Eten met je mond vol.
Hallo allemaal,
Om maar met de deur in huis te vallen: mijn man heeft de zeer ergelijke gewoonte (vind ik 
om tijdens het eten constant de kinderen erop te wijzen dat ze niet mogen praten als ze eten in hun mond hebben. Nu vind ik wel dat als je je mond echt vol hebt en dus nauwelijks iets verstaanbaars kan verkondigen en het er bovendien smerig uitziet, dat je dan beter even je mond kan leegeten. Maar meestal is dat niet het geval en hebben ze gewoon nog iets in hun mond en praten op zo´n manier dat je niet echt in de gaten hebt dat ze nog iets in hun mond hebben. Dat doe ik zelf ook wel en mijn man doet dat eigenlijk ook.
Gevolg is dat als we samen eten, het vreselijk ongezellig is omdat hij de hele tijd aan het roepen is dat ze eerst hun mond moeten leegeten. Ik vind dat vreselijk overdreven, maar hij vindt dat als je er niet meteen iets van zegt, het van kwaad tot erger wordt en ze uiteindelijk luid smakkend en spugend aan tafel zullen zitten. Verder hebben ze best wel tafelmanieren en neem ik ze gerust mee naar een wat sjiekere eetgelegenheid, als dat moet. Ze weten heel goed wat wel en niet kan.
Hoe gaat dat bij jullie thuis?
Vriendelijke groet,
Maria
Pffff
Ik bedoel dus "Praten met je mond vol".... )
Tja
Hier wordt aan tafel ook niet gepraat met volle mond. Het komt wel een enkele keer voor, tuurlijk, maar dan worden ze wel gecorrigeerd. Nadat wij zelf ons mond leeg hebben uiteraard. En we worden niet boos, we herinneren ze er gewoon aan. Meestal zeggen ze dan ook sorry en dat ze het even vergeten waren.
Dus we maken er geen groot punt van, maar we willen wel dat ze leren dat het niet netjes is. Onze kinderen zijn trouwens 6, 4 en 21 maanden. De jongste kliedert nog wel de hele boel bij elkaar maar daar wordt dan weer minder op gelet, dat komt nog 
Hier
Ook bij ons mag er (liever) niet met de mond vol gepraat worden. Wij herinneren de kinderen er op zo'n moment aan door met een vinger op de lippen te wijzen (het ssst-gebaar). Intussen weten ze dat ze dan eerst hun mond moeten leegeten.
Hier ook geen ruzie, of dwang, het is echt een aanwijzing. Geen straf als het weer eens vergeten wordt. Trouwens, wij zelf vergeten het ook wel eens en worden er dan fijntjes door onze kinderen op gewezen....dan geven we hen natuurlijk groot gelijk en zeggen sorry. Ze zijn 3 en 4 hier.
Liever niet te vol
maar is dagelijks een terugkerend fenomeen. Mijn dochter moet ook regelmatig hoesten, dan heeft ze weer eens met volle mond iets verteld en dan schiet het naar achteren en op het eind spuugt ze het uit. ZO VIES !
En dan huilen want dan zijn we boos terwijl zij vindt dat we haar moeten troosten.
Ik vind het ook moeilijk, met name omdat mijn vriend ook niet de netste eter is, heeft hij van thuis (geen tafelmanieren daar). Maar elke dag ongezellig is het hier niet, ik probeer een balans te vinden tussen herhalen van aanwijzingen en een gezellig gesprek.
Afspraken maken?
Hoi,
Ik zou dan met mijn man proberen af te spreken dat hij het niet meer op een ruzie achtige toon zegt, maar meer als vriendelijke opmerking. Verder las ik hierboven ergens dat iemand dan verder niets zegt maar gewoon even de vinger op de lippen legt dus (het ssst gebaar) dat vind ik ook een goeie. Blijft papa vervelend doen dan zou ik hem eens een koekje van eigen deeg geven en hem op dezelfde manier aanspreken als de kinderen als hij eens met volle mond praat aan tafel. Hoort ie denk ik zelf wel hoe ongezellig dat klinkt.
Maxime
Kan ook anders
Gewoon zeggen: wat zeg je?Ik versta je niet.
Kwartje valt snel genoeg.Helpt ook bij schreeuwende kinderen....
Bastet
Haha
dat is bij ons de regel, als het niet meer verstaanbaar is is de mond te vol en mag je dus niet praten met je mond vol. Verder vind ik het ook niet smakelijk om een volle mond wijd open te zien, dus ook geen geschreeuw aan tafel. Wij zeggen soms ook zelf wel iets met je mond vol trouwens, maar ik probeer wel het goede voorbeeld te geven.
Ik vind het ook niet smakelijk en probeer ze wel optevoeden maar constant iets van eetmanieren zeggen maakt het zitten aan tafel niet echt gezellig. Ik probeer ook de middenweg, maar het lukt niet altijd.
Nog zo'n ergenis, hier wordt graag met handen in het bord geplukt. Dus net bij de couscous mag je de kip eten met je handen maar de rest niet...
Gaat hier goed
Dat gaat hier reuze goed. Als mijn zoontje 
zijn mond vol heeft en ik praat tegen hem, wijst hij op zijn volle mond, zegt "m-m-m" en eet eerst zijn mond leeg voor hij antwoord geeft. "Ja, zeg, ik had mijn mond vol hoor!"
Met een béétje eten in je mond af en toe iets zeggen vind ik trouwens best door de beugel kunnen. Als je veel wilt kletsen kun je natuurlijk ook beter kleinere happen nemen, dan kun je sneller weer iets zeggen.
Hangt ervan af (nu wel op de goeie plek)
Het is niet de bedoeling dat een zin helemaal gesmoord wordt door een laag aardappelen, maar een gesprek moet wel mogelijk zijn tijdens het eten en als dat alleen maar mag als er echt niets meer in de mond zit wordt het een lange maaltijd. Er is ook nog zoiets als 'onder elkaar zijn' of je in vreemd gezelschap kunnen gedragen. Ik vind een misstap met volle mond in huiselijke kring niet zo erg als maar duidelijk is dat dat tijdens een etentje of iets dergelijks niet de bedoeling is.
Terugpraten met 'volle' mond
Dat is wat wij doen. Net alsof (dus niet echt met je mond vol) zeggen: "ihb bssa ju niebd" (ondertiteling: "ik versta je niet" eventueel nog gevolgd door: "met je mond vol eten"). Je maakt de boodschap duidelijk en het is altijd lachen!
Doen we ook als m'n schoonmoeder bij ons eet; die lijkt soms expres eerst d'r mond goed vol te stoppen om daarna te gaan praten...
desiree
Verboden
hier mag echt niet met volle mond gepraat worden.er staat geen straf op maar als iemand het doet wordt er wel direct gecorrigeert(ook de kinderen corrigeren elkaar en ook met humor),ik vind het gewoon zo onsmakelijk.
toen de kinderen kleiner waren,zag ik een klein hapje in de mond nog weleens door de vingers,maar op de leeftijd die ze nu hebben ( van 11 t/m 22)pik ik het echt niet.volgens mij wordt het ook een gewoonte als je het niet corrigeert,en dan zullen ze het in gezelschap ook eerder doen,want ze zijn het gewend.
dat vind ik ook van met bestek eten,als je dat heel jong al aanleert,wordt het een gewoonte en zullen ze het op een gegeven moment automatisch doen.
ik heb een zwager die praat standaard met volle mond(ook met feestjes,mond vol chips en maar praten) ik vind het ronduit onbeschoft.
Volle mond
Dank voor alle reacties. Mmmm, zet me toch wel aan het denken. Aan de andere kant gaat het meestal niet om écht volle monden, meer dat er nog iets in zit wat niet écht in de weg zit. Praten met een echt volle mond vind ik ook niet kunnen, maar dat is meestal niet het geval. Daarom vind ik ook dat ie overdrijft, omdat hij bij een kruimel al begint te steigeren, met als gevolg dat hij tijdens één maaltijd wel 100 keer roept dat ze hun mond eerst moeten leegeten (en dan bedoelt hij dus écht leeg). Maar goed, ik ga er toch wel beter op letten of ik misschien niet verblind ben door de verpeste sfeer rond de maaltijden.
Allemaal veel dank.
Maria
Maria
Ik kan me goed voorstellen dat je het niet gezellig vind aan tafel op deze manier. Dat komt ook omdat je het zelf helemaal niet zo belangrijk vind, of storend toch?
Ik herken het heel erg want hier is het elke avond, "eet met je vork". Dat gaat hier al een tijd zo en het helpt nauwelijks. Onze dochter heeft niet echt veel coördinatie met de vork en eet al zo weinig. Ik irriteer me dan dat ze dat stukje wat ze wil eten ook nog eens met pijn en moeite op de vork moet proberen te krijgen. "zucht" soms is het best moeilijk om er samen uit te komen...
Groetjes Evi
