Eerlijkheid als er iets gevraagd wordt

Anders

Ik zeg nooit dat ik iets niet mooi vind. Dan zeg ik iets als 'apart' of 'anders', of 'die zien er comfortabel uit'. Dat overigens alleen bij mensen die ik goed ken, anders zeg ik gewoon 'oh leuk zeg'.

Als er niets wordt gevraagd

Dan zeg je niets, dat lijkt me logisch. Maar als je dochter je mening vraagt, mag je best zeggen dat het jouw smaak niet is en dat zij helemaal vrij is te dragen wat ze mooi vindt.
Waarom was oma zo in shock?

geen probleem toch

dat zou ik ook hebben gezegd. Het gaat maar om schoenen.
Een "kunstwerk" waar ze hard aan zou hebben gewerkt zou weer een ander verhaal zijn. Dan is eerlijk zeggen dat je het niks vindt, kwetsend.
Maar in dit geval, moet ze ook tegen kunnen hoor

ik zeg t wel

als ze t vraagt, dat ik ze niet mooi vind en leg uit waarom. Ook zeg ik dat ik niet alles mooi hoef te vinden.Zij moet ze aan.

Wel tegen mijn kinderen

Tegen mijn kinderen zeg ik wel eens dat ik iets niet mooi vind wat ze gekocht hebben. Doen ze andersom ook wel tegen mij.
Tegen anderen (de buurvrouw, collega's...) zou ik nooit wat zeggen. Dan zeg ik (mocht mijn mening al gevraagd worden) inderdaad iets van oh leuk of prima.

Mijn kinderen kennen mijn smaak ook wel en weten dus heus wel wanneer ik iets minder mooi vind. Als ze me vragen kunnen ze een eerlijk antwoord krijgen. Andersom mogen ze ook best zeggen dat iets niet mooi is wat ik gekocht heb of iets me niet goed staat.

Ik geef dan weer niet ongevraagd mijn mening (meestal dan). Zeker bij semi volwassen kinderen ga ik niet ongevraagd zeggen wat ik ergens van vind.

met behoud van de relatie

ik zou ook niet rechtuit zeggen dat ik de schoenen niet mooi vind. Je kunt het ook subtieler formuleren.

in dit geval wist ze dat toch al.

Mijn kinderen interpreteren die blik feilloos dus als ik dan lieg dan weten ze dat ook. Dus wat mij betreft zijn kinderen een apart geval in deze...

Mijk

Precair

Het verbaast mij altijd hoeveel mijn dochters hechten aan mijn positieve mening en bevestiging van mij zoeken. Een in mijn ogen volkomen logisch, eerlijk en toch diplomatiek antwoord waarin ik zeg dat ik het niet zo mooi vindt maar dat dat niet belangrijk is omdat zij het mooi moeten vinden doet toch af aan hun plezier heb ik gemerkt. Ik probeer er dus altijd maar wat van te maken. 'Die schoenen passen goed bij ...' of zoiets. En als ik iets leuk vindt geef ik er uit mezelf complimentjes over zonder dat ze er naar vragen. Maar gelukkig vind ik hun keuzes meestal erg leuk dus heb ik het dilemma niet zo vaak.

skik

niet eerlijk

Net als skik merk ik dat mijn dochter niet zozeer een eerlijk antwoord wil, maar een positief antwoord of bevestiging. Als zij enthousiast iets laat zien dat ze heeft gekocht dan vind ik het altijd leuk of mooi of haar heel goed staan (dat laatste meestal als het niet mijn smaak is). Ik vind eerlijkheid in dit soort zaken sowieso een nogal overschatte eigenschap.

Maar iets mooi vinden bij een ander

hoeft toch niet te betekenen dat je het zelf mooi vindt of dat het bij jou past?

Heel veel mensen dragen kleding die ikzelf niet mooi vind en nooit zou dragen, maar ze passen wel bij die persoon. En ik geef antwoord vanuit dat perspectief.

En dan kan ik uit de grond van mijn hart eerlijk zeggen dat ik iets prachtig vind, of goed vind staan, zonder dat ik het zelf aan zou trekken, of zonder dat het mijn stijl is.

Lompe blokschoenen en soulstampers (zoals wij ze vroeger noemden) zijn onder (sommige) jongeren ook weer helemaal in. En mijn dochter houdt bijv van het effect waarbij zij zelf heel slank gekleed is, waar dan enorme schoenen onder uitkomen... Als ik zelf dan even kijk alsof ik moet wennen, is zij blij, want dat is het effect wat ze nastreeft... )

Oma in shock

Is dat niet de vinger op de pijnlijke plek?
Als oma er niet bij was geweest of niet zo gereageerd had, had je dan getwijfeld aan je manier van reageren?
Je kunt aan je dochter vragen wat zij van de reactie van oma vond. Ook wat haar gevoel was, voordat oma zich inmengde.
Het vervelende op zo'n moment is, dat degene die 'kritiek' krijgt, moeilijk degene die haar steunt kan vertellen dat het een vraag tussen moeder en dochter betreft.

Praat met je dochter, dat verheldert vaak een hoop.

Mijn moeder zei niets over mijn kledingstijl; lange vissegraad herenjas van opa bv. Maar ik wilde wel een eerlijk antwoord als ik daarom vroeg.
Nu je je realiseert hoe oma kan reageren, doe je er beter aan om dergelijke blikken te bewaren voor tijdstippen waarin jullie geen toeschouwers hebben.

ik ben verbaasd

over hoeveel mensen hier geen eerlijk antwoord zouden geven, jeetje. Dat mensen zelfs tegen hun eigen kinderen niet gewoon eerlijk antwoord geven over schoenen als je mening gevraagd wordt (als ik het zo lees ging het hier niet om vissen naar een complimentje namelijk) Dochter zag je al kijken en vroeg toen wat je ervan vond, dus dan lijkt me een antwoord dat eromheen draait niet oprecht.

Ik zal er eens op gaan letten hoe vaak mensen iets 'heel apart' of 'die zitten vast heel lekker' vinden! En een opmerking als 'oh leuk'..... waarom zég je dat dan? Dat heeft toch helemaal geen waarde? Ongevraagd m'n mening geven zal ik ook niet doen (behalve bij mijn man/kinderen als die iets aantrekken wat echt niet kan) maar als iemand mij vraagt wat ik van dit of dat vindt, krijgt die eerlijk antwoord. Ik verwacht zelf namelijk ook eerlijkheid.

'waarde' / lieverdje

De waarde die iemand hecht aan je antwoord, hangt af van wat iemand nodig heeft.

Als iemand een serieuze vraagt stelt 'is dat nou wel dezelfde kleur blauw' of 'zie je mijn bh door deze bloes heen' die krijgt een serieus zakelijk antwoord als ik inschat dat het niet om 'compliment' of 'onzekerheid' gaat.
Maar als iemand gewoon vraagt: "kijk eens ik heb een nieuwe jurk gekocht wat vind je ervan?" Dan schat ik in dat de 'waarde' van het antwoord vooral zit in mee-enthousiast zijn voor iemand. En dan is het misschien een jurk die ik niet zie zitten maar dat maakt ook niet uit. Waarom zou ik dan mijn mening geven? Die jurk is al gekocht én het is niet voor mij maar voor die ander.
gr Angela

lekker dan

Twijfel je of een jurk wel mooi is, en dan gaat iedereen politiek correcte antwoorden geven. Wat heb je daar nou aan? Ik heb liever dat mensen eerlijk zijn.

jippox

dat hangt toch echt helemaal af van wie mij wat waarom vraagt?
als ik speciaal op verzoek ga winkelen met iemand voor een jurk dan wordt toch juist input op prijs gesteld?
maar zo'n dochter die enthousiast thuiskomt, met schoenen die jij van z'n lang zal ze leven niet zou kopen (en waar je van vermoedt dat zij ze zelf over 3 maanden niet meer leuk vindt), die ga je toch niet de waarheid-en-niets-dan-de-waarheid zeggen?
gr Angela

oplossing

Eerlijk als de schoenen nog terug kunnen, zodat de koper nog een keus heeft. Liegen als dat niet meer kan. Overigens heeft bij mijn kinderen liegen toch geen zin, die prikken daar gewoon doorheen. Zijn zij nou zo slim, of ben ik zo'n slechte leugenaar?

waarom niet

Ik zou niet weten waarom liegen beter is. Lijkt me vooral nuttig dat kinderen leren dat er vele smaken bestaan en dat het uiteindelijk gaat om wat je zelf vindt. En laten we wel zijn, zoals meer mensen hier ook aangeven: die kinderen hebben haarfijn in de gaten wanneer je oprecht iets leuk vindt en wanneer je er zogenaamd een positieve draai aan probeert te geven.
Ik zeg niet dat je voortdurend maar ongevraagd overal je mening over moet gaan lopen verkondigen hè, maar een oprechte vraag verdient een eerlijk antwoord. Vind ik.

dat bedoel ik

het inschatten of iets een oprechte vraag is of niet, is wat je doet als iemand het vraagt. Neem ik aan.
Het kan ook zijn dat je van mening bent dat je áltijd je mening moet geven, ongekleurd en ongezouten.
Dat is niet mijn insteek, ik laat het dus van een aantal factoren afhangen.
gr Angela

ik zou

proberen er omheen te draaien. Inderdaad zoiets van: O, dat past mooi bij je spijkerbroek, of: die zitten vast lekker. Maar ook dat werkt niet bij mijn kinderen, dus dan probeer ik maar over het weer te beginnen of zo. Ik herinner me van vroeger dat ik ook niet veel moeite had om de waarheid uit mijn arme moeder te persen.

Sinds wanneer hebben dochters

dezelfde smaak als hun moeders, zodat moeders vanuit hun smaak meningen moeten geven? En waarom zouden schoenen die jij lelijk vindt door dochter over drie maanden ook lelijk gevonden moeten worden? Het is voor de dochter te hopen dat dat niet zo is. Het is hopelijk niet het doel dat dochters uiteindelijk dezelfde smaak moeten krijgen als hun moeders. En het zou dan toch van de zotte zijn om iemand anders zijn kleding te beoordelen volgens je eigen smaak? Het is juist toe te juichen dat mensen hun eigen smaak ontwikkelen. En dat hoeft niet de smaak van de ander te zijn. Maar volgens sommigen van jullie betekent dat dat je de keuze van een ander dus moet afkeuren als het jouw keuze niet zou zijn?

Dat zie ik werkelijk volkomen anders! Ik kan me wel weer voorstellen dat als iets gewoon niet staat, omdat het te strak zit, of niet bij iemands figuur past, dat je daar dan wel gewoon je mening over geeft. En dan kan dat ook vriendelijk, zonder iemand bot de grond in te boren. En als iemand blij is en het al gekocht heeft, ga ik iemands plezier dus niet verpesten.

En sinds wanneer is iemands kleding of uiterlijk beoordelen volgens de stijl van die persoon liegen? Laten we allemaal lekker lomp zijn, want dat is pas eerlijk.

Kijk, als ergens een scheur of een vlek zit, lijkt me dat je dat wel zegt, zodat iemand er wat aan kan doen.

Nou

Dat is ook een optie inderdaad. "Zou mij niet staan, maar past prima bij jouw stijl." Helaas lachen ze me dan uit.

Wat heet liegen

Als ik mijn man vraag wat hij van mijn nieuwe jurkje vindt wordt ik niet blij als hij zegt dat het vast lekker zit. Ik hoor dan toch echt dat hij het niet mooi vindt. En ook mijn kinderen wetendonders goed dat er een verschil zit tussen een enthousiast 'mooie schoenen' en een 'ze zitten vast lekker'. (in dat laatste geval kan ik ook rekenen op de vraag maar vind je ze ook mooi?).

Dus in de praktijk maakt het hier geen moer uit of je zegt 'ik vind het niet mooi' of 'ze zitten vast lekker'. De ontvanger hoort in beide gevallen een afwijzing.

de lelijke trui van mijn schoonvader

Op een dag kwam mijn schoonvader binnen en het eerste wat ik zag was dat hij een spuuglelijke trui aan had. Ik kende zo'n trui, was toen helemaal in, volgens mij een soort 'Henny Huisman trui' met kabels en heel veel felle kleuren. Spuuglelijk. Enfin, ongeveer 30 seconden daarna vroeg hij wat ik van zijn nieuwe trui vond.... ik kon niets anders dan stamelen dat het niet helemaal mijn smaak was, en 'apart' en nog meer suffe bewoordingen....enfin mijn gezicht sprak boekdelen, maar zag ook wel de teleurstelling van mijn schoonvader (beetje pocherig type....maar toch lullig) Vond het lastig en de vraag kwam onverwacht en te snel na mijn constatering van wat ik van de trui vond.
Bij mijn dochter ben ik net als Benniki wel eerlijk, anders moet ze me het niet vragen (ongevraagd zeg ik niets) en soms is het voor haar juist een voldoening dat ik de schoenen niet mooi vindt want als haar moeder ze leuk vindt....oeiiii dan zijn ze vast stom, hahaha. Wordt wel minder naarmate ze ouder wordt. En ik denk eigenlijk dat ze wel precies weet wat ik wel of niet mooi vind van wat ze koopt,het is gewoon een vraag naar de bekende weg.

Ik zeg t wel eerlijk

Als mijn kinderen vragen wat ik van hun kleding vind dan zeg ik wel eerlijk of ik het leuk vind of niet. Ze zijn eigenwijs genoeg om t toch te dragen als ze het zelf wel mooi vinden.
(omgekeerd zeggen ze toch ook dat mama er belachelijk uitzien met dat kapsel)

Zou het ook eerlijk zeggen hoor

Hier ook een puberdochter die af en toe iets koopt dat mijn smaak niet is. Als zij dan vraagt of ik het mooi vind zou ik ook eerlijk zeggen dat ik het niet mooi vind maar als zij dat wel vindt het prima is. Dochter weet ook dat ik sommige dingen niet mooi vind die ze draagt. Vindt ze geen probleem, zij is er blij mee.
Op het moment dat je kinderen zelf gaan winkelen kopen ze eenmaal af en toe iets waar jij niet altijd blij van wordt. Broeken met gaten e.d. vind ik echt vreselijk. Dochter weet dat ook. Nu koopt ze ze niet meer, maar voorheen wel. Prima, het is haar geld.
Ik zou het te gek voor woorden vinden om te gaan staan liegen tegen mijn kind. Inderdaad zou ze dit aanvoelen, maar verder mag ze ook gewoon weten dat smaken verschillen.

eerlijk zijn

Hier kwam dochter vorige week thuis met een nieuwe bikini. Een bijna, fluoriserende kleur roze..
Ze vroeg wat ik er van vond en ik heb gewoon eerlijk gezegt dat het ik het absoluut niet mooi vond, maar dat het haar vast mooi zou staan.
Had ik dan moeten zeggen dat hij vast lekker zat, of dat ik hem geweldig vond? Nee hoor, ik ben gewoon eerlijk en omgekeerd mag zij dat ook tegen mij zijn.
De bikini stond haar overigens wel mooi -))

Kindafhankelijk

Degenen die hier eerlijkheid bepleiten geven aan dat hun kind zich toch niets van het oordeel van moeders aantrekt of hun eerlijkheid op prijs stelt. Prima als dat past bij ouder en kind.

Maar het is toch niet gek om om zoiets onbelangrijks als kleding met je kind zijn behoefte aan bevestiging mee te buigen als jouw kind's plezier met het nieuwe kledingstuk vergald zou worden met jouw onverholen oordeel?

Mijn dochters en ik kijken wel eens naar Say Yess To The Dress. Dan zie je zo'n bruid in spé helemaal stralend gelukkig binnenkomen in de jurk waar ze duidelijk helemaal weg van is. En moeder vindt het dan nodig om haar mening ongefilterd te ventileren. Gevolg is dat die dochter dan niet meer blij is met die jurk. En dat zijn echt niet allemaal vrouwen met mommy issues. Mijn dochters geven aan dat zij het echt niet leuk zouden vinden als ik zou gaan nick picken als zij hun droomjurk hebben gevonden.

skik

Iets van aantrekken

Als ik tegen mijn kinderen zeg dat ik dat kledingstuk niet echt mooi vindt dan betekend dat niet dat ze het niet meer aantrekken natuurlijk. Ze nemen mijn mening voor kennisgeving aan maar ze gaan het echt niet terug naar de winkel brengen. Tenzij ze zelf al twijfelden. Het komt wel eens voor dat ze iets kopen en zelf ook niet zo goed weten of het nou wel een goede keuze was en dat ze dan even komen checken. Dan is mijn mening soms doorslaggevend. Echter als ze helemaal achter het kledingstuk staan dan gaan ze het echt niet daarom terugbrengen. Dan is het jammer maar ik vind het wel mooi en blijven ze het gewoon dragen.

Andersom ook trouwens. Ik ben blij als ik iets koop wat me niet goed staat als ze dat eerlijk zeggen. En soms breng ik het dan terug. En soms hou ik het gewoon en draag ik het.

Binnen het gezin kan je best eerlijk zijn over dat soort dingen. Buiten je beste vrienden en je naaste familie om zou ik dan wel beleefd blijven en geen eigen mening geven.

Mijn kinderen zijn onderling nog veel eerlijker en harder naar elkaar toe dan ik. Dus ze zijn wel wat gewend