Blame the parents is het beleidsadvies

Politiek

Als je de ouders de schuld kunt geven van de sociale problemen in het land ontslaat het je van de verplichting om iets aan de echte problemen te doen zoals de hoge werkeloosheid, de no-go-area's, de financiële crisis. Die paar miljoen is het afkopen van je politieke verplichtingen op een nutteloos koopje. Denk je nou echt dat ouders, net als hier bij het CJG, er iets aan hebben als ze sociale problemen hebben of hun kind mankeert iets? Voor de sociale problemen (financiele, huisvesting, schulden, etc.) heb je andere politieke maatregelen nodig en voor de deskundigheid om een kind waar iets mee is te helpen, ben je nog niet klaar met de do-gooders van zo'n opvoedbeweging. Daar missen ze gewoon de deskundigheid voor en bovendien is dat maatwerk. Net als hier eigenlijk.
Gewoon een politieke afleidingsmanouvre. Nou, ik trap er in elk geval niet meer in.

Blame the parents

Het is namelijk geen ongewone ervaring dat je kind in het onderwijs en in de hulpverlening niet geholpen wordt, wat je zou denken, maar dat de ouder de schuld krijgt en dat de kous daarmee af is, geen hulp. Dat zou namelijk te begrotelijk worden en andere smoezen.

Sociologe

De sociologe constateert dat kiezers, met name vrouwen, niet tevreden zijn en dan wil Nick Cameron familievriendelijk overkomen om meer kiezers te trekken. Net als hier premier Rouvoet overigens. Alle argumenten zijn fout. Het is geen antwoord op de werkelijke vragen uit de samenleving het is symboolpolitiek.
Wat is er mis met hulp waar niet om gevraagd word en die ouders behandelt als onwetende kinderen? In het artikel word genoemd dat ouders nu te maken hebben met tegenstrijdige informatie. Ja, daar gaan we als overheid een staatsideologie van maken die niet meer tegenstrijdig is? Alsof het wiskunde is? En als je dan een andere mening hebt over opvoeding als ouder? De deskundigen zijn verdeelt en moeten grote moeite doen om iets evidence based samen te stellen, de opvoedingssituatie is nou eenmaal complex en je hebt met mensen te maken, en dan komt er een eenduidige visie uit?
Nick Cameron die als jonge ouder de helpende hand van de overheid gemist had? Heeft hij geen vrouw en geen familie dan? Denk je echt dat Nick Cameron zit te wachten op een opvoedadviesje van een Brits CJG?
Denk je dat Rouvoet advies gaat vragen bij zijn eigen CJG? Nee! Dat is natuurlijk voor al die andere ouders die het zo veel slechter doen dan jezelf.
Natuurlijk leidt dat tot frustratie. Als je denkt dat de overheid ouders hiermee komt helpen kom je wel thuis van een koude kermis. De werkelijkheid in de UK is net als overal in Europa en het ergste in Nederland dat er op werkelijke hulp bezuinigd wordt en dat er in de jeugdhulpverlening meer geld naar justitie en controle gaat dan naar werkelijke hulp. En juist door de illusie te geven dat het om hulp gaat stoot je als ouder zo je neus als je werkelijk hulp nodig hebt. En ja, dat is mijn ervaring, en niet alleen die van mij.
En zolang je nog denkt dat het lief is van de overheid die zo goed wil zorgen voor ouders ben je een makkelijk slachtoffer.

Hulp

Fay, of je leest geen kranten en spreekt geen andere ouders met hulpvragen of je hebt gewoon geluk gehad en bent goede hulpverleners tegengekomen of het probleem van je kind viel in een categorie waar het eenvoudig over te communiceren is en waar gepaste hulp voor beschikbaar is.
Voor veel ouders is dat echter niet aan de orde en is de jeugdhulpverlening gewoon een wespennest, onoverzichtelijk georganiseerd en bureaucratisch terwijl een kind niet kan wachten. En is het een zoektocht naar de juiste hulpverleners en de juiste mogelijkheden om dan die puzzel in elkaar zien te krijgen zonder dat je bezwijkt onder misverstanden en procedures. Ondertussen moet je jezelf zien te scholen met het aanbod dat er wel is en niet is.
En nee, ik dacht toch zelf ook echt dat de tijd dat ouders de schuld krijgen van het autisme van hun kind achter ons lag. Maar je ziet toch ook wel aan de discussies in de kranten en op OOL dat de meningen sterk verdeeld zijn hoe je omgaat met kinderen met een probleem, thuis en op school?
Die discussies huizen ook in de instellingen en onder hulpverleners.
En als je niet weet hoeveel macht hulpverleners hebben door bij een misverstand jou gezin voor jaren in de ellende te storten ben je veel te kwetsbaar.
En nee, ik heb niet mijn ziel en zaligheid neergelegd, maar de fantasie van sommige mensen is genoeg om jou in problemen te brengen. Juist het ontbreken van problemen bij jou kan een reden zijn om jou te verdenken.
Het is een waarschuwing die ik graag eerder had gekregen. Dan was ik direct op zoek gegaan naar de juiste mensen en hadden wij die sores niet gehad. Hoewel je altijd tot elkaar veroordeelt blijft. Ik mag nog steeds gedreigd worden met een boete en nog steeds ben ik als ouder kwetsbaar voor suggesties van verwaarlozing, gewoon omdat mijn kinderen hulp op school nodig hebben. Alleen door die harde les kan ik het nu wel beter hanteren. Ik weet nog steeds niet hoe we die nare periode overleeft hebben en waar ik het vandaan gehaald hebben, maar als hulp voelde het maar deels meer als constante bedreiging van ons bestaan als gezin. En hoewel dat natuurlijk niet de ervaring is van iedereen die hulp zoekt ben ik inmiddels al een hoop boze, gefrustreerde, stoicijnse en door rechtzaken en niet passende hulp geplaagde ouders tegengekomen.