Corrigeren voor de buitenwacht

Temet

Ik ben luie ouders hebben gelijk aan het lezen. Daarin wordt gepromoot om het precies zo te doen als jij eigenlijk zou willen.

Nee

Ik ga niet om wat anderen ervan denken mijn kinderen corrigeren. Ik ben meestal te druk met de kleine bezig om de oudsten in de gaten te houden, dus heb een goed excuus

Het is weleens gebeurt dat mijn stoeiende jongens door een andere ouder uit elkaar zijn gehaald, en ik hen moest komen redden van een preek. Het lijkt er keihard aan toe te gaan, maar ze doen elkaar eigenlijk nooit echt pijn. En ik vind dat dat moet kunnen, zolang ze maar geen andere kinderen lastig vallen.

Zoals ik in het andere draadje al zei, ben ik erg met 'denk om de buren' opgevoed en dat zit er nog in bij mij. Hoewel ik daar wel mijn eigen, minder 'spastische', vorm aan heb proberen te geven. Maar ik wil dus graag dat anderen geen last van ons hebben, dus zeg ik ook wel eens iets wat meer pedagogisch verantwoord is dan dat ik dan echt boos ben of zo.

Hangt ervan af waar we zijn

Dat hangt ervan af, thuis als er bezoek is ben ik strenger dan als we onder elkaar zijn. Niet om het naar het bezoek toe te laten zien maar omdat ik Nette Kindertjes aan tafel wil hebben, die belangstellend zijn, anderen laten uitpraten en niet zelf het hoogste woord voeren. Ze vinden het zo gezellig als er bezoek is dat ze er een beetje hyper van worden, maakt niet uit of hun vriendjes het bezoek zijn, hun oma of onze grote mensenvrienden. Maar mijn kinderen laten zich buiten snel door andere kinderen, ook als dat hun vriendjes zijn, de kaas van het brood eten. In een speeltuin moet ik ze eerder meehelpen een schommel te veroveren dan dat ik ze moet dimmen. Maar dan wil ik graag dat ze zelf een oplossing vinden en niet dat ik wordt ingezet als Machtige Regelaar. Dus ja, dan zit ik ook met een boek en doe net of ik niets merk.

Ik herken het ook vooral van bezoek aan eetgelegenheden. Mijn kinderen hebben geen tafelmanieren, en dat is natuurlijk onze eigen schuld. Niet dat we aan tafel niet steeds zeggen hoe het hoort, maar het beklijft allemaal niet geweldig. Maar ach, als ik eerlijk ben, ben ik vaak al lang blij dat ze eten.

Maar dan zit je op vakantie bijvoorbeeld in een café of restaurant en dan kijk ik met 'vreemde' ogen naar ze en voel me plaatsvervangend opgelaten. Dus dan corrigeer ik steeds, zodat anderen niet denken dat we niet weten hoe het hoort. Vermoeiend, het zou een stuk handiger zijn als ik daar geen last van had.

Ja, ik ook

Ik was ook wel extra pedagogisch verantwoord bezig als vreemde ogen het zagen (en konden oordelen)

Dat heb ik afgeleerd

De gebruiksaanwijzing van mijn dochter is te groot om daar op die manier mee om te gaan. Dat heb ik dus achter me gelaten.

Dat is overigens een heel proces geweest. Zie me nog zitten met een hyperactieve 2 jarige bij de zwemles van oudste. Naast een moeder die Alles onder controle had. Ik was ondertussen al moegesust en gepapt en ge-natgehouden, dus ik liet haar maar een beetje rondscharrelen daar in de kantine en de hal. En zij vermaakte zich dus opperbest met de deur, en de deuren van de kluisjes, en op de stoel van de stoel... En ik voelde de ogen van die andere moeder met haar dochter braaf op schoot echt in mijn rug branden. Een luie moeder met een slecht opgevoed kind was ik. Gelukkig weet ik nu beter....

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Net als ginny

Mijn kinderen hebben ook trekjes die destijds heel wat wenkbrauwen deden fronsen. Ik voelde me verschrikkelijk opgelaten en ook afgewezen (want ik was die moeder van die rare kinderen), maar heb het uiteindelijk ook losgelaten want we werden alleen maar gefrustreerd van.

Inclusief de hyperende, overactieve dreumes tijdens zwemles van het oudste kind! Daar zat ik in die veel te kleine kleedkamer, beslagen rode kop, haar in de war, tussen de alles-onder-controle-moeders. Wat heb ik mijzelf en mijn kinderen tekort gedaan! Ik hoefde toch niets te bewijzen?

Sylvia Witteman zou later zeer geliefd en wereldberoemd in Nederland worden met haar beschrijvingen van haar chaotische moederschap, had ik het maar op schrift gezet i.p.v. me druk te maken over de opgetrokken wenkbrauwen, dan was niet zij, maar ik nu wereldberoemd in Nederland en zeer geliefd

De zwemlessen

Het zou zoveel handiger zijn om met zwemles een afspraak te maken met een andere ouder met ook een peuter. De ene week past de een op de peuters en gaat de ander met de kinderen naar zwemles en de andere week andersom.

Je zou daar eigenlijk een datingsite voor moeten hebben.

Ben je gek?

2 kinderen omkleden enzo? Ik ben al bekaf na 1 tegelijk! Ik zou echt niet met een ander erbij willen hoor.

Ik ben altijd blij als ze het zelf kunnen regelen

Gek dc

Nou DC, misschien ben je gek als je kinderen op zwemles doet voordat ze zichzelf kunnen omkleden Mijn zoon begon pas met 6,5 en kon toen alles zelf.
Mij spreekt het wel aan twee kinderen tegelijk en dan geen peuter hoeven mee te nemen!

Twee kinderen helpen met de handdoek, sokken en veters waar je normaal mee kunt communiceren is echt vele malen makkelijker dan en een kind daarmee helpen en dan ook nog een weglopende zich vervelende peuter in de gaten houden.

Sorry maar ik heb toch echt ervaring hiermee. Je zit namelijk ook de hele zwemlestijd niet met een peuter maar je pakt gewoon een boek of je smartphone. De ander thuis kan al met eten koken beginnen met twee peuters die aan het spelen zijn.

Oh wacht

jullie zwemmen niet met de peuters! Ik had gewoon verkeerd gelezen en dacht dat de peuters naar zwemles gingen.

Ik zit altijd met 2 kinderen te wachten op 1 ander kind, dus zou erg blij zijn met zo'n oplossing.

En Liora, je hebt gelijk, helaas willen mijn kinderen al heel graag vroeger beginnen. En ik heb gewoon luilakken die nog lang hulp willen, en een strijd aangaan, pff, nee, dan liever nog helpen. Ach, de jongste is 2, dus nog maar zo'n 3 jaar te gaan