Dochter heeft veel ruzie met vriend

Ik begrijp je angst en zorg als ouder. Je wil dat het goed met je kind gaat. En je wil niet dat ze verdriet heeft.

Anderzijds ben ik zelf ook een puber/adolescent geweest dus ik begrijp de moeilijkheden waar je dan doorheen gaat. Als je nog zo jong bent dan moet je nog veel ervaringen opdoen en dat kan alleen door je eigen leven zelf te leven en daaruit te leren, heel pijnlijk soms, met vallen en opstaan. Je beleeft grote hoogten en diepten door de puurheid van je emoties. Je hebt nog geen idee. Je moet al je levenslessen zelf nog bij elkaar sprokkelen.

Ouders kunnen het leven van hun kind niet leven, ze kunnen wel zorgen dat hun kind zich zo veilig en geborgen mogelijk voelt zodat zij zelf vrij kan experimenteren en leren. Want dat is al moeilijk genoeg zonder de zware last van de zorg van de ouders op je rug te moeten voelen.

Haar twijfels komen vanzelf wel. Iemand houdt het meestal niet een heel leven vol om altijd maar nare gevoelens te hebben. Geduld en haar af en toe de vragen te stellen die ze kennelijk zichzelf niet stelt (en dan op een vriendelijke, oprecht belangstellende manier en niet om je eigen gelijk te halen, wat echt heel moeilijk is en voldoende afstand nodig heeft), helpen volgens mij het meest. Natuurlijk kan je eisen stellen aan iemands gedrag in jouw huis. Ik weet alleen niet of dat helpt; ze zal dan zich mogelijk gedwongen voelen zijn kant te kiezen en nog minder vaak thuis blijven.

Valt niet mee om een kind te begeleiden op de weg naar volwassenheid. Sterkte!

Ik kan me herinneren dat ik op die leeftijd echt dacht dat ik dood ging toen mijn eerste liefde uitging. Je wilde dat dus ten koste van alles vermijden en daarvoor ging je ontzettend ver. Als je mee hebt gemaakt dat je daar overheen kan komen dan is les nr 1 voltooid. Maar dat doet pijn hoor.

veel ruimte bieden aan de jongen. Veel begrip voor dochter. Op de achtergrond hopen en bidden dat ze het licht ziet en ze het uitmaakt.  Tot die tijd de jongen helemaal kapot knuffelen.  Overigens ook zsm afspreken met de ouders van de jongen voor een kennismaking.  Grote kans overigens dat hij helemaal niet met een niet islamitisch meisje mag trouwen (ook al is ze bekeerd) en dat hij het moet uitmaken.  

In gesprek blijven met dochter. Feiten benoemen die je bij haar ziet .
zoals haar depressie

Ik zou aangeven dat hij welkom is bij jullie thuis maar dat je het nu wel tijd vindt om zijn ouders te ontmoeten.

Wat ik echt een rode vlag vind is dat zijn ouders na twee jaar nog niet eens mogen weten van de relatie. Hij komt veel bij jullie over de vloer, waar denken zijn ouders dan dat hij is? 
Verder zou ik hem wel aanspreken op respectloos gedrag naar jou toe. Dat stukje grenzen stellen is ook voorleven naar je dochter toe. Ook zij mag grenzen stellen. Vindt ze het oké om genegeerd te worden door haar vriendje? Vindt ze het normaal om zo met andere mensen om te gaan? 

Het lijkt mij toch wel belangrijk om eerlijk voor je bedenkingen op basis van zaken zoals negeren of minachting naar de moeder toe, uit te komen. 
Je kan wel tegen je dochter zeggen dat ze hem wat jou betreft en zijn gedrag naar jou en je dochter toe, niet  mee naar huis hoeft te nemen omdat hij geen respect toont. Dat is ook een manier om te werken aan een breuk want zij is ook niet welkom in het huis van zijn ouders , als vriendin tenminste. Ja, ze zal de eerste tijd boos zijn, maar daarna , als hij weer een vervanging is tegen gekomen, je dankbaar zijn dat je eerlijk zei, wat je ervan vond.

ps, Ben je zelf soms ook een beetje bang voor hem? Nog een reden om hem de deur te weigeren.

MamaE schreef op 29-01-2024 om 09:24:

Wat ik echt een rode vlag vind is dat zijn ouders na twee jaar nog niet eens mogen weten van de relatie. Hij komt veel bij jullie over de vloer, waar denken zijn ouders dan dat hij is?
Verder zou ik hem wel aanspreken op respectloos gedrag naar jou toe. Dat stukje grenzen stellen is ook voorleven naar je dochter toe. Ook zij mag grenzen stellen. Vindt ze het oké om genegeerd te worden door haar vriendje? Vindt ze het normaal om zo met andere mensen om te gaan?

Dit wel idd. Ik zou wel vriendelijk en leuk blijven doen tegen die jongen, hij is nu eenmaal de vriend van je dochter. Maar wel je eigen grenzen bewaken mbt hoe hij met jou en jullie woning omgaat. Ik denk dat dat inderdaad enerzijds voorleven is. En dat het anderzijds het contrast groter maakt als hij zich niet gaat aanpassen. Als jij negatief doet en hij ook dan zal dochter al snel denken; ja hij kan niet anders, mam doet ook vervelend. Maar als jij klaar zit met thee met koek en hij reageert respectloos dan valt zijn gedrag des te meer op. 

Verder eens met de meesten; hopen dat ze het zelf op een gegeven moment ziet. En zorgen dat jij in verbinding blijft met dochter. Creëer niet het wij tegen zij. 

Ik heb zelf als jongvolwassene een relatie gehad met een islamitische jongen. Dat was ook geen succes. Maar juist omdat iedereen zich afvroeg wat ik met die jongen moest, maakte ik het niet uit. Want dan gaf ik toe dat ik zelf een inschattingsfout had gemaakt en daar was ik te koppig voor. Ik heb het dus meer dan twee jaar volgehouden.
Je dochter moet er zelf achter komen dat dit niet een fijne relatie is. Jij kunt haar helpen door haar te laten weten dat je achter haar staat, wat haar keuze ook is. Tegelijk kun je in je bewoordingen wel laten merken wat je ziet. Je ziet dat er ruzies zijn, je ziet dat hij haar met weinig respect behandelt. Zij is meer waard dan dat. Als dit het leven is dat zij wil, dan is dat zo. Vraag haar hoe zij de toekomst ziet en of ze het daar met haar vriend wel eens over heeft gehad. Mag ze werken als ze getrouwd is? Mag ze sporten? Wat vindt ze ervan als hij dat voor haar bepaalt? Heeft ze er wel eens over nagedacht hoe haar leven over 10 jaar zal zijn met deze jongen?
Ik werk veel met moslims. Dat gaat supergoed, met wederzijds respect. Maar ik verbaas me soms over onze verschillen. En dan wil ik niet zeggen dat hoe wij denken beter is, het is alleen heel anders. Voorbeeld: de vrouwen van die mannen mogen overdag werken, maar tot niet later dan 17 uur. Daarna is er nog een andere taak voor ze en dat is zorgen dat manlief te eten krijgt en dat de huishoudelijke taken zijn gedaan. De mannen vinden oprecht dat zij hun vrouwen beschermen door ze te verbieden na 17 uur nog voor een baas te werken. Want met de taken die daarna komen, zou dat te zwaar voor de vrouwen zijn. Wij zouden zeggen: laat zelf je handjes dan maar wapperen. 
Als je dochter met haar vriend naar bed gaat, is ze sowieso geen huwelijksmateriaal meer in de ogen van zijn ouders. Zij krijgt die ouders erbij als ze toch met haar vriend trouwt. Realiseert ze zich dat? 
Hoe oud is deze jongen? Zit hij nog op school?

Dit lijkt me enorm naar om mee te dealen, heb alleen mijn eigen ervaring om iets over te zeggen. Ik heb kortstondig een relatie gehad met een niet erg respectvolle Islamitische jongen op de middelbare school maar was niet in die mate into de Islam. Wel was ik erg verliefd en was ik iets te jong om de inconsistenties in zijn gedrag te zien. Mijn moeder was aardig doortastend en heeft zijn ouders gebeld. Dat hij erg vaak bij ons over de vloer kwam en dat hij indien hij geïnteresseerd was om met me te trouwen maar eens officieel zijn ouders moest komen voorstellen, maar dat blijven slapen en dergelijken er niet in zat bij ons thuis. Zijn ouders waren woest op hem, hij was woest op mij en ik was woest op mijn moeder. Wel was het daarna vrijwel meteen over. Ik kan niet inschatten hoe beïnvloedbaar je dochter is, maar ik denk dat je respectloos gedrag in je eigen huis aan banden moet leggen. Als jij dat accepteert, accepteert zij dat ook. In de Islamitische cultuur is respect voor je ouders erg belangrijk, dwing dat af. 

Nekharen gaan hiervan overeind staan....dus die vriend gedraagt zich onrespectvol naar jou toe in je eigen huis...
Hoe ontzettend onbeschoft.

Maar hij gedraagt zich ook nog eens zeer denigrerend naar jou dochter....wat vind zij daar zelf van? 

Is er een vader in beeld? Hoe denk hij hierover?

Heb je een vriendin die je thuis kan uitnodigen en dat zij dan als jou dochter in de buurt is hardop pratend tegen jou een verhaal ophangt over "buren' en daarvan het 'buurmeisje' die een 'verkering' heeft  maar dat zij hoort dat die jongen haar heel slecht behandeld (vergelijkbare voorbeelden noemen) en dan dat dat echt wel 'red flags' zijn, en dat haar dochter zoiets nooit zou pikken...
Dat haar dochter nu een leuk vriendje heeft die allemaal lieve en leuke dingen doet, supergezellige gast enz. Dat haar dochter zich echt kapot lacht om de drama van buurmeisje, zo absurd....

Zoiets.....wees creatief.
Maar als je niet op een directe manier met je dochter over je zorgen kan praten, doe het dan via een omweg "over anderen' en leer wat oke gedrag is en wat red flags zijn. Leer haar dat er meer jongens zijn
 En dat ze meer waard is dan dit.

De boodschap filtert ze er zelf wel uit. 

Die hoofddoek, doet ze dat vrijwillig? Of moet dat van hem?
Isoleert hij haar ook van haar vrienden en mag ze bijv ook niet meer sporten om met haar vrienden naar de stad?

Ik zie heel veel rode vlaggen!!

Heb je ook een man? Heeft hij al eens met hem gesproken? Ik ben bang dat hij voornamelijk respect voor mannen heeft en vrouwen vooral als voetveeg ziet, aangezien hij ook respectloos naar jou toe is. 

Ik heb sterk het gevoel dat TO op wat pittigere reacties uit was dan wat het topic vandaag heeft opgeleverd.