De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:06:
Al haal je alle eenhoorns, draken, onze lieve heer en alle tinkerbell's erbij; het gaat maar om 1 ding: Dat de kinderen hun vader zo vaak mogelijk zien. Als dat daar is omdat de moeder daar woont dan is dat daar.
Wat je er verder allemaal bijhaalt is totaal irrelevant en maakt dat je meer en meer overkomt als een jaloers, onzekere, bezitterige nieuwe vriendin.
Want jij mag een jaar heel wat vinden, maar je komt net kijken.
Leene schreef op 02-08-2021 om 21:08:
[..]
TO heeft hele aparte dingen gezegd.. maar nu krijg ik het idee dat het eindigt met haar bashen. Ze zegt volgens mij niet zo iets raars. Het klopt dat pubers heel erg hun eigen weg gaan en natuurlijk hebben ze hun ouders nodig maar veel minder hands on om zo maar te zeggen. Dan zit hij in een land wat hij vreselijk vindt en ziet zijn kinderen daadwerkelijk minder in real time. Ik zie mijn 13 jarige dochter nu toch ook minder dan toen ze 4 was? Volgens mij zegt ze nu niet dat hij zijn kinderen niet mag zien. Maar ze vraagt zich af of haar vriend gelukkig wordt van verhuizen. Kortom hij zit in een onmogelijke positie. Ik zeg het nog maar eens TO moet aan haar trauma's werken en hem ondersteunen waar ze kan en accepteren dat zijn kinderen op 1 staan bij hem. Maar natuurlijk heeft ze wel te maken met de keuzes van vriend en zijn ex. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen. Ik zou zelf hem stimuleren om 1 week per maand te gaan en in de vakanties de kinderen hierheen te halen en dan maar kijken... Als TO dat al niet kan is de relatie ten dode opgeschreven. Als ze zichzelf kan overwinnen blijft ze zitten met de moeizame situatie... Maar goed soms moet je het maar dag bij dag zien. Het is niet anders. Als je het los kunt laten en hem zijn eigen beste weg laat kiezen kun je zeker nog wel een goede relatie met hem opbouwen en samen sterker worden. PS als ik jou was zou ik nu stoppen met reageren... Denk dat je er niet meer zo mee geholpen en bent. Iedereen heeft haar plasje er wel over gedaan. Inclusief mijzelf... .😁🙈. Wij gaan het ook niet oplossen voor je
ach kom op, het duurt nog heel wat jaren voordat die kinderen op de middelbare zitten. Meer dan genoeg tijd om als je daar bent een sociaal leven op te bouwen als je er moeite voor doet. Juist met kinderen ontmoet je makkelijk andere mensen.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:13:
[..]
Maar het is niet egoistisch om koppig ergens te blijven zitten ver van alle familie van de kinderen, behalve de moeder.
alleen de moeder versus de rest van de familie. Scholing die tot de beste ter wereld hoort versus scholing die dicht aanschurkt tegen 3e wereldniveau. Gezondheidszorg die tot de beste ter wereld behoort versus gezondheidszorg die slechter wordt ingeschaald dan die in Benin, Sri Lanka en Bangladesh om maar even drie landen te noemen. Toekomstperspectief van een modale baan versus ploeteren voor een minimumloon (als ze op hun 18e zelf besluiten om te verhuizen).
Nee, jij bent egoïstisch. En als ik heel eerlijk ben denk ik dat het je eigenlijk alleen maar om de ruimere financiële situatie gaat die hij naar jouw huis bracht. Je bent gewoon bang dat je straks weer terug gaat naar vanouds, toen er geen geld was om leuke dingen te doen, uit eten, bioscoop, weekendje weg, etc, etc, zoals in je OP staat.
TO, jij hebt een trauma overgehouden van je vorige relatie omdat die man meer aandacht, tijd en geld aan zijn eigen kinderen gaf dan aan jouw kinderen.
Hebben jouw kinderen daar ook een trauma aan overgehouden?
Leene schreef op 02-08-2021 om 21:08:
[..]
Maar ze vraagt zich af of haar vriend gelukkig wordt van verhuizen.
Er is niemand die gezegd heeft dat hij zou moeten verhuizen.
Wel dat hij om de week/om de twee weken/een week per maand enz enz daarheen kan gaan en voor zijn kinderen kan zorgen.
Maar ja, dat ziet to helemaal niet zitten.
Hen74 schreef op 02-08-2021 om 21:15:
[..]
Ze heeft toch niks aan die familie? Haar kinderen hebben toch ook niks aan die neefjes en nichtjes? Want je zei daarstraks zelf dat moeder met iedereen ruzie heeft en geen contact. Je spreekt jezelf tegen.
Eerder heb ik ergens geschreven dat mijn vriend haar kant van de familie geregeld liet video-bellen met de kinderen in zijn tijd. Hij heeft met haar kant van de familie ook na de scheiding altijd vrij redelijk contact gehad.
Natuurlijk zou hij er niet dagelijks over de vloer gaan, maar er is dan wel iets van contact mogelijk. Haar moeder mist de kinderen bijvoorbeeld enorm, altijd al zo geweest. Hij zorgde wel altijd dat ze in elk geval kon video-bellen met de kinderen, ze namens haar iets leuks kregen van tijd tot tijd, etc.
Tickel schreef op 02-08-2021 om 21:17:
[..]
Nee, jij bent egoïstisch. En als ik heel eerlijk ben denk ik dat het je eigenlijk alleen maar om de ruimere financiële situatie gaat die hij naar jouw huis bracht. Je bent gewoon bang dat je straks weer terug gaat naar vanouds, toen er geen geld was om leuke dingen te doen, uit eten, bioscoop, weekendje weg, etc, etc, zoals in je OP staat.
Dat weten we niet... Volgens mij was dit een onverwachte ontmoeting zo te lezen. Dat hij veel geld had was misschien een leuke bijkomstigheid. Ik vind sommige reacties van TO ook dubieus hoor maar het eindigt nu in haar bashen. Klopt ook niet...erger ik me ook aan.
Poezie schreef op 02-08-2021 om 21:20:
TO, jij hebt een trauma overgehouden van je vorige relatie omdat die man meer aandacht, tijd en geld aan zijn eigen kinderen gaf dan aan jouw kinderen.
Hebben jouw kinderen daar ook een trauma aan overgehouden?
Die hebben het daar moeilijk mee gehad, maar zijn nu wel aardig opgeklaard.
Leene schreef op 02-08-2021 om 21:08:
[..]
TO heeft hele aparte dingen gezegd.. maar nu krijg ik het idee dat het eindigt met haar bashen. Ze zegt volgens mij niet zo iets raars. Het klopt dat pubers heel erg hun eigen weg gaan en natuurlijk hebben ze hun ouders nodig maar veel minder hands on om zo maar te zeggen. Dan zit hij in een land wat hij vreselijk vindt en ziet zijn kinderen daadwerkelijk minder in real time. Ik zie mijn 13 jarige dochter nu toch ook minder dan toen ze 4 was? Volgens mij zegt ze nu niet dat hij zijn kinderen niet mag zien. Maar ze vraagt zich af of haar vriend gelukkig wordt van verhuizen. Kortom hij zit in een onmogelijke positie. Ik zeg het nog maar eens TO moet aan haar trauma's werken en hem ondersteunen waar ze kan en accepteren dat zijn kinderen op 1 staan bij hem. Maar natuurlijk heeft ze wel te maken met de keuzes van vriend en zijn ex. Probeer je in haar schoenen te verplaatsen. Ik zou zelf hem stimuleren om 1 week per maand te gaan en in de vakanties de kinderen hierheen te halen en dan maar kijken... Als TO dat al niet kan is de relatie ten dode opgeschreven. Als ze zichzelf kan overwinnen blijft ze zitten met de moeizame situatie... Maar goed soms moet je het maar dag bij dag zien. Het is niet anders. Als je het los kunt laten en hem zijn eigen beste weg laat kiezen kun je zeker nog wel een goede relatie met hem opbouwen en samen sterker worden. PS als ik jou was zou ik nu stoppen met reageren... Denk dat je er niet meer zo mee geholpen en bent. Iedereen heeft haar plasje er wel over gedaan. Inclusief mijzelf... .😁🙈. Wij gaan het ook niet oplossen voor je
Dat bedoel ik, maar jij legt het iets beter uit.
Met kleine kinderen ben je behalve de tijd dat je slaapt er de hele dag mee bezig. Met pubers is dat anders. 's ochtends uit hun bed trommelen, zodat ze net op tijd zijn voor school. Als de school uit is, hebben ze vaak ook bezigheden. 's avonds wat eten. Daarna hebben ze vaak ook hun eigen dingen.
In plaats van vooral tijd met de kinderen ga je dan naar vooral tijd alleen zitten.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:06:De kinderen zijn nog hartstikke jong! 6 en 7 jaar, hoezo over een paar jaar gaan ze in een andere stad studeren Zijn kinderen hebben hem nog heel lang nodig, ook als ze puber zijn, ook als ze hun eigen tijd meer zelf gaan invullen. Echt hoe krijg je het je strot uit. Het lijkt alsof je een vader als een soort tweederangs ouder ziet.
Middelbare school moeten ze al de stad voor uit. Dat is daar niet. Werk ook amper en als je het vindt, dan is het heel slecht betaald. Niet voor niets is de afgelopen twee decennia de helft van de bevolking daar vertrokken. En dat zijn dan de officiële cijfers, waar seizoenswerkers, die ook grotendeels afwezig zijn, niet eens bij inbegrepen zijn.
Wat heeft een middelbare school in een andere stad te maken met het feit dat zijn kinderen hun vader nodig hebben? Dat wordt echt niet minder als ze in een andere stad naar school moeten.
Leene schreef op 02-08-2021 om 21:21:
[..]
Dat weten we niet... Volgens mij was dit een onverwachte ontmoeting zo te lezen. Dat hij veel geld had was misschien een leuke bijkomstigheid. Ik vind sommige reacties van TO ook dubieus hoor maar het eindigt nu in haar bashen. Klopt ook niet...erger ik me ook aan.
Ja, het is me niet om het geld te doen. Ik heb ook geen idee hoeveel geld hij heeft, hoef ik niet te weten.
En in plaats van een weekendje weg is bijvoorbeeld 's avonds met zn allen gaan wandelen ook prima. Gaat om het idee.
Ja, sommige users in dit topic draven wat door. Anderen gelukkig niet.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:13:
[..]
Maar het is niet egoistisch om koppig ergens te blijven zitten ver van alle familie van de kinderen, behalve de moeder.
alleen de moeder versus de rest van de familie. Scholing die tot de beste ter wereld hoort versus scholing die dicht aanschurkt tegen 3e wereldniveau. Gezondheidszorg die tot de beste ter wereld behoort versus gezondheidszorg die slechter wordt ingeschaald dan die in Benin, Sri Lanka en Bangladesh om maar even drie landen te noemen. Toekomstperspectief van een modale baan versus ploeteren voor een minimumloon (als ze op hun 18e zelf besluiten om te verhuizen).
Als het zo'n vreselijk land is dan lijkt mij het eerder heel egoïstisch dat jouw vriend destijds zijn hele gezin daarnaartoe heeft gesleept.
Ik ben wel heel benieuwd om welk land dit gaat want ik herken hier geen oostblokland in waar je binnen een dag bent met de auto.
Granny71 schreef op 02-08-2021 om 21:22:
[..]
Hou nou toch eens je kop over de moeder!
Daar heb je geen flikker mee te maken of over te zeggen
Ik kan daar wel een mening over hebben. Het is egoistisch als de kinderen naar Nederland zouden komen, maar het is niet egoistisch als iemand koppig daar blijft zitten. Ver weg van familie, goede faciliteiten, etc.
Tuurlijk, ze mag daar blijven zitten, dat recht heeft ze en dat doet ze ook. Maar het komt wel een beetje over als treiteren i.p.v. echt naar het belang van de kinderen te kijken.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:23:
[..]
In plaats van vooral tijd met de kinderen ga je dan naar vooral tijd alleen zitten.
Wat heeft dat te maken met het feit dat hij zijn kinderen nu al 4 maanden niet gezien heeft?
Moet hij nu geen moeite doen voor zijn kinderen omdat ze over 10 jaar mogelijk een eigen leven hebben?
A12345 schreef op 02-08-2021 om 21:22:
[..]
Die hebben het daar moeilijk mee gehad, maar zijn nu wel aardig opgeklaard.
Hoe komt dat dan, dat zij ermee hebben kunnen dealen en jij nog niet?
