Cursus

Geen cursus, maar wel de informatieavonden bij de verloskundige (de eerste avond ging over bevallen en de ander over borstvoeding geven) en een informatieavond in het ziekenhuis over bevallen daar (waar kom je binnen, waar ga je heen, hoe zien de kamers er uit, welke apparatuur is er, welke mogelijkheden mbt pijnstilling en welke risico's horen daar bij ed). Ik heb geen cursus gemist, maar ben blij dat ik de informatieavond over borstvoeding  geven en die in het ziekenhuis heb gedaan. Dat hielp echt qua voorbereiding en op het moment dat het nodig was (ik wist niet of ik borstvoeding wilde geven en heb het wel gedaan, ik denk dat ik het zonder informatieavond niet of niet zo soepel had kunnen doen).

Ik wil er heel graag eentje volgen maar hier in de buurt is zoiets niet (terwijl ik best goede Google skills heb). We de cursussen van de verloskundige, maar geen ouderschapscursus. Ik zou wel zoiets willen volgen https://www.hetkleinebegin.nl/ouderschapscursus

Nee, want dat hadden ze 25 jaar geleden nog niet uitgevonden. 
Wel twee keer de "pufcursus" / "zwangerschapsgymnastiek" gedaan. 

Bij de 1e 33 jaar geleden zwangerschapscursus, bij de 2e twee sessies haptonomie

Yvaine schreef op 19-01-2023 om 22:28:

Ik wil er heel graag eentje volgen maar hier in de buurt is zoiets niet (terwijl ik best goede Google skills heb). We de cursussen van de verloskundige, maar geen ouderschapscursus. Ik zou wel zoiets willen volgen https://www.hetkleinebegin.nl/ouderschapscursus

Heb je ook al navraag gedaan bij het consultatiebureau? De meeste gemeenten zetten best fors in op preventie en kunnen via het CB wel eea aanbieden. 

Partner en ik hebben een zwangerschapscursus gedaan. Is dat wat je bedoeld?
Van een ouderschapscursus had ik nog niet eerder gehoord.

Meedere dingen:
- zwangerschapyoga met ook duidelijke uitleg over het verloop van een bevalling. Het meest nuttig was nog de nadruk op kalm blijven zodat de endorfine zijn werk konden doen. Danzij mijn yoga-ervaring lukte het rustig blijven heel goed en viel de bevallingen mee.
Ik heb dan echter bij de eerste een zware kraamtijd gehad o.a. omdat ik daar niet goed op was voorbereid.
- cursus bij CJG voor ouders van baby's tot 3 maanden 
- cursus bij CJG over peutergedrag.

Ik heb 1+2 als zeer nuttig ervaren. 3 minder omdat onze meiden gemakkelijke peuters bleken te zijn.

Saga schreef op 20-01-2023 om 09:16:

Zelf niet gedaan, maar is denk ik wel een goed idee voor veel ouders.
Sommige ouders zien onzeker of boos gedrag al heel snel als 'afwijkend' en vinden dat daar iets mee moet.
Dus ik zou wel pleiten voor cursussen rondom 'wat is een normale ontwikkeling ' en 'hoe steun in mijn kind bij negatieve emoties en hoe verdraag ik deze zelf'.
Dan kunnen de kinderen waar daadwerkelijk wel echt problemen mee zijn, ook eerder geholpen worden.

Alsjeblieft niet zeg. Tenminste niet (semi)verplicht. Ik ben nu al tig keer weg gestuurd met mijn kind met dat het allemaal bij de leeftijd hoorde (door cjg en huisarts) , als ik dan ook nog een cursus had moeten volgen waarbij het zogenaamd allemaal normaal was... Met 4 kreeg kind de diagnose adhd omdat het dusdanig duidelijk en belemmerend aanwezig was dat dat duidelijk niet puur kleuter gedrag was. Ik zei het al vanaf oor dat kind 1 werd. Oudste was een huilbaby en heb ik nooit voor aan de bel getrokken omdat ik weliswaar dood op was maar me geen medische zorgen over maakte, dat stopte zodra hij zich kon optrekken en aan meubels kon lopen met 6 maanden. Jongste heb ik langs cjg en huisarts gesleept om een verwijzing te krijgen voor de kinderarts omdat die als huilbaby anders was in mijn ogen en ik me zorgen maakte. Toen een afspraak gemaakt bij de kinderarts zonder verwijzing zodat de wachttijd in ieder geval ging lopen en net zo lang gebeld tot er wel een verwijzing gegeven werd (en anders had ik zelf betaald). Kinderarts nam het ook niet serieus en meer dan reflux medicatie door laten gaan (die de ha al voorgeschreven had) deden ze niet. Ik bleef sukkelen en ben zelf op onderzoek gegaan, gaf borstvoeding en heb koemelk uit mijn leven geschrapt. De eerst volgende afspraak was de baby afgevallen en was het opeens zo zorgelijk dat baby per direct opgenomen moest worden voor een week. Daar zouden ze haar dan wel pakjes gaan geven en flessen want het zou allemaal aan de intake liggen en dat ik zei dat ze dat allemaal weigerde lag natuurlijk aan mij. In die week 10 mensen voorbij zien komen die het geprobeerd hebben en unaniem het eens waren dat baby geen pakjes at en geen flessen dronk door mij of hun gegeven en alleen borstvoeding accepteerde. En zonder koemelk bleek ze opeens wel te groeien. Het lag niet aan mij, kind had een allergie. Meerdere artsen hadden me verteld dat een kind met een allergie echt uitslag zou hebben en het aan de intake moest liggen, verweten dat ik niet genoeg probeerde om een fles er in te krijgen. Als je iedereen die aan de bel trekt naar een cursus stuurt wat allemaal normaal is bij welke leeftijd geef je kinderen waar iets mee is en diens ouders helemaal geen hulp maar laat ze juist in de steek en geeft de ouders ook bog eens het gevoel dat het aan hun ligt. 

Vriend is overigens ook eens compleet uitgeput met jongste op zijn borst in slaap gevallen en toen is baby gevallen. Dat was toen ik met baby en zorgen over de val naar het ziekenhuis ging en daar een nacht ter observatie werd opgenomen natuurlijk ook allemaal mijn schuld. Ik kan er nog zo naar van worden, zorgen om je kind en dan ook nog eens aangepraat krijgen dat baby's nou eenmaal huilen en wij/ik het niet goed doen. Het allemaal aan mij zou liggen. Dat partner in slaap gevallen was en niet ik en hij voor de andere kinderen thuis zorgde en ik ivm borstvoeding bij de baby bleef maakte niks uit. Ik kreeg 6 keer een speach dat ik nooit met kind in mijn armen in slaap mocht vallen en hoe ernstig het allemaal wel niet af had kunnen lopen. En denk maar niet dat ze toen verder wilde kijken naar mijn zorgen over het huilen en spugen. Nee daarvoor moet ik een afspraak maken met de poli en een verwijzing regelen. 

Je wordt als ouder al niet serieus genomen, dus qua echt geen cursus waar je ouders mee af kan schepen als ze zich zorgen maken. 

Even een tip: als je een onderwerp kiest, zorg dan dat lezers weten waar het over gaat. Het begrip cursus is nogal breed, als je 'oudercursus' zet is het een stuk duidelijker.

AppleTree schreef op 20-01-2023 om 11:29:

[..]

Alsjeblieft niet zeg. Tenminste niet (semi)verplicht. Ik ben nu al tig keer weg gestuurd met mijn kind met dat het allemaal bij de leeftijd hoorde (door cjg en huisarts) , als ik dan ook nog een cursus had moeten volgen waarbij het zogenaamd allemaal normaal was... Met 4 kreeg kind de diagnose adhd omdat het dusdanig duidelijk en belemmerend aanwezig was dat dat duidelijk niet puur kleuter gedrag was. Ik zei het al vanaf oor dat kind 1 werd. Oudste was een huilbaby en heb ik nooit voor aan de bel getrokken omdat ik weliswaar dood op was maar me geen medische zorgen over maakte, dat stopte zodra hij zich kon optrekken en aan meubels kon lopen met 6 maanden. Jongste heb ik langs cjg en huisarts gesleept om een verwijzing te krijgen voor de kinderarts omdat die als huilbaby anders was in mijn ogen en ik me zorgen maakte. Toen een afspraak gemaakt bij de kinderarts zonder verwijzing zodat de wachttijd in ieder geval ging lopen en net zo lang gebeld tot er wel een verwijzing gegeven werd (en anders had ik zelf betaald). Kinderarts nam het ook niet serieus en meer dan reflux medicatie door laten gaan (die de ha al voorgeschreven had) deden ze niet. Ik bleef sukkelen en ben zelf op onderzoek gegaan, gaf borstvoeding en heb koemelk uit mijn leven geschrapt. De eerst volgende afspraak was de baby afgevallen en was het opeens zo zorgelijk dat baby per direct opgenomen moest worden voor een week. Daar zouden ze haar dan wel pakjes gaan geven en flessen want het zou allemaal aan de intake liggen en dat ik zei dat ze dat allemaal weigerde lag natuurlijk aan mij. In die week 10 mensen voorbij zien komen die het geprobeerd hebben en unaniem het eens waren dat baby geen pakjes at en geen flessen dronk door mij of hun gegeven en alleen borstvoeding accepteerde. En zonder koemelk bleek ze opeens wel te groeien. Het lag niet aan mij, kind had een allergie. Meerdere artsen hadden me verteld dat een kind met een allergie echt uitslag zou hebben en het aan de intake moest liggen, verweten dat ik niet genoeg probeerde om een fles er in te krijgen. Als je iedereen die aan de bel trekt naar een cursus stuurt wat allemaal normaal is bij welke leeftijd geef je kinderen waar iets mee is en diens ouders helemaal geen hulp maar laat ze juist in de steek en geeft de ouders ook bog eens het gevoel dat het aan hun ligt.

Vriend is overigens ook eens compleet uitgeput met jongste op zijn borst in slaap gevallen en toen is baby gevallen. Dat was toen ik met baby en zorgen over de val naar het ziekenhuis ging en daar een nacht ter observatie werd opgenomen natuurlijk ook allemaal mijn schuld. Ik kan er nog zo naar van worden, zorgen om je kind en dan ook nog eens aangepraat krijgen dat baby's nou eenmaal huilen en wij/ik het niet goed doen. Het allemaal aan mij zou liggen. Dat partner in slaap gevallen was en niet ik en hij voor de andere kinderen thuis zorgde en ik ivm borstvoeding bij de baby bleef maakte niks uit. Ik kreeg 6 keer een speach dat ik nooit met kind in mijn armen in slaap mocht vallen en hoe ernstig het allemaal wel niet af had kunnen lopen. En denk maar niet dat ze toen verder wilde kijken naar mijn zorgen over het huilen en spugen. Nee daarvoor moet ik een afspraak maken met de poli en een verwijzing regelen.

Je wordt als ouder al niet serieus genomen, dus qua echt geen cursus waar je ouders mee af kan schepen als ze zich zorgen maken.

Vervelend dat het bij jou zo gelopen is, maar ik hoop dat je mijn laatste zin ook gelezen hebt. Juist doordat er nu zoveel ruis is en veel ouders met hun kinderen komen met hele lichte 'problematiek' (die ze zelf overigens ook vaak als zwaar kunnen ervaren), worden ook de kinderen met zwaardere problematiek pas te laat 'eruit gefilterd'. Het doel van zo'n cursus zou dan ook niet zijn om alles maar te normaliseren en weg te wuiven, maar juist om te informeren zodat ouders beter een inschatting kunnen maken of het gedrag van hun kind echt afwijkend is.

Je wilt niet weten hoe lang de wachtlijsten zijn in de (jeugd-)ggz. Een deel daarvan heeft echt geen psychologische hulp nodig (en al helemaal niet van een dure psycholoog) maar vooral geruststelling en enkele praktische tips. 

Saga schreef op 20-01-2023 om 13:58:

[..]

Vervelend dat het bij jou zo gelopen is, maar ik hoop dat je mijn laatste zin ook gelezen hebt. Juist doordat er nu zoveel ruis is en veel ouders met hun kinderen komen met hele lichte 'problematiek' (die ze zelf overigens ook vaak als zwaar kunnen ervaren), worden ook de kinderen met zwaardere problematiek pas te laat 'eruit gefilterd'. Het doel van zo'n cursus zou dan ook niet zijn om alles maar te normaliseren en weg te wuiven, maar juist om te informeren zodat ouders beter een inschatting kunnen maken of het gedrag van hun kind echt afwijkend is.

Je wilt niet weten hoe lang de wachtlijsten zijn in de (jeugd-)ggz. Een deel daarvan heeft echt geen psychologische hulp nodig (en al helemaal niet van een dure psycholoog) maar vooral geruststelling en enkele praktische tips.

Ik weet helaas zeker hoe lang de wachtlijsten bij de ggz zijn al heb ik gelukkig geen ervaring met jeugd-ggz. Jongste hier loopt niet bij de ggz maar een particuliere psycholoog die wel vanuit de gemeente vergoed wordt en veel eerder plek had. Heel fijn dat het zo voor hem kan, maar ik kan me de wanhoop van ouders goed voorstellen voor wie dat bij bepaalde problematiek niet kan.

Ik heb je laatste zin ook gelezen, maar ik denk dat als ze ouders kunnen verwijzen naar een cursus ze dat altijd als stap 1 zouden doen ipv kijken naar de problematiek. Wij zijn met de middelste jaren weg gestuurd met het hoort bij de leeftijd en toen hebben we via via zelf een bepaald soort therapie gevonden en konden onderzoeken beginnen toen school aan gaf ook dingen te zien. Met school hebben we gelukkig een goede relatie en heeft ons met de middelste altijd serieus genomen, maar cjg en de huisarts reageerde zoals jij in je post noemt. Het was gewoon boos gedrag, hij zou onzeker zijn of juist een sterke wil hebben en ons uittesten. Het hoorde bij dreumesen/peuters/kleuters. Het zou wel over gaan... Pas toen we konden zeggen school ziet ook dingen werden we serieus genomen. Als we dan nog op cursus gestuurd waren was ik heel boos geworden, maar een ander had het misschien opgegeven en gedacht kennelijk hoort het er bij. Daar beschadig je mogelijk die kinderen en hun ouders echt mee. Een cursus kan echt niet uitleggen wat het verschil is als de mensen die geleerd hebben voor zulke signalen het ook al niet zien. 

En het geeft ook een domino effect. Waardoor hoe langer je het probleem niet ziet, erkent en er nar handelt/behandelt hoe meer andere dominosteentjes om vallen. Moeite met taal, kan er voor gaan zorgen dat een kind moeilijk contact maakt, moeilijk contact maken en wel vriendjes willen kan er voor zorgen dat een kind gefrustreerd en boos worden, die frustratie en dat boze kan er voor zorgen dat een kind gaat slaan bij afwijzing. En dan ga je vervolgens bezig met dat een kind niet mag slaan terwijl dat niet helpt want dat kind wordt nog steeds ongelukkig omdat het geen vriendjes kan maken omdat hij/zij zich niet goed uit kan drukken. Die van mij sloeg een kinderen in de kring maat kind zo op ging in de eigen wereld dat er gewoon vergeten werd dat er kinderen naast zaten en vervolgens drukke armbewegingen gemaakt werden tegen die kinderen aan... Dan kan je kind 10 keer vertellen  dat je niet mag slaan maar dat heeft toch echt geen zin want kind had (in diens hoofd) niet geslagen ook al had het kind er naast een hand in diens gezicht gekregen en nu pijn. Dat vraagt toch echt een andere aanpak.

Problemen (zeker bij gedrag bij jonge kinderen) worden nu al niet serieus genomen, laat staan als je ouders ook nog eerst naar een cursus kan sturen waarin uitgelegd wordt dat ieder kind wel eens wat heeft. En dan vallen de domino steentjes om en gaan ze symptomen behandelen ipv het probleem te zien. Omdat van middelste bekend is dat kind adhd heeft maakt school geen probleem van de plas ongelukjes die kind heeft want dat gebeurt vaker met adhd. Ze zien ook dat het in een drukke periode op loopt en daarna weer minder word. Was adhd niet bekend geweest hadden we naar de poep en plas poli gemoeten ivm zindelijkheidsproblematiek terwijl het probleem niet daar ligt maar in adhd. Door zindelijkheidsprblematiek te gaan behandelen terwijl het probleem daar niet ligt kan je schade doen bij het zelfvertrouwen van het kind en bij het zelfvertrouwen van de ouders doe ondertussen moe worden van alles maar proberen om te helpen plus alle gevolgen van nog steeds de adhd niet erkennen en naar (be)handelen.

Ik geloof gewoon echt oprecht niet dat zo'n cursus op enig vlak zou helpen mensen onderscheid te laten maken tussen normaal gedrag en dingen waar je iets mee moet. Ik denk dat het eerder betekend dat professionals nog later pas dingen serieus gaan nemen/ergens naar gaan kijken dan nu.

(En ja het blijft natuurlijk gebaseer op persoonlijke ervaring, maar ik ken meerdere mensen bij wie zulke dingen spelen en helaas inmiddels ook een aantal hele ongelukkige kinderen waarvan er bv  inmiddels thuis zit van school en toch niet naar speciaal onderwijs mag omdat school het er niet mee eens is en de gevoelens van dat kind niet serieus neemt)

AppleTree schreef op 20-01-2023 om 19:07:

[..]

Ik weet helaas zeker hoe lang de wachtlijsten bij de ggz zijn al heb ik gelukkig geen ervaring met jeugd-ggz. Jongste hier loopt niet bij de ggz maar een particuliere psycholoog die wel vanuit de gemeente vergoed wordt en veel eerder plek had. Heel fijn dat het zo voor hem kan, maar ik kan me de wanhoop van ouders goed voorstellen voor wie dat bij bepaalde problematiek niet kan.

Ik heb je laatste zin ook gelezen, maar ik denk dat als ze ouders kunnen verwijzen naar een cursus ze dat altijd als stap 1 zouden doen ipv kijken naar de problematiek. Wij zijn met de middelste jaren weg gestuurd met het hoort bij de leeftijd en toen hebben we via via zelf een bepaald soort therapie gevonden en konden onderzoeken beginnen toen school aan gaf ook dingen te zien. Met school hebben we gelukkig een goede relatie en heeft ons met de middelste altijd serieus genomen, maar cjg en de huisarts reageerde zoals jij in je post noemt. Het was gewoon boos gedrag, hij zou onzeker zijn of juist een sterke wil hebben en ons uittesten. Het hoorde bij dreumesen/peuters/kleuters. Het zou wel over gaan...

Dit is dus precies wat ik niet zeg. Maar goed, ik merk dat je mijn punt niet helemaal ziet en dat je me bovendien woorden in de mond legt. 

Fijn dat je jongste snel geholpen kon worden.