De terreur van de onuitstaanbare ouders

Zwarte Pietenspel?

Nu eens weer de ouders de schuld geven, dan weer de school, dan weer de social media, schermgebruik, dan weer de te tolerante opvoeding waardoor kinderen 'watjes' worden en nergens tegen kunnen. Dan weer de ggz die teveel etiketjes opplakt, dan weer de onvoorspelbaarheid en de chaos (werkelijk bestaand!) op scholen, te grote druk op leerkrachten teveel eisen aan het onderwijs die leiden tot te hoge druk in de klas en op de leerlingen. De roep om slagingscijfers van de inspectie, excellentie. Ik heb het allemaal al gezien. Het helpt helemaal niets.
Elkaar de zwarte piet toespelen, dat is het.

Interessant

Ik vind er wel een kern van waarheid inzitten. Het lijkt alsof veel kinderen wel moéten uitblinken op een bepaald gebied (liefst meer natuurlijk) omdat hun ouders dat belangrijk vinden. In die zin is de druk hoog voor veel kinderen. Klasgenootjes van mijn oudste (9 jaar) hebben serieus meerdere keren per week bijles om de schoolprestaties op te krikken of gaan van school om particulier onderwijs te volgen als de cito-resultaten tegenvallen. Ouders hebben een squla-account voor hun kind en zetten het een schooljaar hoger 'zodat hij straks een voorsprong heeft op zijn klasgenoten'. Andere ouders krijgen geregeld dat kindlief bij hockey in de E1 mag, met de voorwaarde dat kind naast de twee reguliere trainingen nog 2x per week individueel een uur hockeytraining volgt. Omdat ie eigenlijk gewoon niet goed genoeg is om zo hoog te spelen.

Het gebeurt. En nog best vaak ook. Echt waar. Ik denk dat je daar inderdaad kinderen van krijgt die óf overbelast raken óf een totaal niet realistisch wereldbeeld (ik ben het centrum van het universum en alles draait om mij) krijgen. Worden ze in beide gevallen niet gelukkiger van lijkt mij. En ook niet perse een leuker mens.

Ach ja

Zulke ouders ken ik ook in onze (hoogopgeleide witte) wijk. Maar de meeste zijn toch vrij normaal hoor.

Ach ja

Onuitstaanbare mensen zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Als ze ouders worden, zijn ze onuitstaanbare ouders, en als ze leerkracht worden, zijn ze onuitstaanbare leerkrachten Niets nieuws onder de zon. Een raar verhaal om net te doen alsof dat vroeger niet zo was.

Gelukkig

Herken ik dit beeld bij de meeste mensen van mijn omgeving niet. Wel vrienden die schrokken van het HAVO advies voor hun kind. Zij dachten dat VMBO-TL veel beter zou zijn. Gelukkig hebben de ouders na goede gesprekken gekozen om dochter in een HAVO/TL brugklas te zetten en dochterlief bleek aan de verwachting van de leerkracht te voldoen. Ze gaat prima op de HAVO.

Ik ken wel iemand die haar kind heel erg pusht. Kind heeft ook gescheiden ouders en wil daarom liever bij haar vader zijn, die daarin veel relaxter is. Erg naar voor het meisje.

Overigens

is het al helemaal niet zo dat je met een dyslexie-verklaring automatisch een hoger niveau mag doen. Als het meezit, krijg je 10 minuten extra per proefwerk, meer niet. Dat zal echt geen niveau schelen.

Het is ook zo gemakkelijk

Och ja, het is de schuld van de ouders. En daarmee kan de school, de overheid, wie dan ook zn handen in onschuld wassen.

Ik denk zeker dat kinderen/jongeren in deze maatschappij worden overvraagd. Maar ik denk dat dat lang niet altijd bij de ouders ligt. Scholieren krijgen minder kansen, afstromen is normaal, opstromen wordt steeds moeilijker. Prestatiebeurs, bijbaan als dat past, liefst nog sporten. Stond laatst ook nog in de krant, dat de jeugd vaak een overvol programma heeft. Sport je kind niet, dan ben je een lakse ouder. Sport je kind wel, dan push je het teveel.

Er hangt in deze tijd ook zo potverdories veel van af. Als het volgen van een eigen leerlijn, het stapelen, niet alleen van mavo, havo, vwo maar ook van meerdere opleidingen veel gemakkelijker ging, studeren niet zo allemachtig duur was en wordt opgehangn aan het behalen van allerlei targets, als vergissingen maken mag (oeps, verkeerde studie, dat soort dingen) gewoon mogelijk was, als het niet alleen nog maar om de cijfers en het economisch nut ging, dan was iedereen veel minder krampachtig, waren de belangen minder groot. Enzovoorts.

mirreke

precies, helemaal mee eens!

Herken het niet

Ik herken het niet in mijn omgeving. Uiteraard wil iedereen het beste voor zijn kinderen. Maar niet ten koste van de kinderen. Ja, wij hebben wel eens een onuitstaanbare voetbalcoach/vader gehad voor het team van mijn zoon. Maar na een jaar was hij gelukkig weg als coach. Ja, er stromen veel kinderen af van VWO naar HAVO en soms verder naar MAVO. Die hadden wellicht beter gekund met betere begeleiding. Maar de ouders hebben het niet gepusht. Ik ken er ook waar ouders heel veel begeleiding gegeven hebben aan een zoon die echt zwaar dyslectisch was, die jongen is na 3 VWO toch maar HAVO gaan doen, en is nu heel gelukkig op het HBO.

wel herkenbaar

ja hoor. Tot in mijn vriendenkring aan toe herkenbaar. Een kennis van mij is leerkracht op de basisschool, en boert daarnaast heel goed met een naschools bijlesbureautje. Ik ken een aantal kinderen die daar op zitten (van hoogopgeleide ouders) die op sommige gebieden op school niet goed scoren. De ouders nemen daar geen genoegen mee en mopperen wel dat ze blijkbaar een deel van het onderwijs zelf moeten bekostigen......terwijl het misschien best zou kunnen dat het kind gewoon niet goed is in rekenen. Of lezen. Maar dat wordt niet echt geaccepteerd, lijkt het.

Ik kan me niet herinneren dat er toen ik op de basisschool zat kinderen waren die buiten school om bijles hadden (wel op het gymnasium, heel veel!), maar misschien gebeurde het toen ook wel.

Soms denk ik ook wel eens van potverdikkie, ze leren niet meer fatsoenlijk spellen op school. Of creatieve vakken, die schieten er aardig bij in. Dus wil ik mijn kinderen wel op muziekles en liefst ook wat amders creatiefs.

Daarentegen kijken de kinderen wel regelmatig klokhuis op tv, zijn ze door Nieuwsbegrip heel veel met de actualiteiten bezig, moeten ze hier wel 6 spreekbeurten per jaar doen, komen er gastsprekers (een diëtist, bureau Halt, het WNF) Gaat de gymles niet door vanwege de plaatselijke voorleeswedstrijd etc. Morgen mogen de kinderen vanwege de laatste dag voor de kerstvakantie speelgoed mee naar school nemen, maar een fatsoenlijke kerstknutsel hebben ze bijvoorbeeld niet eens gemaakt. Dat kan toch ook wel, i.p.v. dat speelgoed en die kerstfilm?

en wat is daar mis mee?

Lieverdje, ik vind de voorbeelden die je noemt best opvallend. Nou ja, op zich zijn het geen opvallende feiten, maar wel de interpretatie die je daaraan geeft. Beter gezegd: dat je juist deze voorbeelden noemt onder het kopje 'onuitstaanbare ouders'.

Ja, natuurlijk zijn het vooral hoogopgeleide ouders die gebruik maken van bijles. Zij kunnen het namelijk makkelijker betalen dan ouders met weinig opleiding. Het selecteert zich dus vanzelf uit. Hoogopgeleide ouders hebben de mogelijkheden om wat extra voor hun kind te doen. En, inderdaad, soms de tekortkomingen van het onderwijs opvangen. Want laten we niet naïef doen: de mogelijkheden van individuele leerkrachten zijn nu eenmaal beperkt. Dat zal werkelijk iedere leerkracht beamen. Maakt dat de ouders 'onuitstaanbaar'? Bijzondere conclusie lieverdje.

"terwijl het misschien best zou kunnen dat het kind gewoon niet goed is in rekenen. Of lezen. Maar dat wordt niet echt geaccepteerd, lijkt het."
En wie ben jij om daar over te oordelen? Waarom zo negatief over ouders die andere keuzes dan jij? Iedere ouder maakt keuzes die hem op dat moment het beste lijken. En je schrijft zelf notabene dat kinderen onvoldoende leren spellen op school, en creatieve vakken er bij in schieten. En dat je je kinderen dus wel op muziekles doet. Jij kiest voor muziekles, een andere ouder zet juist in om spelling of begrijpend lezen op te krikken. Prima toch?

ijsvogeltje

...daar was ik weer.

Ik wil helemaal niet persé oordelen over ouders in mijn omgeving, 'onuitstaanbaar' is ook niet míjn term. Maar ik vind het wel heel herkenbaar dat voor veel (hoogopgeleide) ouders het reguliere aanbod in het algemeen niet meer goed genoeg is voor de kinderen. Ik vind het geen gezonde ontwikkeling dat kinderen al in de ratrace geduwd worden. Een niet zo briljant kind dat van zijn ouders toch moet proberen om een havo/vwo advies te krijgen, ik weet het niet. Wat krijgt zo'n kind dan voor boodschap mee? Als je je maar te pleuris werkt, kom je er wel? Lekker voorsorteren op een burnt-out over 5 jaar.

Je kind op muziekles e.d. doen vind ik wel wat anders. Creatieve lessen zijn er ook ter ontspanning. De kinderen móeten van mij ook niet op muziekles als ze het niet leuk zouden vinden. We moedigen het wel aan, maar niet zoals ik een kennis eens heb horen zeggen: "als je je kind een conservatoriumcarrière gunt, doe je haar op haar 4e op muziekles." Dat was geen grapje, die hadden al hun kinderen al vanaf jonge leeftijd op sport en muziekles en ook later deden de kinderen cv-building zomerkampen.

voor havo/vwo

hoef je echt niet briljant te zijn.
En met hard werken is niets mis.
Persoonlijk laat ik graag kind zelf deze afweging maken en keuze in hoe hard te werken.
Maarja, kan niet altijd. Iets met vooruitzien en kansen.

Liever wat hoger dan te laag

Mijn uitgangspunt bij mijn twééde dochter was dat ze het zeker op het vwo moest proberen (was ook zeer duidelijk het advies). Dat werd later de havo. Ze mistte de juiste vwo-eigenschappen, zoals inzicht e.d.. Mijn andere dochter had vmbo-basis advies en daarvan heb ik ontzettend spijt dat we daarin meegegaan zijn. Ze had moeite met rekenen op de basisschool en dat heeft nu haar hele school'carriére' bepaald, terwijl dat niet had gehoeven. Zelfs als ze in vmbo-kader was gekomen was dat al winst geweest en dat had ze gered, dat weten we bijna zeker. Daarmee had ze op niveau drie op het mbo kunnen beginnen.

Mijn ouders hebben mijn oudste zus, ik praat over 50 jaar geleden, naar de havo gepraat. Het advies was lager. Huishoudschool. Dus dat was nogal een verschil. Ze kon dit prima aan. Het is dus naar mijn mening goed om niet meteen het advies van school te accepteren, maar goed na te denken over wat een kind aan kan en soms kan het verstandig zijn om bij twijfel te kiezen voor de hogere instroom. Het is makkelijker om af te stromen dan op te stromen. Maar uiteraard vind ik dat je realistisch moet blijven en de opleiding van je kind niet als een status-dingetje te zien, of uit angst voor een onzekere toekomst boven zijn kunnen te laten studeren. Mijn jongste dochter heeft het helaas ook niet op de havo gered, maar ze doet nu wel een hbo-opleiding. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.