Ben ik een slechte vader omdat ik veel werk?

Ja jammer

Als de een werkt en de ander niet of minder werkt, en/of als men zich niet in elkaar kan verplaatsen, dan ontstaat er snel frictie in een jong gezin. Dat komt omdat een kind 24 uur per dag je aandacht vraagt en dat is voor veel mensen echt wennen.

Vraag in elk geval begrip voor de lange dagen die je maakt en toon begrip voor je vrouw hoe gebonden ze is doordat ze voortdurend klaar moet staan voor je zoon, behalve de korte momenten dat jij het even overneemt. Dat is wel overweldigend die constante antenne aan. En altijd maar direct bereid om iets voor je baby te moeten doen.
Het geeft plezier maar kost ook veel energie. En vooral als je dan allebei moe bent is een onaardige of onattente opmerking snel gemaakt. laat het niet te hoog oplopen.

Het is voor jullie beiden wennen.

Bewondering

Ik vind juist dat je erg je best doet om er ondanks je werk toch voor je gezin te zijn. Dat je vrouw dat niet voldoende ziet begrijp ik ook wel, want zij is natuurlijk hele dagen thuis, doet veel meer en w.s. spelen de hormonen ook nog wat mee.
Praat er eens over op een rustig moment, hopelijk komen jullie er dan wel uit. Er verandert veel als je een kindje krijgt. Misschien kan je vrouw naast de hulp die jij biedt ook van anderen wat hulp krijgen. Vriendin, familie etc. Zodat ze wat minder het idee heeft er alleen voor te staan.

geef haar vrije tijd

ik zou haar aanbieden om zodra het kan, er even tussenuit te stappen en jou met het kind thuis te laten. Of jij gaat lekker wandelen met opa, oma en kind en zij gaat lekker niets doen.
Hoe gezellig ook, tijd om even niets te hoeven is denk ik fijn voor haar.
Tevens geeft het jou de kans om zelfstandig met je kind bezig te zijn, je eigen routines te ontwikkelen.

Enneh . . noem je echtgenote liever niet vrouwtje. Dat geeft over het grote algemeen een heel verkeerd beeld van jullie verhouding. Die - naar ik aanneem - gelijkwaardig is.

gr Angela

inderdaad

Plan elke week een half dagje vrij voor je vrouw. Dus een uur of 4 waarin JIJ verantwoordelijk bent voor de baby en ZIJ kan doen wat ze wil. ZIJ heeft namelijk geen vrije dagen nu (gaat ze weer werken?) en jij wel. Doordeweeks moet je per werkdag een uur of 2 vrij kunnen maken voor hetzij wat huishouden, hetzij wat babygeknuffel etc zoals iedereen die 's avonds vrij is en dat lukt jou ook alleen is dat wel eens aan het eind van de middag: prima toch! Misschien moet je vrouw dan iets als boodschappen doen plannen zodat ze er even uit is.

herkenbaar

Mijn man vertrok om 7u en kwam om 19.00u weer thuis toen ik net was bevallen van de oudste. Ik leefde echt naar die tijd toe! En owee als hij 5 minuten later aankwam, dan hadden we ruzie.

Je bent geen slechte vader als je veel werkt, en het wordt echt wel beter als het kindje/kinderen ouder worden, maar het begin, alleen thuis met een baby is echt zo enorm zwaar. Je kunt niets meer gewoon doen, zonder steeds onderbroken te worden. Ik douchte zelfs met de baby in zicht.

Geef je vrouw iets om naar uit te kijken, zorg ervoor dat er maaltijden klaar staan voor doordeweeks, en neem bij thuiskomst de baby mee voor een wandeling van een half uur, zodat ze gewoon even alleen kan zijn. En als je thuiskomt, en het huis is een chaos, en je vrouw ziet eruit als een dweil, denk dan niet "goh, ze is de hele dag thuis, ze kan toch wel even...", maar stroop je mouwen op, neem de baby op de ene arm en kook met de ander en zet haar op de bank met een kop thee. Als je laat zien dat je begrijpt dat het heel zwaar is voor haar, en haar nu ondersteunt, dan betaalt dat echt op de lange termijn terug!

En boodschappen kun je doen met de baby, of nog beter, kijk of je ze kunt laten bezorgen. Besteed even geen tijd aan iets anders dan werk en je vrouw en je baby.

enne

Ik weet niet hoe het bij je vrouw is, maar ik begon na 7 maanden weer een beetje zin te krijgen in seks. Daarvoor echt geen enkele seksuele gevoelens. En dat 3 keer (3 kinderen), vanzelf goedgekomen, doordat mijn man me de ruimte heeft gegeven en zonder verwijten heeft gewacht.

lange dagen

gaat het je vrouw niet eens zozeer daarom, dat je haar helpt, in babyzorg of huishouden (want je werkt inderdaad wel lange dagen). Maar meer om dat ze zich, in haar eentje thuis met alleen een baby, diezelfde hele lange dag verheugd heeft op jou weer zien en een volwassen gesprek voeren. En dan ben jij moe en gaat vroeg naar bed (terecht hoor, als je om 4.00 uur op moet, maar voor haar toch teleurstellend). Zoals gezegd, het wordt vast beter als ze zelf ook weer werkt.

Ik vind het een beetje vreemd dat de baby al 2 maanden is en je vrouw blijkbaar nog niet eens kan boodschappen doen en douchen, maar dat jij boodschappen moet doen en koken als je thuiskomt en dat ze dan ook nog gaat zeuren dat je te weinig tijd aan de baby kunt besteden.

Als ze wil dat jij tijd aan de baby (en haar) besteedt, zorg dan dat jij die tijd hebt.

De baby is toch geen 2 DAGEN!

Waarom kan ze geen boodschappen doen met baby? Waarom kan ze niet douchen?

Geen antwoorden, alleen maar vragen

Is het echt gewoon een opmerking over dat je meer tijd met de baby moet doorbrengen? Of wil zij er eens alleen tussenuit? Of speelt er meer?

Je hebt zo te zien een drukke week gehad. Geen wonder dat je opgebrand bent. Je vrouw heeft in totaal 5u in de auto gezeten maar jij eigenlijk 10u. Dat kruipt niet in je koude kleren.
Misschien hebben jullie maar 1 auto of heeft je vrouw geen rijbewijs? Was het misschien niet vlugger als ze de trein/bus nam? Ik waarder dat je speciaal verlof hebt genomen daarvoor. Geen verwijt aan je vrouw maar wel een compliment aan jou!

Nu heb ik eens naar je uren gekeken en dat zijn er best wel veel, meer dan 10u per dag? Ik heb ook een verantwoordelijke functie maar probeer mijn werk gedaan te krijgen op 8u. Indien er zich een deadline voordoet, kan het wel eens gebeuren dat ik overwerk. Maar dat moet een uitzondering blijven. Ik word ook niet voor overuren betaald of kan ze niet terugnemen.
Het is heel belangrijk, zeker als je kinderen hebt, een goed work-life balance te houden. Je bent elke week op het einde opgebrand & humeurig. Je zal ook niet van het weekend kunnen genieten. Op lange termijn krijg je stress, geraak je overwerkt of krijg je een burn-out. Doe je eigenlijk aan sport? Ga je nog eens weg met je vrouw? Of met je vrienden? Je moet op tijd en stond kunnen ontspannen!

Daarnaast heb ik dezelfde vraag over je vrouw? Ze is nu thuis. Heeft ze een hobby? Sport ze? Gaat ze eens weg met jou of met vriendinnen? Misschien voelt ze zich eenzaam thuis?

Wanneer is het de laatste keer geweest dat jullie 2 alleen weg zijn geweest?

Veel vragen om over na te denken...

Niet maar..

"Ben ik een slechte vader omdat ik veel werk?"

Niet noodzakelijk, maar ik zou er zelf niet voor kiezen. Vier dagen van 8 uur per week vind ik mooi genoeg.

volgens mij

heb je deze week een dag vrij genomen om er te zijn voor je gezin, toch? Dat het op en neer rijden naar Zuid Limburg is, dat is dan weer jammer, maar goed. Je was er wel. Aan de andere kant zijn dagen van 10 uur wel nogal lang met een jong gezin; is dat elke week zo, of deed je dat zodat je die ene dag vrij te nemen?

Aan de andere kant vraag ik mij ook af of je vrouw niet zelf zelf (evt. met het ov) naar haar zus had gekund, op zijn minst heen of terug. En ze zou ook zelf boodschappen kunnen doen, terwijl jij tijd besteed aan de kleine? Maar het kan goed zijn dat ze gewoon tijd met zijn tweeën wil en dat (heel ondoorgrondelijk duidelijk maakt door te zeggen dat je er niet genoeg bent voor je zoontje. Ik zou eens samen met haar op de bank ploffen en een avondje praten. Gewoon, over van alles, geen 'ernstig gesprek' maar wel diepgaander dan koetjes en kalfjes, wellicht. Als het zo voorkomt dat man en ik een paar dagen niet veel met elkaar gepraat hebben mis ik ook wat en als hij niet veel te vertellen heeft denk ik wel eens dat hij boos is (dat is niet zo natuurlijk, maar dat denk ik dan wel; vrouwendingetje denk ik).

schoonmaakhulp

Jullie hebben toch wel schoonmaakhulp? Als je zoveel werkt en dat kan er niet af, lijkt het me wel tijd voor een andere baan. En een tweede auto zodat je vrouw zelf naar Limburg kan rijden. Het lijkt me onzinnig om je schaarse tijd te gebruiken om voor taxichauffeur te spelen, hoe lief dat ook is. Trouwens, OV is ook prima te doen, zeker als ze daar wordt opgehaald van de trein.

Denk in oplossingen (en dan hopen dat je vrouw dat ook doet). In dit stadium is tijd veel belangrijker dan geld! Later ligt dat weer anders (dure hobbies, studie).

Komt goed

Mijn man werkt op 3 uur rijden van waar wij wonen. Dat betekend 06.30 weg, 20.00 (als het mee zit) en weer in. Oh wat heb ik hem verfoeit zeg toen ik nog met verlof was. Da's een hele lange dag helemaal alleen. In de praktijk viel het bij mij wel mee hoor, maar moest gewoon wat "te zeuren" hebben lijkt het wel achteraf. Toen ik weer aan het werk ging was ik weer ik en niet alleen mama van. Manlief is het hele weekend met onze kinderen in de weer dus echt klagen mag ik niet hoor

Overigens begrijp ik dan weer niet waarom ze geen boodschappen zou kunnen doen of douchen. Dat is een stukje aanstelleritis of ze moet medisch niet in orde zijn. Baby slaapt dus zij kan douchen. Slaapt baby niet dan heb je die hele handige wippertjes die je lekker voor de douche in de badkamer neerzet. Boodschappen lijkt mij ook niet zo'n probleem, wel vaak een hoop gedoe maar he...er zijn wel weer minimaal 2 uurtjes van de dag voorbij!

Tropendagen

Voor zowel jou als voor je vrouw zijn dit tropendagen. Het is enorm vermoeiend als je net een baby hebt gekregen. Gebroken nachten, een nieuw ritme waaraan gewend moet worden, een mensje waaraan gewend moet worden (snap maar eens meteen wat elk piepje, zuchtje en huiltje betekent...), wie doet wat, etcetera. Jullie zitten daar nog middenin.

Ik vind dat je al heel erg je best doet. Dat er meer is dan werken, is waar, maar realiseert je vrouw zich ook dat de inkomsten flink dalen als jij minder zou werken? Los van of dat bij je functie mogelijk is. Je zou kunnen overwegen om ouderschapsverlof te vragen als je vrouw weer aan het werk kan. Voor nu kun je in het weekend een ochtend alles van je vrouw overnemen zodat ze even lekker kan uitslapen. Dat is zó belangrijk. Dan kan ze weer energie opdoen, al is die energie met een dag al weer op. Het gaat om het idee. Neem je zoon lekker ingepakt mee naar buiten, zodat het ook echt rustig is in huis. Het mooie weer komt er weer aan, profiteer daarvan. Iets wat je vrouw ook moet doen. Ze kan makkelijk boodschappen doen met de baby. Leuk juist!

Je vrouw heeft naar mijn idee last van 'net moeder'-problemen. Ze durft blijkbaar nog niet haar tijd te pakken daar waar het kan. Als je net staat te douchen als de baby het op een krijsen zet, is natuurlijk vervelend, maar niet rampzalig. Badlaken omslaan zodra je klaar bent met douchen en kijken wat er is. Met de kinderwagen in de huiskamer, kun je best veel doen. Koken bijvoorbeeld. Schattig van je dat jij dat doet na je werk, maar je vrouw is moeder en niet gehandicapt (neem ik aan).

Uhm

Je vrouw zeurt. Jij steekt meer tijd in je gezinsleven dan ik gewend was. Man werkte op anderhalf uur rijden, was 12 uur per dag weg, verwachte de warme prak op tafel als hij thuis kwam en baby baden of verschonen kwam niet in hem op. Jouw vrouw moet iets meer zelfstandig worden dunkt me.

Nou Brianna

Das dan ook weer het andere uiterste.

Maar even een vraagje J.J. Waarom ga je hier de discussie aan in plaats van thuis?
Vind je zelf dat je genoeg doet?

lange dagen

het zijn wel erg lange dagen die de topicstarter maakt, lange dagen werken en dan ook nog boodschappen doen, koken ed. Ook vrouw en kind nog wegbrengen en weer terug naar huis op de vrije dag. Ik vraag me af of zijn vrouw niet af en toe samen met de baby wat boodschappen kan doen en dit combineren met iets anders zodat de dag sneller voorbij gaat. Ik kan me wel voorstellen dat het voor de kersverse moeder ook lastig is om de hele dag met de baby thuis te zitten.

Kort door de bocht maar toch...

Brianna's reactie was kort door de bocht maar ik dacht eigenlijk ook wel in die richting. Ik ben moeder van een tweeling met een man die meer dan fulltime werkt. Je wordt steeds inventiever met kinderen en hun verzorging hoor. Je hebt al meerdere tips gelezen. Mijn man was 's-avonds ook bekaf. Ik was thuis de eerste maanden en ik vind dan ook niet dat je dan ook nog van je man mag verwachten dat hij ook nog kookt en de boodschappen doet als jij de gehele dag thuis bent. Bovendien is er ook nog Albert die de boodschappen thuisbezorgd en zijn er allerlei alternatieven om niet een keukenprinses te hoeven zijn. tenzij er iets medisch speelt, want dan heb ik niets gezegd, vind ik dat je vrouw zelf ook wat meer initiatief mag tonen. Voor alles is een oplossing. En je lijkt me een prima vader die er alles aan doet om zijn vrouw en kindje zoveel mogelijk aandacht te geven.

Ik lees alleen jouw kant van het verhaal en daar ga ik dan maar op af. Het dunkt mij dat de lusten en lasten verre van eerlijk verdeeld zijn bij jullie. Je vrouw verwacht teveel van jou en kan zelf meer doen lijkt me.

het is maar

wat je de lusten en de lasten vindt en we weten te weinig van conditie/gezondheid/bevalling/toestand baby af.
Vader maakt erg lange dagen, maar moeder staat er voor haar eerstgeborene (daar ga ik even van uit) alleen voor.
Ik weet niet of Mark of JJ wel eens een kind hebben gebaard en hoe je je daarna lichamelijk en geestelijk kunt voelen, maar dat kan best heftig, moeilijk en ook gewoon eng zijn. Misschien moet ze nog wat vertrouwen krijgen en wie weet is het mogelijk dat jij wat verlof opneemt om de boel samen op te pakken.
Je inzet is prima, maar je werkt in mijn ogen vrij veel en dat met een eerste kindje thuis en als verse ouders, kan dat gewoon die eerste tijd even teveel van het goede zijn voor de ouders.

koken

kan in die eerste maanden best lastig zijn, vanwege het borstvoeden (als ze dat doet). Juist rond kook-en etenstijd willen babies dan vaak opeens binge-voeden. Ook bij ons kwam het in die tijd qua koken vaak toch op (werkende) man neer.
Verder denk ik nog steeds dat ze zich eerder wat eenzaam en opgesloten voelt. Als ze niet zelf kan autorijden en jullie niet in de stad wonen oid, dan is ze best beperkt in haar bewegingsvrijheid met baby.

Twee kinderen

Na de bevalling van beide kinderen voelde ik me ontzettend alleen, vond het allemaal vreselijk moeilijk en voelde ook een hele zware verantwoordelijkheid op mijn schouders: ik was de enige die kon merken als er iets aan de hand zou zijn met de baby en dan zou ik moeten ingrijpen.
Man werkte veel in de periode dat de eerste werd geboren en ik zat op de bank naar de deur te kijken of hij al binnen kwam. Bij de tweede hebben we ervoor gezorgd dat man meer thuis was en ook familie meer over de vloer kwam. Maar ook toen had ik het gevoel dat ik geen tijd had om te douchen en wist ik niet hoe ik die keuken opgeruimd moest krijgen.
Achteraf kan ik beschrijvend vertellen wat ik deed in die periode en een beetje hoe het voelde maar eerlijk gezegd snap ik zelf niet meer hoe dat nou toch kon en waarom ik het niet voor elkaar kreeg het anders te doen.
Misschien is er bij jouw vrouw ook iets dergelijks aan de hand?

Schema

Als een moeder door de veranderingen ergens niet aan toekomt en zit te wachten tot haar man er is, wilt een schema helpen als ruggesteuntje. Door de zorg en korte nachten is een hoofd niet zo scherp als voor de bevalling. Je vergeet wat je hebt gedaan en nog zou moeten doen. Tegen de tijd dat een moeder dit weer herinnert, is de dag voorbij.
Ik werkte met een schema ( net als Jo Frost, -, zo vergat ik het niet en hoefde ik er ook niet aan te denken. Juist aan iets moeten blijven denken om het maar niet te vergeten, zorgt voor een moe gevoel.
Belangrijk is wel dat een schema niet te vol staat en met ruimte voor moeder zelf.
Zo zou ik het koken juist niet door vader laten doen. Vader kan tijdens het koken de baby aandacht geven. Soms is koken voor een moeder juist afleidend, zo van even niet met de gedachte bij de baby hoeven zijn want vader doet dat nu.

Schema

Ik had ook een schema van dingetjes die ik van mezelf iedere dag moest doen. Dinsdag boodschappen (die is gebleven doe ik nog steeds) Donderdag stoffen en zuigen en vrijdag de badkamer doen. Iedere dag een was draaien en de was van gisteren opruimen.
Dat schema was een goede leidraad maar soms liep dat helemaal in de soep, kind huilde veel, had koortsof andere ongemakken.
Op zo'n mislukte dag moest man/vader niet thuiskomen en dan meteen hopen commentaar hebben op de berg was die ongevouwen op de bank lag, de emmer sop die nog op de badkamer stomd en de maaltijd die nog niet gekookt was om half 7, daarvan ging ik kompleet uit mijn dak. Dan had ik graag dat hij zonder commentaar de baby van mij overnam, een flesje gaf en in bed legde dan had ik in no time de boel aan kant en konden we gezellig samen eten. (Als kind rustig ging slapen.
Toen we met 3 maanden tlbben hoorden dat kind reflux kindje was en we tips kregen over de vleding en hoe dat te geven was de ergste periode voorbij. Toen was ik op een enkele uitzondering na klaar met mijn schema aan net eind van de dag.

Je werk

Winnicott, van de 'good enough' parenting legt uit dat er hechtingswerk gedaan wordt, met name door de moeder. Jij en het kind leren elkaar kennen en op elkaar reageren in het beantwoorden van de behoeften van een kind aan praktische zorg maar ook aan hechting en emotionele rijping. Zeker de eerste keer is dat een nieuwe taak die veel energie, investering en ontwikkeling van vaardigheden van je vraagt. Maar belangrijk voor de hersenontwikkeling van je kind.
Ik ben blij dat ik bij de eerste bevalling in goede omstandigheden was. Vriendinnen bij bevalling en eerste weken van zorg en man die kookte en boodschappen deed. De werkster die de boel bijhield. Zodat ik alleen voor mijzelf en zoon hoefde te zorgen en kon herstellen, lichamelijk en emotioneel op ons eigen tempo, en kon wennen aan de grootste verandering in je leven.
Daardoor was ik er ook echt klaar voor om op een gegeven moment weer aan het werk te gaan.
Bij de 2e ging het heel anders en ik was gelukkig veel meer ervaren zodat we dat ook weer goed doorgekomen zijn.

meer tijd de oplossing?

Ik vraag me af of 'meer tijd thuis' de werkelijke oorzaak (en dus oplossing is).

Als ik terugkijk naar de tijd dat mijn eerste zo jong was weet ik dat ik het de hele dag thuis zijn met de baby echt dodelijk vermoeiend vond. In essentie heb je nog geen idee van wat je baby wil en ben je de hele dag maar aan het gokken en proberen. Lopen, niet lopen, slapen, niet slapen wel of niet eten en zo ga je maar door.

Natuurlijk kan je een blokje om of een boodschap doen, maar ook dat moet je afstemmen. Kan ik nu gaan of moet er eerst geslapen/dronken worden. In essentie draait alles om de baby en was ik de hele dag druk aan het regelen/plannen/denken.

En selectief als een vermoeid geheugen kon zijn vergat ik de leuke speelmomenten en wist ik aan het einde van de dag vooral dat ik veel regel dingen had gedaan. En dan kwam mijn partner en die ging gezellig met de baby zitten spelen. Helemaal fout in mijn ogen want hij moest ook 'regel dingen' doen. En huilbuien opvangen en nadenken over of een kind wel of niet moest drinken.

Had mijn partner het beter kunnen doen? Nee, waarschijnlijk niet. Want ik ben inmiddels jaren verder en kan met terugwerkende kracht zien waar het probleem zat. Ik had hem toen ook nooit duidelijk kunnen maken waar het probleem voor mij zat. Maar grote kans dat hij het verwijt. 'Je bent er te weinig' minimaal 1x naar zijn hoofd heeft gekregen.

Goede Kraamhulp

De eerste week na mijn bevalling stond in teken van aansterken, de tweede in teken van ritme vinden. Dankzij de begeleiding en afstemming met de kraamhulp, leerde ik een schema aan te maken waar ik profijt van had. Goede kraamperiode is belangrijk voor de maanden erna, zoals een goede start je zelfvertrouwen geeft en je tegen een stootje kan.

Grappig dat een schoonmaakhulp als reddende engel wordt gezien. Het betreft een huishouden zonder schoolgaande kinderen. Zo stoffig en smerig wordt dat niet, of je moet ook honden hebben.-.
Het enige is de hoeveelheid wasgoed naast de te strijken overhemden. Hier vond ik het strijken van overhemden in die tijd lichamelijk erg vermoeiend; dus kreukvrije overhemden gekocht en bij lage toeren laten centrifugeren. In die tijd streek man de overhemden.

De andere kleren ging 3 minuten in droger en hing ik op. Dan droogden ze kreukvrij op en werden ze, direkt van het wasrek, op de plank opgevouwen. Als ik bij vrienden een wasmand vol met gewassen kleding zag, welke nog opgevouwen moest worden, vond ik dat tijdverspilling omdat het laten liggen leidt tot kreukels. Ipv in wasmand, direkt opvouwen en in de kast leggen maakt de taak af.
Een wasmand met schone kleding nodigt uit om er nog meer kleding erop te leggen.
De werkwijze van niet laten oplopen, werd door de kraamhulp uitgelegd.

Het enige wat mijn man hoefde te doen, behalve strijken en in badje, was zorgen dat er voldoende luiers in huis waren. Die pakken nemen in de mand van de kinderwagen zoveel ruimte in beslag . Mijn man vroeg dagelijks of hij iets voor mij kon meenemen, communicatie. Ik vond dat prettig want dan wist ik dat hij overdag met zijn gedachte ook bij ons was. Vrouwen horen graag dat hun man het waardeert dat zij voor de baby zorgen.
TS, op je werk lopen de mensen ook harder als hun chef zijn waardering uitspreekt.

Gelukkig wordt het nu mooier weer en zal je vrouw er waarschijnlijk sneller erop uit gaan. Zelf ging ik niet naar familie want die werkten overdag. Ik genoot wel van babyzwemmmen en ontmoette andere moeders met baby's .

Brianna

Je vrouw zeurt. Jij steekt meer tijd in je gezinsleven dan ik gewend was. Man werkte op anderhalf uur rijden, was 12 uur per dag weg, verwachte de warme prak op tafel als hij thuis kwam en baby baden of verschonen kwam niet in hem op. Jouw vrouw moet iets meer zelfstandig worden dunkt me.===

Hoewel ik heel erg persoonlijk met je eens ben dat de vrouw van J.J. moet leren om iets makkelijker met de aanwezigheid van de baby om te gaan, vind ik je reactie nogal kattig naar de vrouw van J.J. toe. Baby is nog maar 2 maanden, waar hebben we het over?
Ik weet nog best, dat ik het eerste jaar van mijn kinderen niet makkelijk vond. Ik was thuis, werkte niet en toch was het soms lastig om een goed ritme te vinden en alles maar te begrijpen van de kinderen. Het ís gewoon niet zomaar wat. Het gaat de een ook natuurlijker af dan de ander.

Als het niet bij mijn man opgekomen was om de baby op dagen dat hij wél tijd had in bad te doen of iets dergelijks, dan had ik er wel voor gezorgd dat hij op dat idee zou komen. Ik vind het niet meer van deze tijd als mannen zich er zo van af maken. Oké hij werkt hard, maar dat is niet voor elk uur van de week een excuus om je thuis overal aan te onttrekken. Als je thuis bent, in het weekend bijvoorbeeld, dan draai je gewoon mee. En dan heb ik het niet over de momenten dat je na een dag van 12 uur werken afgepeigerd uit de auto stapt. Het zou dan wel lief zijn als man de baby dan nog in bad wil doen, maar ik zou het niet verwachten.

Ik verbaas me soms wel bij sommige situaties over de draagkracht van anderen, of eigenlijk het ontbreken ervan. Dan heb ik ook zin om te zeggen: komaan, niet piepen hoor, kijk naar wat je hebt! Maar ik heb geleerd dat je zo niet mag denken. Wie bepaalt wat een ander aan moet kunnen? Jij, ik? Nee. Wie weet is de vrouw van J.J. op een ander gebied wel weer heel sterk en zou jij daar moeite mee hebben. Je weet maar nooit.