Dringend tips RvdK...

Informatie

http://www.stichtingkog.info/posts/ga-niet-zitten-babbelen-963/

Informeer je met behulp van deze website. Wordt lid.
Vooral niet in paniek raken. Eerst nadenken en overleggen met kalme derden als bijvoorbeeld de huisarts, je vader of je man.

Vaak is er een belangenstrijd aan de gang met hulpverleners of met school, buren of buurt.

Zorg in alle gevallen dat je goed voor je kinderen blijft zorgen en breng ze zonodig tijdelijk elders onder, of zorg voor goede oppas.

Overweeg de zaak open te gooien. Zwijg je tegenover wie over zo'n zaak of zoek je juist steun bij werkgever, familie en vrienden.

Reactie...

Wij krijgen steun van familie en de huisarts is op de hoogte, gaan mensen met ons mee die meer verstand hebben van dit soort zaken en die achter ons staan.

Afspreken

Fijn dat er mensen met je meegaan. Spreek met hen af wat zij kunnen doen. Het is niet goed om als één front in de aanval of de verdediging te gaan.
Het is wel belangrijk dat iemand ondertussen aantekeningen maakt, zodat je achteraf een verslag kunt toesturen.
Het is ook belangrijk dat iemand helpt om verhalen over 'indrukken' precies na te vragen. Dat kun je zelf ook doen: als er een kritische opmerking komt in de zin van: wij maken ons zorgen over.... en je raakt daarvan in paniek, pak dan pen en papier en ga schrijven: zorgen: Vraag vervolgens waar ze die zorgen over maken. Schrijf dat op. Vraag dan precies na: waarop is dat gebaseerd? Hoe, wie wanneer, wat en waar. Schrijf het allemaal even op. Vraag na wat hun conclusie is bij dit verhaal en hoe ze aan die conclusie komen.
Dan pas kun je navragen of ze ook geïnteresseerd zijn in jouw verhaal. Dan kun je zelf vertellen wat jouw visie is. Houd dat zo kort en feitelijk mogelijk. Als je het niet direkt weet kun je altijd aangeven: ik kan dat nu niet plaatsen, ik wil daar even over praten thuis met de mensen om me heen, want misschien zie ik iets over het hoofd. en dan maak je een afspraak om er volgende keer op terug te komen.

Tsjor

Alvast...

bedankt alvast vokrde tips, die kunnen we morgen zeker gebruiken!

Sophie

en nog eentje

Kinderbeschermingsmaatregelen, waar iedereen natuurlijk bang voor is, zouden in principe alleen moeten worden genomen als de ouders geen vrijwillige hulpverlening accepteren. Dus als die vragen die Tsjor je aanraadt ('waar maakt u zich dan precies zorgen over, en waarom') zijn beantwoord, dan zou ik ook meteen vragen 'goh, en wat zouden we daaraan dan volgens u kunnen doen?'

Zet vervolgens in op vrijwillige hulpverlening. Dan hou je meer controle, en als jij de bereidheid hebt getoond om vrijwillig hulp te accepteren dan heb je ook een sterk verhaal als de raad toch aanstuurt op ots oid.

Tsjor wijst op het belang van noteren en verslag sturen, en zoiets kan je dan dus ook in zo'n verslag zetten "u gaf aan dat u zich zorgen maakte over x, we bespraken dat hulp y daarvoor mogelijk een oplossing zou kunnen bieden, we hebben besproken dat we zelf contact zullen opnemen met een hulpverlener en u op datum z zullen laten weten hoe we ervoor staan' of zoiets.

Sterkte. Laat je even weten hoe het ging?

Groeten,

Temet

Niet op ingaan

Dat zou ik toch niet doen Temet. Dat is een vorm van toegeven dat je nog iet goed bezig bent. Kun je alsnog een OTS krijgen om er op toe te zien dat je ook gaat doen wat je afspreekt.
Als je van mening bent dat een kinderbeschermingsmaatregel niet van toepassing is, jij als ouder gaat over je kinderen en maatregelen zijn niet nodig want kinderen zijn niet bedreigd en een cursusje of geeft niet wat is niet van toepassing dan houdt je voet bij stuk.
Het heeft ook te maken met de reden waarom men je gemeld heeft. Hier ligt vaak onbegrip aan ten grondslag. Dat ga je niet voeden.
Er moet echt iets aan de hand zijn dat overheidsingrijpen verantwoord anders is het een te zware maatregel.
Kinderbescherming is ook geen hulpverlening en wat daar acceptabel geacht wordt komt niet voort uit deskundigheid maar uit controle. Heb je niets aan. Straks helpt het niet whatever het is en dan mag je onder beheer blijven.
Nee, ik zou het beslist afwijzen als een maatregel die mijn gezin niet dient.

En dan..

Jij beslist wat er nodig is aan hulpverlening aan je kind en dat is los van inmenging van kinderbeschermers of jeugdzorg. En dat zet je ook door, zelfs als er sprake is van kinderbeschermingsonderzoeken. Je laat je daar ook niet vanaf brengen. Ze gaan er niet over.

AnneJ

Ik snap wat je bedoelt maar ben het toch niet helemaal met je eens.

Het is soms kiezen tussen 2 kwaden. Als men zich zorgen maakt en het slaat echt helemaal absoluut en bewijsbaar nergens op, dan ben ik het met je eens, gewoon poot stijfhouden. Als de zorgen enige basis in de realiteit zouden kunnen hebben, dan zou ik meebuigen. Want het belangrijkste argument voor een kinderbeschermingsmaatregel is dat ouders niet meewerken.
"Kinderbescherming is ook geen hulpverlening en wat daar acceptabel geacht wordt komt niet voort uit deskundigheid maar uit controle. Heb je niets aan. Straks helpt het niet whatever het is en dan mag je onder beheer blijven."

Dat zie ik anders. RvKB maakt zich ergens zorgen over. Dan is de vraag wat er dan voor hulp moet komen. Is er überhaupt geen hulp voor het geconstateerde probleem dan kan ook de Raad niks en is dat een reden voor afwijzing maatregel. Is er wel hulp mogelijk dan kan je die zelf inroepen. Dan heb je al meer controle over de keuze van hulpverlener. Vervolgens kan het zijn dat die hulpverlener constateert dat er helemaal geen reden voor de doorverwijzing was. Prima, dan heb je dat ook zwart op wit en is de Raad uitgepraat.
Of de geboden hulp was niet de goede. Herhaal dan de eerdere stappen: goed, wat moeten we dan? Doen we dat.

Hier speelt nog iets anders mee, en dat is dat als je er niet uitkomt met de Raad, je je verweer uiteindelijk bij de rechter moet voeren. Die rechter is geen pedagoog of gedragsdeskundige, heeft niet meer dan zijn of haar boerenverstand en eigen ervaring, en kan dus ook moeilijk besluiten dat de Raad met zijn 'zorgen' uit de nek kletst. De rechter kan de problematiek niet zelfstandig beoordelen. En is dan geneigd de Raad gelijk te geven als er ook maar enige twijfel is of de ontwikkeling wel goed verloopt.

Maar wat een rechter wel zelfstandig kan beoordelen, want daar is hij/zij voor opgeleid, is het volgen van het proces, de onderbouwing van standpunten, en het al dan niet volgen van drogredeneringen.

Dus als de ouders laten blijken de zorgen van de Raad serieus te nemen (ook al geloven ze er eigenlijk geen barst van) en hulpverlening te accepteren, dan kan je wel betogen dat er voor ingrijpen door de Raad geen noodzaak meer is. En dat is een betoog dat een rechter niet alleen kan snappen, maar ook zelfstandig kan beoordelen.
Mijn idee is dat je met een betoog "er is met mijn kind niks aan de hand" bij de rechter minder ver komt dan "er is met mijn kind mogelijk wat aan de hand maar daar hebben we de Raad verder niet bij nodig want dat kunnen we zelf wel af", of " er is met ons kind wel iets aan de hand maar daar kan een ots geen verandering in brengen want de problematiek waar de Raad het over heeft kan niet worden verholpen op de wijze die de Raad suggereert en wel hierom..."

Groeten,

Temet

Ook niet Temet

Rechters weten wat een 'drama' jeugdzorg betekent. Juist meegaan in die ondeskundige kletsverhalen zet je op hun level en daarmee in hun invloedssfeer.
Het is nog steeds zo dat er een ernstige zaak aan de hand moet zijn wil de overheid ingrijpen en daar gaat het om.
De juiste tekst is me even ontgaan maar zij spelen het hard, dus jij moet ook sterk op je hoede zijn.

Overigens

Ben ik het eens met je verweer. Mocht je van mening zijn dat je kind echt wat mankeert en hulp nodig heeft dan baseer je je verweer op je eigen vermogen daar hulp bij te vinden en de raad daar niet bij nodig te hebben. Integendeel zou ik menen. Echter uitsluitend als je dat van mening bent.

Onbegrip

Ik zou in mijn verweer gewag maken van 'onbegrip' tussen partijen als school en ouders, hulpverlening en ouders, en protocollen, school kan niet anders dan melden, echter daar komt de oplossing niet vandaan (zie rapport kinderombudsman).

Er is in het veld veel onenigheid, zelfs tegenstellingen over hulpverlening. Het kan niet zo zijn dat ouders daar niet zelf in mogen kiezen en de keuze bij derden moeten laten. Daarvoor is de hulpverlening niet 'hard' genoeg. Het blijft een poging zaken in goede banen te leiden waar ouders het laatste woord in horen te hebben. En dat is vaak het probleem. Men meldt uit protocol of meent er over te gaan. Om eigen gebrek aan repertoire af te dekken of te bevragen. Er is geen oplossing maar je moet het maar doen met wat er geboden wordt. Dat kan niet waar zijn.

Tenzij je natuurlijk zaken hebt waar kinderen aantoonbaar! mishandeld zijn is het een wespennest waar je vooral moet zien buiten te blijven.

Vanuit welke hoek?

Ik heb door een ouder draadje te lezen ( misschien wel onfatsoenlijk) nu begrepen dat het door moeizame situatie in het onderwijs is ontstaan. Was, omdat je kind op een nieuwe school een kans kreeg.
Ik hoop dat het daar beter gaat, ooh al is het nog zo kort.
In ieder geval geen klagende buren of een melding door een EH-arts.

Kan je in een gesprek bij RvdK deze vooruitgang aangeven?
Misschien met een brief van de begeleider/ mentor?
Als je kind nu wel naar school gaat, is dat gesprek een formele overbodigheid. Een belletje van de mentor naar een lpa, waarin mentor aangeeft dat de school er in geslaagd is de leerling een veilige plek te geven, zou voldoende kunnen zijn om de afspraak met de RvdK te annuleren.

Natuurlijk is het nog te vroeg om te roepen dat het goed gaat, maar het gesprek met RvdK is zodoende ook voorbarig.
Je kind heeft nog niet eens de tijd ( voorjaarsvakantie) gekregen om haar goede wil te laten zien.
Geef in gesprek aan dat jullie op de goede weg zijn, jullie een goed contact hebben met de mentor en zorgcoördinator en met de huisarts. Dat jullie blij zijn dat de nieuwe school betrokken is bij jullie kind.
Zie het gesprek eerder als een waarschuwende wijsvinger. Als je kan aantonen dat het goed gaat, zijn zij ook blij.
Succes en blijf rustig.

Zorgen

Ook de zorgen over de schoolgang van een kind zijn van de ouders. Tenzij er schrijnende ontoelaatbare en strafbare zaken aan de hand zijn heeft de kinderbescherming daar niets mee te maken. Al helemaal niet als er conflicten zijn met school. Ze kunnen daar, zie de rapporten van de kinderombudsman, ook niets aan bijdragen. Integendeel kunnen ze zaken nog verder laten escaleren. En de druk op een gezin verhogen.
De kinderbescherming is er niet om zelf gerustgesteld te worden. Ze is er uitsluitend om strafbare en ontoelaatbare zaken te verhelpen. En zelfs dat is een moeilijke zaak.

Strafbare feiten

Als de dochter weer naar school gaat, zijn er geen strafbare feiten meer. Misschien gaan de zaken daar langs elkaar heen en is de RvdK niet op de hoogte van de stand van zaken...

O zeker

Maar zelfs als de zaak al opgelost is blijft het zorgelijk. Daarom zou ik er de nadruk op leggen dat jij als ouder daar mee bezig bent en het opvolgt. En inderdaad laten zien wat je daar al in ondernomen hebt.
Dan nog kan men proberen om er zicht op te willen houden. Maar dat gaat ze niet aan. De zorgen en de acties zijn voor jou.
Met name omdat de kinderbescherming de problemen ook niet op kan lossen en jeugdzorg ook niet. Dat doe je met onderwijsconsulenten en zonodig een advocaat. Je blijft zoeken naar openingen. Niets is voor eeuwig en een kind dat moeilijk door het schoolsysteem gaat kan weer uitvallen.
Maar ook daar gaan zij niet over. jij als ouder gaat daar over.
Laat je niet verleiden. Een OTS is geen pretje en je kunt gedwongen worden tot amateuristische oplossingen die je je kind echt niet ziet doen.
Ook niet voor de lieve vrede of het compromis of om ze te vriend te houden en te vleien dat ze vertrouwen in je krijgen. Het zijn je vrienden niet en het is, let op, ook een centenkwestie. En een zaak waarin zij jou zwart maken en niet vrijpleiten en de rechter uitspraak doet.
Zij zijn er niet om je gezin heel te houden maar om een zaak te winnen. Vooral als school of hulpverlening gemeld heeft. Die moet de kinderbescherming in acht nemen. Niet jou als ouder.

Ontstaan en hoe was het gesprek

Ontstaan

De problemen waren inderdaad ontstaan door een moeizame situatie in het onderwijs, maar mijn dochter gaat nu alweer naar school.
Ze heeft kunnen bewijzen dat ze goed werkt.

Hoe was het gesprek

Het gesprek ging redelijk, maar er komt verder onderzoek door de raad van de kinderbescherming. Het gaat eigenlijk allemaal over problemen die van een paar jaar terug zijn.

Sophie

Vervolg

http://www.dekinderombudsman.nl/92/ouders-professionals/publicaties/rapport-van-leerplicht-naar-leerrecht/?id=110

Gelukkig is de kop eraf. Helaas hebben ze niets beters te doen dan dit soort situaties waar het voor de kinderbescherming makkelijk scoren en factureren is.
Houdt er rekening mee dat iedereen die door de kinderbescherming ondervraagd wordt ook uitgelokt wordt om over jou te roddelen. Of ze geven gemeldde zaken verdraaid weer. Blijkbaar heb je al toestemming gegeven?
Meldt in elk geval de betrokkenen die ondervraagd gaan worden dat dit zo is. En of er nog zaken liggen die ze tegen jou willen zeggen voor het via de roeptoeter van de kinderbescherming tot jou komt. Dan weet je vast wat.

Boete Flanagan

Ook dan is het nog maar de vraag wat de kinderbescherming zou moeten met een gezin waar de ouder beboet is vanwege schoolverzuim. Dat kan van alles zijn, zelfs ongeoorloofd naar een trouwerij in Spanje oid.
Als ze iedereen die een boete dreigt op te lopen of oploopt een onderzoek aansmeren hebben de gemeenten nog wel een extra zak geld meer nodig.
De boete zou als sanctie toch ook voldoende moeten zijn? Hoe terecht of onterecht ook, want ook daar is het een feit dat je net als de verkeersboetes tegenwoordig zo een prent te pakken hebt al ben je nog zo fatsoenlijk bezig.
Strafbaar bedoel ik vanwege ernstige feiten als echte kindermishandeling door dronken ouders oid.

Verzwaard hart

Voorbereid zijn is wijs. Maar het is al moeilijk om kalm een gesprekskamer binnen te treden, helemaal met een kilo lood aan je enkel. Heb vertrouwen in je eigen kracht.

Beetje ouwe koeien uit de sloot halen tsss, je zou bijna de kinderombudsman gaan bellen..

Sterkte

Ook

Niet bang zijn om het voor de rechter te laten brengen. Ik weet niet goed hoe het nu toe gaat met die dwang en drang verhalen. Maar mocht men je willen overtroeven met een ongetwijfeld 'zorgelijk' rapport om toe te stemmen in 'vrijwillige' hulpverlening. Doe het niet.

https://jeugdzorgklachten.wordpress.com/2015/10/05/jeugdzorg-omzeilt-rechter-tegen-leegstand/

"In de jeugdzorg wordt al enkele jaren op het scherp van de snede gevochten om omzet. In die strijd wordt niet geschroomd om hulpbehoevenden kinderen op wachtlijsten te plaatsen om zo meer omzet te kunnen binnenhalen."

Een vrijwillige hulpverlening kan heel eenvoudig omgezet worden naar een gedwongen traject als je er vanaf wilt of als het je kind achteruit helpt.

Ga liever voor de rechter. Die houdt zich aan de wet en daar moet men aantonen wat de 'zorgen' zijn en heb je een betere kans om zonder maatregel weer weg te gaan.
Formuleer altijd zelf je verweer. Een korte wat de bedoeling (niet) is, en waarin je aangeeft wat je ondernomen hebt voor je kind en nog onderneemt en zonodig nog gaat ondernemen.
En een verslag waarin je punt voor punt het verhaal van de kinderbescherming recht zet.

Even een vraag

Er komt een verder onderzoek zeg je. Naar zaken van enkele jaren geleden. Oké. Heb je ook gevraagd welke stappen er dan nug ezet worden? Heb je ene verslag gemaakt van het gesprek? denk je dat het voor de mensen van de raad duidelijk is dat het om zaken van enkele jaren geleden gaat? Weet je wat de direkte aanleiding is om het onderzoek nu te starten? Je hoeft op deze vragen geen antwoord te geven in dit draadje, maar het is meer voor jezelf om helder te houden waar je nu staat in het proces.

Ik deel overigens één element uit de insteek van AnneJ niet, en dat is: 'Nee, ik zou het beslist afwijzen als een maatregel die mijn gezin niet dient.' Dat is grappig, want ingrijpen door de overheid is niet afhankelijk van de instemming van ouders. Het is uiteindelijk dan ook niet aan ouders om te bedenken of ingrijpen het gezin wel of niet dient. Hoe erg sommig ingrijpen ook is, hoe verkeerd het ook kan gaan, het is helaas ook zo, dat het niet anders kan.

Ik ben het eens met de reactie van Temet op het verhaal van AnneJ. Aantonen dat je zelf druk bezig bent met hulpverlening is daarom wel degelijk van belang.

Ik weet niet wat je oudere draadje is, dus ik heb geen verdere informatie dan wat je nu schrijft.

Tsjor

Lezenswaardig

Ik begrijp dat jullie het stadium van de gemeente voorbij zijn maar misschien heb je hier toch iets aan http://www.maassluis.nu/columns/column-veeg-uw-billen-af-met-die-gemeentelijke-brief/

Ja Tsjor

Als de kinderrechter beslist dat er toch 'hulp' moet komen is dat zo. Maar daar is jou instemming dan niet bij nodig. Bovendien als de kinderrechter twijfelt en ziet dat er dan toch mogelijk een lastige samenwerkingsrelatie ontstaat kan dat de doorslag geven om geen OTS uit te delen.
Terwijl als jij de suggestie wekt dat je toch wel meebuigt de doorslag kan geven om toch een OTS uit te delen.
En een OTS, met een ondeskundige toezichthouder die voortaan bij alle gesprekken ook meedenkt en meebepaalt is geen sinecure. Dat doe je niet voor de lieve vrede. Dat doe je desnoods als de kinderrechter dat beslist. En anders niet.
Je hebt het zelf al goed geregeld, kind gaat weer naar school, werkt goed mee, dat moet het zijn. Dan wil je niet de suggestie wekken dat daar nog maar iets aan bij zou kunnen dragen wat jeugdzorg inbrengt.
De vraag is dan: wat zou jeugdbescherming toevoegen aan de situatie van het kind wat jij niet al bijgedragen hebt? Brengt het dan niet meer druk op het gezin en op het kind dan dat wat oplevert?
Vergis je niet in de stress.

Eigen hulpverlening Tsjor

Niets in mijn reactie dat niet aangeeft dat je juist aan moet geven wat je zelf al aan hulpverlening inzet, ingezet hebt en zonodig gaat inzetten.
Maar meebuigen is een valkuil.
Mijn vader wilde in het gesprek wel meebuigen. Een gezinsvoogd was toch ook wel goed? Wie weet wat voor 'hulp' er nog geboden kon worden?
En men, raadsonderzoekers, wilde o zo graag 'helpen'.
Die hulp gaat echter niet helpen maar zit in de meeste gevallen gewoon in de weg van echte hulp en echte deskundigheid. Helaas, want je zou het zo anders wensen.

Meewerken

Bij de laatste rechtzaak was ' onze' gezinsvoogd, die wij toegewezen zouden krijgen als de kinderbescherming haar zin kreeg, al aanwezig.
De uitspraak was er nog niet maar ik heb zelf het initiatief genomen om even met haar kennis te maken. Gelukkig had ze zelf al het idee dat het niet nodig zou zijn. Dat bleek ook uit de laatste uitspraak.
Maar wat een geintimideer om akkoord te gaan met een OTS.
Je dealt ermee als het zich voordoet. Niet eerder. En niet met jou toestemming.

Houd het klein

De aanleiding voor de zorgmelding is school. Die kwestie is opgelost. Daarna gaat men spijkers op laag water zoeken. Probeer daar niet in mee te gaan.
En houd er ook rekening mee dat die gezochtte 'zorgen' uitvergroot worden met 'jargon'. Vader die zijn stem een keer verheft heeft is 'huiselijk geweld'.
Een kind dat een keer door ex niet ziekgemeld, of wel ziekgemeld maar niet doorgekomen, van school heeft verzuimd, is 'ouders houden kinderen ongeoorloofd thuis'. Nou ja, het vermogen om van een mug een olifant te maken is eindeloos.