De problemen rond draagmoederschap
http://www.ouders.nl/mjur2011-draagmoederschap.htm
Mijn vraag is eerst: hoe vaak komt deze situatie voor in nederland en zijn al die situaties gelijk? Willen ze wel precies dezelfde rechten want dat vraag ik me wel af.
Inhoudelijk
Het is een beetje lastig uit het artikel te houden welk probleem er nu precies wordt aangesneden.
Maar uiteindelijk gaat het volgens mij hierover:"De wet zegt dat ik te allen tijde juridisch ouder ben als het kindje geboren wordt. Mater Semper Certa Est. De wet beschermt mij. Tot een jaar na de geboorte kan ik mij bedenken, de wensouders in een nachtmerrie storten en hun kindje afpakken. Ik vind die bescherming misplaatst.
Als de wensouders zich bedenken, of als een van de wensouders komt te overlijden voor het eerste jaar om is, ben ik dus voor de rest van mijn leven juridisch ouder van dit kindje, dat ik uit naastenliefde wil dragen. Dan blijf ik onderhoudsplichtig en het kindje blijft mijn erfgenaam. Voor dit risico beschermt de wet mij geenszins. "
Ik vind dat een non-issue. Het is een risico dat je gewogen kunt nemen voordat je tot draagmoederschap beslist. Kun je er niet overheen stappen, dan begin je er niet aan.
De bescherming weghalen, levert problemen op als er conflicten ontstaan. Eigenlijk laat de wet de ruimte voor bedenktijd: wil ik dit kind wel aan die ouders afstaan?
Nog belangrijker: de wet beschermt vrouwen die geen draagmoeder willen zijn tegen constructies waarin ze daartoe gedwongen worden. Na gedwongen huwelijken, nu ook gedwongen kinderen om de kinderloze neef aan nageslacht te helpen.
Je moet er niet aan denken.
Groet,
Miriam Lavell
Nee, dan zaadvaders
Zoals in dat verhaal dat ik laatst las (sorry, kan het niet meer terugvinden) van een man die een lesbisch stel twee kinderen had geschonken op voorwaarde dat hij bij hun leven betrokken zou blijven en binnen vier jaar eruit werd gewerkt, zonder een poot om op te staan.
Lastig
Lastig om hier goede wetgeving voor te maken, maar het is de realiteit dat er draagmoeders bestaan én dat de realiteit soms mijlenver afstaat van de feitelijke situatie. Dat wensouders eerst pleegouder/opvoeder worden en de draagmoeder nog een hele tijd wettelijk ouder blijft met het recht het kind weer 'op te eisen' is ook niet goed. Hoe het dan wel moet? Tja, dat is voer voor juristen. Om te beginnen denk ik dat wensouders onmiddellijk de voogdij kunnen krijgen, zij zijn immers degene die voor het kind zorgen en de intentie hebben dat te blijven doen. Daarna zou je redelijk snel de rest kunnen regelen, zeg na een maand of zo, als overduidelijk gebleken is dat draagmoeder helemaal niet van plan is het kind 'op te eisen'.
Het geval van Fabian, het draagkindje dat voor zijn geboorte overleed, is gelukkig vrij uitzonderlijk. Of daar nu een wetsaanpassing voor nodig is, tja. Hooguit kun je voor de geboorte een soort intentieverklaring opstellen dat het de bedoeling is dat dit kindje bij die ouder(s) komt en ook de naam daarvan krijgt. Meer kun je voor de geboorte niet doen.
Maar het blijft een raar punt in de wet dat kinderen die binnen een huwelijk geboren worden altijd onverbiddelijk wettig kind van dat paar zijn. Sterker nog, dat is (of was? Ik heb het niet nagekeken) zo tot 300 dagen na beëindiging van dat huwelijk! Als iedereen het erover eens is wie de vader is, waarom moet de wettige niet-biologische vader dan de wettige vader blijven?
Groet MM
