Bureau jeugdzorg is gewoon (hoest) een gemeenteding joh!?

Inderdaad

Hier hoogst merkwaardige ervaringen met "jeugdzorg" via de gemeente. Er is een centrum voor jeugd en gezin in oprichting. Na een incident met politie erbij komt een bizar circus op gang. Mevrouw-met-meewarige-stem van een of ander preventieprogramma belt: "hoe is het nu met u?" Ze weet nog wel een particulier praktijkje met een hobbyende pedagoge, voor grof geld natuurlijk. Kind komt in probleemjongerenoverleg van de gemeente. Daar zittem Jut en Jul en bovendien ook Jan en Alleman in. Privacy? Nooit van gehoord. Men meent dat we maar een gesprek met de schoolverpleegkundige (!) moeten hebben en die weet dan misschien wel weer wat de volgende hulpverlener moet zijn. Een andere nitwit neemt eveneens contact op en stelt maar gelijk een forensisch instituut voor. Het forensisch instituut constateert desgevraagd dat zij natuurlijk een veel te zwaar instrument zijn. Maatschappelijk werk wordt voor de hele regio geregeld door een juffrouw in een nabije andere gemeente. Die moet dan eerst het hele verhaal hebben, dan maakt ze een afspraak met een maatschappelijk werkster in je eigen gemeente, daar moet je dan naar toe, weer je verhaal doen en die "denkt dan mee" over waar je verder eventueel naar toe zou kunnen gaan......O ja, die maatschappelijk werkster zit ook in dat gemeente-overleg natuurlijk. Samen met een onafzienbaar contingent gewichtig doende ambtenaren en laag opgeleide hulpverlening. Het was allemaal verbijsterend en wij hebben bedankt voor alle scenario's, het leek wel een opdringerig callcenter. Ik kan maar 1 ding aanraden: zorg dat je ruim verzekerd bent voor ziektekosten en zoek als dat nodig lijkt, zelf particuliere hulp bij een stevig, goed bekend staand bureau waar meerdere disciplines samenwerken. Waar ze duidelijk vooraf vertellen wat ze wel en niet voor je kunnen doen, waar je 1 keer je verhaal hoeft te doen en waar ze ietsie gerichter en hoger zijn opgeleid dan de schoolverpleegkundige en het maatschappelijk werk. Dat bevalt ons tot nu toe prima. De pest is dat iedereen een verwijs- en informatieverzamelen/dossier aanleggen functie op zich neemt, daar grof gemeenschapsgeld voor incasseert, terwijl er verder helemaal geen hulp wordt verleend. Het is echt een heel grof schandaal.

Crisis

Hierzo, wat een schrijnend verhaal en wat bevestigt het waar ik bang voor ben. Gatverdamme. In en in triest, ik hoop echt dat dit niet door gaat, het is om hopeloos van te worden. Het idee alleen al, brrrrrr.

Mirre

Er is geen probleem

natuurlijk. De overheid is bezig met wat de kranten schrijven, niet met wat ouders willen. De instanties zijn zelf het probleem. Haal ze weg. Richt met het vrijgekomen geld iets op voor de serieuze ontspoorders. Internet doet de rest.

Regels en bureaucratie

Ik denk dat ik het er wel mee eens ben hoor. Zorg/hulp voor jeugd hoort niet binnen het ambtelijk apparaat. Daar gaan medewerkers uit van de regels, de vaststaande lijnen en er is sprake van bureaucratie. Ze gaan daar niet uit van de (persoonlijke/unieke) behoefte van een kind. Menselijkheid is dan ver te zoeken. Ik verwacht dat er weinig empathie is. En dat is misschien juist de poort tot een gezin.
Uit eigen ervaring (moeder van zorgenkinderen) merk ik hoeveel stress het oplevert om met personen te praten die totaal geen idee hebben wat er in een gezin omgaat. het gaat nooit over onze kinderen als ik met bijv. zorgkantoor praat. Dan gaat het over hun regels, contracten, verantwoordelijkheid voor geld en over geld. Voordat ik ook maar een vraag kan stellen roepen ze bijvoorbeeld al: 'dat mag niet!' Maar vooral de regels. Als ik met bjz praat heb ik dat nog wel enigszins. Daar verdiepen ze zich nog best in de situatie. Maar ze zijn niet bij machte om iets te betekenen omdat als het er echt om gaat heel andere instanties om de hoek komen kijken.

Nee doe maar niet bij de gemeente. Die meten hun successen aan het aantal vergaderingen over een gezin/kind. Erg organisatiegericht brrrrr. Daar snappen ze er niet veel van.

Hierzo

"Dan bedoel ik dus goed opgeleide therapeuten die lid zijn van beroepsverenigingen. Geen meedenkende HBO'ers, amateurs die op school in plaats van onderwijs te geven diagnoses gaan stellen enz."

Weet je wel waar je het over hebt?
Dat je lid van een beroepsvereniging bent zegt niets. Of je hebt het over geregistreerde therapeuten, dat is wat anders en zegt nog niet alles (hoeveel 'therapeuten werken er wel niet in het niet formele circuit met vage Gestalt opleiding ergens in yoga weekeinden geleerd). Even als tegenhanger wat jij beschrijft. Ik vind het redelijk beledigend wat je schrijft. Met de CIZ heb ik ook niet de beste ervaringen.
In mijn werkkring (inderdaad ja jeugdzorg) zie ik weinig amateurs en niet alleen meedenkende HBO-ers. De meeste hebben veel werkervaring en weten waar ze het over hebben.

Oud

De gedachte om jeugdzorg over te plaatsen naar de gemeenten is al oud, ik geloof dat Stfan Eijk (?) de eerste was die het pperde, maar toen wilde niemand naar een stelselherziening toe.

Waar ik wel gelukkig mee zou zijn is als de justitiële jeugdzorg (dus alles waar een rechter voor nodig is) landelijk zou worden, losgekoppeld van de zorg-jeugdzorg.

Ik ben ook wel gelukkig met initiatieven die het laagdrempeliger maken voor ouders om vragen te stellen over opvoeding etc. (dus de CJG's), alhoewel ik wel zie dat er in elke gemeenten anders mee omgegaan wordt. In sommige gemeenten is het een feestje voor professionals (dru, druk, druk en belangrijk, belangrijk, belangrijk druk). Een paar gemeenten slagen erin om vanaf het begin het CJG in feite in handen van ouders te geven (Zwolle, Nijkerk). Wat mij betreft zou het CJG ervoor moeten zorgen dat ouders instrumenten in handen krijgen om om te gaan met problemen in de opvoeding: dus veel toegankelijke informatie voor iemand die ulp zoekt (kan het beste via internet), laagdrempelig vragen kunnen stellen die om praktische oplossingen vragen, een neutraal informatiepunt waar je binnen kunt lopen en zomaar weer weg kunt lopen, zonder dat er ergens iets gereigsseerd wordt (niet de verwijsindex aan de CJG's koppelen), ouders zelf in staat stellen om een ZAT-team bij elkaar te roepen (moeten ze eerst weten dat die bestaan) of een Eigen Kracht Conferentie of.... nou ja, zorgen dat het kaartjes liggen met het logo en de website van ouders.nl. Dat soort dingen.

Dan blijft er echter wel nog een terrein over en dat is het terrein van gespecialiseerde hulpverlening. In het evaluatierapport van de wet op de jeugdzorg (dat ik echt nog niet helemaal heb gelezen) staat o.a. dat het vreemd is dat jeugdzorg, LVg en GGZ niet smaen werken. Ikg eloof dat ik dat deel, alhoewelik ookvrees, dat de koninklijke route (via de huisarts bijd e GGZ terecht komen zonder tussenkomst van jeugdzorg) daarmee afgesneden wordt. Maar er zitten zeker voordelen in, al is het maar om bepaalde expertise van elkaar beter te benutten. Zo weet niemand hoeveel kinderen met een lichte verstandelijke berperking in een vorm van gelsoten jeugdzorg zitten. Zou toch handig zijn als je daar beter naar kijkt. Ook is een van de klachten over jeugdzorg, dat een degelijker analyse door een psychiater ontbreekt of veel te laat wordt gevraagd, waardoor er jarenlang aangemodderd wordt. ETc. ETc.

Dus ik zou het toejuichen als AMk, RvdK en gezinsvoogdij-instellingen weer apart gaan, landelijk gefinancieerd en onafhankelijk van de zorginstellingen, zodat het weer uitsluitend kan gaan om de vraag of het kind in die situatie veilig is. Het belang van een landelijk niveau is, dat deze instellingen bezig zijn met ingrepen die betrekking hebben op de (mensen)rechten van burgers, ouders en kinderen. Het mag niet afhankelijk zijn van een provincie of van een gemeente waar je woont in hoeverre die rechten beschermd zijn.

Voor de lichte vragen dan de CJG's.

Voor de gespecialiseerde vrageneen samenwerkingsverband van jeugdzorg, GGZ en LVG, waarbij kennis en expertise over behandeling en opvoedingsondersteuning wordt ontwikkeld. N

Nu is het voor mij wel de vraag of je dat laatste op gemeentelijk niveau voor elkaar kunt krijgen. Daar zitten twee vragen aan: de ene is naar de schaal: hoeveel autisten zijn er in en gemeente om daar goede expertise op te krijgen, of depressieve ouders, of hoeveel loverboys lopen er rond in een gemeente? Is een gemeente dan niet simpelweg te klein? En is 'het rijk' dan weer niet te groot?

De tweede vraag is toch naar de financiering: jeugdzorg, LvG en GGZ hebben ieder een eigen financieringsbron en ook eigen toegangen tot die financieringsbron. Ouders zijn het meeste tevreden (volgens mij en in het algemeen) over de weg huisarts-GGZ. Maar dan krijgt de huisarts de sleutel tot de financiële middelen en alle rond de AWBZ en de WMO etc. wordt daar juist weggehouden.

Ik ben er dus nog niet uit of het zinnig og onzinnig is om jeugdzorg bij de provincie te laten. Voor zover ik het weet zijn de provincies geen slechte partners in het hele verhaal. De meeste provincies doen echt hun best om goede zorg, vernieuwende projecten, efficiëntere werkwijzen etc. te stimlueren. Daar waar jeugdzorg verbonden is aan een gemeente (Amsterdam, Rotterdam) gaat het niet beter dan bij de provinciale instellingen, integendeel zelfs.

Het traject van 'indiceren' oftewel_: hoe krijg je toegang tot de middelen, dat traject is een van de grootste vraagstukken die opgelost moet worden, omdat het nu leidt tot bureaucratie, inzet van te zware middelen, vaak te laat etc. En 'indiceren' zo nu net weer niet bij de CJG's moeten komen te liggen, omdat je an een andere vraag krijgt: een opvoedingsvraag wordt dan meteen een vraag alsof je een aanslag wil doen op de middelen van de verzekering. En net als bij een verzekering krijg je dan een hel zwaar traject om te bewijzen dat je wel degelijk met recht een claim legt op die middelen.

Als de provincies de jeugdzorg willen houden mogen ze wel eens een begin maken met het instellen van de Balkenende-norm. En iedereen die daar niet voor wil werken wordt maar putjesschepper tot zijn 67ste.

Tsjor

Hierzo

"Ik pleit ook voor een centrale opvoedtelefoon bemand door mensen die ervoor hebben doorgeleerd."

Ok en daar werken mensen met HBO achtergrond, dat zijn ook professionals maar ze behandelen niet en zijn meestal niet geregistreerd. Zijn dat jouw HBO meedenkers?

Tja

Dan is die opvoedtelefoon nog niet zo goed ingericht in mijn ogen, inderdaad. Bij zo'n dienst hoort elke dag een orthopedagoog oid aanwezig te zijn voor vragen die te maken lijken hebben met mogelijk serieuzere problemen. Zo gaat het bij mijn huisarts ook. Als de assistente denkt dat er mogelijk meer aan de knikker is, krijg ik ook geen HBO gezondheidswerker, maar een academisch opgeleide, geregistreerde huisarts.