Ben ik nou gek of is dit onbeschoft!
Mijn dochter zit op een sport wat ook een vorm van show is. Nu zit van een van de trainsters de dochter in haar groepje, is al 3 jaar ouder dan mijn dochter. Nu moesten ze pakjes worden aangemeten en wat ze kregen was eigenlijk willekeurig wie welke. Nu kreeg mijn dochter toevallig een heelmmooi pakje en de dochter van de trainster een minder mooi pakje. De dochter van d'r trainster dus enorm zeuren dat ze het pakje van mijn dochter wilde. Maar de dame die daarover ging vond dat ze niet moest zeuren, gewoon accepteren wat voor pakje je kreeg. Nu was er dit weekend uitvoering en nu waten plotseling de naamlabrls verwisseld.
Mijn dochter 6 had er op het moment zelf lavoniek op gereageerd, al begreep ze donders goed dat die kabels dis omgeruild waten. Want de dochter van de trainster liep opeens te pronken, letterlijk te roepen lijk nu heb ik toch dit pakje.
Nu ben ik trots op mijn dochter en die heeft super gepresteerd en net zo trots op haar dat ze niet ging lopen zeuren, maar eigenlijk haar teleurstelling niet liet blijken, kater thuis wel. Maar ik ben woest, vind het echt ongelooflijk dat een kind van 6 iets wordt toegezegd, die is trots verteld dat tegen iedereen en zonder enig overleg het afpakt dat op het moment suprême ze ermee geconfronteerd wordt, ik vind dit niet kunnen, die trainster heeft dis gewoon de labels gewisseld om haar dochter d'r zin te geven. Ik wil verder geen ruzie, want met die trainster is echt niet te praten... Heb Tit nu toe gezwegen, maar wil haar er wel mee confronteren dat dit niet kan met kinderen. Of heeft zij het recht omdat zij trainster is haar dochter boven de andere kinderen te zetten, in mijn ogen dus niet...
Wel supertrots op mijn meisje hoe ze gereageerd heeft, kan de trainster en haar 3 haar oudere dochter nog iets van leren lijkt mij. Wat zouden jullie doen?
ik zou...
of m'n mond proberen te houden (het zou niets meer veranderen) en heel trots op je dochter zijn en jezelf 
. Of vragen hoe het kwam dat de pakjes omgewisseld waren en waarom dat niet opgemerkt is. En ik zou vertellen op welke manier dochter er last van had. Maar dan zou ik wachten tot de emoties flink gezakt zijn. En dat zou ik alleen doen als het plezier in de sport minder werd.
Ik zou zeggen zo min mogelijk ophef anders maak je het te belangrijk (voor je dochter). Je mag trots op d'r zijn!
Dubbel
Persoonlijk hecht ik niet aan mooie pakjes en mijn kinderen ook niet, maar ik zou het waarschijnlijk niet kunnen laten om er iets van te zeggen. Dan zou ik zeggen dat die dochter het pakje mag houden als ze er zo blij mee is, maar dat die moeder het ook had kunnen vragen en het niet op zo'n achterbakse manier achterover drukken. Plus dat ik het waarschijnlijk wel zou rondvertellen.
Ava...
Ik wil er eigenlijk ook zo min mogelijk woorden aan vuil maken. Het gaat mij erom dat zij moet snappen dat je een kind niet zo kan behandelen... Ze is zes. Geloof me, ik ben meer dan trots op haar, hoe ze het heeft opgevat en haat teleurstelling daar niet liet blijken. Maar thuis wel en dat je moederhart pijn... Het mens is sowieso vreemd, want ze had ook na afloop ban een nummer kinderenzo af lopen snauwen dat ze huilend naar de kleedkamer kwamen en iedere keer wegkropen als ze het mens zagen. Maar ze zit al jaren daar en het bestuur loopt hoog met haar weg. Wij zijn pad kort bij deze vereniging dus dat is lastig.
Nou
Als je vindt dat je er toch iets over moet zeggen, waar ik me wel wat bij kan voorstellen, laat je dochter dan een briefje schrijven met haar vragen of vertellen over de teleurstelling. Goed doorspreken, niet souffleren. Samen afgeven aan die dame of aan het bestuur, in open enveloppe. Dan moet het wel om het voorval gaan en niet om de dame in kwestie. Nou, dan moet je toch wel van steen zijn als je daar geen gesprek over aangaat met een meisje van 6.
paste het dan?
Dus een 9 jarige trekt het pakje aan van een 6 jarige en andersom. Dat past toch niet goed? Dat valt toch hartstikke op.
Als je er niets van durft te zeggen, zou je hier nog iets over kunnen zeggen. Die pakjes worden aangemeten om goed te zitten en niet om mee te pronken. Nu droeg je dochter iets dat veel te groot was en dat zat niet fijn.
vlinder
Hmmja, daar had ik nog niet eens aan gedacht.
tja
Wat een rotsport 
Serieus moet je er rekening mee houden dat een club draait op vrijwilligers, ik ben bestuurslid en heb nog veel andere functies en bemoei me niet met trainen en coachen omdat ik daar geen verstand van heb maar trainers/coaches zijn maar dun gezaaid. Die val je niet snel af als bestuur omdat je er dan weer eentje kwijt bent.
Wat dat betreft begeef je je op glad ijs als je briefjes gaat sturen (zeker niet vanuit dochter, dat is zo doorzichtig als wat) en andere dingen gaat doen. Daar win je niets meer mee, je dochter krijgt haar pakje niet (ik vroeg me ook meteen af of jouw dochter nu zo groot is en dat meisje zo klein) en het wekt alleen maar wrevel. Je hoeft die vrouw echt niet te vertellen hoe het zit, ze is sowieso een vervelend mens en haar dochter ook (!)
Met andere woorden: ik zou niets doen, je krijgt er gezeur mee, ze zullen jou en je dochter er niet positiever over zien en bovenal:
vervolg
de dame die er over ging weet het! Zij is degene waar je moet zijn als je al wat wil. Met die moeder en dat meisje en het bestuur heb je niets te maken.
Vlinder72
Ze zijn net zo groot. Haar dochter is klein en mijn dochter is vrij lang voor haar leeftijd (134-140). Mijnandere dochter van 8 steekt ruim een kop boven haar dochter uit, leeftijd en kledingmaten/grote/lengte gaan met altijd via de boekjes.
niets doen
Dan ben ik het met Jamie eens. Ik zou het erbij laten zitten.
ik zou
alleen tegen de trainster zeggen dat de alle kinderen er prachtig uit zagen in hun pakjes. Meer niet. Dan weet ze echt wel dat je niet gek bent en zij voelt het ook dat jij weet dat er geruild is. Meer niet. Jij hebt dan toch iets kunnen zeggen zonder dat er een nare sfeer komt of ruzie.
Kan je weg?
Het klinkt mij niet in de oren als een groep waar het leuk is voor jonge meisjes die het nog moeten leren. De trainster lijkt niet geschikt voor dergelijke jonge kinderen.
Ouder-trainers, ik zou graag opteren dat die niet de eigen kinderen in de groep krijgen als het roostertechnisch valt te regelen. Beter voor de kinderen, beter voor de trainers.
Ja hoor weggaan
Nou is er in verenigingen, overal waar mensen samenwerken, altijd wel gedoe, maar ik zou hier afhaken. Zeker als je er net nieuw bent en nog niet veel geinvesteerd hebt. En ook aan anderen melden dat je dit gedrag niet ziet zitten met kinderen, niet alleen het afpakken van een gegeven pakje maar ook het gesnauw.
Stemmen met de voeten is hier het enige dat helpt als je geen mogelijkheid ziet om het goed te krijgen met iemand die ook nog een positie heeft.
Wat wil je voor je kinderen?
Verenigingen en clubjes genoeg, zoek gewoon rustig samen naar wat anders en laat je dochter nog even meedoen zolang ze het leuk vind maar als de incidenten blijven komen kun je alsnog per direct de stekker eruit trekken.
Zo'n club doe je voor je plezier.
Ja wegggaan
Ik zou ook weggaan, alleen al doordat sommige kinderen bang voor haar zijn. Het klinkt als een proletenclub. Het opvoeden van zo'n trainster lijkt mij vergeefse moeite. Je kan wel dit pakje nog teruggeven, met een glimlach en erbij vermelden dat haar dochter nu kan kiezen uit twee pakjes 
Juist Mijntje
Dat zou ik het ook doen. Gezellig clubje heb je daar TO.
Plezier van het kind staat voorop
Als je dochter ondanks de zaken die vooral volwassenen opvallen, met plezier naar sport gaat, zou ik het er (in vredesnaam) bij laten. Je hebt 'het moment' eigenlijk voorbij laten gaan. Iets wat ik heel begrijpelijk vind en mij ook zou kunnen gebeuren. Bij zoiets moet je eigenlijk meteen spontaan iets ad rems zeggen, maar als je dat niet hebt gedaan is het moment dus voorbij. Helaas.
Ik zou dus frustratie hierover nu proberen kwijt te raken. Je weet nu wat voor vlees je in de kuip hebt. Een gewaarschuwd mens, etc...
Nou
Ik zou mijn mond waarschijnlijk niet kunnen houden en het rondvertellen. Zijn er niet meer moeders of kinderen die het was opgevallen? Als je niets zegt laat je blijken dat ze met dit onsympathieke zo maar weg komen.
Nee
'Als je niets zegt laat je blijken dat ze met dit onsympathieke zo maar weg komen.' Nee toch? Als je niets zegt laat je merken dat je boven dit flauwe gedoe staat. Dan kun je net zo trots zijn op jezelf als nu op je dochter.
Tsjor
Troef
En heb je een kaart in de hand dat dit je dochter niet weer overkomt, door bij een volgende show de dame van de kleding nog even te herinneren aan het verwisselen van de labels.
