De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Desire schreef op 02-08-2021 om 19:49:
Misschien zou je eens moeten stoppen met alle mogelijke op lange termijn scenario’s in te vullen voor zowel de kinderen als ex als opa’s & oma’s onder het mom ‘zoveel beter voor de kinderen’. Mij overtuig je al niet meer van het feit dat je het volledig voor het welzijn vd kinderen doet.
Hij heeft zijn kinderen al zoveel maanden niet meer gezien en vice versa, ze hebben vooral tijd met elkaar nodig ipv ook nog een ‘vreemde’ vrouw. Nog genoeg tijd om zijn kinderen beter te leren kennen. En dat de terugreis voor hem zwaar zal zijn, zeker! Wees er dan gewoon voor hem en hoor hem aan en steun waar je kan zonder geïrriteerd te raken!
Hij kan ook voor een keertje vliegen, dan moet hij niet op de weg letten en kan het geen kwaad dat hij afgeleid is.
Poezie schreef op 02-08-2021 om 19:58:
Maar TO, stel nou dat zijn ex en zijn kinderen inderdaad in Nederland gaan wonen. Ben je dan ineens niet meer bang dat hij meer tijd aan zijn kinderen gaat besteden dan aan jou en je kinderen?
Ja, dat ben ik wel. Dat komt deels door eerdere ervaringen. Of dat nu dan ook zo zou gaan, hangt natuurlijk veel af van hoe hij dat invult. Dat weet ik niet.
Toch maar weer even gelezen...tjsa wat een toestand. Er spelen twee zaken als ik het zo bekijk. TO die door vorige relaties trauma's heeft opgelopen. Daar moet zij aan werken. En accepteren dat als je met een gescheiden man met kinderen gaat samen leven je onherroepelijk hem moet delen. Maar je kunt ook uiteindelijk ook met stiefkinderen een goede band opbouwen. Echt!
Tweede probleem: vriend zit in een ongelooflijk moeilijke positie. Hij woonde al hier voordat TO hem leerde kennen. Hoe je het ook went of keert dit is voor de vader een onmogelijke situatie. Als hij daar gaat wonen wordt hij depressief en wil zo snel mogelijk weg.. hij reisde al op en neer nietwaar. De week dat hij zijn kinderen niet had was ie al weg. Hij moet natuurlijk ook bedenken of de situatie waarin hij zich bevindt te combineren valt met een relatie in Nederland. Ik snap de ex ook niet zo. De hele familie zit hier! Maar goed ik hoor het ook alleen maar van een kant. Hij faciliteert de hele situatie natuurlijk. Ik zou bijna zeggen breng de alimentatie naar beneden. Koopkracht correctie zogezegd. Zij heeft toch ook verantwoordelijkheid om de kinderen de vader te laten zien en waarom moet hij altijd reizen en niet zij?! Buitengewoon ingewikkeld. Wat denkt de familie van zijn ex hiervan? Kunnen zij een rol spelen
Maar ja wat moet TO hiermee? Alleen maar ondersteunend zijn.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:02:
[..]
Ja, dat ben ik wel. Dat komt deels door eerdere ervaringen. Of dat nu dan ook zo zou gaan, hangt natuurlijk veel af van hoe hij dat invult. Dat weet ik niet.
Maar dat is wel de oplossing die jij graag wil, dat kan ik niet rijmen met elkaar.
dan schreef op 02-08-2021 om 20:01:
[..]
Hij kan ook voor een keertje vliegen, dan moet hij niet op de weg letten en kan het geen kwaad dat hij afgeleid is.
Ook als hij gaat vliegen, zit hij uren in de auto van en naar het vliegveld. Hij zelf gaat liever met de auto dan met het vliegtuig. In de auto kan hij stoppen wanneer hij wil, wat bellen, gaan en staan wanneer hij wil.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:05:
[..]
Ook als hij gaat vliegen, zit hij uren in de auto van en naar het vliegveld. Hij zelf gaat liever met de auto dan met het vliegtuig. In de auto kan hij stoppen wanneer hij wil, wat bellen, gaan en staan wanneer hij wil.
Je zal hem moeten vertrouwen.
laat hem gewoon een aantal keer in zijn eentje naar zijn kinderen gaan, ze hebben elkaar 4 maanden niet gezien en dus veel in te halen. De frequentie van het heen en weer reizen zal hij toch zelf moeten bepalen, dat kan alleen door het te doen.
De financiële kant, alimentatie, is iets tussen vriend en ex, daar moet je niet tussen willen komen.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:02:
[..]
Ja, dat ben ik wel. Dat komt deels door eerdere ervaringen. Of dat nu dan ook zo zou gaan, hangt natuurlijk veel af van hoe hij dat invult. Dat weet ik niet.
Ja maar dit moet jij voor je zelf uitvechten! Doe hier iets aan want of je nu met hem verder gaat of met een ander dit zal blijven opspelen. Zijn situatie is al ingewikkeld genoeg. Daar kan hij jouw trauma's ook niet nog bij gebruiken. Is hij je zoveel waard dat je jezelf aan pakt en vervolgens niet zo heel veel van hem kan verwachten omdat hij zelf zo klem zit?
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:05:
[..]
Ook als hij gaat vliegen, zit hij uren in de auto van en naar het vliegveld. Hij zelf gaat liever met de auto dan met het vliegtuig. In de auto kan hij stoppen wanneer hij wil, wat bellen, gaan en staan wanneer hij wil.
ja, daar zit natuurlijk wel wat in maar ik bedoelde de eerste keer na lange tijd vliegen, omdat de terugreis zwaar zal zijn, de keren erna kan hij dan weer met de auto, het is maar een idee overigens. Hij kan ermee doen wat hij wil.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 19:59:
[..]
Omdat ik nu heb geprobeerd zoveel mogelijk te luisteren in plaats van te discussiëren en hem een duw te geven om hier even alles aan de kant te leggen en zijn kinderen te gaan zien.
Natuurlijk zijn er dingen te beslissen en te regelen. En ik heb ook wel mijn mening over sommige dingen. Maar dat was nu niet het moment.
Wat dat betreft dit topic en vooral de reacties op het juiste moment gekomen
Hier bevestig je precies mijn punt, wat je voor het gemak ook maar even overslaat. Je haalt er één stukje zin uit, daar geef je een half antwoord op. En voor de rest zeg je veel zonder iets te zeggen.
Hier alsnog een opsomming van mijn vragen en reacties. Durf je daar nu inhoudelijk op te reageren?
"En dat wil TO ook, die 100%. En dat gaat niet.
Beste TO, als je zou moeten kiezen, wat wordt het dan:
- De kinderen van je vriend hebben hun vader voor de volle 100% (verdeeld tussen hem en hun moeder).
- Jij hebt hem voor 100%, maar zijn kinderen zullen daar veel voor moeten inleveren (o.a. hun moeder niet of nauwelijks meer zien).
Hoe groot is de liefde voor je vriend? Hoe groot is jouw hart in het voorop zetten van het geluk van je vriend én zijn kinderen?
PERSOONLIJK zou IK het liefst'... Heb je je eigen woorden steeds door?
Het gaat je niet om hem en je zorgen om hem. Hij zou er juist van opknappen zijn kinderen vaker te zien. Dan wordt hij emotioneel gezien vast stabieler.
Daarbij, je bent zijn opvoeder niet natuurlijk.
Je laatste alinea is een herhaling van zetten, zoals je veelvuldig doet. Maar waarmee je vooral veel tekst creëert en niet ingaat op het werkelijke probleem.
Je OP: 'Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.'
Nergens komt de angst voor ruzie meer terug en een depressie werk je op deze manier alleen maar in de hand.
Maar in die middelste zin zit alles besloten! Waarom zou je bang zijn dat hij voor zijn kinderen kiest? Dat zou je juist toe moeten juichen!
Alle reacties die je tot nu toe hebt gegeven, draaien alleen maar om dit punt. Jij wilt niet dat hij voor zijn kinderen kiest. Punt.
En dat kan en mag! Maar zie het zelf alsjeblieft. Daar zou je jezelf (en de anderen) een groot cadeau mee geven."
Poezie schreef op 02-08-2021 om 20:08:
[..]
Je zal hem moeten vertrouwen.
Daar gaat het niet om. Hij heeft zelf meermaals verteld dat hij liever in de auto wat belt, podcasts luistert, stopt als het hem uitkomt, dan zit te wachten op het vliegveld (eerst er naar toe rijden), in het vliegtuig zitten, etc.
Tijdens het op en neer reizen is hier veel over gesproken. Na verloop van tijd ging hij vooral met de auto en dat vond hij een stuk prettiger dan met het vliegtuig. Qua tijd scheelde het ook niet zo heel veel eigenlijk.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 19:59:
[..]
Omdat ik nu heb geprobeerd zoveel mogelijk te luisteren in plaats van te discussiëren en hem een duw te geven om hier even alles aan de kant te leggen en zijn kinderen te gaan zien.
Natuurlijk zijn er dingen te beslissen en te regelen. En ik heb ook wel mijn mening over sommige dingen. Maar dat was nu niet het moment.
Wat dat betreft dit topic en vooral de reacties op het juiste moment gekomen als reflectie.
Fijn dat je er iets aan hebt gehad, heel goed dat je nu even prioriteit stelt aan wat hij en zijn kids nodig hebben en dat is elkaar weer zo snel mogelijk zien.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 19:32:
Nee, niet Polen. Nog wel wat erger dan Polen.
Als hij aangeeft dat hij graag heeft dat ik mee ga, terwijl ik de keus bij hem heb gelaten, waarom zou ik dan niet meegaan?
Omdat je nu eindelijk eens het belang van de kinderen voor jezelf moet zetren
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:12:
[..]
Daar gaat het niet om. Hij heeft zelf meermaals verteld dat hij liever in de auto wat belt, podcasts luistert, stopt als het hem uitkomt, dan zit te wachten op het vliegveld (eerst er naar toe rijden), in het vliegtuig zitten, etc.
Tijdens het op en neer reizen is hier veel over gesproken. Na verloop van tijd ging hij vooral met de auto en dat vond hij een stuk prettiger dan met het vliegtuig. Qua tijd scheelde het ook niet zo heel veel eigenlijk.
Dat is inderdaad waar, met de auto heb je zelf toch iets meer voor controle over wanneer je even wil stoppen, en even en hap frisse lucht wil nemen. Gewoon iets meer vrijheid.
A12345 schreef op 02-08-2021 om 20:05:
[..]
Ook als hij gaat vliegen, zit hij uren in de auto van en naar het vliegveld. Hij zelf gaat liever met de auto dan met het vliegtuig. In de auto kan hij stoppen wanneer hij wil, wat bellen, gaan en staan wanneer hij wil.
Het is toch een volwassen kerel? Hij kan zelf ook bedenken dat als de terugreis te zwaar is, dat hij ergens onderweg kan overnachten. Hotels zat en hij heeft geld genoeg, dus wat is precies het probleem?
