Een onaardige moeder
Ik zit met iets en weet niet goed wat ik ermee moet, en of ik er iets mee moet doen. Op de zwemles is een moeder die heel naar doet tegen haar kinderen (van ongeveer 6 en 4). Ik heb haar nog nooit iets aardigs tegen de kinderen horen zeggen, of lief zien doen. Ze komen binnen, moeder meestal bellend of iets anders op haar telefoon, en dan commandeert ze hen in hun zwembroek. Na het zwemmen moeten ze zichzelf afdrogen terwijl zij ze aldoor aanspoort tot opschieten. Als het niet vlot genoeg gaat roept ze dingen als sukkel, doe niet zo achterlijk, wat ben je toch een etter. En die kinderen doen echt helemaal niet lastig, ze kleden zich snel en voorbeeldig aan. Ik heb al een paar maal op het punt gestaan om er iets van te zeggen, ook wel binnensmonds dingen gemompeld. Toch durf ik dat dan weer niet omdat iedereen in de kleedruimte er getuige van is en niemand er iets van zegt. Ligt het dan aan mij dat ik dit heel naar vind? Wat zouden jullie doen?
Kinderen aanspreken
Ik zou die kinderen zelf aanspreken. Laten merken dat ik vind dat ze zich prima gedragen en dat het maar niks is als je moeder zo tekeer gaat. Alleen al dat die kinderen kunnen leren dat anderen het niet normaal vinden, kan al beschermend werken.
En dat kun je heel vriendelijk doen: "Jee, wat kunnen jullie je goed aankleden zeg! Maar ik zie dat wel, hoor!"
Moeilijk
Want als je de moeder erop aanspreekt val je haar aan, en de enige reactie die je kunt verwachten is een terugaanval. Schieten de kinderen daar wat mee op?
Maar ja, met niets doen, daar schieten de kinderen ook niets mee op.
En is ze altijd zo, of alleen in het zwembad? Ik klink denk ik ook niet altijd even geduldig in het zwembad, ook al doen mijn kinderen hun best. Ik vind dat hele aankleedgedoe vreselijk. Mijn kinderen weten dat, nemen het voor lief (want gaan maar wat graag naar het zwembad), en negeren mijn gemopper. In de auto bied ik regelmatig mijn excuses aan 
En thuis wordt dan weer volop geknuffeld.
Dus, hoe reageren de kinderen?
Ja lastig
Toevallig maakte ik vanavond in de bus iets mee wat ik zo zielig vond, maar wat doe je eraan? Thuisgekomen zei ik dat ik het liefst de politie had gebeld om die moeder van haar kind te scheiden, maar dat doe je niet zomaar bij iemand die je nog nooit gezien hebt.
De situatie: moeder kwam met dochter de bus in. Moeder moest voor hen allebei buskaarten kopen en was daar 6,40 voor kwijt. Daar begon ze enorm over te zeuren. Afzetters waren het, die van de bus! Ondertussen moest ze overal munten vandaan halen en bleef ze maar klagen over al dat geld wat ze kwijt was. Toen ze de kaartjes aannam zag ze dat de buschauffeuse lange nagels had. Ik heb die nagels niet gezien, maar door wat die moeder later zei denk ik dat het gewoon langere, maar wel verzorgde nagels waren. Maar de dame vond ze vies. "Jeetje, wat een vieze nagels heb jij en daar betaal ik voor. Om me te laten rijden door iemand met vieze nagels." Tegen haar dochter begon ze een relaas over "Weet je die en die nog, die had ook zulke vieze nagels." Waarop dochter zei "jij hebt ook vieze nagels." Moeder "En nou moet jij je bek houwen met je grote mond!" Dochter "Waarom?" "Omdat ik je moeder ben daarom!" Ondertussen kreeg een jongen er ook nog van langs omdat hij met zijn 'puberhoofd' praatjes had. "Ik sla je helemaal in elkaar als je zo doorgaat" en "Krijg eerst maar eens een kind, dan mag je meepraten!" Moeder was duidelijk onder invloed. Ik denk van drank, hoewel ik het niet overduidelijk kon ruiken. Bij het station werd dochter naar de deur gecommandeerd. "Hierkomen!" Dochter: "Waarom zou ik?" Moeder: "Omdat ik je anders hier achterlaat, daarom!" Kind was zo'n jaar of 11, 12. Ik neem aan dat dit niet de eerste keer was dat moeder en dochter onder dit soort omstandigheden bij elkaar waren. Het zag er uit als dat dit niets nieuws voor dochter was. Arm kind.
Oh ja
Ik vind het niet vreemd dat jij je stoort aan die moeder bij het zwembad. Als ze vindt dat haar kind een sukkel is zou je kunnen zeggen dat je vindt dat dat kind het al heel knap doet want 'dat deed/doet mijn kind niet na hoor!' (als dat zo is)
Moeder in zwembad
Ha Anna Zo e.a.
ik herken het helemaal, heb (helaas) ook een antenne voor ouders die naar doen tegen hun kinderen.
toch denk ik niet dat je de kinderen helpt door ze te complimenteren of iets dergelijks. Je bent natuurlijk gewoon vriendelijk tegen de kinderen, en als ze iets leuks doen richting jou, kun je ze een complimentje maken. Maar ze complimenteren met het doel de moeder te laten beseffen dat zij het 'fout' doet, dat lijkt me niet werken.
Je kunt hier gewoon heel weinig aan doen. Het is rot, maar waar.
Een oplossing zou zijn om aansluiting te zoeken bij de moeder. Begrip tonen voor haar: 'ja, zwemles is een hoop gedoe, he? ik zal blij zijn als mijn kind zijn/haar diploma's heeft'.
Vanuit begrip en ondersteuning, zijn mensen soms in staat om een draai te maken, ook in hun gedrag richting kinderen.
Maar of dat in zo'n korte periode in een kleedkamer gaat lukken? Lijkt me niet, maar als je iets wilt doen, zou ik zo'n praatje aanknopen met de moeder.
groet,
Dihanne
Wel zeggen
Zeker wel iets zeggen. Tegen moeder als de kinderen er niet bij zijn ("Tjee, wat zijn jouw kinderen altijd lief en wat kunnen zij zich goed aankleden, dat zie je niet vaak") en tegen de kinderen om te laten zien dat er niets mis is met hun gedrag. Iemand moet toch ook eens hun kant kiezen? Ik zou er niet zo mee zitten om iets te zeggen, als je er maar aan denkt dat het de toon is die de muziek maakt en dat je niet in een rel wilt eindigen met de moeder.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik weleens (uit ergernis?) tegen een dergelijke moeder heb uitgeroepen: "doe eens normaal joh!" Waarop ze zich mompelend omdraaide, kind bij de kladden greep en wegliep. Het hóeft dus niet te escaleren, en moeder snapt dan wel dat ze op z'n minst nogal opvallend gedrag vertoond.
Gr. Poezie.
Begrip tonen voor de moeder
Daar bereik je iets mee,
praat met de moeder: vraag haar of ze het bol kan werken.
Geen een moeder bedenkt zich: weet je wat al zijn mijn kinderen altijd super lief ik ga ze toch lekker afzeiken vandaag
Die moeder staat strak van de stress, en botviert dat op haar kinderen, dat is harstikke verkeerd. Maar door alleen haar kinderen complimenten te geven helpt dat niet hoor.
Praat met de moeder, betrek het op jezelf.
Goh als ik zo vreselijke stress heb, vraag ik altijd of mijn buuf even op de kinderen kan letten.
Is het misschien een idee om haar kinderen mee te nemen naar de zwemles, laat moeder in de kantine zitten, dat schept rust, voor moeder en kinderen.
Niet de kinderen
Als het een beetje tegenzit, krijgen ze dan nóg meer ellende over zich heen. Wel ja, ga jij je een beetje uit staan sloven voor een wildvreemde vrouw terwijl je niet eens opschiet? Een beetje leuk lopen doen tegen een andere moeder terwijl we allebei weten wat voor klier je bent??!! - zoiets zeg maar.
De moeder is het probleem, die zou je moeten aanspreken. Misschien alleen maar door te zeggen: kan ik ergens mee helpen?
Tirza
Ook niet zo aardig ben ik
na bijna een uur in die bloedverzengende hitte op de tribune hoog in het zwembad...en als de tweeling dan ook nog even lekker elkaar gaat zitten zieken in het kleedhokje, dan kunnen ze echt mij tot het kookpunt krijgen (daar was ik tenslotte al bijna....)...
Wat deze moeder zegt is wel heel erg, maar ik denk dat sommigen bij mij ook weleens een wenkbrauw willen optrekken...
Overigens, bij ons in het zwembad wel een vader die zo ontzettend bars zijn kinderen toesprak, dat zelfs ik er eng van werd...Moet eerlijk zeggen dat ik ook nooit iets heb durven zeggen. Een keer maakte hij het best bont, hij verweet zijn dochtertje dat ze nou nog steeds haar diploma niet had (ze was iets korter dan mijn tweeling bezig, paar maandjes scheelde het....en mijn dochter had toen net haar briefje gekregen)...meiske moest er van huilen toen haar vader dat zo zei...Dat vond ik wel heel zielig. Was sowieso met die groep ouders, dat ze nogal pusherig waren. Konden het niet hebben dat wij al in het diepe zwommen, want ja, hun waren ook ongeveer net zo lang bezig. die hebben een partij stennis gemaakt met zijn allen in dat zwembad, daar lusten de honden geen brood van!!! Tot huilens toe van de badjuf....
Begrip
Ik snap best dat die moeder waarschijnlijk erg tegen haar grenzen aanloopt en dat ze het zwaar heeft, maar voor de kinderen vind ik het rotter. Ik denk dat geen enkele ouder voor zijn plezier naar zwemles gaat en we hebben het allemaal zwaar in dat kleedhok.
Als ik het aandurf ga ik het misschien wel eens aankaarten bij die moeder. Dan moet ik wel nog verzinnen hoe ik dat ga doen. Een compliment voor de manier waarop haar kinderen zich zelfstandig afdrogen en aankleden vind ik niet echt een optie. Mijn kind kan zichzelf ook zelf aankleden, maar omdat ik geen seconde langer dan noodzakelijk in dat kleedhok wil blijven doe ik nagenoeg alles bij het afdrogen en aankleden. Als die moeder een kwade bui heeft, krijg ik nog een sneer over mijn lakse manier van handelen. Ik zou kunnen voorstellen dat ze even thee gaat drinken en ik dan op haar kinderen let, maar aangezien ik haar verder ook niet ken komt dat dan heel vreemd over.
En dit dan?
De andere reacties heb ik niet allemaal gelezen dus misschien zeg ik nu iets dat al door een ander geopperd is: je weet niet of de kinderen voordat ze naar het zwembad gingen strontvervelend zijn geweest of treuzelden zodat ze ze moest opjagen om op tijd weg te gaan en ze daarvan nog in de schiet-op-stand staat. Ik heb het zelf weleens meegemaakt dat ik misprijzend werd aangekeken omdat ik op mijn dochter stond te mopperen. Tja, de omstanders zien een momentopname. Sluit niet uit dat de moeder onredelijk boos is omdat ze problemen heeft die niets met de kinderen te maken hebben. Als je bijvoorbeeld mot met je man/vriend hebt kun je nou eenmaal minder hebben.
En dit dan?
De andere reacties heb ik niet allemaal gelezen dus misschien zeg ik nu iets dat al door een ander geopperd is: je weet niet of de kinderen voordat ze naar het zwembad gingen strontvervelend zijn geweest of treuzelden zodat ze ze moest opjagen om op tijd weg te gaan en ze daarvan nog in de schiet-op-stand staat. Ik heb het zelf weleens meegemaakt dat ik misprijzend werd aangekeken omdat ik op mijn dochter stond te mopperen. Tja, de omstanders zien een momentopname. Sluit niet uit dat de moeder onredelijk boos is omdat ze problemen heeft die niets met de kinderen te maken hebben. Als je bijvoorbeeld mot met je man/vriend hebt kun je nou eenmaal minder hebben.
Een keer
Ja Brunette, als het een keer zo voorkomt kan ik me daar best iets bij voorstellen. Maar wij gaan nu een paar maanden naar zwemles en zonder uitzondering doet ze zo. Daarbij vind ik het geen mopperen, het is op een nare manier schelden en commanderen.
Nou
ik wil niet zeggen dat ik heilig ben, maar de manier waarop deze moeder haar kinderen toespreekt zoals beschreven, vind ik op geen enkele manier te verklaren dan dat ze gewoon bot en naar doet tegen haar kinderen; het is een vorm van geestelijke mishandeling.
Als je met deze moeder in contact kan komen, maar dat zal niet meevallen, dan kun je misschien iets bereiken. Zij loopt veel te bellen dus waarschijnlijk ook met hele andere dingen bezig dan contact willen leggen met andere ouders. Pas als je echt met haar in gesprek raakt kun je misschien iets bereiken door gewoon open en vriendelijk aan te geven dat je merkt dat zij veel spanning heeft / tegen overspannen aanzit. Als ze open reageert kun je overwegen of ze open staat om te bespreken hoe het anders kan, of dat andere kinderen en ouders last hebben van haar gedrag of je haar misschien helpen kan.... als je dat zelf wilt.
Ik kan me ook wel voorstellen dat dat een keer gebeurt, maar ik begrijp van Anna Zo dat het structureel is. Natuurlijk kan het zijn dat je een keer op je kind moppert omdat je haast hebt of omdat ze het bloed onder je nagels vandaan hebben gehaald. En als je minder kan hebben omdat je ruzie met je man hebt dan is dat wel begrijpelijk, maar dat praat het nog niet goed. Een kind mag daar niet de dupe van worden vind ik.
Maar ik weet eigenlijk niet hoe je nu het beste kan reageren naar die moeder toe. Ik geloof dat ik het in eerste instantie zou houden op ernstig meewarige blikken richting moeder en misschien later eens de aanpak van Polly zou proberen. Alleen een opmerking maken dat ze niet aardig is oid dat gaat niet werken.
Hm, als het structureel is
Dan vrees ik dat veelbetekenende blikken of een kritische opmerking inderdaad niet genoeg zijn. Dus kiezen: óf je ertegenaan bemoeien óf doen of je neus bloedt.
Niet
mee bemoeien
Bekend topic
er is een tijdje terug precies dezelfde vraag gesteld, is het ook dezelfde situatie ?
Ik ben ook onredelijk ongeduldig geweest, ik word totaal gestresst van brengen/halen bij zwemles. Dat ligt volledig aan mijzelf maar het is ook niet heel makkelijk om mijn oudste dochter aangekleed op tijd de deur uit te krijgen. Het is zo'n fladderaar.
Ik ben dus blij dat die oudste klaar is met zwemles, het heeft ook 2,5 jaar gekost voordat ze d'r A en B had. Nu nog om de week het andere clubje, wat ook een crime is met de auto in het centrum. Alleen al de bugaboo die nooit normaal open wil, de jongste die dan 1,5 uur klaagt dat ze eruit wil, het is zo'n gedoe....
Maar echt, ik herken mezelf erin, nou heb ik afgelopen jaar wel erg mijn best gedaan (therapie, mindfulness, positief opvoeden cursusje) om mijzelf te veranderen, wat wel een beetje gelukt is.
Oh ja, in de tijd dat ik midden in de medische model en later met ivf bezig was was ik achteraf gezien echt dood ongelukkig, toen kon ik heel weinig hebben van mijn omgeving, ook van mijzelf trouwens. Ben blij dat dat achter mij ligt.
Ik had zelf in die tijd heel veel gehad aan iemand die af en toe had gezegd dat het ook zwaar was en dat het niet mee viel en misschien had het ook wel geholpen dat op de momenten dat het wel goed ging dat ook erkend werd.
Eens met polly
ja,eens met
Polly. Wel contact leggen met moeder, zeggen dat het niet altijd even makkelijk is oud. En dan zeggen ik doe dit of dat, omdat ik het lastig vind.
Niet de kinderen gaan complimenteren. Ik had een keer een strijd met mijn zoontje, hij schold me uit uit oid (weet het niet meer precies). Eindigde in elk geval met dat hij zichzelf moest aankleden van mij. Toen ging een oma zich ermee bemoeien "jij hebt je moeder helemaal niet nodig, je kunt het zelf al zo goed!" ik moest echt moeite doen om me te beheersen na een uur in dat warme bad en ruzie met zoon. Thuis kwam de stoom nog uit m'n oren.
