communicatie met biologisch ouder
Hallo Allemaal,
Ik kan me haast niet voorstellen dat ik de enige stiefouder met dit probleem ben. Mijn "stief"zoon woont bij ons, hij heeft vanaf de scheiding altijd bij vader gewoond, en is er met de biologisch moeder een gerechtelijke omgangsregeling vastgesteld. De regeling houd in 2 van de 3 weekenden bij haar en de helft van de vakantie's. Nu is het probleem sinds een paar jaar, dat ze dus niet wil communiceren, niet met haar ex-man en ook niet met mij. Gezien het feit dat ze omgang met haar zoon heeft, zal er ook gecommuniceerd moeten worden, i.v.m vakantie's, school e.d.
Wij hebben op diverse manieren geprobeerd om in contact met haar te komen, mail, telefonisch, face to face. Niets werkt. Heeft of weet iemand een mogelijkheid, zonder te veel strijd of gerechtelijk dit te regelen?
Mijn "stief"zoon geeft ook al aan dat hij eigenlijk niet meer naar zijn moeder toe wil, aangezien hij vind dat hij daar te veel aan zijn lot word overgelaten, niet welkom is bij de familie van haar partner ( er is in zijn bij zijn al gezegt, jij hoeft toch niet aanwezig te zijn, want je bent toch geen echte...... ) of dat hij zich maar met haar partner moet redden. Dit valt niet met haar te bespreken omdat zij hem hier op aanvalt en hij bang is voor zijn moeder. ( daar word een mening voor een grote mond aangezien en word hij opgesloten in zijn kamer en mag hij pas eruit als hij zijn excuses aanbied). Hij gaat nu naar een cursus om beter voorzich zelf op te komen, maar hoe kunnen wij hem helpen, zonder zijn contact met zijn biologische moeder in "gevaar" te brengen
Leeftijd
Hoe oud is 'stief'zoon?
re.
Hij word aankomende maand 14
serieus probleem
Je kind opsluiten in zijn kamer, dan heb je een serieus probleem. Als kind niet meer wil, per slot een puber en in kamers opsluiten gaat escalerend werken, kun je nog adviseren om het contact via skype te onderhouden.
Of alleen nog in publiek of elders onder vrienden of familie elkaar ontmoeten.
Toch zou ik ook de andere kant willen horen. Maar goed, die is dus niet aanspreekbaar.
re.
Wij vinden het jammer dat er gewoon geen duidelijke communicatie omtrent mijn "stief"zoon mogelijk is. Hij is uiteindelijk de dupe. In het openbaar is ook geen optie, daar houd ze natuurlijk anderen voor dat ze de geïnteresseerde, liefhebbende moeder is. Dit is ook iets wat zoon al bij zijn cursus heeft aangegeven, hij heeft daar gemeld, als er anderen bij zijn, familie van haar kant of van de sportvereniging, ze alles met hem wil doen, maar zodra iedereen weg is, er geen omkijken meer naar hem is.
Wij vonden het ook erg zorgwekkend dat ze hem dus opsluit, en hebben zelf op verschillende manieren toen contact gezocht met haar om te vragen wat hier van klopt en waarom, maar wederom geen reactie. Ik ben op dit punt al zover om bjz of een ggd in te schakelen, voornamelijk omdat ik denk dat ze zelf erge problemen heeft, want je behandeld je kind niet als een stuk "vuil".
Ja Ilona
BJZ en de GGD zou ik dus niet inschakelen. Ik zou rechtstreeks voor de oplossing gaan. En als moeder zich in publiek wel gedraagt is dat precies de reden waarom zoon dat wel kan doen, maar niet mee naar huis gaat.
Zorg voor middelen als genoeg reistegoed, mobiele telefoon en/of de instructie dat hij altijd volwassenen of andere kinderen beleefd kan vragen of hij even mag bellen naar zijn vader. Om desnoods opgehaald te worden.
En als moeder een zaak begint kun je kind een advocaat bezorgen.
Klinkt alsof moeder niet erg georganiseerd is. Je kunt het contact bijvoorbeeld faciliteren door zoon geld mee te geven om samen af te spreken voor bij de MacDonald op een vast moment.
Waarom?
"Hij gaat nu naar een cursus om beter voorzich zelf op te komen, maar hoe kunnen wij hem helpen, zonder zijn contact met zijn biologische moeder in "gevaar" te brengen"
Waarom zou je dat op die manier met alle geweld in stand willen houden? Liefde moet van twee kanten komen.
Hij is 14. Als hij niet meer langs wil komen, dan hoeft dat niet.
Als zij geen contact wil opnemen dan is het probleem meteen ook opgelost. Hij gaat niet meer. Klaar.
Je kunt daar mogelijk tegenin brengen dat hij dan het contact met zijn moeder volledig beëindigd ziet. Dat is wellicht waar, maar je kunt hem ook niet in zijn eentje verantwoordelijk houden en maken voor het in stand houden van dat contact.
Als zij nog wat wil, dan is het aan haar om weer contact op te nemen.
Doet ze dat, dan valt er ook weer te praten. Doet ze dat niet dan heeft zoon even rust. Hij kan als hij groter en sterker altijd nog weer contact opnemen.
re.
Het nadeel is dat als wij er niet voor zorgen dat hij in de geplande weekenden bij haar verblijft, wij een boete opgelegd krijgen. Hij is verplicht om de weekenden die zijn vast gesteld daar te verblijven. (dit hebben we al juridisch laten uitzoeken) Dus dit kan voor ons helaas geen oplossing bieden.
Advocaat
Dan zorg je direct dat je zoon een advocaat krijgt en zelf een zaak begint. En zorg dat hij op zaterdag op een sport gaat die hem binnen de kortste keren de hele dag zo niet het hele weekend bezig houdt met wedstrijden.
Zoon heeft een eigen leven en daar komt niets van met die nare weekenden. Hij heeft een eigen leven nodig geen drama.
Plan de uitnodiging voor contact op vrijdagavond en faciliteer dat.
Steun zoon als dat echt is wat hij niet meer wil.
Of moedig zoon aan in elk weekend te gaan maar de eerstvolgende gelegenheid naar huis te lopen. Houdt dat een paar weekenden vol. Het protest is dan in beeld gebracht.
Kortom verzin een programma naar eigen mogelijkheden om zaken in goede banen te leiden.
re. M Lavell
In de intake van de cursus is ons dus verteld dat aangezien alles gerechtelijk vastgesteld is, het contact zonder tussenkomst van rechter niet verbroken mag worden. Dat hij in zijn eentje verantwoordelijk is voor het in stand houden van het contact moet natuurlijk niet zo zijn,er zijn twee voor nodig, dat snap ik.
Wij zullen hem welke keuze hij ook zal gaan maken altijd steunen, wil hij haar zien, goed, niet zien ook goed. Niet zien en later wel, ook goed. Maar het blijft moeilijk vooral als je ziet dat hij er zo meezit.
boetes
Door boetes en maatregelen zou ik me toch niet laten weerhouden als je kind het slecht heeft.
re AnneJ.
Dank je, dit is iets waar ik/wij wat mee kunnen. Ik zal er later even op terug komen, moet nu werken.
Dank in ieder geval voor de reactie's allemaal.
http://www.stemvanhetkind.nl/congres2013
De curator.
boetes?
Van een 'boete' kan alleen maar sprake zijn als de omgangsregeling is vastgesteld met een dwangsom erin. Dat komt voor,maar niet heel vaak. Als er bij de vaststelling van de omgang geen dwangsom is opgelegd dan heb je vooralsnog biets te vrezen als je de omgang stilzet. Moeder kan dan een kort geding tot nakoming van de regeling starten, daarin kan je verweer voeren (kind wordt gehoord) en je kan een tegenverzoek tot stopzetting of wijziging van de regeling indienen.
Zelf heb ik ee keer een zaak gezien waarin inderdaad wel een regeling met een dwangsom was opgelegd. De jongen, 16, durfde om die reden de omgang niet te stoppen - dat zou zijn moeder geld kosten - maar schreef een verzoek aan de rechtbank om de regeling te wijzigen/stopzetten. Er werd toen een bijzonder curator benoemd die de jongen verder in de procedure vertegenwoordigde en zijn belangen behartigde. Die adviseerde uiteindelijk de omgangsregeling stop te zetten en dat is ook gebeurd.
Ik weet niet of de kinderrechtswinkel nog bestaat,daar kan zoon info vragen over hoe hij zelf een verzoek tot wijziging van de regeling kan indienen. En anders kan hij de rechtbank bellen (rechtbank die hoort bij de eigen woonplaats).
Sterkte ermee
Temet
Communicatie
Ilona, je schrijft: 'Wij vonden het ook erg zorgwekkend dat ze hem dus opsluit, en hebben zelf op verschillende manieren toen contact gezocht met haar om te vragen wat hier van klopt en waarom, maar wederom geen reactie.' Communicatie op deze manier werkt alleen maar averechts. Heb je redenen om te twijfelen aan het verhaal van je stiefzoon? Wat kan ze zeggen op jullie vraag? Ja, dat doe ik? Nee, dat doe ik niet? zou je dat laatste geloven? Kortom, het is een verkeerde vorm van communicatie en dergelijke vragen kunnen met zich meebrengen dat ze nu helemaal niet meer wil communiceren. Elke vorm van communicatie waarin jullie met haar willen bespreken, welke problemen zoon ervaart bij moeder is een foute communicatie. Jullie zijn niet neutraal, geen hulpverleners, het zal altijd als een bedreiging overkomen.
Op zich hoeft communicatie met een ex, als het gaat om een 14-jarig kind, vrij beperkt te zijn. Een email, waarin je voor een jaar de weekenden en vakantiedagen voorstelt, aangeven dat je graag een reactie hebt als ze een ander voorstel heeft en dat je ervan uitgaat dat ze akkoord is als er geen reactie komt. Dat lijkt mij voldoende communicatie voor een jaar.
Dat zoon nu een training ondergaat om beter voor zichzelf op te komen lijkt mij nogal een ingewikkelde oplossing. Dan lijkt het alsof het probleem bij zoon ligt, of dat je wil dat hij het conflict met moeder aangaat. Dat lijkt mij ook niet de goede weg.
Een zachte oplossing is inderdaad zorgen dat zoon op zaterdag een sport of iets dergelijks beoefent, waardoor hij vaak weg moet. Of dat hij met vrienden afspreekt, hij is er oud genoeg voor.
Hij kan ook zelf naar de rechter stappen ome en andere oplossing voor te stellen. Bijvoorbeeld een dag door de week, of een keer per week daar gaan eten. Zoiets. Hij kan ook de omgang helemaal laten stoppen. Ik zou hem zelf laten nadenken wat hij wil en dan zelf een poging wagen om het met moeder te bespreken. De gang naar de rechter heb je altijd nog achter de hand.
Tsjor
Bescherming
Ik zou overigens tegen je zoon zeggen, dat hij zich geen zorgen moet maken om eventuele boetes. Dat moeten jullie als volwassenen oplossen. Het kan niet zo zijn dat een kind zo'n last moet dragen. Dus laat hem nadenken zonder die last.
Tsjor
Re. tsjor
Hallo Tsjor,
Wij twijfelen niet aan het verhaal van de zoon, maar eerder om haar haar zegje te kunnen laten doen, hebben wij haar om reactie gevraagd. Tevens de cursus waar hij naar toegaat is op zijn eigen verzoek, omdat hij zelf aangaf, dat hij angst heeft om daar voor zijn mening uit te komen en omdat hij twijfelde of hij het nu verkeerd deed en toch een grote mond opzet. Wij leren beide kinderen hier in huis dat ze een eigen mening mogen hebben, en dat die ook uitgesproken mag worden. Maar blijkbaar kan dat dus niet overal. Zoon sport dus al veel in het weekend, waar ze hem dan ook wel (met gepaste tegenzin)heen brengt, nu alweer, ik heb geen zin om je te brengen. Dan is zoon ook zo, dan blijf ik toch bij papa, en dan brengt hij me wel. Maar dan is het nee, het is mijn weekend!! Ik zorg wel dat je er komt, (haar partner doet dat dan).
Hij heeft zelf ook al met de kinderrechtswinkel contact gehad en die heeft als het echt niet anders opgelost kan worden geadviseerd om een advocaat in te schakelen, maar dat vinden ze een allerlaatste redmiddel, voornamelijk omdat het veel van een kind kan vergen, geestelijk en emotioneel.
