Andere volgorde kinderen - andere kinderen?

Geldt ook voor andere relaties

en het zal vast verschil uitmaken.

We hebben twee dochters en twee zonen en ik denk dat, als hun positie in het gezin een andere was geweest, ze zich wel wat anders zouden hebben ontwikkeld.

Mensen beinvloeden elkaar in de rol die ze spelen, zeker ook in een gezin!

Hetzelfde geldt voor je relatie. Als je een andere partner had gehad, had je ook andere vaardigheden verder uitgebouwd.

Niet volledig

Ik bedoelde eigenlijk ook te zeggen dat ik het vaak een beetje sneu vind voor jongste. Ik weet dat ze anders zou zijn ( heb er meer dan genoeg over gelezen) en ik gun het haar ook zo om oudste te zijn. Ik ben zelf een echt middelkind trouwens. Een van de vele redenen dat ik geen derde wilde.

Konden ze maar afwisselen, om de beurt een dagje oudste en jongste zijn. Jongste zijn heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen!

Ik was gewoon benieuwd of anderen dat ook weleens zo voelen.
Dat ik zelf anders was geweest met een andere partner is bij mij overduidelijk. Wij hebben elkaar voor een groot deel gevormd en zijn al sinds jeugd samen.

Hibiscus
Hibiscus

Maak het een uitdaging

Er is bijna 4 jaar verschil tussen één en twee, oudste jongen en tweede meisje. De oudste wilde zijn jongere zusje ook graag bevoogden. Op een goed moment (rond een jaar of 8) ging zijn zus erover klagen. Wij hebben toen gesteld dat het een prima kans was om te leren voor jezelf op te komen en van je af te bijten. Wij hielden hierbij natuurlijk wel de grenzen in de gaten. Zij is nu 14 jaar; assertief en bijdehand en laat zich niet intimideren door interessante praatjesmaker, ze prikt zo door hun stoere verhalen heen.
In jullie geval zou ik de oudste wel de regels van beleefdheid goed tussen de oren brengen. Iemand anders haar zin afmaken is behalve bloed irritant ook erg onbeleefd. Het lijkt mij voor de sociale ontwikkeling van de oudste heel belangrijk dat hij leert luisteren naar de verhalen van de jongste, net zo goed als de tweede moet leren om aandacht te vragen voor haar verhaal.

Volgorde is wel goed hier (zeker met zwemmen)

Ik vind het wel een interessante vraag, maar ik kan er geen echt antwoord op geven. Hier 3 kinderen die allemaal exact 2,5 verschillen.

Als ik alleen al naar de zwemles kijk ben ik blij dat de volgorde hier is zoals hij is. De oudste begon met zwemles net na z'n 5e verjaardag. Toen hij net 12 was had hij z'n C diploma. De middelste was ontertussen ook begonnen en deed er 3,5 jaar over en toen de jongste begon zaten broer en zus nog steeds op die zwemles. Zij deed er net 2 jaar over. De oudste heeft in juni j.l. z'n C gehaald en de jongste haar C in oktober j.l. Net of zij door had dat we het hele zwemgebeuren spuugzat waren en dat het maar eens afgelopen moest.
Ik had er niet aan moeten denken dat die volgorde omgekeerd was. Nu had ik er gewoon 3 tegelijk in dat zwembad (wel helaas op andere tijden). Net zo iets als 3 kinderen in de luiers, dat heb ik dan weer gelukkig nooit gehad. Nooit 2 kinderen tegelijktijd, dat is dan wel weer een meevaller.

Wat ik ook achteraf ook zie is dat je voor het oudste kind een basisschool uitzoekt waar dat specifieke kind heen moet (en daarbij passend een eisen pakket en dat was bij ons best veel) en de rest volgt dan uit praktisch oogpunt er achter aan. Bij nr. 2 en nr. 3 kijk je dan eigenlijk niet meer specifiek naar het kind, maar meer naar de praktische kant. Hup, zelfde school. Als nr. 2 de oudste was geweest was het misschien wel een hele andere basisschool geworden.

Ik denk dat het middelste kind het slechts af is. Hier in iedergeval wel. Op het ene moment moet je met je 2,5 jr. oudere broer mee doen en moet je maar gewoon meehobbelen en op het andere moment moet je maar met je 2,5 jaar jongere zus meedoen en je aan haar aanpassen. De reden daarvoor is dat op heel veel gebieden de kinderen erg uit een liggen. Middelste heeft het daar vaak wat moeilijk mee.

Ik scheel zelf maar 1,5 met mijn broer en wij werden als de zelfde leeftijd behandeld.

Interessant

Ik vind het een hele interessante vraag en ik denk ook zeker dat het invloed heeft. Niet alleen hun plaats binnen het gezin maar ook het feit dat ik nu anders bezig ben met opvoeding dan een paar jaar geleden. Mijn jongste kinderen groeien op in een gezin met een andere dynamiek dan de oudste kinderen. Ik vind mijn jongste bijvoorbeeld echt een jongste kind. Bijdehand, verwend, gewend om het middelpunt van belangstelling te zijn en aandacht te krijgen van iedereen, redelijk vroegwijs maar ook heel grappig. Dat laatste om de aandacht te trekken want hoewel je als jongste wel automatisch veel aandacht krijgt ben je ook automatisch de minst sterke en probeert iedereen de baas over je te spelen. Door grapjes te maken kan je weer wat extra aandacht naar je toetrekken. Ik denk zeker dat zijn karakter deels door die plaats binnen het gezin is gegroeid.

Mijn kinderen zijn nog klein

maar zo verschillend. Ik weet niet of het zo zou zijn geweest als het andersom zou zijn geweest.

Wel is mijn oudste best verwend. Hij ziet er ook engelachtig uit met blonde krulletjes en een schattig gezichtje en hij was het eerste kleinkind van beide kanten. Dus extra speciaal.
Ik moet er wel op gaan letten denk ik als de jongste wat ouder is, dat niet alleen de oudste alle aandacht naar zich toe trekt. Mijn jongste is wat rustiger en vraagt veel minder aandacht.

Ik ben de oudste van 5 kinderen (en ook nog eens het enige meisje) Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat ik het mijn broertjes een stuk makkelijker heb gemaakt. Ik ging vol de strijd aan, vocht voor meer onafhankelijkheid, volgde niet het pad wat mijn ouders in gedachten hadden, ging op mijn 17de het huis uit en brak mijn opleiding af en doordat ik in mijn ouders ogen mislukt ben en het zwarte schaap kunnen mijn broertjes het alleen maar beter doen als ik.
Dat is best fijn voor ze en mij kan het niet schelen.

Er wordt hier gezegd dat het middelste kind tekort komt, maar wat dacht je van het vierde en vijfde kind. De eerste krijgt aandacht, de tweede krijgt aandacht, de middelste letten ouders tegenwoordig ook wel op. Maar het vierde en vijfde kind? Zeker als je het vierde en de vijfde kind na een assertieve moeilijke zus en twee hyperintelligente broertjes dan moet je op andere manieren aandacht krijgen.
Je ouders zijn dan wel een beetje opvoedmoe en dus word je vaak aan je zus uitbesteed

En lekker ruziën met je oudste zus en broer kan ook niet, want je hoeft niet zo'n grote mond te hebben.
Ik ben 16 jaar ouder dan jij, beetje respect zou leuk zijn

Hier niet

Ik denk niet dat mijn kinderen anders geweest zouden zijn als ze in omgekeerde volgorde geboren waren. De oudste is veel meer een haaibaai en de jongste liever. Dat zijn echt karaktertrekken van beiden die je van heel kleins af aan al zag. De jongste is veel onzekerder, maar dat heeft met andere dingen te maken. Mijn oudste was een mooi kindje, een poppetje met rode wangen en lange blonde pijpenkrullen, het feit dat ze veel positieve aandacht kreeg zal haar karakter zeker wel beinvloed hebben, ze heeft veel zelfvertrouwen.
Bij mij thuis vroeger hadden we de 3 oudsten, daarna even niets en dan de 2 'kleintjes', die laatste 2 zijn veel beschermder opgevoed, meer verwend. dat is zeker bij de jongste te merken, voor haar werden dingen geregeld die de oudsten zelf op moesten lossen en het was moeilijk om te ervaren dat dat op een gegeven moment ophoudt. Ik ben wat dat betreft wel blij dat ik de oudste van de meute ben

Zeker weten

Ik doe al een halve eeuw mijn best de oudste te worden. Nou is mijn zus disfunctioneel, dus ik word meestal wel als de oudste/verstandigste/normaalste aangezien en aangesproken, maar ik weet zeker dat ik anders was geweest als ik de oudste was geweest.
Dat had mijn prachtige karakter tot volle rijkdom kunnen komen. Maar ja.

Tirza

Kiki

Ik heb juist het idee dat jongste kinderen veel meer aandacht krijgen. In elk geval is dat altijd wat mijn oudste kinderen zeggen. Zij vinden dat de jongste kinderen verwend zijn, veel meer mogen en veel te veel aandacht krijgen. Ik zeg dan altijd dat het hun eigen schuld is want zij zijn degenen die constant cadeautjes kopen voor de jongsten en hun overal hun zin in geven.

Middelste kinderen komen er misschien het beroerdst af wat betreft aandacht. Alleen dat kan natuurlijk ook weer een voordeel zijn. Beetje in de luwte terwijl de aandacht van pa en ma naar de rest uit gaat kun jij je eigen gang gaan.

Maylise

Mijn oudste

Als ik hier zo lees over oudste kinderen is mijn oudste geen typische oudste. Hij is heel rustig, houdt helemaal niet van veel aandacht en was als kind ietwat verlegen. Hij is ook niet iemand die het voortouw neemt. Wel heeft hij de neiging om zich te bemoeien met de opvoeding van de jongste kinderen en was hij al jong erg volwassen in de zin dat hij altijd met ons meepraatte. Dat is misschien wel een oudste trekje.

Maylise

Draadje maalt in mijn hoofd

Dit onderwerp blijft toch een beetje in mijn hoofd malen. Wat als de kinderen andersom waren gekomen? Ik denk eigenlijk dat het wel prettig was geweest. Dan was onze ADHD-er de jongste geweest en niet de oudste. Zeker weten dat hij dan door zijn grote broer heel erg gesteund zou zijn in van alles en nog wat. Aan de andere kant, nu moet hij het zelf zien te rooien en dat is voor later ook wel leerzaam.

Ben blij met deze volgorde

Ik geloof dat ik wel blij ben met onze 'volgorde'. Oudste van 13 is rustig, stabiel, plichtsgetrouw. Geen leiderstype overigens. Vooralsnog een typisch NADH-kind, prettig om als eerste kind te hebben.
Jongste is 8 (ruim 4,5 jaar jonger) en laat zich een stuk minder makkelijk opvoeden. Ik ben blij dat we inmiddels al de nodige ervaring hebben, daardoor staan we denk ik wel steviger in onze schoenen. Door het flinke leeftijdsverschil kan onze oudste ook voldoende tegenwicht bieden aan zijn hyperactieve en soms opvliegende en opstandige broertje. Ik denk dat het bij een andere volgorde een stuk lastiger was geweest. Maar goed, het blijft maar speculeren natuurlijk. Vooralsnog ben ik vooral blij dat jongste nog niet in de pubertijd zit, want ik voorzie een zware tijd.

Kastanjet

Ha, een vriendin van mij zei dat ook. Ik hoop alleen dat die jongste kinderen het nooit te horen krijgen want dat lijkt me niet zo leuk om te horen.

Hier

Ik ben de oudste van acht. Allemaal natuurlijk unieke persoonlijkheden, maar globaal gezien zijn de oudste twee (broer en ik) vrij snel opgegroeid - helpen met de jongsten, delen in de zorgen van je ouders. Zelfbewuste kinderen met verantwoordelijkheidsgevoel. De derde heeft zich overal tegen afgezet en eiste veel aandacht op. De vierde en vijfde deden juist heel rustig en onopvallend hun eigen ding, zijn eigenzinnige, sterke persoonlijkheden geworden. De drie jongsten (die alledrie met ongeveer vijf jaar ertussen geboren zijn) zijn wat aanhankelijker en stellen zich meer hulpbehoevend op - heel begrijpelijk. Dit is uiterst globaal, uiteindelijk zijn het allemaal zelfredzame volwassenen geworden en zijn er ook veel overeenkomsten.
Ik heb het nooit echt leuk gevonden om de oudste te zijn van zo'n groot gezin, tot ik het huis uit ging en rust vond. Nu vind ik het geweldig en kan ik mijn leven niet meer anders voorstellen dan met mijn enorme familie. Mijn man is de jongste van zeven en ik denk dat het niet toevallig is dat wij elkaar gevonden hebben. Hij laat zich graag verzorgen en ik heb een zorgtic (beetje overdreven gesteld, maar in de kern niet onwaar).
Groetjes
Massi

De mijne is de oudste, de middelste èn de jongste

Geen idee of mijn zoon een andere persoonlijkheid zou hebben als hij broers/zussen zou hebben. Maar ja, een oudere broer is weer heel anders als een babybroertje. En een lieve zachtaardige zus heeft een hele andere invloed als een kleine kenau. Dus geen idee.
Zelf denk ik dat je opvoeding, karakter, omgeving enz. meer invloed hebben dan het feit of je de oudste, middelste of jongste bent. Of enig kind.

Massi

Ik kom ook uit een groot gezin en ben de jongste. Mijn oudste zus is juist het minst een zorgzaam type van allemaal. Heeft zich altijd afgezet tegen het "moederen" over het grut dat na haar kwam. Ze heeft zelf ook bewust gekozen voor een klein gezin.
Ik ben dus net zoals jou man de jongste en was juist heel zelfstandig. Mijn ouders hadden alles al meegemaakt met de kinderen voor mij, hadden veel vertrouwen in me en ik mocht b.v. op mijn 15e meer dan mijn zussen op dezelfde leeftijd.

Grappig massi

Ik was de oudste thuis en heb juist uitsluitend relaties gehad met mannen die ook de oudste thuis waren.

Biene en wil

Slaan jullie even in twee zinnen de basis onder mijn huwelijk weg, en bedankt. Al die tijd dacht ik te weten wat er ten grondslag lag aan de wederzijdse waardering, maar nee.
Ik denk trouwens dat je plaats in het gezin maar van beperkt belang is, omdat er zoveel andere factoren zijn die ook een rol spelen.
Groetjes
Massi

Karakter verwisselen

Wij zeggen hier voor de grap wel eens tegen elkaar dat als jongste geen beperking zou hebben gehad, die allang een klas had overgeslagen en in alle plusgroepjes zou zitten. Als oudste de beperking van jongste zou hebben gehad zou die met het eigen karakter allang op het speciaal onderwijs hebben gezeten.
Dit heeft niets met oudste/jongste en plaats in het gezin te maken maar het is wel tekenend voor de verschillen in de kinderen zélf.

Onderzoek

Er is véél onderzoek naar gedaan, vooral Engelstalig. En er zitten verbluffende overeenkomsten tussen oudste, middelste en jongste kinderen. En bij nr 4 begin je weer overnieuw
Overigens verschuift de oudste-jongste rol als er meer dan 4 jr tussen zit (dan heb je twee oudsten )) en als de oudste disfunctioneel is.
En vaak heb je de meeste 'feeling' met mensen die dezelfde positie innemen in het gezin als jijzelf.

Tirza