Beter voor je kind willen zorgen, maar het niet mogen. Wat nu?

lastig

Lastige kwestie dit. Ik denk dat gezag en erkenning toch wel een belangrijk ding is. Niet nu misschien....maar wat áls we wat gebeurd???
Dat hoeft niet meteen een overlijden te zijn, je ouderavondvoorbeeld is daar een goed voorbeeld al van. En wat als de RVK in beeld komt?? Ik noem maar wat hoor....Jij bent niks, geen partij nu, niet in beeld, niets officiëels.
Je bent nu compleet afhankelijk van haar goodwill.
Ga naar een advocaat en probeer eerst uit te vogelen wat je kansen zijn en hoe lang zo'n procedure gaat duren. Want de kans is groot dat in tussentijd je ex best moeilijk gaat doen qua omgang.
Houd daar rekening mee...eventueel bereid je je zoon erop voor, door voor je start met hem te praten (in kindertaal natuurlijk en niet alle ins en outs en vooral niet negatief over zijn moeder) zodat hij enigzins voorbereid is op een tijdje geen contact met jouw. En weet dat dat tijdelijk is.
groeten albana

Denk altijd vanuit het belang van je zoon.

Je zou je eerst eens even juridisch moeten laten ondersteunen over welke rechten en plichten er daadwerkelijk aan een erkenning vast zit.
Daarnaast weet ik dat, als je je zoon erkent, dat je voor ouderavonden je eigen afspraak kunt maken. En ook door school op de hoogte wordt gehouden over wanneer deze plaatsvinden.
Ook voor het gevoel van je zoon kan het heel erg belangrijk zijn als je hem officieel erkend.
Maar eerst maar even naar een juridisch loket/advokaat voor meer informatie.

Erkenning

Ik zou in elk geval de erkenning van je zoon regelen. Daar heeft hij gewoon recht op. Weet je overigens zeker dat hij niet erkend is door de nieuwe man van moeder? Zolang hij niet door jou erkent is, kan dat namelijk gewoon.

Natuurlijk heeft hij dan ook recht op een bijdrage in de opvoeding van jou, maar als dat nu al in natura geregeld is (kleding, andere bijdrage die je nu al betaald) dan kun je een rechter vragen om daarmee rekening te houden bij het vaststellen van een alimentatie.

Natura

Als je meebetaald in natura, vind ik wel dat je in de gaten moet houden dat je zoon er niet veel beter bij zit dan de andere kinderen. Ik vind het wel veiliger om in natura te mee te betalen, maar of dat altijd goed overkomt bij de andere kinderen vind ik wel de vraag. Dus als het jou zo goed gaat, zou ik overwegen de andere kinderen af en toe ook te betrekken in een verwennerijtje. Als moeder en haar man dat goed vinden tenminste en ze het niet verkeerd opvatten.

Tja, ik denk dat je zoon het zal waarderen, later misschien meer dan nu, als jij duidelijk wilt laten vastleggen dat jij zijn vader bent. Die erkenning zou ik dus belangeloos doen en de consequenties aanvaarden. Als je nu met olifantspoten je stempel op de opvoeding gaat zetten, zal ze dat beslist in de verdediging doen gaan.

Alimentatie in natura

Met alimentatie in natura omdat je geen geld wilt geven, ga je eraan voorbij dat ook moeder haar geld in het kind steekt. Ze geeft het eten, onderdak, kleding. Met alimentatie in natura doe je alsof ze dat allemaal niet doet. Ik vind het net zoiets als iemand veroordelen omdat hij/zij een koelkast koopt van de kinderbijslag. Terwijl het net zo goed kan zijn dat de ouder de kinderen aan de maanden voorafgaand aan de kinderbijslag niet laat wachten tot het geld er is, de kinderen gewoon geeft wat er nodig is, daar ook het geld aan uitgeeft en dan die grote uitgave die wat indirecter met de kinderen te maken heeft doet op het moment dat de kinderbijslag er is.

Ik vind dat van de alimentatie dus ook een beetje rare overweging om het eventueel niet te doen. Die alimentatie hoort er gewoon bij en daar profiteert het kind ook van. Aan de ene kant klaag je dat de moeder het allemaal niet goed zou doen en de kinderen te kort zouden komen (en haar andere kinderen, dat gaat jou geen moer aan), maar aan de andere kant: betalen wil je niet. Ja, zelf leuke dingen gaan doen met het kind, dat wil je. Das makkelijk, moeder meot voor de basiskosten zorgen, waardoor er al minder overblijft en jij veroordeelt haar en vindt jezelf wel een hele goeie omdat jij wel leuke dingen met je kind doet. Dat kan zij ws helemaal niet en daar heb jij ook een aandeel in. Als er sprake is van beslaglegging oid dat is het misschien een goed idee om in natura te betalen, maar dan nog vind ik dat je met de moeder moet overleggen wat er nodig is ipv de populaire papa uit te hangen die in feite zijn verantwoordelijkheid gewoon neit neemt.

Ik ben het met mijn voorgangster eens over die olofantspoten en vraag me wel af: waarom nu pas?

even kort over erkenning, gezag, en alimentatie

Ik heb alles gisteren gelezen en nu heb ik niet alles meer heel helder voor ogen (en geen tijd om te herlezen) dus sorry als ik punten mis.

Als je zoon niet is erkend - een hele belangrijke kanttekening van Wizzer inderdaad! - dan kan jij bij de rechter vervangende toestemming vragen voor de erkenning. Je kan ook gezamenlijk gezag vragen als die erkenning er eenmaal is. Of je gezamenlijk gezag krijgt is de vraag. Er was een tendens naar vrijwel altijd gezamenlijk gezag, die tendens lijkt wat minder te worden, zeker in zaken waarin de ouders nooit met het kind samen als éen gezin hebben samengeleefd.
Je kan ook het gezag vragen *in plaats van* de moeder. Dat is een recept voor een loopgravenoorlog en om die reden ernstig af te raden.

Als je juridisch de vader bent heb je een onderhoudsverplichting. Daar gelden vele mitsen en maren voor, en er wordt met een hoop rekening gehouden, maar de belangrijkste regel is wel dat lieverkoekjes niet worden gebakken. Als er een verplichting wordt opgelegd/vastgesteld tot het betalen van een maandelijkse bijdrage dan heb je niets in de melk te brokkelen over hoe dat geld wordt besteed.

Ik zou zeggen: vraag erkenning en, als je er samen niet uitkomt, een goede omgangsregeling. Vraag geen gezag, de kans is groot dat dat de verhoudingen nodeloos op scherp zet omdat de moeder zich in haar positie bedreigd voelt. En probeer de negativiteit jegens moeder ook tot een minimum te beperken, het leidt tot weinig goeds.

Voor het indienen van een verzoek tot vervangende toestemming erkenning is overigens wel een advocaat nodig. Die toestemming gaat er overigens wel komen, gelet op de stand van de rechtspraak. Maar misschien moet je eerst eens kijken of mediation ofzo de verhoudingen wat versoepelt zodat ze alsnog toestemming voor erkenning geeft en jij kan erkennen.

Groeten,

Temet

school

Je kunt altijd aan je kind vragen hoe het gaat op school. Als erkenning geen probleem is zou ik daar voor gaan. Ik denk dat je geen idee hebt wat het betekent om een gezin, laat staan met een 'licht autistisch' kind op te voeden. Veel mensen veroordelen andere gezinnen, behalve het eigen gezin, heel makkelijk. Er worden door andere mensen altijd andere keuzes gemaakt maar je kent de achtergrond daarvan niet, bovendien ga je er niet over. Het schept een nare verhouding om je daar mee bezig te blijven houden. Laat gewoon het gezin van je exvrouw met rust en concentreer je erop wat je voor je zoon kunt doen als die bij jou is.
Misschien is het voor zijn opleiding wel veel leuker om als hij bij jou is musea te bezoeken. Er zijn veel musea met kinderworkshops of speciale evenementen. Of samen boeken of nieuwe media uit te zoeken. Samen te koken. Kortom doe zelf wat aan de ontwikkeling van je kind daarvoor hoef je niet op de school te wachten.
Ik denk dat je meer zeggenschap wilt maar daar wordt je niet per definitie gelukkiger van. Meer zeggenschap kan hier meer conflicten betekenen en daar zit je zoon echt niet op te wachten. Hij heeft meer aan jou positieve aandacht als jullie samen zijn.

advies

Investeer nu in een goede prettige band met je zoon. En heb respect voor zijn gezin waarin hij opgroeit. Als hij naar de middelbare school gaat en je hebt loyaliteitsconflicten veroorzaakt, per slot zijn de gezinsleden voor je zoon ook dierbaar, kun je het pleit verliezen en kan een kind er voor kiezen om niet meer naar je toe te gaan. Hoe goed je het ook bedoelt. Geef zelf het goede voorbeeld en heb wat respect voor mensen ook al keur je hun levenswijze af, daarmee keur je ook je zoon af die er wel in opgroeit. Zo'n beetje kinderloze zure man daar hebben pubers korte metten mee.

Effect schuldhulpverlening

Stel dat kind erkend wordt en Mark gaat alimentatie betalen (klinkt heel passend), wat is dan het effect voor de schuldhulpverlening?
Als dit geen positief effect heeft op de financiën van moeder, dan zou je kunnen overwegen om in natura te blijven geven.
Maar als je daardoor geen erkenning kunt aanvragen, dan zou ik de erkenning toch voor laten gaan. Die lijkt me het belangrijkst.

Erkenning

Een betere juridische positie kan ook leiden tot meer onderlinge strijd. Zie het ouderschapsplan.

Hè?

In andere draadjes heerst toch consensus over dat het voor kinderen het beste is om bij de biologische ouders op te groeien? Deze vader wil voor zijn kind zorgen. Stel dat moeder iets overkomt, dan moet die kwestie van gezag toch geregeld zijn? Ik zou dat als insteek nemen, anders krijg je toch een situatie als in het draadje over die docu over de strijd tussen pleegouders en biologische vader? Verder denk ik dat het kind niet gebaat is bij een negatieve houding jegens moeder.

gezag

Gezag heeft geen spoed, als er erkenning heeft plaatsgevonden is de andere ouder de eerste waar naar gekeken wordt om het gezag aan op te dragen. Erkenning is wel nodig, en daar zou ik geen moment langer mee willen wachten (ook omdat zolang jij niet erkent hebt, erkenning dus door een ander kan gebeuren).

biologisch ouderschap

Natuurlijk spreekt dat vanzelf. Maar hopelijk heeft een kind dan wel wat zelf in te brengen. Er zijn namelijk ook broertjes en zusjes. Dan ben je al je moeder eventueel kwijt maar dan ook je broertjes en je zusjes. Dit soort situaties zijn erg lastig en je hoopt altijd maar dat betrokken volwassenen zo grootmoedig kunnen zijn om niet hun eigen belangen te gaan uitvechten. Hetkan ook goed aflopen, maar de drama's daarvan komen in het nieuws en op de tv. Het belangrijkste is dan ook dat je goede relaties onderhoud en je kind de anderen ook gunt.

in aanvulling op wizzer

Er is vaste rechtspraak dat zodra er een verzoek tot vervangende toestemming tot erkenning ligt, de moeder het kind niet meer door een ander kan laten erkennen. En volgens mij ook niet als de biologische vader ondubbelzinnig duidelijk gemaakt heeft te willen erkennen - maar dan kan hij daarna niet op zijn krent blijven zitten. Vraag je echter om te mogen erkennen, vindt de moeder dat niet goed, en laat je het daar verder bij - feitelijk de situatie zoals die nu is - dan bestaat wel de mogelijkheid om een kind door een andere man te laten erkennen. Die erkenning kan dan niet worden vernietigd, behalve eventueel door het kind zelf als dat oud genoeg is (en dat is vziw pas als het kind 16 is en dan moet-ie het ook nog maar net willen).
Dus als je die erkenning wilt zou ik daar inderdaad maar vaart mee maken, ervan uitgaande dat het nog kan.

Groeten,

Temet

en de andere kinderen?

Het lijkt dat je erkenning wil om voor je kind te kunnen zorgen als er wat met de moeder gebeurt? Maar om in zo'n situatie broertjes/zusjes uit elkaar te halen, lijkt me heel erg wreed?

Kun je niet vragen of ze kan instemmen met een soort peetoom testament, waarin jij de aangewezen persoon bent om voor je zoon (en de anderen?) te zorgen als er wat met beide ouders gebeurt? Verder wordt je zoon steeds ouder, en over een paar jaar heb je geen papiertje meer nodig om contact te houden met je kind. Wel een goede verstandhouding met hem en zijn familie. Een loyaliteisconflict wil je echt geen enkel kind aandoen.

En ik ben het ermee eens dat het wel zo netjes is niet alleen je zoon te verwennen, maar er ook zijn broers en zussen bij te betrekken.

Schuldhulpverlening

Even een opmerking over de alimentatie. Ik heb het net uitgezocht en alimentatie wordt bij het inkomen opgeteld. Ga jij een bedrag betalen dan spek je alleen de schuldeisers. Je kind zal er niks van zien. Hou het bij spullen en activiteiten in natura, daar heeft je kind meer aan.

nav moeder - en een vraag voor ex-WSNP-ers

Met die spullen zou ik dan wel weer een beetje oppassen, niet alleen omdat het scheve ogen geeft binnen het gezin, wat vervelend is, maar ook omdat als die spullen te gek worden, moeder misschien in de problemen zou kunnen komen als ze dat niet aan de bewindvoerder meldt. Dat weet ik niet zeker trouwens, maar ik vrees met grote vreze. Er zijn hier mensen die WSNP-ervaring hebben: moet je het aan de bewindvoerder doorgeven als je een gulle gever in de omgeving hebt die je zeer regelmatig leuke dingen toestopt? Of maakt het niks uit als het maar geen cash betreft?

Groeten,

Temet

Ik weet wel.....

....dat iemand die ik kende eens de bewindvoerder op bezoek kreeg en er een probleem ontstond toen er een aantal luxe spullen (denk richting navigatiesysteem, videocamera etc, toen nog heel duur, dus wel terecht) werd gevonden achter een schot in een kelderkast. Deze spullen waren daar al weggelegd voor het geval er een controle zou komen. Verhaal erbij was dat dit van de vorige bewoner geweest moest zijn. Maar ja, als je dan zelf op het bandje staat....ik meen dat de schuldsanering toen is ingetrokken en dan heb je natuurlijk een groot probleem, want dan zul je alle schulden moeten afbetalen. Ik kan de afloop niet meer navragen, was iemand die ik tegen wil en dank kende en met wie ik gelukkig geen contact meer heb.

Wel denk ik dat -om eens wat te noemen- eerder een i-pad gepakt wordt dan een doos lego. Zeker weet ik in ieder geval wel dat kleding niet gepakt mag worden.

Overigens ben je in de schuldsanering -net als in de bijstand- verplicht om zelf een zo groot mogelijk inkomen te vergaren. Dat houdt in dat als er een alimentatieplichtige is, je verplicht bent om alimentatie te vragen. Ik bedoel te zeggen dat als je erkend hebt en de bewindvoerder er achteraan gaat dat er alimentatie betaald moet worden, je keuze om in natura te betalen wellicht vervalt.

nav Emine

Aha. Ik vermoedde al zoiets. Die mensen in het voorbeeld van Emine hadden natuurlijk ook een slecht geweten, anders hadden ze de spullen niet achter een schot gestopt.

Kleren zullen inderdaad iha wel buiten schot moeten blijve (dat is ook bij gewoon beslag het geval) maar als er een dikke collectie dure merkkleding zou liggen, of een aantal paren dure schoenen, dan zou het mij niet verbazen als het wat genuanceerder ligt.

En wat Emine in haar laatste alinea schrijft, dat probeerde ik al eerder te zeggen - maar ik was minder duidelijk.

Kortom: erkennen is aan te raden. Maar de consequentie kan zijn dat je alimentatie in geld moet betalen. En dat daarmee de ruimte om leuke dingen in natura te doen wordt beperkt.

Groeten,

Temet

Erkennen betekent dus dat kind het slechter krijgt

Als moeder in de bijstand/schuldsanering zit, dan gaat ofwel de bijstand achter de alimentatie aan of de bewindvoerder, hetzij dat moeder gedwongen wordt een procedure te starten met de instantie als achterwacht. Ik bedoel te zeggen dat je dan niet meer de moeder tegenover je hebt, maar een instantie. En das een ander soort partij om tegenover je te hebben, hebben meer mogelijkheden enzo.

Ik kan niet inschatten of je een waarachtige bijdrage levert aan de levensstandaard van het kind, maar je dient er waarachtig rekening mee te houden dat je erkenning gaat betekenen dat je geld naar de schuldeisers van moeder gaat, terwijl jij dan niet meer de ruimte hebt die je nu hebt om te geven/dingen te doen. Met andere woorden, je kind gaat financieel inschikken op de erkenning die jij wilt doen.

Ik vroeg me daarom wel af of het niet kan wachten. Weegt het nut ervan op tegen de consequenties? Je hebt een hele regelmatige omgang met het kind. Het weet wel degelijk dat jij zijn vader bent. Het wordt nu onderhands allemaal redelijk geregeld. Als de moeder komt te overlijden is het met erkenning erbij ook maar de vraag of het kind bij jou komt, omdat het ook nog broertjes en zusjes heeft en een stiefvader waar hij hoe dan ook is opgegroeid. Dus het is helemaal niet gezegd dat erkenning betekent dat je je kind in dat geval bij je krijgt. Bovendien vermoed ik dat de moeder gewoon van plan is nog lang te blijven leven Moet je dus die erkenning wel doen, met als consequentie dat het je maandelijks zoveel gaat kosten, dat je niet meer kunt bieden wat je nu biedt?

Of is het wijzer om te wachten tot ze uit de schuldsanering zijn? Gewoon omdat je dus feitelijk/materieel meer voor je kind kunt doen, als je het niet erkent?

Temet

Die mensen uit het voorbeeld van Emine waren echte klaplopers die fors misbruik maakten van alle voorzieningen, waaronder de schuldsanering, bijstand, de voedselbank etc.

Maar goed, ook voor hun golden regels .

Geschenken

Alles wat je geschonken krijgt moet je melden aan je bewindvoerder. De ene bewindvoerder wil de euro overgemaakt krijgen die je terugkreeg toen je een coupon opstuurde, de andere laat je de cadeaubonnen die je voor je verjaardag kreeg houden. Dat is aan de bewindvoerder.
Ik nam zo maar aan dat Mark gewoon af en toe een nieuwe broek of jas kocht voor het kind. Ik had geen beeld bij Ipads oid. In principe zijn de eigendommen van de kinderen veilig maar weer niet als het bovenmatig is. Dus die Ipad moet verkocht worden en de waarde er van moet de boedel in. Maar of het kind een trui meer of minder heeft zal de bewindvoerder worst wezen. Tenzij het natuurlijk om extreem dure merkkleding gaat.
Laat de situatie zo als die is. Verwen dat kind met leuke uitjes en als je het echt goed wil doen vraag dan een broertje of zusje mee. Als je hem thuisbrengt neem dan een doos levensmiddelen mee waar iedereen wat aan heeft. Als het de moeder en de rest van het gezin goed gaat, gaat het jouw kind ook goed. Of in ieder geval beter.
Ik weet de juridische finesses niet maar misschien is een codicil bij de notaris een optie. Daar hoeft niemand wat van af te weten want jij betaalt het en je zou er in kunnen zetten dat jij de vader bent en dat het de wens van de moeder is dat het kind, mocht zij overlijden, naar jou gaat. Misschien een mogelijkheid.

Moeder

Nou, je zou toch wel gek zijn om te melden dat je cadeaubonnen gekregen hebt? Wie bewijst dat je die gekregen hebt? Nee, hoor Malle Pietje! En waarom zou je een euro die je als korting teruggeschonken krijgt weer in moeten leveren? Je krijgt een som geld voor het huishouden en als je daar boodschappen mee doet waar kortingsacties bij zitten, dan is dat echt niet anders dan de korting die je direct bij de supermarkt krijgt bij weekaanbiedingen. Als je met het budget voor het huishouden je best doet om zo goed mogelijk met je geld om te gaan, zouden ze wel gek zijn om daar bezwaar tegen te hebben of je ervoor te straffen door die korting van je in te pikken. Maar als je echt een aanzienlijke gift krijgt, dus ook in natura, dan wordt het wat anders. Wij hebben ooit een compleet bankstel van mijn schoonouders gekregen, terwijl wij al in de wsnp zaten en dat hebben we wijselijk niet rondgebazuind.

Verhalen

Ik zit nog in de aanloop dus ik kan niet uit eigen ervaring putten maar genoemde voorbeelden ben ik tegengekomen op de diverse fora over dit onderwerp. Blijkbaar is het helemaal afhankelijk van de bewindvoerder.
In de zaak van de cadeaubonnen had de werkgever die opgestuurd per post bij wijze van kerstcadeautje. Vandaar dat de bewindvoerder ze tegenkwam via de postblokkade.
Mijn bericht moet gezien worden in het licht van "wees op alles voorbereid"