Brutaal

Niet

Als het niet tegen jou is en het zijn niet jouw kinderen, je ziet/hoort het dus alleen, dan is het jouw zaak niet. Hoe ergerlijk ook.

wat is brutaal

Wat is brutaal?

Sommige mensen vinden het al brutaal als een kind geen u zegt......mijn kind zegt geen u, ik heb er even over getwijfeld of hij dat van mij moet gaan zeggen maar ik vind het wel goed zo. Zijn verdere toon is beleeft en vraagt alsjeblieft en zegt dank je wel.....moet hem er soms nog wel op wijzen maar ja hij is 4. Maar wat mij betreft is je en jij prima.

ouder

Als het tegen jou is dan geef je aan dat je van zulk gedrag niet gediend bent.

ouder

kom eens met een voorbeeld.

als het tegen jou is, dan wel

Als andere kinderen brutaal zijn tegen andere mensen, dan moeten die mensen er maar iets van zeggen, maar als het tegen mij is, dan zeg ik er wel iets van natuurlijk. Een tijdje geleden fietste ik langs twee jongetjes (jaar of 10) die op straat aan het spelen waren, en toen zei het ene jongetje gewoon zomaar 'hee, dom blondje'....toen ben ik wel even afgeremd op mijn fiets en fietste naar hem terug. Nou...alleen dat al was voldoende om hem spontaan 10x 'sorry,mevrouw' te laten zeggen, ik heb hem nog gevraagd waarom hij dat nou zei...maar hij kon alleen maar 'sorry mevrouw' uitbrengen. Ach hopelijk doet ie het niet nog een keer een maakte dit al indruk.
Het ligt er trouwens wel aan hoe oud die brutale types zijn hoor, en met hoeveel ze zijn. Soms (bij wat oudere jongens (vaak) dan doe ik maar niet of ik het niet gehoord heb, maar dit is denk ik maar zelden voorgekomen, want ik kan me geen voorval zo snel herinneren.
Alhoewel laatst wel twee jongens van een jaar of 18, ik was aan het hardlopen (met mijn partner, maar hij liep een paar stappen voor me) en een van die jongens maakt me aan het schrikken door (terwijl ik langs hem rende) zijn handen vlak voor mijn gezicht ineens te zwaaien...toen heb ik wel (al door rennend) geroepen dat ie normaal moest doen (maar toen was ik niet alleen, dus moediger )

Wat wil je weten

Dit heb je zelf meegemaakt neem ik aan. Hoe oud was het kind, wat deed hij of zij, wat deed jij toen en wat is je vraag? (Of ben je met een onderzoekje bezig?)

Jasmijn

Wat jij hebt meegemaakt lijkt op wat ik onlangs heb meegemaakt en dan met de wat oudere jeugd,denk ook 18 jaar ofzo.
Durf als moeder die er alleen voorstaat dan niet meteen iets tegen te zeggen want je leest van alles.

Hangt van de situatie af

Als een kind brutaal tegen mij is, reageer ik daar op. Ik heb ze wel naast de tuin gehad hoor: 'Je heb niks over me te zegge, je bent me moeder niet!' Mijn man is voor zover ik kan herinneren twee keer achter kinderen aangelopen naar het huis van hun ouders. Een keer heeft hij daadwerkelijk met de moeder gesproken, maar dat schoot niks op. Het betreffende brutale kind (heel mild gezegd), is later naar een internaat gegaan.

Met oudere jeugd ben ik ook wel voorzichtiger. Ik maak er ook wel grappige dingen mee. Zo hebben ze een keer aangebeld voor een glaasje water. Ik ben de beroerdste niet dus ging ik dat pakken en ik had de indruk dat ze dat totaal niet verwacht hadden. Daar heb ik geloof ik bonuspunten mee verdiend. Laatst ging onze hond nogal tekeer tegen een groepje jongens ('s avonds heel laat) en ik suste de hond, want ja hij blaft de buurt dan wel wakker. Maar die jongens: "geeft niks mevrouw, hij doet wat hij hoort te doen!"

Mijn eigen dochters hebben ook wel eens 'brutaal' gedaan en ik weet nog dat dat een keer de perken te buiten ging, volgens mijn maatstaven. Toen heb ik echt heel duidelijk te kennen gegeven dat dat niet getolereerd werd. Dat was ook de laatste keer. Je moet je moeder toch een keer uittesten hoe ver je kunt gaan, hè?

Alleen

Sta er na de scheiding voor veel dingen alleen voor en zit nu in een huurhuisje in een niet al te leuke wijk met wellicht ander soort kinderen.
Woonde eerst goed en moet misschien gewoon aan de nieuwe situatie wennen maar als vrouw voel je (in mijn geval )nogal snel onzeker.
Wil niet als ik er iets van zeg mijn kinderen hiermee in de problemen komen.
Misschien via dit forum dat ik kan terug vallen op verhalen en tips van anderen.

Alleen als het direct tegen jou is

...zeg je er iets van. Vanuit jouw gevoel. Ik- boodschap.

Wat andere kinderen zich bij andere volwassenen menen te kunnen permitteren, is hun zaak. Niet mee bemoeien. Verwonder je slechts.

Voorbeeld voor jippox en lou

Gaat om een groepje hangjeugd (meestal 5-4) van buitenlandse komaf die tussen de 16 en 18 jaar oud is geschat.
Hangen meestal op een vast plekje bij een bankje in de straat.
Als je erlangs loopt krijg je meestal als vrouw alleen niet al te fraaie woorden te horen die ik hier liever niet noem.
Meestal zeg ik niks en loop door.
Ik heb wel eens iets terug gezegd maar bij de reactie die ik terug kreeg voelde ik mij niet prettig.
Mijn kinderen krijgen dit ook te horen als zij buiten spelen.
nu zullen mijn kinderen op school ook wel dingen horen en doen onder elkaar,dit soort dingen doen,maar bij deze groep zit ook,zo lijkt het een agressieve toon en hoop dat het dan ook alleen bij woorden blijft.

Heb geen ervaring met dit soort gedrag (wellicht cultuur)in de omgeving van waar wij eerst woonde.
Blijf aan mijn kinderen uitleggen dat ze rustig moeten blijven en beter niks terug kunnen zeggen en hopen dat het dan misschien wel
minder zal worden.
Of met iemand erbij wel de discussie aangaan want alleen...tja.

Met de ouders praten is een te goede gedachte of moet ik dit juist wel doen ?

Lastig

Bij grote jongens heb ik toch wel de neiging om maar gewoon door te lopen. Mijn man heeft dat juist een keer niet gedaan. Het was 's avonds laat, hij ging erheen en kwam ik weet niet hoelang niet terug. Ik maakte mij toen zo'n zorgen dat ik bij buren heb aangebeld of ze met mij mee wilden om te kijken. Daar heb ik me achteraf gezien een beetje mee voor gek gezet, want aangekomen bij waar hij zat was er niets aan de hand. Hij zat gewoon met ze te praten. Als zoiets weer zou gebeuren zou ik hem even gebeld hebben, maar dat was toen nog niet mogelijk. Er zijn nog twee situaties geweest dat mijn man zich niet kon inhouden tegen een groepje jongeren en in beide gevallen draaide dat op een hoop heibel uit. Ik vermoed dat dat een beetje de stijl was van in jouw wijk. Ik vind niet dat we terug hoeven naar de jaren '50 met ja meneer en nee meneer, maar wat er bij zo'n schermutseling gezegd wordt is nogal wat. Maar wat doe je eraan? Hopelijk komt het goed met ze.

Ik vermoed dat wij vergeleken met een wijk zoals hoe jij nu woont niet mogen klagen over overlast, ondanks dat wij sommige situaties wel als overlast ervaren. Door hoe wij wonen trekt hangjeugd 's avonds én 's nachts naar onze omgeving. Toen het een aantal avonden echt heel storend was, heb ik de politie wel gebeld. Gevraagd of ze er toch even langs wilden rijden tijdens hun rondjes. Ik heb de indruk dat ze dat inderdaad een paar keer gedaan hebben, maar ik ben ook een keer heel keurig teruggebeld met dat ze niet voldoende capaciteit hadden, dus dat het er bij inschoot die avond. Straks is de vakantie weer voorbij, ik ben benieuwd wat er dan gaat gebeuren 's avonds. Het kan zomaar zijn dat het groepje wat daar altijd zit wegblijft. Zo is het al die jaren steeds gegaan. Kleine kinderen worden groot, gaan daar 's avonds met elkaar 'chillen', worden daar te oud voor en verdwijnen van straat, het volgende groepje herhaalt dat patroon. Grappig is wel dat we vroeger érg veel last hebben gehad van scooterlawaai, maar dat is kennelijk niet meer hip. De groep die er nu zit/zat komt lopend of op de fiets. Dat scheelt enorm.

Doorlopen

Ja kaaskopje ik denk dat ik je advies opvolg en maar niet de discussie met ze aangaat.
Als je eenmaal probleme met ze hebt kom je er denk ik maar verder mee in de knoei.

altijd met meerderen?

Zie je deze personen altijd als groepje of zie je er ook wel eens eentje alleen? Omdat ik niet weet of de situatie echt naar is of balorig jongens gedrag o.i.d. is weet ik niet of het ergens op slaat, wat ik schrijf. Maar op een of andere manier een soort van vriendelijkheid wil misschien ook wel de angel eruit halen? Dus als je er eentje alleen ziet, gewoon gedag zeggen, of gewoon het groepje eens gedag zeggen, 'goedenavond' of 'alles goed?" of een vraag stellen als je wat kan bedenken om te vragen 'weten jullie waar die en die straat is/fietsenmaker is/ van wie die auto is' (ik kan even niets beters bedenken) het moet natuurlijk echt wel ergens op slaan en niet iets zijn wat je makkelijk zelf op internet opzoekt) maar grote kans dat ze best behulpzaam zijn, als je jezelf ook vriendelijk, zonder argusogen opstelt.
Nogmaals, ik heb die jongens niet gezien, en misschien zou ik na het voorbij lopen ook denken 'laat maar'.... maar misschien valt dat dus eigenlijk best mee.
Terwijl ik nu aan het schrijven ben herinner ik me een voorval dat (best onaardige mensen uit de straat, vond ik) mee kwamen helpen een ontsnapt katje te vangen, inmiddels dus een veel leukere band mee gekregen hierdoor, zoiets bedoel ik.

maar toch

Als het gaat om een ploegje hangjongeren op een bepaalde plek dan zou ik toch zeker contact opnemen met de politie. Hoewel dat ook afhankelijk is van wat er precies gebeurt.

Kinderen

Kaaskopje en jasmijn bedankt voor jullie tips en kijk op de zaak.
Ga wel kijken hoe het gaat en wat door de meeste niet is gelezen in mijn vraag is hoe ik mijn kinderen uit de buurt en niet onder invloed van dit groepje kan houden.
Vooral voor de oudste maak ik mij zorgen want als pubermeisje is zij misschien makkelijker te beïnvloeden.
Misschien moet ik een nieuwe vraag op dit forum zetten over overbezorgde gescheiden moeder haha

praten!

Praat met je dochter over je angsten, vertel haar waar je bang voor bent. Vertel haar ook het proces van bijv. loverboys. Kijk met haar de film loverboy bijvoorbeeld.
Mijn dochter (inmiddels 22) wilde op een gegeven moment uit in een stad verderop (in ons dorp is weinig te beleven) Ik heb haar het niet verboden (ze was 15 en ging met een groep vrienden en vriendinnen) maar ik heb haar toen wel gezegd dat ik haar vertrouw, maar dat ik het nachtleven voor zo'n jong meisje doodeng vind.
Wat doet ze als ze met een groepje fietsers wordt klemgereden? Of let je wel op je drankje als je in een uitgaansgelegenheid bent, enz. enz. Op zich had mijn dochter op al mijn angsten eigenlijk best 'volwassen' oplossingen en ze snapte me wel (maar wilde wel uitgaan natuurlijk) zo'n gesprek verliep ook eigenlijk altijd heel relaxed, geen 'verhoor' ofzo.

Voor wat betreft dat groepje jongens kan je dit ook aankaarten, bij ons had je zo'n groepje voor de supermarkt staan, met chips en energydrink. Mijn dochter heb ik altijd gezegd 'ik ben zo blij dat je daar niet bij staat' het is nu koud buiten en dan sta je daar met je chips en energydrink. Kom jij maar gezellig met je vrienden naar huis hoor! (uiteraard hoopte ik echt niet dat ze met zo'n groep mijn huis in zou komen) maar ze had ook hele andere vrienden, ze heeft dit soort dingen nooit gedaan. (het kan ook natuurlijk mazzel zijn hoor, dat ze niet de behoefte had dit soort grenzen op te zoeken, er mocht ook altijd wel veel van ons, en zoals ik al zei, ik zei nooit zomaar 'nee' we deden veel in overleg en zochten compromissen)

Praten zeker

Hebben wel dezelfde gedachten hierover zeg en wij hebben voorheen in een niet al te groote plaats gewoond en nu meer groter en stedelijker als we waren gewend.
Prate zeker regelmatig en ik hoop dat de mazzel ook aan mijn kant staat .
Gelukkig vinden ze energy drank niet al te lekker dus dat zit alvast lekker mee haha
Wat angst en onzekerheid met je kan doen als het je kinderen aangaat.

Tja

Even in een andere omgeving, maar de eerste keer dat ik in aanraking met "straatcultuur" bij jongeren kwam was toen ik enkele jaren terug les gaf voor een 3VMBO klas. Ik kom zelf uit een heel erg blanke kak stad (Versailles) en heb op school bij de nonnen gezeten. Noem het raar misschien maar ik had er dus geen ervaring mee. Maar ik kreeg als tip van een ervaren collega om er een grapje van te maken en relax te blijven. Wat Jasmijn opperde klopt heel vaak: vriendelijk zijn. Even een praatje maken of (als je ad rem genoeg bent) een grapje terug. En het werkt vaak wonderwel. Die jongens zijn er vaak aan gewend dat ze argwanend bekeken worden en doen mee met het spel: dan doe ik maar eng. Humor werkt prima, in de meeste gevallen.
Als het niet werkt dan is het altijd tijd voor de wijkagent, maar nu nog even niet.
Sini

Eens met Sinilind en Jasmijn

En wees ze voor. Vriendelijk groeten, vóór ze gaan schelden. Soms zeggen ze dan opeens gewoon "dag mevrouw" terug.
Ervan uitgaand dat ze je niet echt bedreigen / intimideren.

Nodig?

Is het dan echt nodig om langs dat bankje te lopen? Als je weet hoe ze reageren, kan je ook de situatie voor zijn.

Nu is niet elk groepje ' fout', maar de foute groepjes vermijd je.

Eens werd ik als fietser aangereden, weinig schade, door een auto met een noordafrikaanse bestuurder. We raakten in discussie en ik beschuldigde hem van geen rijbewijs hebben. Ik eiste dat zijn medepassagier verder reed wat uiteindelijk gebeurde. Er kwam een groepje noordafrikaande jongens aanlopen. Ik dacht foute boel. Maar de jongens gaven aan dat ik het kentekennummer moest opschrijven en ze leenden mij een pen. Siendsdien Is niet elk groepje een 'fout' groepje.

Hangjongeren willen wat chillen en niet steeds weggestuurd worden. Ik vind niet dat je ze goedendag hoeft te zeggen want daar vragen ze niet om.

Bij overlast gewoon politie even bellen.