Buurvrouw en buurmeisje (veel ruzie en geschreeuw)

Hier nieuwe buurman

Nadat buurhuus poos leeg heeft gestaan nu nieuwe buurman. Sprak hem laatst en hij zei in het algemeen dat hij versteld staat hoe gehorig deze huizen zijn. Ik was meteen op scherp en let er nu beter op, ook spoor ik mijn huisgenoten aan erop te letten.
Misschien kun jij ook iets algemeens zeggen over de gehorigheid van de huizen en dat dat soms lastig is. Eventueel diplomatiek vragen of zij weleens last van jullie heeft qua muziek ofzo (heb ik buurman gevraagd, muziek of tv te hard? ik durfde niet te vragen of hij ons weleens hoort ruzieen )
Als het kwartje niet op deze manier lijkt te vallen kun je het altijd alsnog benoemen maar dat zie je wel aan haar reactie.

Zielig ook voor ze... En rot voor jou

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Handige tips

dan kunnen buren geruisloos hun kind mishandelen.
Ik zo toch eerder het gesprek aangaan.

Misschien

Als je het hoort, er naar toe lopen, aanbellen en rechtuit zeggen: kan ik je ergens mee helpen?

Tirza

Anderss

Tuurlijk, jij zou dit moeilijke gesprek gewoon aandurven. Ook onder een gelegenheidsnick zeker?

Kom op, geef dan ook mooie concrete tips over hoe je zo'n gesprek aangaat.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Interessant

Dit vind ik nou een interessante vraag in het licht van de discussie hierboven. Poster begint met een verhaal waarin met regelmaat een kind dus geconfronteerd wordt met gillen krijsen en schreeuwen door haar moeder. Het kind huilt erbij, zal dus niet zich hier prettig of onverschillig bij voelen.
Hoe ver moet het gaan voordat poster de stap durft te zetten om het aan te geven bij de buurvrouw? Of om wellicht het gewraakte AMK te informeren, aangezien dat makkelijker schijnt te zijn dan met de buurvrouw zelf het gesprek aan te gaan? We willen elkaar allemaal niet in verlegenheid brengen, wie weet is het maar tijdelijk en ach, ja, het is natuurlijk ook wellicht minder erg dan je denkt...

Eens met cobi

Ik sluit me geheel aan bij cobi, helemaal eens.

Baby

Ik heb deze techniek één keer toegepast, bij een huilende baby op de hotelkamer naast me. Avond aan avond. En nou ben ik toevallig heel goed met baby's, vandaar. Ik vond het ZO zielig, voor de baby, maar ook voor de ouders - dat ik daar op de deur heb geklopt en gevraagd heb of ik kon helpen. En dat kon ik, simpel en alleen door mijn aanwezigheid. Het doorbrak iets.

Tirza

Ja,

ik denk wel dat je er iets mee moet. Voor jezelf maar vooral ook voor je buren zelf. Misschien kun je een briefje of kaartje in de bus doen. Waarin je ook gewoon uitlegt dat je het moeilijk vindt, en dat je ze niet in verlegenheid wilt brengen,dat je ze wilt helpen (als dat zo is, maar die indruk krijg ik wel van je) en eventueel een uitnodiging voor de koffie.

Prudence (mooie nick in dit geval goed van je!

Tja, wat is wijsheid? Ik zou denk ik een keer aanbellen, op een rustig moment, en vragen of ik iets mocht bespreken, zoals anderen het hier ook aangeven. Ik zou geen kaartje sturen, gewoon bellen, en als ze er niet is op een ander moment teruggaan. En het dan precies zo aangaan zoals je het hier ook opschrijft.
Ik vind het super van je, hoe je erin staat.
Ooit heb ik ook iemand aangesproken (dat klinkt zo belerend, maar ik bedoel echt aanspreken, mag ik even met je praten, zo). Dit had te maken met haar zoontje, (toen 3) die ik om allerlei redenen regelmatig zag. De moeder, een soort kennis, en haar zoontje, dat ging niet altijd goed samen. Uiteindelijk ben ik naar haar toegegaan en heb ik gevraagd of ik iets met haar mocht bespreken, iets wat misschien wel heel persoonlijk was, en wat ze verkeerd kon opvatten, maar waarvan ik vond dat ik het echt kwijt moest. (ik dacht nl. dat hij een ASS had en dat dat de oorzaak was van de communicatiestoornis tussen beiden). Uitgelegd, uitgelegd waarom ik het dacht, wel tien keer gezegd dat ik het zou begrijpen als ze dacht, waar bemoei je je mee, maar ook gevraagd of ze me alsjeblieft wel eerst mijn verhaal wilde laten doen. Enz. enz. Het is goed uitgepakt.
Overigens heb ik vanmorgen even geschreeuwd tegen mijn jongste zoon, ik vind het vreselijk, en soms gebeurt het... Maar als het een soort regelmatig terugkerend iets wordt, is het niet goed. Misschien kan jouw gesprek ook wel de aanleiding zijn dat het ten goede keert, dat het doorbroken wordt.
Ik denk trouwens ook dat het zo zou moeten zijn, waar heb je anders buren voor? It takes a village to raise a child. Het gaat pas mis als iedereen achter z'n eigen gordijnen zit te worstelen en zich alleen voelt staan.

Goed van je!

En fijn dat het een goed gesprek was