Dochter in het buitenland
Ik ben getrouwd en heb twee volwassen dochters. De jongste heeft autisme en woont nog thuis.
Mijn oudste dochter is 26 jaar en ik heb de afgelopen jaren heel veel problemen met haar gehad. Ze is op de basisschool gepest wat haar zelfvertrouwen geen goed heeft gedaan. Op de middelbare school -VWO- is ze opnieuw kunnen beginnen en heeft ze gefocust op haar sociale vaardigheden en het maken van nieuwe vriendschappen. Een beetje ten koste van het leren. Uiteindelijk is ze na een paar jaar vastgelopen op school en naar een andere middelbare school gegaan maar ook daar liep ze vast. Ik heb veel gesprekken gehad met haar leerkrachten en haar mentor en die suggereerden dat ze misschien autisme had. Ze had last van faalangst. Ze heeft therapie gekregen en het ging iets beter. Ze wilde niet meer terug naar school en na twee tussen jaren heeft ze haar opleiding via een particuliere school -ben bijna klaar met de lening af te betalen- afgemaakt.
Ik merkte dat ze haar draai niet vond. Vriendschappen liepen vast, ze hield niet van feestjes, ze stopte met sporten.
Ze hing heel erg aan mij. Ze wilde liever dingen samen met mij doen dan met haar vriendinnen en daar maakte ik mij wel eens zorgen over. Ze is heel lief en onzeker maar ik krijg moeilijk hoogte van haar, ze uit zich nooit.
Mijn man en ik waren dan ook enorm verbaasd dat ze besloot om naar Japan te gaan om te studeren. Ze is er nu anderhalf jaar en we merken dat ze het er super naar haar zin heeft. Het gaat goed met haar studie japans, ze zit bij een sportclub, heeft vrienden en gaat uit.
Ik ben ontzettend blij, trots en opgelucht dat ze haar draai heeft gevonden maar van de andere kant lukt het haar niet om een baantje te zoeken en vraagt ze regelmatig om geld. We hebben al meerdere keren uitgelegd dat we financieel klem zitten door haar particuliere opleiding. Maar blijkbaar komt de boodschap niet over? Ze wil perse iedere dag met mij facetimen maar het valt mij op dat ze nooit informeert naar haar vader, zus of mij. Ook mis ik haar heel erg en heb dat ook vaak gezegd maar ze maakt geen enkele aanstalten om naar huis te komen. Ik heb haar al anderhalf jaar niet gezien.
Graag zou ik willen weten wat jullie van deze situatie vinden?
Denvi schreef op 22-10-2023 om 23:43:
Ze gaat met allemaal internationale mensen om die ook japans leren. Het is een talen cursus, ze krijgt geen studiefinanciering, we betalen ieder de helft, dochter heeft een bijbaantje, ze mag op haar visum 20 uur per week werken. Ze was thuis zo eenzaam en depressief, we wisten niet meer wat te doen. Maak me toch zorgen over haar toekomst.
Ze heeft nooit iets verteld wat ze besprak met haar therapeut.
In je eerste post schrijf je dat het haar niet lukt om een baantje te vinden en nu schrijf je dat ze een bijbaantje heeft?
Ik denk dat jullie haar financieel toch meer los moeten gaan laten en zeker gezien haar leeftijd.
Waarom gaan jullie niet naar haar toe? Eventueel jij alleen als je slechts een ticket kan betalen? Kom op, ik zou na anderhalf jaar en een terugreis die steeds uitgesteld wordt echt niet meer gaan afwachten.
Je kunt wel van alles op gaan leggen (je moet een bijbaantje zoeken, je moet een "echte" studie gaan doen), maar dat gaat toch niet werken via FaceTime.
Krijgt ze wel een echt diploma van die opleiding die ze nu doet?
Een taalcursus die meerdere jaren duurt? Daar zou ik niet voor gekozen hebben. In Leiden kun je ook Japanstudies doen. Dan kun je bijvoorbeeld een half jaar of een jaar naar Japan als onderdeel van je studie, maar uiteindelijk haal je wel gewoon een regulier diploma, heb je recht op studiefinanciering en betaal je normaal collegegeld in plaats van particuliere tarieven.
Ik vind het afsluiten van een lening voor de middelbare school van je kind ook nogal heftig eerlijk gezegd. Ik begrijp dat jullie haar de wereld gunnen, maar tegen welke prijs?
Ze is al 26. Jullie geld is niet oneindig. Gaat het wel echt goed? Want als ze zo'n leuke vriendengroep en sociaal leven heeft en nog moet studeren, waarom dan élke dag facetimen? En waarom alleen met jou?
Het is waarschijnlijk mosterd na de maaltijd, maar ik denk dat jullie het financiële aspect vooraf beter hadden kunnen bespreken. Wat wil ze met haar leven? Wat kost dat? Wat kunnen en willen jullie bijdragen? Hoe gaat ze zelf in de rest voorzien? Bijbaantje? Lening?
Ik zou wel inzetten op een bezoekje van of jullie naar Japan of zij naar hier. Na anderhalf jaar elkaar niet in het echt zien, wordt dat wel een keer tijd. En als er serieuze problemen zouden zijn, dan helpt het haar niet om deze situatie in stand te houden.
Dat hoeft ze niet alleen te doen, dat kan ook samen. Maar het is dan wel zaak om te kijken naar wat er wél kan, waar en hoe. En hoe ze op eigen benen kan leren staan.
Weet je wel echt zeker dat het goed gaat, dat ze het leuk heeft en dat haar studie ook vordert/ze er uberhaupt nog mee bezig is? Ik vind het ook een beetje klinken als iemand die zich helemaal heeft teruggetrokken in een ver land waar niemand kan checken hoe het met je gaat. Zie jullie concrete bewijzen dat het leuk is, zijn er foto's, worden er diploma's of deelcertificaten gehaald?
Nehalennia schreef op 23-10-2023 om 13:45:
Weet je wel echt zeker dat het goed gaat, dat ze het leuk heeft en dat haar studie ook vordert/ze er uberhaupt nog mee bezig is? Ik vind het ook een beetje klinken als iemand die zich helemaal heeft teruggetrokken in een ver land waar niemand kan checken hoe het met je gaat. Zie jullie concrete bewijzen dat het leuk is, zijn er foto's, worden er diploma's of deelcertificaten gehaald?
Dit was ook mijn gedachte.
Verder begrijp ik echt absoluut niet waarom je niet een keer langs gaat. Je zegt dat je haar zo mist, maar vervolgens bezoek je haar niet. Je hebt geld voor een retourticket voor haar, dan kun je dus ook zelf gaan.
En ik begrijp de tegenstelling niet: ze kan geen baantje vinden vs ze heeft al een bijbaan. Ze studeert in Japan vs ze volgt een cursus Japans. Wat is nu daadwerkelijk de situatie? Hoe lang duurt die cursus? Werkt ze nu wel of niet? Hoeveel uur? Heb je foto's gezien van haar rijke sociale leven? Probeert vader of zus ook wel eens met haar te facetimen? Komen ze erbij zitten als jullie facetimen oid en wat doet dochter dan? Waar woont ze? Wie heeft die reis, inschrijving cursus, woonruimte zoeken enz geregeld?
Het gaat super goed schrijf je
En ook niet
Wat houdt je tegen om haar te bezoeken?
