Een zacht muziekje voor de overleden bakfietskindjes
Helemaal stuk vandaag sinds het nieuws over het ongeluk op de spoorwegovergang met de bakfiets.
Het frustreert mij altijd mateloos dat je eigenlijk niets meer kunt doen voor mensen die al overleden zijn (en verdomd weinig voor de nabestaanden). Het gevoel van iets willen doen is er echter toch...wie doet er mee, wie draait er ook een zacht muziekje voor de vier overleden kindjes, het zwaargewonde kindje, de zwaargewonde leidster (oh, arme arme ziel), de wanhopige ouders, de mensen op de bso en school in shock, en ga zo maar even door?
Ik draaide Bright eyes van Simon & Garfunkel, een van de liedjes die we op de uitvaart van ons dochtertje lieten horen (zij overleed niet door een ongeluk).
Wie speelt er ook iets moois, iets zachts, zodat de kindjes gedragen zijn en hopelijk in vrede rusten, voor zover zoiets bestaat?
machteloos, zonder woorden
alleen een klaagzang past. Zo vreselijk triest!!!
Als alles duister is
ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft. Als alles duister is....
Wat een drama. Zo onnoemelijk duister en verdrietig. Geen woorden voor.
Aagje
ik kan alleen maar denken
wat erg,wat ontzettend erg!!! Zit nu de persconferentie te luisteren. Dit is je ergste drama.
Lilian1
"Dit is je ergste drama."
Nou, als ik moet kiezen, dan toch liever een ongeluk dan een moord.
Wat ongepast op deze plek.
Krisje
"Wat ongepast op deze plek."
Hoezo? Dit is gewoon het OO forum.
Geen ranking
Hee Ad, dol op jouw (soms ontregelende) relativeringsvermogen, maar we kunnen hier beter geen ranking van maken. Er valt niets te kiezen en onder de streep levert het toch hetzelfde gruwelijke resultaat op.
Twee kinderen van een gezin zijn er niet meer, het derde kind ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis - hier past alleen stilte, of woorden van medeleven.
Levina
Ik vind het natuurlijk ook een verschrikkelijk drama. Ik zie ze dagelijks rijden, die jonge (meestal) meisjes met die kinderen in hun bakjes. Mijn jongste heeft er ook wel eens ingezeten. Heel veilig zag het er niet uit.
Waarschijnlijk was het een kwestie van tijd voordat zo'n stint onder een bus, tram of trein terecht kwam met voorspelbaar gevolg. Misschien moeten we maar concluderen dat taxi's of busjes beter zijn. Duurder, maar een stuk veiliger en met beter opgeleide volwasssen bestuurders.
Ik ga mijn kleine maar ophalen, met de auto...
Ja, net als jij
Dat snap ik hoor, dat jij het ook een vreselijk drama vindt. En net als jij (en ik denk heel veel ouders met ons) ga ik mijn kleintjes ook eerder ophalen vandaag, ongelukkigerwijs ook met een bakfiets. Werk kan me even helemaal gestolen worden vandaag.
Ad zelden
Ad, zelden ben ik het met je eens, maar een moord (met voorbedachte rade) is erger. Laten we hopen dat ze er weinig van geweten hebben (en nee als dat niet zo is wil ik het niet van je horen).
Het hakt er ook ff diep in bij mij, mijn afweergeschut is al een poosje stuk.
Ik heb zo ontzettend te doen met de begeleidster en met de machinist. Zoiets gebeurt gewoon voor je neus, geen kans om het te voorkomen.
Gruwelijk.
Bij onze opvang staan die dingen ook volgens mij heeft mijn zoon er ook weleens in gezeten. Ik weet dat de leidsters een diploma moeten halen voor het besturen van zo'n ding. En ook dat onze kinderen volgens mij een helm op krijgen.
Ik weet ook dat deze apparaten nog niet zo oud zijn. Kans is dus dat de problemen op langere termijn nog niet bekend (genoeg) zijn. Vind dat dat wel even heel goed nagegaan moet worden.
Ongelukken zijn overal
Nu is het een Stint, maar het had wellicht net zo goed een taxi-busje of een bakfiets kunnen zijn. Of rukt er eentje zich los en loopt zo de weg op. De Stints zijn zeker al een jaar of 5 in gebruik, dus het is denk ik wel belangrijk om dit in het juiste perspectief te zien.
Maar ik was er wel naar van. Mijn kinderen worden (werden?) ook weleens vervoerd in zo'n Stint. Dus het had zomaar kunnen gebeuren. Je kinderen laten deelnemen in het verkeer levert altijd risico, maar normaalgesproken sta je daar niet meer bij stil. Zo'n ongeluk als dit drukt je weer met de neus op de feiten.
Mijn hart gaat dan uit naar de 3 gezinnen, de begeleidster en haar familie, en de machinist en alle andere betrokkenen. Ik ben er echt van onder de indruk.
Een muziekje kan ik zo gauw niet bedenken, maar ik heb een kaarsje aangestoken.
Ad Hombre
Waarschijnlijk was het een kwestie van tijd voordat zo'n stint onder een bus, tram of trein terecht kwam met voorspelbaar gevolg. ===
Ik wist dat iemand hiermee zou komen. Jammer dat ik gelijk heb. De situatie moet nog onderzocht worden, maar het lijkt op een vreselijk pechgeval. De bestuurster, leidster van de kinderen waarschijnlijk zal hier nog jarenlang de psychische gevolgen van dragen, los van de lichamelijke gevolgen van dit ongeluk.
Alles met een motor(tje) kan ooit op vreselijke wijze verongelukken. Mijn dochter is drie keer aangereden op een scooter. Niet haar schuld. Ook de motor van een auto valt weleens midden op een overgang uit.
Een stint mag bestuurt worden vanaf 16 jaar. Een leidster van een kinderdagverblijf is over het algemeen niet 16 jaar, maar een volwassen vrouw met een opleiding kinderdagverblijf.
Als je jongeren van 16 jaar en ouder niet verantwoordelijk genoeg vindt om met gemotoriseerde voertuigen de weg op te gaan, dan hoop ik dat je nooit eten bestelt.
Kaaskopje
"Ik wist dat iemand hiermee zou komen. Jammer dat ik gelijk heb."
Ja, je bent ook zo slim...
Ik ben ook niet de eerste. De vervoersjurist (zie link andere draad) en Flanagan hadden al haarfijn geschetst dat die dingen niet deugen. ZIj krijgen de credit.
Alles met een motor(tje) kan ooit op vreselijke wijze verongelukken. Mijn dochter is drie keer aangereden op een scooter. Niet haar schuld.
En? Leeft ze nog? Deel van het argument is dat zo'n 'stint' een death trap is als je er een ongeluk mee hebt. Een scooter (ook link) vlieg je vanaf, in een auto zit je in een vligheids kooi met ABS en stabilisatiesystemen. Dit is een bak met een motortje. Als ik de foto's zie zit er maar 1 rem op.
"Ook de motor van een auto valt weleens midden op een overgang uit."
Zeer, zeer zelden.
Stilte
Ik denk dat iedere ouder de maag omdraait bij zo'n nieuwsbericht.
Muzieksmaak is zo persoonlijk. Hoe goed bedoeld ook, ik hoop toch niet dat als mij een onnoemelijk leed treft, wildvreemden de aandrang krijgen Afscheid nemen bestaat niet van Marco Brrrsato te posten. Wat mij betreft is afstand gepast als getroffenen niet tot je naasten behoren.
Ad, wat jij doet is een klassieke afweerreactie:blaming the victim om jezelf onkwetsbaar te kunnen wanen.
Kenfan
"Ad, wat jij doet is een klassieke afweerreactie:blaming the victim om jezelf onkwetsbaar te kunnen wanen."
Waar heb je het over?
Welk victim blame ik?
Waar?
Bezorgdheid
@Ad Hombre, mijn bezorgdheid was vooral vanuit menselijke keuzes tijdens het rijden en de kwetsbaarheid. Aan technische fouten had ik niet gedacht.
Het heeft m.i. ook geen pas om dat in dit draadje aan te halen.
De victim is in dit geval gemaakt door het noodlot. Zo'n ernstig ongeval met kinderen appeleert aan de grootste angst van elke ouder. Met het bedenken wat die ander had moeten doen om dit te voorkomen rationaliseer je die angst weg.
Jouw woordkeus is dan nog beschaafd Je wil niet weten wat voor een vuiligheid er op de sites van regionale kranten/omroepen wordt gespuid als er een peutertje verdronken is.
Kenfan
"Met het bedenken wat die ander had moeten doen om dit te voorkomen rationaliseer je die angst weg."
Wat een gezwets.
Googel eens op "ongelukken met auto spoorovergang", ik heb niet elk ongeluk uitgeplozen op motoruitval, maar dat is eigenlijk ook niet relevant. Hoeveel stints zijn het afgelopen jaar op een overgang bij een ongeval betrokken geraakt en hoeveel auto's?
Met een stint ben je kwetsbaarder dan in een auto, dat is gewoon waar, maar dat geldt ook voor de fiets. Toch fietsen we er vrolijk op los. Dit ongeval is een hele nare pech.
Dat ik je opmerking verwachtte, niet per se van jou, heeft niets met intelligentie te maken. Gewoon heel veel jaren levenservaring.
Zullen we nu weer de bedoeling van dit draadje volgen?
Kaaskopje ( ot)
‘ toch fietsen we er vrolijk op los’
Je gaat voorbij aan het feit dat de bestuurster het gevaar zag aankomen, maar ze het gevaar niet kon afwenden omdat zo’n bak niet erg wendbaar is, en de Stint daarbij gevuld was aan een meervoud van een aantal kinderen per fiets.
Op de fiets maak je meer kans om een ongeluk af te wenden.
Ad heeft wel gelijk; de huidige Stint is niet veilig genoeg met één rem.
Als de bestuurster haar hoofd koel had gehouden, had ze de bak schuin tegen een wachtende auto geparkeerd. (Een schamp botsing tussen een auto en een Stint lijkt mij zelfs minder gevolgen hebben dan tussen een auto en een (bak)fiets.) Maar ja, dat kan je haar ook niet kwalijk nemen, je schrikt je lam alsjeblieft de remmen weigeren.
De bestuurster moet in grote angst hebben gezeten, daar er vijf jonge kinderen in de voor haar in de bak zaten.
Oeps
Autocorrectie: alsjeblieft = als
Flanagan
Het ging mij erom dat je op een fiets in het algemeen ook erg kwetsbaar bent en we dat risico dagelijks nemen.
Het andere draadje:
https://www.ouders.nl/forum/kinderopvang/over-the-top-schijnveiligheid
Lieve Marianne
Soms is slechter juist beter. Bijvoorbeeld dat een trein te laat is. Dat de accu van een bolderkar die ochtend kapot is. Hoe kun je samen zijn als het ergst denkbare gebeurt? Het ergst denkbare voor iedere vader en moeder. Dat is de dood van een kind.
Een kind, onbevangen, klein. Dat is jouw spiegel van de wereld. De glimlach die jou doet beseffen dat je leeft. De onvoorwaardelijke liefde die er in jou wordt opgeroepen en al het andere relatief maakt.
Vijf kinderen en een begeleidster in een kar op weg naar school. Ik zie die karren vaak rijden. Ik hoor dan de kinderen praten, lachen en zingen. Ze zijn op weg om iets te leren. Ik denk dan altijd 'wat fijn, onbezorgd met elkaar'. We gaan er allemaal op vooruit.
De kar sloeg op hol en ze weten niet wat er is gebeurd. Maar er was een trein. Vier kinderen dood, één zwaargewond. Net als de begeleidster. Ik kijk door de ogen van de machinist, ik voel de tranen van onmacht: wat nu? Door de ogen van de begeleidster die op de kar rijdt, de tranen van paniek en ongeloof: wat nu? Door de ogen van het zwaargewonde kind, tranen van pijn en onbegrip: wat nu?
Ik zie de dood, de omstanders, vooral de ouders. Mijn god! De ouders! Alles in mij is vader. Ik zoek een oude foto van m'n dochter. God wat was ze klein. En wat mis ik het om haar naar school te brengen. Maar alles is gestopt. Er is geen 'wat nu?'. Zo klein, pratend, lachend, zingend naar school. Er valt niks meer te leren. Er is niks anders belangrijk. We gaan er niet op vooruit, we staan stil.
We hebben alleen elkaar. Niets anders dan samen. Het komt altijd weer alleen op liefde neer. Hou elkaar vast, het is uiteindelijk het enige wat we hebben. Het is het enige waardoor we er allemaal op vooruit kunnen gaan.
Van Peter Heerschop. Hele fragment hier te beluisteren: https://www.538.nl/programma/eversstaatop
Wat mooi
Ik kende deze rubriek nog niet. Dankjewel voor het delen MarSy.
