De buren!
Wij wonen in een groot dorp.
In onze wijk is veel betrokkenheid op elkaar. Dat is mooi. Er is ook best veel sociale controle, dat vind ik wel eens lastig.
Het leuke is dat er veel buurkinderen zijn. Met een gezin kunnen mijn kinderen goed opschieten. Ze komen ook op verjaardagen enzo. Alleen is de buurvrouw nogal assertief. Ze weet wat ze wil en spreekt mij ook wel eens aan op hoe ik mijn kinderen opvoed. Ik merk dat ik dit lastig vind. Haar kinderen mogen wel bij ons spelen, maar zij bepaald dan als ze net het spelbord neergezet hebben dat haar kinderen nu naar huis moeten omdat ze heeft bealoten dat ze nu wil wandelen. Kinderen huilen want ze hadden net alles opgezet. Nu mijn probleem: ze komt dan zonder kloppen mijn huis inlopen. Wacht niet bij de achterdeur, maar loopt de woonkamer in of zelfs de gang om mij te roepen.
Ik ben zelf niet in een dorp opgegroeid en vind het wel mooi dat iedereen bij elkaar achterom loopt. Maar zelf klop ik altjid.
Ik vind het best vervelend dat buren soms zomaar in mijn gang staan of in de keuken etc.. ook buurkinderen lopen gewoon naar binnen en naar boven..
Is dit normaal in een dorp em ben ik gewoon te stads? Of kan ik gewoon aangeven dat ik wil dat ze buiten even klopt boj de achterdeur? Ik ben benieuwd hoe anderen dat ervaren..
kun je niet gewoon
een hek om je tuin zetten en de deur daarvan op slot?
Dat is echt normaal in een dorp. Ik heb een hond en die blaft als er iemand aan komt. Kan ik nog snel ff iets aan doen als ik in mijn ondergoed door het huis loop 
Neem konijnen
die los door de tuin mogen lopen, zodat de poort dicht moet.
Ja normaal
In sommige dorpen en wijken. Ik zou er gek van worden.
Ik zou van de achterdeur een voordeur maken. Dicht van buiten, met een bel.
Zo hier en daar normaal
Ik ben er ook niet dol op. Ik ben deels in een dorp opgegroeid, maar in onze wijk was het niet gebruikelijk. Toen we een nieuw buurmeisje kregen uit het oosten van het land, die wel opeens in de kamer stond, dat vonden we maar gek. Ik weet niet of mijn ouders daar iets van gezegd hebben, maar het was na 2 keer ook weer afgelopen. Mijn vader komt ook uit het oosten van het land, maar uit de stad, dus die was dit ook niet gewend.
Ik denk dat je een keus moet maken. Wil je een van hen worden, dan zul je hier aan moeten wennen. Wil je toch dat men rekening met je houdt en dus aanbelt op -klopt, dan zou ik dat zeggen. Mogelijk vinden ze dat stadse fratsen, maar het kan ook zijn dat ze het gewoon accepteren.
Ja normaal
Hier hetzelfde. Ik heb zelfs meegemaakt dat moeders de trap opklommen om een bovenspelend kind te gaan halen. Maar herinnerde me dat het in mijn eigen jeugd ook zo ging en ik het fijn vond, vertrouwd. Ik ben er inmiddels aan gewend maar moet er wel bij vertellen dat ik of het geluk heb dat ik het kan vinden met de ouders van vriendjes of toch onbewust beter ben in manipuleren dan ik dacht
Kun je het met humor oplossen? Een komisch geluidssignaal bij de achterdeur hangen, een toeter ofzo? Of iets anders. En dan met een knipoog zeggen dat ze je zo nooit meer hoeft te zoeken
Waarom komisch
Ely, waarom weer zo omzichtig en quasikomisch? Als sasje het vervelend vindt, dan kan ze er voor zorgen dat mensen niet zomaar binnenkomen. En het gewoon tegen mensen zeggen dat ze graag wil dat ze aanbellen.
Als je het met een lachje brengt dan breng je een dubbele boodschap en nemen mensen je niet serieus.
Poort
Tja, als je achterom kunt, gaan ze achterom. Neem een poort die je kunt afsluiten. Met onze hond kan je beter niet zomaar op het terrein komen en de poort zit ook op slot. Dan moeten bezoek wel via de voordeur. Bij het ophalen van kinderen wordt vaak een tijd afgesproken dus rond die tijd vind ik het niet erg als ze achterom zouden komen (de hond zit dan in de kennel vanwege het kinderbezoek). Je weet dan dat ze komen en de hond slaat toch wel aan. Onverwacht is op eigen risico mocht ik vergeten zijn de poort op slot te draaien.
Stadse fratsen
Ik ben een geboren en getogen stadsbewoner en mij klinkt net echt absurd in de oren dat buren ongevraagd de trap op lopen of zomaar zonder kloppen binnen komen vallen om hun kind uit de kamer te plukken. Ik heb hier in de binnenstad buren gehad waar ik heel close mee was hoor, we liepen echt de deur bij elkaar plat, en de kinderen ook. Maar nooit zonder kloppen!
Maar ja, wat als je ergens belandt waar het zo de gewoonte is? Die van die konijnen die loslopen in de tuin lijkt mij een hele,goeie.
Wat ben ik blij met een afgesloten tuin.
Ik mis een 'achterom' maar nu ik dit lees is het wel prima zo.
Wat me lastig lijkt is de combi met kinderen. Die doen zo'n hek toch weer van het slot? En als ze dan buiten spelen is het natuurlijk ook wel fijn als ze zo weer binnen kunnen lopen.
Sarah-Sarah
Iets met stroop en azijn. Ik denk dat je met een beetje humor iets kunt duidelijk maken op een manier die de ander kan helpen het op te lossen zonder het ‘O jee, ik doe t fout gevoel’. Zijn veel mensen mi wel gevoelig voor, beetje gezicht redden idee. Ik vind dat prettiger in een persoonlijke situatie zoals deze. Ik heb eerlijk gezegd nog nooit het idee gehad niet serieus genomen te worden maar heb t me ook nog nooit afgevraagd of ik wel serieus genomen werd eigenlijk....
Koperen winkelbel
Los het op met een luide koperen winkelbel op de achterdeur.
Dorp
Ik woonde vroeger zelf in een dorp maar daar was dit ook niet normaal hoor. Mijn ouders hadden goed contact met o.a. de buren en overburen. Gingen regelmatig bij elkaar langs, maar er werd altijd even geklopt op de achterdeur of het raam. Je liep niet zomaar naar binnen. Zelfs niet als de deur open stond. Zelf leerde ik dat ook als kind, als ik naar mijn vriendin aan de overkant ging, klopte ik eerst aan.
Ik zou het gewoon ter sprake brengen als je dit niet prettig vindt. Dat je het niet gewend bent en dat je liever hebt dat ze even kloppen of aanbellen. Kleine moeite toch?
normaal
Hier is het normaal dat iedereen achterom komt, tot en met de postbode aan toe. Sommige mensen hebben wel een voordeur, maar als je daar voor aanbelt moeten ze eerst omslachtig naar de sleutel gaan zoeken en is het al snel: kom even achterom de volgende keer.
Ik kwam van een grote stad, maar ben nu helemaal gewend aan achterom komen. Wel klop ik even op de kamerdeur of roep naar boven. Ik zal niet zelf de trap op klimmen.
normaal
ik doe het als ik bij mijn ouders ben nog steeds bij alle vrienden.
Maar wel als je binnen stapt even een gil geven dat je er bent. Kunnen ze nog even terug melden dat je nog even moet wachten.
Doorlopen naar boven of de woonkamer is dan weer niet gebruikelijk.
Achterom wel normaal
Maar even volluk roepen was dan ook weer normaal...
Vinex
Ik vind dit voor de vinexhuizen ook helemaal niet geschikt, je staat meteen in de woonkamer. Bij mijn ouders vroeger (doorzonwoning) stond je eerst in de keuken. Ik denk dat ze het vroeger ook niet prettig hadden gevonden dat de buren meteen in de woonkamer stonden. Keuken is ander verhaal en idd dan hoor je VOLLUK te roepen. Ik doe wel eens een powernap op de bank, ik moet er niet aan denken dat er opeens iemand vlak bij mij staat dan.
Nooit aan kunnen wennen
Ja, het is normaal in veel dorpen. Ik heb een tijd in zo'n dorp gewoond en kon er maar moeilijk aan wennen. Of nou ja, het wende wel, maar ik ben het nooit prettig gaan vinden.
Ik ben inderdaad bang dat "men" het maar stadse kapsones vindt wanneer je er iets van zegt. Misschien idd met een beetje humor en zelfspot, het zelf al als stadse frats benoemen. Wie weet wordt het dan goed opgepikt.
Maar misschien valt het mee, ik ken de sfeer in jouw dorp niet natuurlijk.
en mis
te simpel gedacht hoor, maar de achterdeur op slot doen is dat een optie?
deur op slot doen, mwah
Het is hier gelukkig niet de gewoonte, buren lopen niet onaangekondigd bij elkaar naar binnen, zelfs de tuin niet in. Als je aan het hek staat roep je even om contact te maken en pas daarna ga je de tuin in. Of aankloppen/bellen bij gebrek aan tuin. Op de flat hiertegenover staan op warme dagen de voordeuren open als de mensen thuis zijn en als je iets nodig hebt bij zo'n buur klop je even en gaat pas naar binnen als je iemand hebt gezien/gesproken.
De deur op slot doen zou mij dan net te ver gaan, de sleutel moet er dan uit om het thuiskomende pubers mogelijk te maken naar binnen te komen. Elke keer dat ik dan naar de schuur wil, naar de vuilnisbak, naar de regenton, naar de buitenkraan moet ik de sleutel pakken, deur opendraaien en dan pas kan ik naar buiten. Bovendien is de keukendeur die van het slot is ook een makkelijke vluchtroute als er iets is in je huis.
Dat is al twee keer nodig geweest; toen de vonken uit de magnetron schoten en toen het strijkijzer spontaan in brand vloog.
Wat mensen daarvan vinden interesseert me niet
Bij ons in het dorp is achterom lopen ook gebruikelijk maar ik houd er niet van. Wij hebben een poort voor je de tuin binnen gaat en die is op slot als ik thuis ben. Iedereen weet wel dat wij niet van die zoete inval houden dus 99% komt aan de voordeur. Even goede vrienden, je moet ze gewoon even opvoeden 😉
Toen de kinderen klein waren was dat wel wat anders ja, dan was de poort na school dus gewoon open. Maar in die tijd was ik sowieso alleen bezig met kinderdingen of eten voorbereiden dus dan werd ik niet zo gestoord voor mijn gevoel. Nu kan ik wel eens een boek aan het lezen zijn of wat dan ook, wil ik geen onverwachte mensen voor mijn neus.
