Allemaal hetzelfde bedrag?

mooi toch

een cadeau van 50 euro? Daar mag een kersverse 18 jarige 'schoondochter' blij mee zijn. 150 euro vind ik dan idd too much.

Niet gek

Ik zou het ook niet gek vinden als je 'schoondochter' niets geeft. En zij ongetwijfeld ook niet. Als je wel iets geeft, dan is 50 euro een prachtig bedrag!

Precies

Het wordt pas vervelend als je degene die al 3 jaar verkering heeft of samenwoont met één van je kinderen wel iets geeft en degene die pas een half jaar verkering heeft met een andere niets.

Doen hoe het voor jou goed voelt

Doe hoe het voor jou/jullie voelt in je hart. Als jij de vriendin van je zoon wat wilt geven moet je dat gewoon doen.
Jij weet het beste hoe het voelt in je gezin.

Ik zou zelf 'schoonzoon' (in ons geval) ook wat geven. En voor mij is 150 euro ook erg veel geld, en 50 euro ook.

Maar dat is wat ik zou doen. Zegt niets over jou

Ik zou haar niets geven

Ik vind het helemaal niet raar dat je alleen je kinderen iets geeft. Waarom moet dat perse? Ze profiteert toch ook mee van het bedrag dat haar vriend krijgt?
Ik denk dat ik me als ouder van dat meisje ook wat ongemakkelijk zou voelen. Het is wat anders als zij jarig is ofzo. Maar jij geeft iets aan je kinderen. Dat zal ze toch snappen?

ook

ik vind het niet nodig iets te geven. Zo gaat het tenslotte ook bij een ervenis. Maar ik vind het ook een beetje lestig te bepalen omdat ik niet weet wat voor gelegenheid het is.

nee

Zeker niet 150 e. Daar zal ze zich erg ongemakkelijk over voelen en haar ouders ook . 50 euro is helemaal top. En erg leuk dat je dat doet. Het hoeft niet, mag wel. Mooie cadeaubon is heel leuk (misschien van parfumerie ofzo dan is het echt een kadootje (vind ik altijd omdat het zo mooi verpakt wordt)

ik ben er uit

Dank allemaal voor het meedenken. Ik ga een leuk verpakte kadobon van 50 euro geven. Helemaal niets geven vind ik niet leuk, ik wil graag dat ook zij blij verrast is en deelt in de feestvreugde van het krijgen van een (onverwacht) kado.
En ja, met 150 euro breng ik haar, en haar ouders ook, misschien wel in verlegenheid. En als zij denken dat ze dan ook grote dingen voor mijn zoon moeten gaan doen, dan is het eind zoek. En ik vind het zelf ook te veel hoor, maar twijfelde toch een beetje. Nu niet meer.

Je bent er al uit

Maar ik wil toch mijn 2 centen nog geven.

Ik bedacht dat het een oplossing zou kunnen zijn om je zoon en vriendin sámen 200 euro te geven. Mét uitleg waarom dat is. Dan kunnen ze altijd zelf beslissen hoe ze dat uit willen geven. Maar de vriendin gewoon 50 euro cadeau doen is ook een prima idee hoor. Ik zou er ook blij mee zijn.

Aangetrouwd niets geven

Dat vind ik nu weer onsympathiek overkomen. Aangetrouwd hoort er toch gewoon bij? Mijn schoonouders (nu alleen schoonvader) losten het op door een bedrag in hun hoofd te houden en dat op te splitsen over het hele gezin. De kinderen 50 euro en wij (beduidend) meer per persoon. In de praktijk gooien we ons geld, dus niet van de kinderen, weer bij elkaar voor een aankoop of uitstapje.

Iemand zei ook dat de vriendin meeprofiteert van het geldbedrag van zoon, maar dat hangt natuurlijk helemaal af van de vrijgevigheid van zoon. Als zoon een ding van 150 euro wil aanschaffen waar alleen hij plezier van heeft, is dat zijn goed recht, maar zij heeft er niets aan.

Aangetrouwd - licht OT

Kaaskopje, ik vind dat je de term 'aangetrouwd' wel heel ruim neemt hoor. Op je 17e een half jaar verkering hebben is toch echt wat anders dan, zoals in mijn geval, al 27 jaar bij elkaar zijn. Maar waar leg je de grens?

Kado, ik vind nog steeds dat niets geven prima kan, maar ik kan me zeker voorstellen dat je haar toch ook wilt verrassen en vind dit dus een mooie oplossing. Volgens mij iedereen blij.

Engeltje

Ik bedoelde met aangetrouwd ook echt aangetrouwd en niet een halfjarige verkering. Jij schrijft zelf dat je ouders de aangetrouwde kinderen geen geldbedragen geven, maar alleen de eigen kinderen. Ik zou het best een beetje sneu vinden als ik met kerst alleen een bosje bloemen van mijn schoonvader zou krijgen en mijn man in zijn eentje een flink bedrag. Nu is mijn man zo aardig om dat ogenblikkelijk voor het algemeen belang te (laten) gebruiken, maar het gaat om het gebaar. Je hebt ook stellen die persoonlijke inkomsten gescheiden houden en wie zegt dan dat zo'n extraatje netjes verdeeld wordt? Dus mocht ik ooit nog eens in de positie komen dat ik wat te verdelen héb, dan doe ik dat net als mijn schoonvader. Kind en schoonkind evenveel, eventuele kinderen een lager bedrag.

Situatie

Het hangt ook wat van de situatie af. Met kerst of zo zou ik iedereen een gelijk een cadeau geven. Met zo'n gelegenheid zou ik het vreemd vinden om schoonkinderen die hier kerst vieren minder te geven.

Als ik echter eenmalig een groot bedrag zou overmaken dan zou ik dat per kind doen. Het kind kan dan zelf beslissen of ze dit met hun partner/kinderen delen. Ten minste ik denk dat ik het zo zou doen. Is meer theorie want in de praktijk heb ik dit nooit gedaan en ik zie me zelf dat ook niet doen.

In de situatie van Kado vind ik het wat anders want dat is natuurlijk nog geen echte schoondochter en dit is blijkbaar een bijzondere eenmalige gelegenheid. Ik denk dus dat de gekozen oplossing van een feestelijk maar kleiner cadeau voor de verkering wel een goede is. Als ze 10 jaar ouder waren geweest en al 10 jaren samen dan zou ik ze wel hetzelfde hebben gegeven maar op deze leeftijd en bij zo'n prille verkering is dat toch anders.

Ach...

Mijn schoonouders hebben het denk ik twee keer op die manier gedaan. Elke kind kreeg een envelop met een stevige inhoud, met kerst. De aangetrouwde kinderen niet. En iedereen vond het prima op deze manier, was er blij mee. De aangetrouwden hebben er uiteindelijk ook lol van.
Een ook toen mijn ouders eenmalig een zeer exorbitant kerstkado voor ons hadden was er niets voor onze partners. En toch waren ook die weer heel blij.

Aangetrouwd enzo...

Dat lost mijn schoonvader heel handig op: die geeft met Kerst gewoon een envelopje met opschrift Ginnyman en Ginny. Mogen we het lekker zelf uitvechten. En als ie een groter bedrag wil geven, dat zich niet goed in een envelop laat vouwen vraagt ie aan man op welke rekening het overgemaakt mag worden.

En wij krijgen samen, denk ik, hetzelfde bedrag als alleenstaande zwager. Tot nu toe echt nog nooit over nagedacht. En me ook nooit verstoten door gevoeld. Waarom ook?
Wat wel is, is dat er vanaf de eerste verjaardag voor mij een envelopje verjaardagsgeld klaar lag met dezelfde inhoud als de envelopjes van de eigen kinderen. Ook toen we pas een half jaar verkering hadden. Dat was mijn welkom denk ik.

Mijn schoonmoeder

Mijn schoonmoeder gaf niets. Niet met kerst, niet met een verjaardag, gewoon niets. Man en kinderen kregen wel. Mijn ouders geven man hetzelfde als mij, toen ze ooit een flinke erfenis kregen hebben we allebei flink geld gekregen met de opdracht om eens flinks iets leuks te doen alleen voor jezelf.
Ik vind een toekomstig aangetrouwde schoondochter mee laten delen enorm lief.

Erfenis

Erfenis heb ik wel een uitsluitingsclausule in laten opnemen. Dat vind ik meer een zakelijke onderneming. Ik denk overigens dat mijn kinderen dat niet weten want ik heb mijn testament nooit met hun verder besproken.

Als ik een groot bedrag zou moeten verdelen onder mijn kinderen zou ik waarschijnlijk ook de schoonkinderen niks geven. Ik zou verwachten van mijn kinderen dat ze dan hun bedrag delen met hun partner.
Niet al mijn kinderen hebben partners dus dan zou anders de verdeling wat scheef zijn als iedereen hetzelfde bedrag zou krijgen want dan zou het ene gezin meer krijgen dan het andere gezin. Dus dan zou ik gewoon het verdelen tussen mijn kinderen.
Dat is theoretisch overigens want er komt geen groot bedrag aan tenzij ik ooit die loterij nog eens ga winnen.

Ik heb het dan natuurlijk over echt grote bedragen en niet over 100 euro of zo. Dan zou ik waarschijnlijk wel gewoon de schoonkinderen ook eventueel geven.

Verjaardagen en kerst doe ik wel altijd hetzelfde maar dan hebben we ook niet over enorme bedragen.

Hangt idd van situatie af

Mijn ouders hadden de gewoonte om als ze de belasting terugkregen, dat geld onder de drie kinderen te verdelen. Dat ging dus om een serieus bedrag per kind. Ik ben de enige die al zo lang bij huidige partner is, andere twee hadden wat langer nodig om de juiste te vinden. Dus mijn ouders hebben dat douceurtje altijd alleen aan ons als kinderen gegeven, ook toen onze partners al wat langer in de familie waren. Of we dat al dan niet met onze (op dat moment) partners deelden was helemaal aan ons. De teruggaaf van de belasting is verleden tijd, dus daar hoeven we ons ook niet meer druk over te maken.

Met verjaardagen/Kerst/Sinterklaas krijgen we allemaal gewoon hetzelfde bedrag, daar wordt geen onderscheid in gemaakt. En als mijn moeder weet dat iemand iets heel graag wil hebben, eigen kind of aangetrouwd, dan mag dat desnoods het dubbele kosten, dat maakt ze dan echt niet uit.

toch

Toch zou ik het zelf omzeilen en bijvoorbeeld alleen de kinderen iets geven en dan niet op de feestelijke gelegenheid maar in de beslotenheid van het gezin.

Ik hink op twee gedachten of misschien op 3.
Wanneer hoort iemand er nou echt bij? 8 Maanden serieuze verkering is best een tijd. Uitgaan kan het altijd, ook na 7 jaar of na een huwelijk.

Daarnaast voelde ik me altijd toch wel achtergesteld omdat ik altijd de helft of minder kreeg voor mijn verjaardag van mijn schoonouders. Zij bleven dus onderscheid maken (man 50 euro, ik 20 of 15 of het werd vergeten. En man kocht gewoon iets voor zichzelf. Logisch, maar uitgaan van delen kun je dus niet).Het blijft een gevoel geven van: ik hoor er niet bij, ze zien me niet als eigen.
Niet omdat ik dat geld nodig had of wilde hebben, het ging om het idee er achter. Maar misschien vonden zij dat ze het al heel goed deden door me iets te geven. Ieder mens denkt en ervaart weer anders.

Mijn ouders hebben dat in mindere mate ook wel gedaan maar minder opvallend en met minder verschil.
Zelf heb ik het dus vervelend ervaren van beide kanten, maar met eigen kinderen kijk je er blijkbaar anders naar, want nu kom ik er niet meer uit.
En daarom zou ik het bedrag geven in de beslotenheid van het gezin en dan moet kind maar zien wat hij er mee doet.
Bij een samenwonend koppel zou ik dan de enveloppe aan beiden geven. Mocht ik geld hebben dat ik alleen aan mijn kinderen wil laten toekomen dan spaar ik wel voor ze en krijgen ze het na mijn overlijden wel.