Een naam geven aan je kind

Tja

Voor mijn gevoel 'wordt' een kind uiteindelijk gewoon zijn naam.
Maar het is een hele verantwoordelijkheid vind ik. Wij hadden bij nr. 2 zo op een meisje gehoopt dat we niet echt een jongensnaam gekozen hadden. De eerste uren ging hij door het leven als baby X. Ik zou hem nu niet meer anders kunnen voorstellen dan met de naam die we uiteindelijk gekozen hebben.

En zelfs als je heel tevreden bent kan het lot/de geschiedenis zich tegen je keren. Ik vind Isis een heel leuke en stoere meidennaam, en dat is het over een aantal jaar hopelijk ook weer gewoon. Maar intussen zijn er gezinnen die daar echt last van hebben.

Ik had ooit een collega

ver voor ik kinderen had en die vertelde me zo'n naar verhaal. Ze hadden voor een zoon de naam Nino gekozen, jongetje werd geboren, mijn collega keek haar pasgeboren zoon aan en zei: dit is een Bart.

Haar man hield echter vast aan de naam Nino en zo werd het kind ingeschreven. Mijn collega vertelde me dit verhaal toen Nino een jaar of 15 was en ze zei letterlijk: nog steeds is het een Bart. Ik vroeg of hij niet in zijn naam gegroeid was en volgens haar was dat niet zo. Ze vond hem al die jaren nog steeds een Bart. Ik vond dat zo'n naar verhaal dat ik bij alle drie mijn kinderen geroepen heb "niet de naam zeggen hoor, ik wil hem/haar eerst aankijken en zien of het past". Het paste iedere keer gelukkig.

Truukje

Ten eerste op tijd beginnen met namen uitzoeken, maar die namen dan ook vooral hardop roepen. Alsof je je kind van straat roept voor het eten.

Ik vraag me soms ook af wie ouders een plezier denken te doen met de schrijfstijl van een naam. Ik zeg nu even zomaar wat, maar bijvoorbeeld Eduard. Waarom zou je daar een creatieve Eduwart van maken? En toch doen mensen dat. Als je een algemene naam kiest die mensen gewend zijn op een bepaalde manier te schrijven en uit te spreken, waarom moet je daar dan van afwijken? Daarmee zadel je je kind met een eeuwige noodzaak tot corrigeren op. Namen die sowieso al ongebruikelijk zijn, zijn een ander verhaal. Dan is er geen verwachting en zullen mensen eerder vragen hoe je het moet schrijven. Maar ook dan nog. Het valt mij op dat vooral bij zwarte ouders nogal eens gekozen wordt voor een naam die heel bijzonder is samengesteld. D'borah in plaats van Deborah, om te laten zien wat ik bedoel. Noem mij bekrompen, of wat dan ook, maar ik snap dat echt niet. Waarom zou je een kind dat aandoen?

Naam weggooien

Bij mijn eerste zwangerschap hadden we een jongens- en een meisjesnaam bedacht en geboortekaartjes mee ontworpen op de computer. Het werd een meisje. Bij de tweede zwangerschap hebben we een nieuwe meisjesnaam bedacht, en geboortekaartje bij ontworpen, de jongensnaam die we de eerste keer bedacht hadden, stond nog op de computer. Het werd een jongen. Na een aantal jaren werd ons duidelijk dat twee kinderen genoeg is. Maar het tweede meisjesnaam-geboortekaartje-file stond nog op de computer. Het was een vreemde gewaarwording toen ik deze file naar het vuilnisemmertje sleepte. Niemand krijgt precies deze naam...

kaaskopje

Helemaal eens. Toen wij onze oudste zijn naam gaven kende ik alleen de schrijfwijze die hij ook heeft. Ondertussen heb ik al vijf versies verzameld en voor het eerst hoorde ik iemand tegen hem zeggen of zijn naam niet met ie moest Dat vráág je aan degene met die naam????

Overigens kun je los met voorbeelden die veel verder gaan dan D'borah: http://www.vernoeming.nl/bizarste-kindernamen-2013 (154 en verder bij voorkeur).

Ik zou er zo het land aan hebben als ik niet gewoon een naam heb gekregen maar een naam die je ALTIJD moet spellen en die NIEMAND in 1x goed kan uitspreken (vaak in 10x nog niet).

voorbeeld op geboortekaartje

Wij vonden het raar om de voorbeeldnaam op het geboortekaartje te zetten en kozen de naam zoals wij onze oudste noemden toen hij nog ongeboren was (Hugo). Dat was niet zo slim want we hadden geen rekening gehouden met het lettertype wat we hadden uitgekozen. De eerste letter leek uiteindelijk een beetje op een andere letter, gelukkig was er niemand die echt dacht dat onze oudste zo heette maar ik schrok er wel wat van. Had overigens ook zo gegaan als we de meisjesnaam hadden gebruikt, dan hadden we ook niet gezien dat de eerste letter in dat lettertype een beetje op een andere letter leek. We hadden geen verschil in een meisjes/jongensgeboortekaartje.

ook geen jongensnaam

niet omdat we het geslacht wisten, maar op de een of andere manier hadden we al heel snel (pre-conceptioneel zullen we maar zeggen) een meisjesnaam, maar een jongensnaam, nee dat wilde maar niet.
Wel echt geprobeerd, boekjes geleend, internet afgestruind maar niet iets gevonden waarvan we dachten: ja, dat is het.

Natuurlijk wisten we wel dat we daar toch iets mee moesten maar tot het moment van de verloskundige bellen, want weeen om de 3 minuten, hadden we die niet.

En eigenlijk tijdens de hele bevalling niet. Zelfs tijdens de bevalling hebben we het er nog over gehad: "we moeten nu wel, want stel je voor dat het zo een jongen is"

Opluchting was dus groot toen we een dochter bleken te hebben gekregen.

Het was ook niet dat we echt een voorkeur hadden voor een jongen of een meisje, maar ik heb mij nog nooit gezien met een zoon.

Kaaskopje

Onze zoon en schoondochter krijgen binnenkort hun eerste kindje.
Er zijn verschillende screening echo's gemaakt, waarbij drie keer is vastgesteld dat ze een meisje krijgen.
Lijkt mij dan toch logisch dat je alleen een meisjesnaam bedenkt.
Het is wat dat betreft in deze tijd anders dan toen wij onze kinderen kregen.

meisjesnaam en jongensnaam

al vrij vroeg in de zwangerschap hadden we al een meisjesnaam die we beiden leuk vonden, een jongensnaam kiezen bleek een stuk lastiger. Op den duur toch een geschikte jongensnaam gevonden waarbij we ons allebei konden vinden. Hierbij wel voorbij gegaan aan een van mijn principes namelijk dat je aan de naam moet kunnen horen of het om een jongen of een meisje gaat. De naam die onze zoon gekregen heeft wordt namelijk voor zowel jongens als meisjes gebruikt en kan ook nog op verschillende manieren geschreven worden.
Mijn eigen naam is wel een meisjesnaam maar wordt vaak verkeerd gespeld, kan ook op diverse manieren geschreven worden, erg lastig.

Jongensnaam

Ik had voor beide kinderen ook alleen een jongensnaam voor het geval dat, omdat na echo's al bekend was wat ik zou krijgen. Uiteindelijk ben ik vooral voor jongste wel blij dat ze inderdaad een meisje was. 'Haar' jongensnaam (Xavier) vind ik nu echt niet leuk meer De naam Floris-Jan voor oudste was wat meer standaard, daaraan kun je je geen buil vallen. Doet het volgens mij ook wel goed op een cv

Gevoel

Ik denk dat het vooral een gevoelskwestie is. Bij de eerste hebben we behoorlijke discussie gehad over de naam. Jaren voor de geboorte van zoon droomde ik over surprise bij schoonouders ik droomde dat ik een Casper getrokken had en vroeg me af wie is toch? Later vertelde ik die naam aan man en hij vond het niks moest toch denken aan het spookje.

Toen ik zwanger was kwamen er verschillende namen voorbij. Ik wilde Quin, man vond dit niks. Hij wilde Ricardo en dat vond ik niks. Vervolgens kwam ik met Mika, vond man niks en daarna Mick. Vond hij ook niks want dat rijmt op... Maar hij wou dan wel Rick of Nick, wat ik niet wou omdat man Mick niet wilde vanwege het rijmen. Rick en Nick rijmen op datzelfde. Toen ik ongeveer 7 maanden zwanger was, kwam man met de naam Casper. Van die droom jaren terug wist hij niks meer en ik vond het nog steeds een leuke naam. Hij is nu 8 en ik vind de naam perfect bij hem passen.

Voor dochter wisten we de naam al voor ik zwanger was. Ik hoorde op een gegeven moment de naam Nikita in een lied en vertelde man dat ik dit wel een mooie naam vond mochten we ooit een dochter krijgen. Man vond dit ook een mooie naam. Later kwam hij met het idee om er Nikki van te maken en dat vond ik leuker. Een maand later was ik zwanger. We hebben nooit een jongensnaam bedacht. Met de twintig weken echo wisten we dat het een meisje zou worden. Het is een stoere meid en de naam past perfect bij haar.

Vesper (beetje ot)

Laatst vertelde mijn vriendin dat haar zoon lid geworden was van het studentencorps. Dat overviel haar. Ik zei: hoezo, je hebt hem toch zelf Floris genoemd, die kon je zien aankomen ;0)

skik

Geen jongensnaam

Voor de oudste had ik geen jongensnaam. Ik wist niet welk geslacht de baby zou hebben. Ik had wel een jongensnaam, maar vlak voor de bevalling hoorde dat mensen die ik ken en aan wie ik een grafhekel had, hun hond zo hadden genoemd. Ik vond de naam echt niet meer leuk.

skik

Specht

Als je 100 % zekerheid hebt over een bepaald geslacht, ga je natuurlijk niet ingewikkeld doen voor de sier, maar dat was bij Vogel duidelijk niet aan de orde. Ik heb ook wel eens verhalen gehoord over vergissingen. Bleek het toch een jongen/meisje te zijn. Geen idee om men zich tegenwoordig ook nog kan vergissen, maar 'in mijn tijd' nog wel.

Hond

Namen waarvan ik weet dat er een hond mee rondloopt zou ik zelf niet meer aan een kind kunnen geven. Zo hadden mijn ouders (en ik dus ook) een hond die Tessa heette. Ik vind het een erg leuke naam, maar helaas... Omgekeerd heb ik er geen moeite mee om honden een naam te geven waar mensen al mee rondlopen .

Zoiets hadden wij ook hoor

Onze kinderen hebben allemaal drie namen.

Toen onze oudste geboren werd vond ik haar door ons gekozen eerste naam zo totaal niet bij haar passen, en de derde naam dus juist wel, dat we ze ter plekke hebben omgedraaid. Gelukkig is mijn partner daar wel meteen in mee gegaan. We hebben er geen ruzie over gehad, maar ik was ook wel heel erg stellig toen.

Ik ben nog steeds blij dat we dat toen zo hebben gedaan.

De jongens waren wel precies hun naam, gelukkig...

Kaaskopje

Ik heb pas inderdaad gehoord van iemand waarbij toch het geslacht anders was dan verwacht, het plassertje was daar over het hoofd gezien. Het was voor hen echt wennen dat ze toch opeens een jongetje kregen, en in het begin waren ze wat teleurgesteld. Ze hadden het idee dat ze een dochtertje waren kwijtgeraakt.
Maar die mensen hadden alleen een 20 weken echo bij het geboortecentrum gehad.
Bij mijn schoondochter kan het niet missen.

Hier was dat zo

Wij waren echt overtuigd van het feit dat er een jongetje geboren zou worden. Voor het geval dat, hadden we wel eenmeisjesnaam in ons achterhoofd. Maar we hadden dus echt een jongen in ons hoofd.

Toen dochter werd geboren was dat echt even wennen. Tuurlijk waren we blij, geen sprake van teleurstelling ofzo, maar ik heb haar een paar dagen de baby genoemd, omdat ik al maanden met Lasse in mijn hoofd rond liep en dat paste ineens niet meer

Hond

Onze zoon was geboren, week later nieuwe buren, met hond. Hond en zoon dezelfde naam.... ze zijn al weer een paar jaar geleden verhuisd, maar ik heb dus een tijd gehad dat er een hond vrolijk blafte als ik mijn zoon naar binnen riep

Zoon zijn naam past perfect bij hem. Als hij een meisje was geweest had hij Thirza geheten.

Taakverdeling

Mijn man koos de naam voor de dochters, ik voor de zonen.
Na twee dochters zou ik ongeacht het geslacht, de naam geven. Ik had vanaf het begin maar 1 naam in gedachten, die bij dochter of zoon zou passen. Mijn man vond het niet zo'n mooie meisjesnaam.
Hij krijgt ook altijd zijn zin: het werd een jongen.

Over spelling wil ik het maar even hebben. Keurige klassieke namen, man-o-man wat is dat lastig. De huidige onderwijzer eist haast een andere schrijfwijze. Geen S, een C? Ja, zoals het hoort, een C.

Ik ben niet zweverig en mijn man is zeker in beton gegoten, maar hoe mooi passen de betekenissen bij de meest uitgesproken karaktertrekken van de kinderen. Net een horoscoop

Dendy

Ik ken een meisje dat Lasse heet!

skik

oma

Ik kreeg een zoon, voornaam begint met O. Mijn zus kreeg vlak daarna een dochter, voorletter I. Tot zover geen probleem. Blijkbaar vonden mijn zus en ik elkaars gekozen namen wel aardig. We kregen na drie jaar bijna tegelijk ons tweede kind. Onze voorletter nu I, die van mijn zus O. Alle namen zijn germaans/scandinavisch van origine en lijken toch wat op elkaar. Dat was niet zo handig voor mijn moeder. Die gooide alles voortdurend door elkaar. We zijn nu 17 jaar verder. Intussen vergist ze zich niet meer.
Buurvrouw kreeg in dezelfde tijd ook een dochter, naam: Shey (sheyenne). Ook dit was voor oma een beetje vreemd en toch weer niet. Hartelijk kwam ze de kraamkamer binnen en riep: Hoe is het nu met Sjaan?

Namen

Bij de oudste twee had ik de namen voor de geboorte helemaal uitgezocht.
Ik had ook twee alternatieve namen voor het geval het twee jongens zouden zijn of twee meisjes (de echo's waren toen ook minder goed dan nu)
Dus helemaal voorbereid.

Ik vind het nog steeds leuke namen hoewel ik achteraf misschien toch een andere naam had gegeven aan mijn dochter. Zij heeft een Franse naam die buiten het Frans taalgebied weinig bekend is. De spelling is ook niet echt intuïtief voor niet-Franstaligen. Als ik daar toen bij stil had gestaan had ik misschien wel voor een andere naam gekozen.

De naam van mijn zoon is zeer internationaal. Daar zijn echter meerdere gangbare spellingen van en ik heb niet voor de meest voorkomende gekozen. Ik vind dit echter nog steeds de mooiste spelling en ook de spelling die het beste weergeeft hoe het uitgesproken moet worden.

De alternatieve jongensnaam die ik toen had vind ik nog steeds leuk (Matthieu). De alternatieve meisjesnaam zou ik nu nooit meer gebruiken al snap ik wel waarom ik het toen een mooie naam vond. Nu zou ik voor iets heel anders kiezen.

Bij de derde was er een andere vader en we wilden een naam die zowel bij een Arabische als Europese achtergrond past. Voor een meisje was dat geen probleem, voor een jongen wat lastiger. We vonden uiteindelijk één jongensnaam die geschikt was en we allebei leuk vonden. Voor een meisje hadden we een heel lijstje met namen.

Het was een meisje en die kreeg een Arabische naam die ook prima in Europa past en die ik nog steeds de allermooiste meisjesnaam vind.

Daarna kregen we een jongen en die kreeg de jongensnaam die we al bij de derde hadden bedacht. Ook geen spijt van, hele leuke naam. De spelling die we gekozen hebben was niet de meest gangbare maar wel een bestaande spelling.

Bij de derde zoon was het een stuk moeilijker om een naam te bedenken. Voor een meisje waren we er zo uit. Voor een jongen niet Uiteindelijk wel een naam kunnen vinden maar tot op het laatste moment getwijfeld. Maar uiteindelijk was het wel een goede keuze. De naam past bij hem. Het is een Europese naam maar wel met een afkorting die ook Arabisch is.

Jongste dochter kreeg de naam die we al bij de twee zoons als nummer 1 hadden staan. Ik vind dit ook nog steeds een van de allermooiste meisjesnamen.

Jongste zoon kreeg een naam met sentimentele waarde. Genoemd naar een goede vriend van man die kort daarvoor was overleden. Ik vind het niet de mooiste naam ooit maar het is wel een naam met een bijzonder verhaal en een bijzondere herinnering en dat maakt het speciaal.

Voor een meisje had ik toen nog een lijstje met potentiële namen. We hadden daar nog geen definitieve keuze tussen gemaakt maar ik denk dat als jongste zoon een meisje zou zijn geweest hij waarschijnlijk Dinah, Zara,Esra, Senna of Sara zou hebben geheten. Dinah vond ik toen meen ik het leukst.

zes kinderen

Drie tweelingen gekregen en we wisten van tevoren de geslachten niet. Dus het was drie keer twee jongens- en twee meisjesnamen verzinnen. Die ook nog bij elkaar moesten passen. Bij de derde keer was het natuurlijk het moeilijkst omdat ze ook nog bij de vorige vier moesten passen. Ik vind Floris en J'vairo bijvoorbeeld niet zo mooi bij elkaar. Dan heeft mijn man ook nog een vrij bekakte achternaam die zo bij de lullo's van Jiskefet past, dus Floris is het sowieso niet geworden. Al vind ik dat wel een mooie naam.
Echt, bevallingen zijn makkelijker dan het namenverzinproces!

Jania

Ik snap dat je de namen niet neerzet, maar ik word wel benieuwd!

hoe het hier ging

Mijn partner kwam bij de eerste zwangerschap met een naam aan die ik onmiddellijk gevetood heb, want afschuwelijk (iedereen die ik later die naam verteld heeft gaf mij ook onmiddellijk gelijk ). Het alternatief waar hij vervolgens mee aankwam was ook nogal apart, maar een stuk beter te verteren, en kon in geval nog worden ingekort tot een in Nederland gangbare naam. Dus vooruit dan maar. Zoon kreeg ook een tweede naam, om wat achter de hand te hebben voor het geval hij niet tevreden zou zijn met de naam die hem gegeven was.

Zoals dat dan gaat: kind groeit in de naam die hem oorspronkelijk gegeven is, en die wordt uiteindelijk helemaal niet aangepast of afgekort. Wat me wel opvalt is hoe vaak de naam verbasterd wordt. Die naam (ik geef m niet) is weliswaar erg zeldzaam, maar te schrijven en uit te spreken. Maar nee, men maakt er heel vaak wat anders van.

Dochter heeft een naam die vaker voorkomt. Maar ook weer niet heel vaak, en hij lijkt op een jongensnaam die sinds kort wel heel populair is. Daar gaan dus wel eens dingen mis (bijvoorbeeld als er een namenlijst wordt afgelezen, dan denken mensen aan een tikfout en maken er een jongensnaam van). Die had ik ook niet aan zien komen.

Voor mij gold en geldt trouwens dat de namen van mijn kinderen aan de volgende eisen moesten voldoen
- niet te lang
- geen akelige initialen door de combinatie van voornaam/namen en achternaam
- makkelijk uit te spreken
- makkelijk te schrijven/ niet zo'n naam die je voortdurend moet spellen (later kwam ik er dus achter dat als je een ongebruikelijke naam geeft, al is die makkelijk, en kort, je m toch vaak moet spellen...)
- ook uit te spreken voor het in Indonesië wonende deel van de familie. Daarmee vielen de meeste oud-Hollandse namen meteen af
- geen naam waardoor iemand meteen een beeld heeft over lichaamsbouw of persoonlijkheid van de drager. Je kan zo miskleunen. Noem je je zoon Wolf, blijkt het een lammetje...Natuurlijk betekent elke naam wel iets, maar bij sommige ligt het er dikker bovenop dan bij andere.

Maar goed, mijn beide kinderen hebben dus ook nog een tweede naam, en mochten ze niet tevreden zijn met de eerste naam die ze gegeven is, dan kunnen ze altijd die tweede naam nog bewerken naar iets acceptabels.

We wisten trouwens in beide gevallen wat het geslacht van het kind was voor de geboorte, en in beide gevallen had de echomevrouw zich gelukkig niet vergist, ook al zeiden ze zeer nadrukkelijk dat er geen garantie was

Groeten,

Temet

Onze keuze

was om de kinderen te vernoemen. Die keuze is trouwens per kind steeds opnieuw gemaakt.

Alle keren hadden we dezelfde voorwaarden:
- ondanks de wens te vernoemen moesten we de namen zelf echt mooi vinden
- het moest geen rare initialencombinaties opleveren
- de combinatie met de achternaam moest goed zijn
- Nederlandse namen
- niet een naam die steeds gespeld hoeft te worden
- na de eerste vonden we dat de namen van de verschillende kinderen ook enigszins bij elkaar moesten passen
- de eerste voorletter moest overeen komen met de roepnaam
- naast de eerste naam kregen de kinderen meer namen waarin we ook vernoemden en een naam zochten met een inhoudelijke betekenis

Uiteindelijk is oudste naar twee oma's vernoemd. Beide namen komen terug in de eerste en tweede naam. Roepnaam is een samentrekking van die beide namen, waarbij de beginletter wel overeenkomt met die van de officiële eerste naam. Roepnaam staat verder niet officieel geregistreerd.
Tweede en derde hebben een zeer geaccepteerde vrouwelijke variant van de roepnamen van de beide opa's. Bij hen was het geen optie om de officiële voornamen van de beide opa's te gebruiken, omdat anders de eerste letter van de roepnaam niet overeen kwam met de eerste officiële voorletter. Hun eerste naam is dus meteen ook de roepnaam.

Bij middelste hadden we trouwens twee opties voor een dochter. Twee variaties op hetzelfde thema, zeg maar. Toen we geen beslissing konden nemen besloten we af te wachten tot baby geboren en die (als het een meisje zou zijn) dan eens goed aan te kijken voor we zouden besluiten. Toen ze er was, was er geen twijfel over mogelijk welke naam bij haar hoorde. Dat was echt die ene en niet die andere.

Voor een jongen hadden we drie keer dezelfde eerste naam. De volgende namen wisselden wat per zwangerschap. Maar goed, die jongensnaam hebben we nooit nodig gehad.

Aagje

Dochter met Jongensnaam

onze dochter heeft een jongensnaam. In het land van herkomst, het land van onze familie is het de verkleinnaam voor de naam van haar oom. Toen ze geboren werd dacht onze familie daar dan ook dat we een jongetje hadden gekregen. Dat was grappig. Toen hebben we hen uitgelegd dat de naam wanneer je die in Nederland op z'n "Nederlands" uitspreekt deze echt op een Nederlandse meisjesnaam lijkt, absoluut niet een jongensnaam. We hebben zelf ook een buitenlandse achternaam en de naam van onze dochter past er perfect bij. Zelf is ze er ook erg trots op. Hij komt nauwelijks voor in Nederland en dan alleen in combi met een Nederlandse achternaam. voor ons heeft de naam veel betekenis, onze familiare banden met het land van herkomst. Het grappige is dat onze dochter een echte tomboy is, een stoere meid die van voetbal houdt. Hier dus een geval van typisch dat onze stoere meid dus eigenlijk een jongensnaam heeft.......

combinatie voor en achternaam

Bij de oudste hadden we een jongensnaam (die ik nog steeds mooi vindt, ondanks feit dat het toen al een top 10 naam was) en een meisjesnaam. Mijn partner vond de meisjesnaam wel mooi, maar had wel een enkele bedenking. Oudste werd een jongen. Bij de tweede hadden we bijna direct een meisjesnaam - een andere dan de eerdere -Die naam vind ik nog steeds prachtig. Dochter zelf heeft wat bezwaren omdat hij in buitenland niet makkelijk uit te spreken is en haar ambities ver over de NL grenzen reiken
Overigens hebben mijn kinderen een veel voorkomende achternaam. Daarom vielen sommige voornamen direct af omdat ze dan dezelfde waren als (ons) bekende personen.