Combineren onregelmatig werken met kinderen
Ik ben benieuwd hoe anderen met onregelmatig werk icm kinderen omgaan, wij lopen als gezin het laatste jaar een beetje vast hiermee en de balans is weg.
Man werkt onregelmatig, vroeg laat en nacht ook weekenden, ik werk 32 uur.
De oudste gaat naar de basisschool en wanneer nodig naar de bso, de jongste naar de opvang wanneer we beide werken
Qua opvangkosten en opbrengsten (ORT) is het in ons voordeel, maar qua energie balans trekt het me leeg
Er moet steeds meer in steeds minder tijd en vooral het feit dat er weinig tijd is om op te laden in het weekend, breekt vooral mij op.
Hoe doen anderen dit? Hoe zorgen jullie dat alle ballen in de lucht blijven en je ook nog af en toe wat tijd voor jezelf, elkaar en je gezin hebt?
Temet schreef op 31-12-2022 om 10:58:
Als je nu al regelmatig buiten je vaste uren werkt, kan je beter niet minder gaan werken, want waarschijnlijk neemt je hoeveelheid salaris dan harder af dan de hoeveelheid werk. Meer werken is misschien wel beter, zodat je je werk afkrijgt binnen de tijd die je betaald wordt. En dan ook meer opvang afnemen.
Mij lijken de volgende maatregelen verder zinvol: kijken of er meer uren opvang kunnen worden afgesproken dan "strikt noodzakelijk" zodat je thuis wat meer armslag hebt. En kijken hoeveel huishoudelijk werk (inc boodschappen en planning) je man nog meer door de week kan doen als hij niet werkt. Alles wat door de week gebeurt, hoeft niet in het weekend.
Verder: boodschappen laten bezorgen zodat je niet met 2 kleintjes de winkel in hoeft?
En tenslotte: kunnen je bloedjes niet structureel een weekendmiddag in de maand of 2 weken naar oma zodat jij ook eens op je eigen bank een krantje kan lezen bij daglicht? Er wordt altijd geopperd om een hobby buiten de deur te zoeken, maar een mens wil ook wel eens thuis tot rust komen...
Hey oma's hebben ook een leven he😄
Nogmaals, ik denk echt dat ze onderling tot een oplossing moeten komen vwb werk/genoegen nemen met minder en deze oplossing niet bij de kinderen of grootouders neer moeten leggen.
Kleine kinderen hebben is sowieso topsport. Ik heb er 2 op de basisschool en eentje op de kinderopvang. Mijn man werkt 36 uur per week (4x9). Ik werk er 32. We hebben beiden een dag thuis en dan nog 2 dagen opvang. Op de dagen dat we doordeweeks thuis zijn, gaan we vanaf eind januari 's ochtend ook peuterspeelzaal gebruiken voor de jongste. Dat geeft ons dan beiden een paar uurtjes rust om in huis e.e.a. te doen, voor welke nog wat te doen, te ontspannen, of wat dan ook.
Het weekend proberen we nu helemaal leeg te houden omdat we als gezin die rust ook keihard nodig hebben. Ik zou het absoluut niet redden als er in het weekend ook nog vanalles moet gebeuren. 's Avonds doe ik al niet veel, behalve forummen of een beetje op de bank hangen en af en toe sporten. Als ik dan nog een heel weekend in m'n eentje animatieteam moet spelen...
Voor ons een bewuste keuze om beiden zoveel te werken. We willen graag een koophuis, dicht bij onze familie, waarin voldoende ruimte is voor onze kinderen. We hebben gespaard en hopelijk wordt ons huis eind 2023 opgeleverd. Dan gaan we kijken hoeveel we minder kunnen werken. We kunnen dit al wel aardig inschatten, maar toch.
Terugkomend op wat anderen zeggen: de tijd met jonge kinderen gaat inderdaad snel en het is waardevol om tijd met hen te hebben. Dat gaat echter alleen als je eigen batterijtje voldoende is opgeladen. Op een dag als nu, waar de kinderen tegen de muur opklimmen van verveeldheid omdat het weer regent, zet ik hem gerust even achter een schermpje. We gaan er nog op uit, maar ik probeer ook los te laten wat idealiter zou kunnen en wat realiteit is. Ik kan de hele dag met hen de hort opgaan, voor heb prima, maar ik ben aan het eind afgepeigerd. Ik vind thuis zijn ook wel fijn (wat iemand anders ook zei).
Natuurlijk hebben oma's ook een leven, maar menig oma zal best bereid en in staat zijn om geregeld de kleinkinderen een middagje (of een nachtje?) te hebben. Zeker als daarmee de ouders ontlast worden.
Als er grootouders zijn met wie de band goed is, is het de moeite van het vragen waard. En ik heb het niet over iedere week he?
Ik vind het trouwens wel grappig dat Max 88 nu vindt dat (een deel van) de oplossing niet bij de grootouders vandaan moet komen, maar als hier op het forum iemand terloops opmerkt dat oma een of meer dagen per week oppast, dan komen er geen reacties met de strekking "hoe durf je je ouders zo te belasten"? Maar goed, dan verbijt Max 88 zich vermoedelijk.
Het is al eerder genoemd hier maar ik zou proberen om wat taken uit te besteden, misschien een deel van het huishouden of boodschappen thuis laten bezorgen.
Temet schreef op 31-12-2022 om 12:01:
Ik vind het trouwens wel grappig dat Max 88 nu vindt dat (een deel van) de oplossing niet bij de grootouders vandaan moet komen, maar als hier op het forum iemand terloops opmerkt dat oma een of meer dagen per week oppast, dan komen er geen reacties met de strekking "hoe durf je je ouders zo te belasten"? Maar goed, dan verbijt Max 88 zich vermoedelijk.
Je had het over maandelijks-2-wekelijks.
Die opmerkingen zijn er wel degelijk, ook van mij, ook in het verleden. Ik ben al grootouder, dus ik weet best hoe het werkt met oppassen en logeren, wat een belasting is of niet. En als grootouders werken of meer behoeftig of ouder zijn, leg je die belasting daar echt neer.
Dat je dat grappig vindt mag al begrijp ik niet precies wat, dat je neer wilt zetten dat ik me dan verbijt verbaast me eigenlijk ietwat, evenals dat je me niet rechtstreeks aanspreekt maar praat over wat Max88 vindt.🤷♀️
En terug ontopic vind ik dat ze meer aan een structurele oplossing hebben dan aan af en toe ontspanning zoeken.
Temet schreef op 31-12-2022 om 12:01:
Ik vind het trouwens wel grappig dat Max 88 nu vindt dat (een deel van) de oplossing niet bij de grootouders vandaan moet komen, maar als hier op het forum iemand terloops opmerkt dat oma een of meer dagen per week oppast, dan komen er geen reacties met de strekking "hoe durf je je ouders zo te belasten"? Maar goed, dan verbijt Max 88 zich vermoedelijk.
Hmm, daar heb ik idd ook niets over gezegd. Mijn zus en ik schelen behoorlijk qua leeftijd. Ik woonde nog thuis toen mijn moeder oppasoma was. Ik geloof niet dat ze het ooit tegen mijn zus heeft gezegd, maar ze vond het pittig. Dat is voor mij de reden waarom ik alleen vraag of ze wil oppassen als ik echt geen andere optie heb (2-3 keer per jaar).
er.is.maar.1.Pino schreef op 31-12-2022 om 08:31:
Ik vind je verhaal heel herkenbaar Fidodido. Onze kinderen kwamen in de periode dat we allebei carrière aan het maken waren en elkaar daarin wilden steunen. We hadden niet door welke last we op onze schouders legden door dit allemaal tegelijk te willen. Wij hanteerden ook strakke agenda’s, werkten hard en in onze vrije tijd richten we ons volledig op onze kinderen. Kortom, het Perfecte Plaatje vanaf de buitenkant. Wat niemand zag is dat we supermoe waren en dat de druk en stress zich opstapelden totdat ik uiteindelijk met een burn-out uitviel. Wij hebben allebei veel van die periode geleerd en maken nu andere keuzes. Maar ik realiseer me ook dat ik zonder die burn-out waarschijnlijk nog zo had doorgedenderd omdat ik ervan overtuigd was dat we “het goed deden, want zo hoort het en zo doet iedereen het toch?” Ik weet dus niet of het delen van mijn ervaring je helpt, maar ik wil je meegeven dat je in je eerste alinea duidelijk zegt “de balans is weg” en dat dit een belangrijke boodschap is van jezelf aan jou. En ten tweede dat je (net als ikzelf voorheen) in mijn ogen niet de juiste vraag stelt. Je vraagt nu hoe het mogelijk is voor jou om “Alles” te blijven doen en daarbij weer balans te voelen, terwijl de vraag zou moeten zijn: wat heb jij nodig om weer balans te voelen?
Ik voelde ook dat ik geen balans had, maar ik durfde geen keuzes te maken, geen “nee” te zeggen tegen iets waarvan ik meende dat “het zo hoorde”. Na mijn burn-out durfde ik dat wel en de balans kwam terug. Ik wens je veel steun bij het onderzoeken van wat jij belangrijk vindt, waar je energie van krijgt en wat je energie kost én veel lef bij het kiezen voor jezelf daarin.
Wat een mooie, lieve post, Pino!
Oké, dus vooral de weekenden alleen zijn pittig. Moet/doe je in zo’n weekend nog veel taken (boodschappen, huishouden)? Zo ja, is daar nog wat meer van uit te besteden? Zo nee: is het een optie om inderdaad structureel bijvoorbeeld de jongste een paar uurtjes uit te besteden?
Mijn zwager werkt ook onregelmatig, ze hebben twee kleine kinderen (4 en 1) en m’n zusje doet in het weekend alleen écht zo min mogelijk. Dus met de kleintjes langs oma voor koffie en spelen (of daar ‘s avonds aanschuiven om te eten, scheelt koken), een boodschapje doen in de stad en daar ergens een leuk koffietentje opzoeken, makkelijk eten maken/bestellen. Tussendoor alleen wat wasjes draaien en een stofzuiger door het huis. Niet te strak vasthouden aan schermtijd.
Verder zou ik proberen of je op de vrije dag die je doordeweeks hebt, iets ontspannends voor jezelf kunt doen. Sportschool met kinderopvang zoeken bijvoorbeeld.
Reficul schreef op 31-12-2022 om 09:15:
[..]
Voor onregelmatig werken krijg je toeslag. Omdat het meer van je vergt. Het is niet te vergelijken met een regelmatige baan.
Uiteraard niet, maar ook als je 40 uur onregelmatig werkt kun je taken in huis en rondom huis oppakken. Je bent immers op andere momenten wél vrij.
Ik denk dat de conclusie is dat jouw echtgenoot zich niet realiseert dat jouw weekend er anders uitziet en voelt dan 'normaal' en of anders dan jij zou willen. Ergens schreef iemand: hij kan lekker werken in het weekend 
.
Weet hij wat het effect is? En hoe brengt hij graag zijn vrije weekend door?
Als je hem kunt overtuigen van een baan met minder of geen weekend werk is dat de snelste weg naar meer balans.
Als dat geen optie is dan moet je je eigen weekend creëren door de weeks.
gr Angela
Mijn conclusie is, dat doordat man vaak onregelmatig werkt, jij er 's avonds en in het weekend vaak alleen voor staat. Jouw man is dus ook regelmatig vrij als kinderen op school zijn, en kan dus op die momenten ook tijd voor zichzelf plannen. Optie zou dan zijn, dat in de weekenden of avonden die hij wel thuis is, daarvan een aantal hij de kinderen 'doet' en jij jouw eigen ding.
Renmuis schreef op 31-12-2022 om 12:35:
[..]
Wat een mooie, lieve post, Pino!
Dank je 😊
Bedankt voor alle reacties.De post van Pino is treffend, we durven inderdaad geen andere keuzes te maken en daardoor steven ik recht op een burn-out af als er niets veranderd. Ik weet wel waar ik energie van krijg en wat ik wel wil, daarvoor zal partner echter consessies moeten doen qua werk. Hij ziet dat wel maar zonder grote financiële consequenties is dat niet te regelen. Dat gaat echt wel om significante bedragen die we niet zomaar kunnen missen momenteel
Wat ik er ook uit haal is dat ik echt veel te veel wil, ik ben een bezig bijtje normaalgesproken met veel energie en dat lukt nu niet (meer). Ik zal dus consessies moeten doen.
Met kind nr 1 trainde ik nog 4 keer in de week, tussendoor hebben we nog een heel huis verbouwd (wel in de Corona periode dat gaf wel flexibiliteit en nog geen kinderen op de basisschool toen)
En toen was daar onverwacht nr 2 en nu vind ik het met twee kinderen echt heel pittig. Waar ik zwanger van nr 2 nog vrolijk aan het verbouwen was en alles deed, lig ik nu echt op apegapen en moet ik mezelf echt tot dingen zetten. Het ergste daarvan vind ik dat ik niet meer geniet en aan het overleven ben.
Mijn schoonmoeder is pas overleden, dus daar kan (en kon ik daarvoor) niet op rekenen. Hierna is partner een paar weken thuis geweest om eea te regelen en dat gaf bij mij wel direct rust.
Mijn ouders zijn op leeftijd maar passen ondanks dat nog vaak een ochtend of middag op als ik moet werken. Dat is vooral omdat ze dat zelf nog heel graag willen, qua leeftijd en gezondheid gaat het bijna niet meer. Meer tijd wil ik van hen niet vragen, behalve sporadisch een uurtje om een boodschapje te halen als ze er toch al zijn op de koffie.
Extra opvang lukt momenteel ook niet want ze zitten helemaal vol, ze vinden ons al erg lastig omdat we flexibele uren nodig hebben.
Het is me iig duidelijk dat met wat en hoe we nu doen het niet heel raar is dat ik moe ben. Soms denk ik dat het aan mij ligt en ziet man me weer aankomen met ik heb geen zin om… want ik ben zo moe. Hij kan het woord moe onderhand niet meer horen. Ondanks dat doet hij wel zijn best om me te ontlasten en doet hij echt qua huishouden etc meer dan menig man als ik om me heen kijk
als je partner niet van het weekendwerk af kan kan hij wel minder uren gaan werken. Dat mag een werkgever niet weigeren. En dan hoef je minder salaris in te leveren dan misschien zou gebeuren bij een totaal ander werkrooster/andere baan.
Ik kan niet in jullie portemonee kijken, maar vanaf een bepaald inkomen lijkt vrije tijd me meer waar dan geld. Geld dat je misschien spaart om in de toekomst iets mee te gaan doen, maar waar je nu dan wel heel veel voor opoffert . .
gr Angela
