Dom en lelijk

Dat is het zeker

In de context van kinderen moet je deze woorden niet gebruiken, vind ik. Ieder kind heeft iets moois en onschuldigs in zich, ook als ze niet moeders mooiste zijn (trouwens, over het algemeen vinden ouders hun eigen kind echt wel mooi)

Dom en lelijk gebruik ik wel maar dan in de context van die lelijke bank, of een lelijk schilderij. En bijvoorbeeld dom vind ik mensen die kortzichtig zijn of vooroordelen hebben....

Afwijkend=lelijk

< >

Tja dit vind ik dus een domme opmerking (let op de opmerking vind ik dom niet de persoon die de uitspraak maakt). Als je een afwijkend uiterlijk hebt ben de lelijk?

Ik heb het niet of nauwelijks over domme en lelijke mensen. Wel over domme opmerkingen of acties. Lelijk gebruik ik voor mensen niet als het over uiterlijk gaat. Beauty is in the eye of the beholder zullen we maar zeggen. Gedrag of opmerkingen kunnen wel lelijk zijn.

Eens

met Koentje.

Temet, ik begrijp niet zo goed waarom je de behoefte hebt om te zeggen dat je een kind lelijk vindt (en het dan wel leuke kinderen vinden)Wat is daar de lol aan? Of nog anders waar komt die behoefte vandaan? Wie weet hoeveel mensen dat achter jouw rug over jouw kinderen zeggen.

En hoezo lelijk. Dat is zoiets subjectiefs.

Tja 2

Ik kan me geheel vinden in de woorden van Temet, eigenlijk. Ik heb die "behoefte" af en toe ook. Net zoals het af en toe heerlijk is om iemand die (te) vaak op TV komt en die ik niet kan uitstaan, lekker af te kraken. Niet aardig, nee, maar niets menselijks is mij vreemd,
Oja, en ik twijfel er niet aan dat er wel eens iets onaardigs over mij of mijn kind gezegd wordt achter mijn rug. Ach, wat niet weet, wat niet deert, denk ik dan maar.

Nooit zeggen

Ik zou die woorden nooit gebruiken als het kind waarover het gaat binnen gehoorsafstand zou kunnen zijn. Zulke woorden blijven levenslang hangen. Mijn moeder is ooit voor dom uitgemaakt door een meester op de lagere school. Ze heeft vervolgens zeker 40 jaar lang geloofd dat ze dat ook echt was (terwijl haar kinderen op het gymnasium zaten, 'maar dat komt omdat jullie vader zo slim is' - jaja).
Ik zeg trouwens ook wel eens dat iemand dom is. Waarom niet? Vooral domme volwassenen maken me vreselijk ongeduldig. Ik zie nu bijvoorbeeld die meneer voor me die een tijdje geleden op tv riep dat alle allochtonen het volkslied moeten leren en toen zelf het eerste couplet van het Wilhelmus niet onder de knie bleek te hebben (was volgens mij in dat zappen-is-zinloos programma, weet niet meer hoe het heet, iets met spijkers?). Dat vind ik een hele domme meneer en dat zeg ik gewoon hardop.
Kinderen, dom of niet, moeten worden beschermd en mogen dus nooit horen dat ze dom zijn. Kinderen met een subnormale intelligentie weten dit doorgaans maar al te goed, dat hoef je niet in te wrijven, en bovendien heeft het totaal geen zin om iemand als dom te bestempelen. Je kunt wel bepaalde handelingen 'dom' noemen, dan heb je het over gedrag dat iemand kan veranderen. Dat is iets anders.
En dan nog is dom een kwestie van definitie. Ik word zelf niet snel voor dom versleten, maar kan ongelooflijk stompzinnige dingen doen en zeggen.
Lelijk doe ik niet aan. Echt niet. Je went aan alle soorten uiterlijk, zodat ze al snel niet meer opvallen (geldt voor zowel mooi als lelijk als alles ertussenin). Ik vind eigenlijk nooit iemand lelijk, behalve als ze heel lelijk *doen*. Dan wel.
Groetjes
Massi

Dom

dom doen of dom zijn, dat maakt nog wel verschil.
Opa hier zegt ook wel eens dat de kinderen dom zijn als ze echte "domme" kinderacties hebben. De eerste keer dat hij dat zei (jij bent echt dom) heb ik er wat van gezegd. Ze doen soms dom maar zijn dat niet. Opa is een beetje beledigd (want hij bedoelde het niet zo) maar ik heb het hem niet meer op die manier horen zeggen.
Mijn moeder heeft hetzelfde als de moeder van Massi: als kind dom genoemd en dat geloofde ze.

Hij is gewoon mooi van lelijkheid...

zei ik nog over mijn pasgeboren zoon, we grappen er nu nog wel eens over, het was zo'n lief klein totaal verfrommeld mannetje, en hij kon ook heel moeilijk kijken, als baby al. Intussen is hij heel aardig "opgedroogd" en natuurlijk voor mij het mooiste kind van de wereld (gedeelde 1e plaats met zijn zus). Maar baby's kunnen echt angstaanjagend lelijk zijn ))
Over een kind zeg je dat natuurlijk niet, en ook niet dat hij dom is, dat vind ik vreselijk. Ook de in het draadje hierboven genoemde grappig bedoelde bijnamen vind ik echt niet grappig voor een kind! Wat denk je nou werkelijk wat er liefdevoller overkomt bij een kind? "lekkere trut van me" of gewoon "lieve schat" ik kies voor de zekerheid toch maar voor het tweede.
groetjes, Tess

Ja, jammer

De begrippen hebben zo'n enorm negatieve lading, ik vind dat wel jammer. Dom betekent natuurlijk (ook) gewoon een laag iq hebben. En wat zou daar mis mee zijn? Ik kan wel zelf nogal slecht tegen 'dom doen', voor mij betekent het zoiets als dommer doen dan nodig is gezien iemands iq, iemand zou beter moeten/kunnen/mogen weten.
Zelfde met lelijk wat mij betreft. Maar ik weet dat ik nogal 'vreemd' hierin ben, en dat het gros het iig niet met me eens is. Lelijk is in beginsel voor mij ook een nogal neutraal begrip. Ik houd wel van lelijk, doorgaans. Ik houd eigenlijk helemaal niet zo van mooi, althans bijv standaard mooie mensen. Doe mij maar lelijk.

Sluit me aan bij temet

Zeker als ik thuis bent en gewoon moet kunnen zeggen wat ik wil zeggen, zeg ik ook wel eens over iemand 'zo die is lelijk/dom!' of 'wat een vréselijk mens is dat!'. Absoluut niet aardig voor diegene, maar ik weet met redelijke zekerheid dat diegene me niet kan horen.

Dom en lelijk

Dom
Is voor mij gelijk aan kortzichtig. Dom heeft zo'n negatieve klank, het is niet aardig en geldt daarom alleen voor de negatieve eigenschappen die mensen hebben waar ze makkelijk iets aan kunnen veranderen maar het om verschillende redenen niet willen/nodig vinden. Wat duidelijker: mensen die cognitief hoogfunctionerend zijn kunnen vreselijk dom zijn. Mensen die niet zo'n hoog iq hebben kunnen dan weer een ontzettend helder inzicht hebben in de wereld om hen heen, daar kun je nog iets van leren. Dom heeft voor mij dus ook te maken met intentie en bewustzijn en kan dus nooit toe te passen zijn op kinderen, die hebben die leerweg nog voor zich. Hoewel ik dan wel weer eens tegen mijn kinderen, als ze voor de zoveelste keer dezelfde rare actie uitvoeren kan zeggen dat dat wel een beetje dommmmm is hoor. Maar het gaat dan om de actie, niet de persoon. Wanneer iemand dom is volgens mijn definitie vind ik dat ik dat ook gewoon mag zeggen, het gaat immers altijd om volwassenen die beter kunnen maar het gewoon niet doen, ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag, toch?
Lelijk
Ben ik erg voorzichtig mee. Vind ook niet dat ik degene ben om daar iets over te zeggen (. Heb in mijn puberteit wel eens te horen gekregen dat ik te lelijk was (beugel, jeugdpuistjes) om mee om te gaan, Vriendinnetje wilde zich omringen met mooie mensen (heb ik haar vergeven, ze kon het toen niet weten, haar ouders waren net zo en dat vind ik dus wel - daar heb je hem- dom). Ik merk wel eens dat wanneer ik mensen niet mooi vind (lelijk zeg ik dus niet snel) dat verandert wanneer ik andere positieve eigenschappen ontdek. Waardoor de uitstraling in mijn ogen verandert.

Lelijk en dom

nou ik vind sommige mensen echt wel erg dom doen.

Lelijk vind ik momenteel mensen die zichzelf juist heel mooi vinden, ik zag laatst al zappend iets over lelijke mensen die dan samen met een lelijk iemand (ik zag een man met iets van een aangeboren afwijking) een dag of wat moeten optrekken. Van die meisjes helemaal in de makeup, goud overal, opgelikt en opgepoetst, rottige uitstraling, ik vind dat dan zo tacky dat ik het lelijk vind. Wat niet zegt dat ik vind dat ze het niet zouden mogen doen want diversiteit is prettig. Maar bijvoorbeeld Sylvie Meis (hoe heet ze ook al weer), prachtige vrouw maar waarom moet ze er zo opgelikt bij lopen, net een Barbie (barbies vind ik ook lelijk), ik denk juist dat als zij het allemaal wat naturel houdt ze er veel mooier en authentieker uit zou ziet, ik vind het zonde, zoiets.