans. Ik heb nog steeds contact met het gezin waarvan de kleine kinderen van toen nu zelf ook kinderen hebben. Ontzettend leuk!

@angel3

Angel

Welk jaar ben jij weggeweest en naar welk land? Kans is groot dat ik 1 van de vrijwilligers was op je voorbereidingskamp voor vertrek, of je op het vliegtuig heb gezet.

Ben na mijn jaar nog jaren met veel plezier vrijwilliger geweest. Bij ons is de connectie ook heel levendig gebleven omdat ik een paar jaar later met mijn toenmalige AFS vriendje ben getrouwd en een tijdje bij hem in Argentinie ben gaan wonen. Een uitwisseling met een staartje dus.

Dankzij facebook is het contact met de meeste klasgenoten van mijn jaar ook weer hersteld en zijn we druk bezig de 30 jaar reunie te regelen voor de zomer van 2012. Kortom, het bleef inderdaad niet bij 1 jaartje.

Ypacarai

Koffiekwast

He hoi ik zat in mexico 90-91 .
Grt