Bijten, knijpen enzo stoppen.

consequenties

En welke consequenties zijn er nog meer behalve een gesprek? Heb je hem ook laten voelen dat het je echt ernst is?

oh sorry

Ik zie dat hij dan een poosje iets niet mag doen wat hij graag wil dus er is wel een consequentie.

thx

hij vindt dingen op de pc/wii erg leuk. Die verdwijnen dan voor een tijdje uit zicht. En dan niet een uurtje (voorheen wel), maar nu bijvoorbeeld de vakantiedagen gewoon niet. Al doet hij nu nog zo lief, jammer dan. En daar is hij dan in het begin wel boos over, maar aangezien ik van tevoren aangeef wat de consequentie zal zijn, hou ik die ook vol. De vakantiedagen niet op pc/wii, is dan ook echt al die vakantiedagen. (al zou je soms wel willen toegeven na een paar dagen, maar goed daar leert ie niet van dat ik meen wat ik zeg, dus hou ik mijn poot wat dat betreft stijf)
Verbaal is hij niet zwak, juist andersom eerder.
Ik geef hem ook altijd aan wat hij zou moeten doen als er iets is/gebeurt dat hem om welke reden dan ook niet zint. Zoals gezegd, iets wat hij irritant vindt op een bepaald moment kan door degene die het doet helemaal niet zo bedoeld zijn. Je fysiek afreageren mag nooit de oplossing zijn.
Ik heb hem ook aangesproken op zijn 'groot' zijn: kindjes in groep 3 reageren niet meer op die manier, ook aangegeven dat andere kinderen in de klas hem straks liever links laten liggen en dat dat de gevolgen van zijn gedrag zouden kunnen zijn, op zijn eigen gevoel een beroep gedaan met de vraag hoe hij het zou vinden als kinderen dat bij hem zouden doen. Ook op de 'rustige' momenten, als er niets voorgevallen was, maar meer als een soort realitycheck. Zodra je daar over begint doet hij het liefst zijn vingers in zijn oren...
Ik ga het zeker met de juf bespreken. Van dat knijpincident weet ze denk ik niets, van dat bijten wel. Daarover had ze gezegd dat ie dat niet mag doen (duh), zegt mijn kind. Misschien moet ook op school een soort van sanctie volgen als hij dit gedrag laat zien, zodat het voor hem ook duidelijk wordt dat gedrag overal gevolgen heeft.
Ik heb aangegeven dat de volgende keer dat zoiets me ter ore komt de pc en wii niet voor een paar vakantiedagen, maar voor een maand buiten beeld blijven. En aangegeven hoe lang dat dan is (de vakantiedagen voelen al als lang), hopen dat dat maakt dat hij anders zal reageren in dergelijke situaties.

Een maand is niet te overzien voor een kind

Behalve iets afnemen (pc,wii) voor een dag of 1/2, kun je ook denken aan iets moeten doen, bijvoorbeeld de hele tuin vegen, onkruid trekken of ander karweitje dat hij kan doen met zijn leeftijd.

Het onderbewuste herkent het woord NIET niet

je gaat NIET BIJTEN
Dat het NIET hoort, dat het NIET mag, dat ik het NIET accepteer en dat het dus consequenties heeft Maar toch lijkt dat dus NIET te helpen

Hoe zouden jullie zoiets aanpakken?

Ik zou eerst heel secuur gaan kijken naar mijn eigen boodschap naar het kind toe. En het kind vertellen wat ik WEL wil, wat ik WEL acceptabel vindt
I.p.v. wat je NIET wilt.

Het onderbewuste van het kind krijgt nu de boodschap van je:
(met het oog op het NIET herkennen van het NIET
je gaat (**) bijten, dat het (**) zo hoort, dat ik het (**) accepteer, en dat je aanpak lijkt(**) helpen...???

Van een bewust ontvangen boodschap

naar een geautomatiseerd onbewustzijn.

Neem autorijden leren als voorbeeld, de eerste keer dat je het doet, kom je met van alles in de problemen, totdat je het vaak genoeg gedaan hebt en het "geautomatiseerd" is.

Als je herhaaldelijk zegt, ik wil NIET dat je..., komt alleen het stukje "ik wil dat je..." aan om te automatiseren.

Andere manier om boodschappen over te brengen zijn:
Je gedrag is onacceptabel
Je doet anderen pijn, ik wil dat je daar mee ophoudt
Als je aandacht wilt, gebruik je daarvoor woorden.

Voor het automatiseren moet je consequent dezelfde boodschap geven, en om het autorijden hier weer bij te betrekken, begrijp je dat je deze boodschap een paar weken tot een paar maanden als een cassetterecorder moet gaan herhalen.

Positief formuleren inderdaad

Jasam heeft gelijk. In extremis is dat wat je leert voor het opvoeden van een kind met autisme.
Als mijn zoon, vaak onder stress, op de leeftijd ongewenste handtastelijkheden had bij andere kinderen sloopte ik Cartoonnet eraf. Handtastelijkheden en rotgeintjes die leuk lijken in een stripverhaal zijn in het echt niet leuk. Als je dat verschil niet weet mag je niet kijken. Voor de rest van de week. Ik waarschuwde de opvang, de juf en die gaven dat ook aan mij door.
Onlangs meldde zoon mij dat hij dat toen niet begrepen heeft wat het verband was. Het werd hem niet goed uitgelegd.
Inmiddels doet hij dat al lang niet meer, er is hoop.
Zoon heeft vanaf die leeftijd op judo gezeten. Misschien heeft dat ook wel geholpen. Daar werd sterk op goed en veilig gedrag respons gegeven door de sporttrainers.

Positief contact leggen

Je kunt een kind ook leren hoe het wel hoort.
Zoon trok op de creche meisjes aan de haren. Dan deed ik voor hoe hij wel positieve aandacht kon krijgen. Voor het kindje gaan zitten. Iets liefs zeggen of de naam zeggen, een speeltje geven. En anders een ander kindje zoeken of met jezelf gaan spelen.
Ik denk dat je het soms vaak moet zeggen/voordoen.

bijten is resultaat

Bij mijn kinderen zou ik willen weten wat er allemaal vooraf gaat aan het bijten en daar de gemene delers in vinden om daar aan werken. Wat bedoelt hij met irritant en wat dat alleen op dat moment of eerder op de dag ook al? Het eind-gedrag mag niet maar het gaat al veel eerder mis, zeg maar.
Je zegt dat je ook al gewaarschuwd hebt voor buitensluiten door klasgenoten. Maar wat nu als je zoon (of dochter) ook thuis sociaal even niet mee mag doen. Hier moet kind dan op de gang (enige rustige plek). Als we het als een time out brengen om de rust te zoeken op de gang en pas na 10 minuten terug, maakt dat minder indruk dan als we het brengen dat ze niet mee mogen doen met de rest van ons (en 10 minuten op de gang moeten). En bij dat laatste heb ik niet eens uitpraattekst nodig want dat is non-verbaal heel duidelijk. Bij terugkomst na 10 min wordt kind niet zo zeer genegeerd maar eerder wat vlak op gereageerd. De Wii of zo afpakken, wordt ervaren als tijdelijk vervelend maar meer ook niet.

Goeie tips!!

Meteen geimplementeerd. Is volgens mij ook veel duidelijker om te formuleren wat wel gewenst is i.p.v. wat niet gewenst is. Want x, y en z (bijv. schoppen, bijten en knijpen) zijn misschien door mama wel niet gewenst, maar a, b en c (bijv. krabben, haren trekken en spugen) misschien wel, dus worden die uitgeprobeerd (denk ik).
Dus ik ben rustig met zoon gaan zitten en heb hem verteld wat ik wel wil: dat hij aardig/netjes doet tegen anderen. Als hij twijfelt of iets aardig/netjes is, moet ie even nadenken hoe hij het zelf zou ervaren. Lijkt het hem voor hemzelf vervelend/onprettig, dan zal dat zomaar voor die ander ook zo kunnen zijn, dus dan moet je dat dus maar laten.
Vanmiddag voor hij ging spelen herhaalde hij het uit zichzelf: hoe moet ik het ook alweer doen mam? lief zijn, nadenken voor ik iets doe hoe ik het zelf zou vinden (niet leuk? Dan ook niet doen bij een ander), gebeurt er iets dat ik niet wil/leuk vind, vragen of het ophoudt, helpt dat niet? dan een groter iemand om hulp vragen. Toen ik vanavond vroeg bij het onderstoppen hoe zijn dag geweest was, zei hij heel goed, want het was voor iedereen leuk geweest. We hebben het ook nog even over dat bijten gehad en wat daar aan vooraf gegaan was, maar daar kwam niet veel meer uit dan ik al van hem had gehoord. Die dag vond hij overigens maar half leuk, en half niet leuk: want zijn vriendje was verdrietig en de juf was boos geworden. De hele leuke dag van vandaag was veel fijner.
Ik heb ook uitgesproken naar hem wat ik voor hem wens: dat hij gezellig met andere kinderen kan spelen, zowel thuis als op school, als bij een ander. Naar hem teruggekoppeld hoe dat bewerkstelligd zou kunnen worden. Hij kwam zelf met 'aardig doen'. Mooi toch? Ik heb hem toen wel verteld dat HIJ dan degene is die dat moet doen, ik kan dat niet voor hem doen..
Ik heb hem ook verteld dat ongewenst gedrag bestraft zal worden. Voor hem is niet op de pc/Wii mogen echt wel een straf. Ik ben met jullie eens dat een maand te lang is, vandaar dat ik het heb beperkt tot een midweek .
Judith-t, ik snap het 'sociaal even niet mee mogen doen thuis' wel, dat gebeurt hier ook wel eens (even afkoelen in de gang, soms even buiten). Ik zie alleen niet waarom even niet mee mogen doen anders ervaren zou worden dan bijvoorbeeld die Wii afpakken. Beide dingen lijken me tijdelijk vervelend, ieder op zijn eigen manier. Ik denk dat mijn zoon het even niet mee mogen doen eerder als 'tijdelijk vervelend maar meer ook niet' zal ervaren dan 5 dagen niet meer op pc/Wii.
Dank voor jullie input! Ik hoop dat het voor zoon duidelijker is geworden wat er van hem verwacht wordt, zodat hij dat gedrag ook kan laten zien.

misschien als aanvulling

op positief formuleren: belonen van gedrag wat goed gaat?
Afspreken, per dag, per dagdeel, per situatie: als het goed gaat een soort stempelkaart die bij vol een beloning inhoudt.

belonen

Heel andere discussie maar zelf ben ik niet zo van het belonen. Het is voor jezelf fijn als het goed gaat en voor een ander en dat is de beloning an sich. Ik kan me wel iets voorstellen bij beloning maar ik zou het effect niet overschatten en bovendien kan het afleiden van waar het om gaat.

wel belonen

Ik vind dit juist een voorbeeld van een situatie waar belonen erg goed kan werken. Uit wat t.o. schrijft over haar zoontje, maak ik op, dat hij niet goed begrijpt wat er van hem verwacht wordt. Belonen helpt enorm als je dat duidelijk wilt maken. Als het kind niet begrijpt wat je verwacht.
Ik zou het doen zoals Polletje schrijft. Per dagdeel uitgesplitst. Zodat hij duidelijk ziet, dat hij goed bezig is. Je hebt al drie dagen niet gebeten! Geweldig jongen!