De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Miek_ schreef op 02-08-2021 om 21:27:
[..]
Als het zo'n vreselijk land is dan lijkt mij het eerder heel egoïstisch dat jouw vriend destijds zijn hele gezin daarnaartoe heeft gesleept.
Ik ben wel heel benieuwd om welk land dit gaat want ik herken hier geen oostblokland in waar je binnen een dag bent met de auto.
Het idee was dat tijdelijk was. Maximaal totdat de kinderen naar school zouden gaan. Dan zou zijn zaak verkocht zijn (wat ook is gebeurd), zouden de kinderen in NL naar school gaan, etc.
Leene schreef op 02-08-2021 om 21:21:
[..]
Dat weten we niet... Volgens mij was dit een onverwachte ontmoeting zo te lezen. Dat hij veel geld had was misschien een leuke bijkomstigheid. Ik vind sommige reacties van TO ook dubieus hoor maar het eindigt nu in haar bashen. Klopt ook niet...erger ik me ook aan.
Ik zei ook "ik denk", gebaseerd op haar reacties. Ik erger me aan haar reacties waarin duidelijk staat dat zij nooit voor die kinderen zou kiezen als het aan haar zou liggen. Maar ook dat ze er van alles bijsleept waar zij geen invloed op heeft (gehad) en waar ze niets mee te maken heeft. Ik zie, puur door haar reacties, echt alleen maar een vrouw die het moeilijk heeft gehad met haar kinderen alleen opvoeden, en nu eindelijk haar toekomst wat rooskleuriger in zag, dat voor haar ogen ziet verdwijnen omdat vriend er doorheen zit en zijn kinderen vaker en langer wil zien. Ze ziet eigenlijk haar toekomstpaatje in duigen vallen. En binnen die reacties draait alles om haar, wat zij wil, en niet wat goed is voor die 2 frummels.
Poezie schreef op 02-08-2021 om 21:28:
[..]
Hoe komt dat dan, dat zij ermee hebben kunnen dealen en jij nog niet?
Omdat het nu goed met ze gaat. Er iemand is die weliswaar niet hun vader is, maar ze wel helpt, respecteert, ze niet de hele dag afblaft, etc.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:27:
[..]
Ik kan daar wel een mening over hebben. Het is egoistisch als de kinderen naar Nederland zouden komen, maar het is niet egoistisch als iemand koppig daar blijft zitten. Ver weg van familie, goede faciliteiten, etc.
Tuurlijk, ze mag daar blijven zitten, dat recht heeft ze en dat doet ze ook. Maar het komt wel een beetje over als treiteren i.p.v. echt naar het belang van de kinderen te kijken.
Oh ja, jij hebt natuurlijk het belang van de kinderen zo vreselijk hoog in het vaandel staan.
Zo hoog zelfs dat je vindt dat ze nu prima zonder hun vader kunnen (want hij daarheen zie je helemaal niet zitten) en dat ze ook prima zonder hun moeder kunnen als ze bij jullie zouden komen wonen.
Oh wacht, dat zie je ook niet zitten want dan zou hij minder tijd hebben voor jouw kinderen.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:31:
[..]
Omdat het nu goed met ze gaat. Er iemand is die weliswaar niet hun vader is, maar ze wel helpt, respecteert, ze niet de hele dag afblaft, etc.
Gun zijn kinderen dat dan ook.
Granny71 schreef op 02-08-2021 om 21:22:
[..]
Hou nou toch eens je kop over de moeder!
Daar heb je geen flikker mee te maken of over te zeggen
Jeejtje zeg doe eens kalm, moet je zo brutaal worden?
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:31:
[..]
Omdat het nu goed met ze gaat. Er iemand is die weliswaar niet hun vader is, maar ze wel helpt, respecteert, ze niet de hele dag afblaft, etc.
Maar die is er toch ook voor jou? Logischerwijs zou het dan met de verwerking van jouw trauma het nu dan toch ook goed moeten gaan?
Sorry dat ik er zo over doorga, maar ik wil graag begrijpen waarom jij nog steeds een trauma hebt van iets van je kinderen is aangedaan en waar zij allang klaar mee zijn.
Granny71 schreef op 02-08-2021 om 21:31:
[..]
Oh ja, jij hebt natuurlijk het belang van de kinderen zo vreselijk hoog in het vaandel staan.
Zo hoog zelfs dat je vindt dat ze nu prima zonder hun vader kunnen (want hij daarheen zie je helemaal niet zitten) en dat ze ook prima zonder hun moeder kunnen als ze bij jullie zouden komen wonen.
Oh wacht, dat zie je ook niet zitten want dan zou hij minder tijd hebben voor jouw kinderen.
Nee, fout. Dat zou ik best willen proberen er beter over nadenkend. Waarbij ik uiteraard niet zit te wachten op een situatie als voorheen, maar dat zit geen enkele ouder, lijkt me.
Je doet enorm je best om hier uit te leggen dat jouw kinderen (pubers) hem zo hard nodig hebben en dat zijn eigen kinderen het binnenkort best met weinig contact kunnen handelen omdat het pubers zijn straks. Je spreekt jezelf zo tegen. Geeft niet dat je het belang van je eigen kinderen boven dat van hem zet, maar je maakt een enorm onderscheid in het nadeel van zijn kinderen, en je ziet het niet eens. Sterker nog, je bent als de dood dat jouw kinderen ook maar iets moeten inleveren.
Denk even aan die twee kinderen daar in Slovenië, Servië of weet ik veel waar die zich afvragen waarom hun vader het zo leuk heeft bij jouw gezin dat ze hem vrijwel nooit zien. Hoe wil je vriend dat uitleggen aan ze?
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:27:
[..]
Ik kan daar wel een mening over hebben. Het is egoistisch als de kinderen naar Nederland zouden komen, maar het is niet egoistisch als iemand koppig daar blijft zitten. Ver weg van familie, goede faciliteiten, etc.
Tuurlijk, ze mag daar blijven zitten, dat recht heeft ze en dat doet ze ook. Maar het komt wel een beetje over als treiteren i.p.v. echt naar het belang van de kinderen te kijken.
En dan kijkt de andere ouder (vader) wel naar het belang van de kinderen en is dat ook weer niet goed want 2 weken weg in de maand vind jij teveel.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:29:
[..]
Het idee was dat tijdelijk was. Maximaal totdat de kinderen naar school zouden gaan. Dan zou zijn zaak verkocht zijn (wat ook is gebeurd), zouden de kinderen in NL naar school gaan, etc.
Tja en toen waren ze uit elkaar en stonden de zaken er anders voor. Toen waren zijn kinderen en ex geworteld in dat andere " vreselijke" land. Dat is een risico van emigreren. Waarom zou je bij een scheiding meteen je kinderen uit hun vertrouwde omgeving rukken?
Poezie schreef op 02-08-2021 om 21:33:
[..]
Maar die is er toch ook voor jou? Logischerwijs zou het dan met de verwerking van jouw trauma het nu dan toch ook goed moeten gaan?
Sorry dat ik er zo over doorga, maar ik wil graag begrijpen waarom jij nog steeds een trauma hebt van iets van je kinderen is aangedaan en waar zij allang klaar mee zijn.
Die is er, maar ergens heb ik toch in mijn hoofd dat als er andere kinderen komen, dat het dan weer misgaat. Net zoals de vorige keer.
Verder is het iets waar ik me aan de slag moet. Ben ook wel zo eerlijk om toe te geven dat mijn kinderen het snel weer opgepakt hebben dankzij mijn vriend.
Miek_ schreef op 02-08-2021 om 21:16:
[..]
ach kom op, het duurt nog heel wat jaren voordat die kinderen op de middelbare zitten. Meer dan genoeg tijd om als je daar bent een sociaal leven op te bouwen als je er moeite voor doet. Juist met kinderen ontmoet je makkelijk andere mensen.
Ja maar hij woonde al hier omdat hij het niet leuk vindt. Zacht uitgedrukt. Mijn man heeft regelmatig les gegeven op conferenties daar. van Wit Rusland ( was maar 1 x komt ie nu niet meer in) Roemenië Albanië Moldavië Litouwen Hongarije Slowakije Slovenië Kroatië Montenegro. En op een paar landen na zou hij daar nooit willen leven. Sommige gebieden zijn compleet ontvolkt onderwijs en gezondheidszorg zijn super slecht. Contact opbouwen en diepe vriendschappen opbouwen is lastig hoor. Heb jij wel eens geprobeerd iets van Hongaars te maken bijvoorbeeld. Lekker makkelijk om te zeggen hij kan makkelijk sociale contacten daar opbouwen. Ik heb drie jaar in Groot Brittannië gewoond en ook daar was het niet heel makkelijk om er tussen te komen. Bij echte Britten dan... maar goed.
Vriend is geëmigreerd voor Joost mag weten wat voor reden en het viel tegen. Dan wil zijn vrouw van hem scheiden ( niet zijn keus) en wil niet meer terug. Tja zij leeft daar waarschijnlijk luxe. Zij gaat niet terug. Goed hebben we niets mee te maken maar TO wordt met deze zaken wel geconfronteerd. Ik heb al eerder gezegd. Zij moet met haar trauma's leren omgaan en accepteren dat voor hem de kinderen op de eerste plaats staan. Als ze dat niet wil of kan moet ze wegwezen. Maar dat neemt niet weg dat de situatie met vriend en kinderen op zijn zachtst gezegd buitengewoon ingewikkeld is.
Rachel. schreef op 02-08-2021 om 21:32:
[..]
Jeejtje zeg doe eens kalm, moet je zo brutaal worden?
Als het zorgt dat to stopt met er zaken bij halen die totaal niet relevant zijn wel ja.
In de (misschien ijdele) hoop dat het binnenkomt en ze zich alleen nog maar richt op wat belangrijk is.
Namelijk het regelmatige, fysieke contact tussen de vader en zijn kinderen.
De rest is bijzaak en niet belangrijk
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:34:
[..]
Die is er, maar ergens heb ik toch in mijn hoofd dat als er andere kinderen komen, dat het dan weer misgaat. Net zoals de vorige keer.
Verder is het iets waar ik me aan de slag moet. Ben ook wel zo eerlijk om toe te geven dat mijn kinderen het snel weer opgepakt hebben dankzij mijn vriend.
Misschien zou je het er met je kinderen eens over moeten hebben. Jouw angst is totaal irreëel als ik jouw omschrijving van je vriend lees. Waarschijnlijk snappen ze echt niet waar jij je nog druk om maakt.
Of speelt er toch nog wat anders mee?
