Een nachtje weg

Op die leeftijd

Ik denk dat ze het op die leeftijd heel goed zelf uit kunnen zoeken en zich überhaupt niet storen aan welke instructies dan ook. Ik zou het denk ik houden op: doe alle lichten uit als je weggaat en vergeet niet de deur op slot te doen.

Maar ik dacht ook wat verder

Af en toe word ik gekweld door de niet al te onrealistische gedachte dat ons natuurlijk ook iets naars zou kunnen overkomen, waardoor het nageslacht er ineens alleen voor kan komen te staan. Hebben jullie daar instructies voor klaar liggen - variërend van bankgegevens, testament, pincodes tot, ik noem maar wat, welke muziek bij onze uitvaart)? Of ben ik nu heel morbide?

Evanlyn

Het staat dan ook los van dat nachtje weg - dat is meer de aanleiding voor mijn vraag. Onze koters redden zich over het algemeen heel aardig en daar zit ik ook helemaal niet over in. (Te laat komen gebeurt ook als we er wel zijn, haha.) Het al dan niet kunnende loslaten is hier dan ook niet de kwestie. En Cobi: We hebben inderdaad geen familieleden of vrienden die op dit niveau zijn ingevoerd in onze financiële en overige aangelegenheden. Ik vraag me gewoon af hoe anderen het geregeld hebben en zou daar graag van leren. Dus alle reacties zijn welkom.

Niemand

Mijn man heeft 1 broer, alleenstaand en ik heb een halfbroer en halfzus die 30 jaar ouder zijn. En niets geregeld. Weten gewoon niet wie wat zou kunnen doen. Ik weet wel dat het een beetje kop in het zand steken is en dat het eigenlijk anders zou moeten. Dus geen advies van mij, ik hoop juist van dit draadje te leren.

'de niet al te onrealistische gedachte'

Ik hoop toch dat je bedoelt...'de niet al te realistische gedachte'.

Ingrid

Ingridt

Dat ligt er dus maar aan, haha. We gaan nu weliswaar niet bergbeklimmen, gletschers trotseren of off-piste skieën, maar ook dat komt hier voor.
En voor de goede orde: met dit soort beslommeringen/overpeinzingen wil ik onze kinderen niet opzadelen, maar ze wel met jullie delen.

Details

Je hoeft ook niemand tot op detail in te voeren. Voor de zakelijke kant is het simpel: een lijstje van welke verzekeringsmaatschappijen en banken is genoeg. Als je nabestaanden belt, weten zij precies wat er allemaal geregeld is. Zoals Cobi zegt: bel ome Jos maar. Op dat niveau kun je het houden en ome Jos hoeft helemaal niets in detail te weten.
Mijn ouders hadden een metalen kistje met alls 'verzekeringspapieren'. Al heel jong wisten wij dat dat kistje pas van belang zou zijn als onze ouders er niet meer waren. En dat we verder oma konden bellen. Verder deden we daar niets mee. Als het bij ons nu mis zou gaan, dan zouden de kinderen (schat ik) mijn vader bellen. En mijn vader weet toevallig waar al onze verzekeringspapieren staan. Meer hoeft dus niet.

Voor de niet-zakelijke kant: tja, je kunt een lijstje maken en dat delen met iemand die vermoedelijk snel van je dood zal weten. Maar gezien het tempo waarin een begrafenis vaak geregeld moet worden, is de kans groot dat het lijstje helemaal niet in beeld komt. De meeste begrafenissen verlopen toch best mooi, terwijl maar zelden de dode duidelijke instructies heeft nagelaten.

Tihama

Je kan een formulier

bij je uitvaartverzekering aanvragen. Die kan je dan helemaal invullen. Daar staat de muziek, wie uit te nodigen, waar opbaren, wel/niet bloemen, wel/geen advertentie, wel/geen kaarten enz op
Dit stop je bij de papieren van je uitvaart, wanneer er iets opdoekt word er altijd om die polis gevraagt, en dan komen ze die lijst dus tegen.
Je hoeft alleen maar te vertellen waar je papieren liggen in geval van nood..

Tihama

Iets als zo'n kistje lijkt me inderdaad heel handig. Het gaat me nu vooral om de vraag hoe over te brengen hoe al die dingen moeten worden afgewikkeld: hypotheek, bankrekeningen en de toegang ertoe, verzekeringskwesties maar ook gewoon de afronding met de werkgevers etc. We hebben onlangs meegemaakt hoeveel rompslomp dat oplevert en hoe moeilijk dat allemaal kan blijken.
Ik denk overigens niet in termen van de laatste tocht, al zullen we daar ws. ook ooit aan moeten, maar daar is mijn familie wel weer bedreven in.

Wendelien

Ik snap je zorgen. Toen mijn kinderen allemaal minder jarig waren had ik ze ook. Nu niet meer zo. Als we nu allebei zouden komen te overlijden redden ze het wel. De oudsten zijn volwassen dus die zorgen wel voor de rest.
We hebben wel een testament voor de zakelijke kant.
Daarnaast weten de kinderen dat alle belangrijke papieren in het kluisje liggen.

Waar we begraven willen worden staat daar ook in en bovendien heb ik dat ook wel eens gezegd maar goed als ze zelf liever voor een andere plaats kiezen is dat ook goed. Ik ben er toch niet meer.

De emotionele kant... dat is natuurlijk wat anders. Ik denk niet dat je ze daarop kan voorbereiden. Behalve vertrouwen hebben dat ze sterk en veerkrachtig genoeg zijn om daar mee om te kunnen gaan.

Gelukkig hebben ze elkaar altijd nog.

Ordner

Ik kende iemand die had een ordner met als titel: dood. Kijk, da's nou handig voor de nabestaanden, alle papieren bijmekaar.
Ik heb wel een map 'ziek', nog niet 'dood' maar vind dit wel een goed idee.

Pincodes

En inlogcodes. Deze zomer overleed onverwacht een vriendin. En dan zie je pas hoeveel je per internet regelt en hoe veel je uit je hoofd doet. Ik ben regelmatig een paar dagen op pad en er gebeurt altijd wel iets van die strekking; kind wil ineens iets kopen bij een zaak waar ik een account/korting heb ofzo - en dan zit ik dus weer een inlogcode te sms-en ofzo. Bankzaken doen wij allemaal via internet, onze inlogcodes staan nergens. Als wij tegelijk verongelukken oid kan niemand er bij. En dat lijkt me toch lastig.

Tirza

Pincodes 2

Tja, ik zit er ook wel eens over te denken, maar hoe doe je dat dan praktisch? Allemaal op een rijtje, maar waar laat je dat ?

Shonagh

In die ordner "dood" dus. Of een andere naam geven, nood, dat klinkt wat minder naar.
Maarja, wel handig voor inbrekers!

Nou ja, ingewikkelder

ik denk dat nood/dood tegenwoordig supersnel bij iedereen bekend is, veel sneller dan vroeger en misschien bij meer mensen dan meteen gewenst. Twitter, FB, sms, de lokale nieuwssite, het is snel rond.

Maar die privecodes, da's een ander verhaal. Ook maar een nood-mapje maken ja.

Daar maak ik me dus echt geen moment druk over....

Het allerallerminste om mail die onbeantwoord blijven... dan wordt het vanzelf wel een keer duidelijk wat er aan de hand is.

Qua bankrekeningen. Manlief heeft inderdaad geen idee waar we dingen hebben staan. Allereerst denk ik dat een notaris zaken kan opvragen en als je kunt aantonen dat persoon dood is en jij erfgenaam bent, dan kun je er aanspraak op maken (met overleden man en met pincodes kun je echt geen geld opnemen van de rekening van overledene). Ik geloof ook niet dat rekeningen heel lang blijven slapen, je krijgt een brief en anders is er vast een manier (notaris) om de rekeningsgegevens van een overleden persoon op te vragen...

Nu niet moeilijker

Het is nu niet moeilijker dan vroeger denk ik. Pincodes of inlogcodes ofzo, dat maakt niets uit die heb je niet nodig.
Mijn schoonouders deden niets met internet, hadden wel een pasje met een pincode. Mijn schoonmoeder gebruikte die van haar nooit, wist niets maar dan ook niets van de financiën en ook haar eigen pincode niet. Toen schoonpa overleed wisten wij ook zijn pincode niet, die is samen met hem overleden maar dat gaf niets. Je kunt gewoon met de bank regelen dat de erfgenamen bij het geld kunnnen komen. Schoonma heeft een nieuw pasje met een pincode aangevraagd die ze nu wél weet.

Briefje + ordners

Over administratie, rekeningen enzo maak ik mij helemaal niet druk. Belangrijke zaken zitten keurig in ordners, dus eventuele nabestaanden kunnen dat allemaal wel vinden als dat nodig is.
Verder hebben we een testament, dat zit ook in een van die ordners. Naast familie weet de belangrijkste dingen die daarin staan (bijvoorbeeld wie voor de kinderen gaat zorgen als wij er niet meer zijn).
En daarnaast heb ik al jaren een briefje in mijn portemonnee. Daarop staan allerlei persoonlijke wensen voor als ik er niet meer ben. Dus waar ik begraven zou willen worden, welke muziek gedraaid zou kunnen worden, dat soort dingen. Echt een handgeschreven briefje, waar ik zo nu en dan wel eens wat op veranderd. Als ik een mooi liedje op de radio hoor bijvoorbeeld Naaste familie weet dat ik zo'n briefje heb, dus hopelijk zoeken ze dat op als ik plots zou komen te overlijden.

Ik ken helemaal niemand alleen via mailcontact. Ja, de mensen hier vragen zich misschien af waar ik ben gebleven zo plotseling. Maar ik vind die anonimiteit hier ook zo lekker, dus ik vraag me af of ik echt graag zou willen dat jullie dat weten. Kan het niet goed uitleggen.
Alle nummers in mijn telefoon zijn mensen die ik echt ken via de geijkte organisaties (werk, school, kinderopvang, etc). En de tamtam gaat via de geijkte organisaties heel erg snel,zeker als je redelijk jong bent.

Kijk!

We zijn er weer en we hebben het er allemaal ongeschonden vanaf gebracht (al heeft dat gek genoeg maar een paar haartjes gescheeld: iets met wandelen in een bos en boze jagers en zo).
En ondertussen zijn hier heel vruchtbare ideeën naar voren gekomen. We gaan het hier administratief wat inzichtelijker organiseren en het kan sowieso geen kwaad ergens een goed overzicht van onze contacten en vrienden te bewaren met de nodige gegevens. Ik ben nog niet uit over de cruciale inlog- en pincodes: zijn er geen banken die daar een goed en vooral veilig systeem voor hebben?

Inlogcodes

Er is wel degelijk verschil met inlogcodes en pincodes, Elsje. Als je je pincode niet weet, kun je geen contant geld opnemen. Als je mijn inlogcode niet weet, kun je de rekeningen niet betalen. En cash opnemen en even langsgaan bij de gemeente om te gaan betalen gaat ook snel vervelen. Als het al mogelijk is.

Tirza

Reactie op wendelien en ijsvogeltje

Wendelien, ik vraag mij af waarom je, na jouw plan om een nachtje weg te gaan, waarom je ineens denkt wat voor instructies achtergelaten moeten worden als je er niet meer bent.
Denk je echt dat je alleen wat kan overkomen als je een nacht wegblijft? Dat kan ook overdag gebeuren als je bijvoorbeeld onderweg bent naar jouw werk / supermarkt /dagje uit.
En IJsvogeltje, heb je ook ergens anders een kopietje van dat briefje van jouw wensen in jouw portemonnee? Bijvoorbeeld in de ordner met de uitvaartpolissen? En weten jouw kinderen, c.q. andere nabestaanden waar ze dat briefje kunnen vinden? Dat briefje in jouw portemonnee is echt niet meer leesbaar als je, samen met jouw tas, verbrandt of verdrinkt...
Al mijn ordners met polissen, bankafschriften, lening, kortom mijn hele financiële administratie zijn te vinden in een kast. Mijn kinderen (14 en 17) zijn hiervan op de hoogte. En mocht er onverhoopt iets met mij gebeuren dan kennen ze ook de telefoonnummers van andere familieleden en vrienden die hen uiteraard zullen ondersteunen. Bovendien weet iedereen dat ik gecremeerd wil worden. En hoe het geheel eruit zal zien weet men wel, want men kent mijn muziekstijl en wat ik graag zou willen.
Wat de toegang tot de bank betreft: dit is toch niet zo ingewikkeld als je kan aantonen dat de rekeninghouder is overleden en dat jij de nabestaande (partner, dochter of zoon) bent?