Algemene ontwikkeling

'in alle kringen thuisvoelen'

Nivea, in alle kringen thuisvoelen lijkt mij een utopie, eerlijk gezegd. Althans, er zullen mensen zijn die het kunnen, maar dat lijkt me meer een karakterkwestie dan een kwestie van opvoeding. Want die gegoede types waar Muis het over heeft hoeven zich natuurlijk ook niet in alle kringen thuis te voelen (ik kan zo wel wat kringen verzinnen waar ze zich vermoedelijk beslist niet thuisvoelen).

Groeten,

Temet

Temet

Muis heeft een vergissing begaan, niets aan te doen, Muis is Nivea. Nee, ik hoef me ook niet overal thuis te voelen (Het Tokkiegebeuren, daar hoef ik me niet thuis te voelen) maar ik merk dat je tot meerdere groepen thuis hoort. Als ik er dan toch thuis hoor, dan wil ik me er ook graag thuis voelen. En inderdaad er zijn 'gegoede milieus' waar ik me helemaal niet thuis hoef te voelen.

Nivea

Ik denk dat je ook wel wat pech hebt met de school, zeg maar. Want dit klinkt wel als een heel klein subclubje. Ouders en grootouders van mijn zoon hebben bijvoorbeeld ook allemaal gestudeerd, sommige overgrootouders ook. En ik zat zelf op het gymnasium tussen die wintersportkinderen, maar ik herken het toch niet echt bij mezelf en omgeving (inclusief de school). Kamperen bijvoorbeeld, dat dat not done zou kunnen zijn heb ik echt nog nooit gehoord. Wel dat mensen het niet leuk vinden natuurlijk.
Nou ja, dit helpt je niet echt maar wat ik maar wil zeggen, ik zou me daartussen ook niet thuisvoelen (dat voelde ik me op de middelbare school dus ook niet) maar ik zou niet denken dat dat aan mij of mijn achtergrond lag.

Muis: ligt het misschien aan die andere mensen?

Wat ik een beetje proef is dat jij toevallig (of niet toevallig) in een nogal homogene omgeving bent terechtgekomen. Dat lijkt me niet zo fijn. Ik weet niet of je daar iets aan zou kunnen of willen veranderen. Je gaat natuurlijk niet zo maar verhuizen of van school wisselen.

Ik denk dat je ook tussen hoogopgeleiden kunt zitten die niet op skivakantie gaan en die hun kleuters niet meteen op 2 clubjes keilen. Er valt echt een hoop te kiezen!

Bijkomende narigheid is dat de hoogopgeleiden die ervoor kiezen om in een homogene omgeving te zitten met gelijkgezinden vaak juist de ergste snobs en kakkers zijn. Ik denk dus dat je er op een andere plek een stuk minder last van zou hebben.

Nou ja, aan dit soort mijmeringen heb jij niet veel. Ik wilde maar zeggen dat het ook een stuk minder kan. Zelf ben ik na een vervelende puberteit in het Gooi expres met mijn kinderen uit de kakwijk gebleven, en ik moet zeggen, het bevalt geweldig! We hebben een school gevonden van stadse mensen, lekker gemengd, weinig tot geen statusgedoe. Het kan! En die hele Gooische peer pressure ben je gewoon kwijt. Zal wel anders worden in het voortgezet onderwijs.
Ik weet niet in wat voor branche jij werkt, maar zelf heb ik het echt van twee kanten meegemaakt. Bij mijn eerste grote werkgever was ik eigenlijk wat te elitair, later bij een ander bedrijf vonden ze me juist een 'grijze muis'... uiteindelijk zegt dat soort oordelen altijd meer over de ander dan over jezelf.
Misschien moet de conclusie dan ook niet zijn dat jij worstelt met de spagaat tussen je eigen opleiding en de omstandigheden van je kinderen, maar dat jij gewoon tussen de arrogante snobistische types zit die jou bedoeld of onbedoeld een vervelend gevoel geven. Misschien zou jij je in een andere omgeving helemaal niet met deze vragen geconfronteerd voelen. Op ons schoolplein zou je er wschl gewoon bijhoren.

Wat ik nog zat te bedenken

Waarschijnlijk gaat het toch al heel veel uitmaken voor je kinderen dat jij gestudeerd hebt. Zoals voor mij, dat mijn ouders dat hadden gedaan. Die hockey hebben ze daar helemaal niet voor nodig. Zich overal thuisvoelen lukt dan misschien evengoed niet, maar bedenken dat die anderen bekakt zijn en jij gewoon wordt dan wel wat makkelijker. (even geheel los van of dit terecht is, het gaat me even om het zelfvertrouwen). Ze weten dan ook dat bij studeren, stel dat ze dat gaan doen, of het nou geneeskunde is of iets anders, helemaal niet per se het corps hoort of roeisport of wat dan ook.

Muis

Ik heb alleen jouw bericht gelezen dus sorry als mijn bijdrage dubbelop is. Volgens mij is flair gewoon uitkomen waar jij voor staat. Of dat nou de 'hockeyclub', het tarotleggersclubje of de bingo-avonddames zijn.
Ik kom net als jij uit een arbeidersmilieu en heb wel een universitaire opleiding. Nou, ik vind beide noties niet veel zeggen. Ik ken hele domme academici en hele brighte 'Tokkies". Mijn ouders waren echt wel gewetensvolle, ontwikkelde arbeiders.
Ik kan vaak zowel met Tokkies als academici door één deur (nou ja, niet met zijn allen tegelijk natuurlijk) met die kanttekening dat ik liever met individuen dan met personen te maken heb. Maar als mensen b.v. racistisch worden hebben ze aan mij een slechte.
Tja, algemene ontwikkeling, ik win ook altijd met Triviant (maar dan weet je weinig over veel) heb een politieke mening en ken mijn klassieken. Maar eigenlijk is dat allemaal echt niet boeiend. Het zijn maar feitjes of meningen. Wat echt telt is mensen. Die zijn in vrijwel elke hoedanigheid verrassend en bijzonder.

MR

Help, ik ben fout!

Ik ga ontzettend graag op wintersport en mijn kinderen zitten vanaf kleuterleeftijd op twee clubjes.
Wat een voordelen hier zeg. Ik ben geen snob, geen kakker maar ja, ik ben wel hoogopgeleid. Fout dus!
Gelukkig gaan we wel gewoon kamperen in de zomer met een vouwwagen. Maakt dat alles goed?
En we hebben ook geen dure auto's staan. Oeps, er komt een grote auto in ons huishouden in verband met de lange afstanden die partner tegenwoordig rijdt. Maakt het nog uit of het een tweedehands versie is? Is het slimmer om erop te zetten dat die tweedehands is?

Ik snap wel wat Muis bedoelt. Je thuisomgeving heeft zeker invloed op de manier waarop je je ontwikkelt. Muis zal dus meer moeite moeten doen om zich te ontwikkelen dan een ander waar dat vanzelfsprekend vanuit huis gebeurt.
Mijn ouders zijn niet hoogopgeleid (vader alleen lagere school) en ik merk dat wij onze kinderen toch breder opvoeden dan mijn ouders. Terwijl zij voor hun tijd al zeer ruimdenkend waren.

Weet je nivea,

(waarom moest dit onder een andere nick trouwens?? niks om je voor te schamen toch?)

Het werkt ook 2 kanten op. Ik schreef eerder ergens dat ik uit een echt jan-modaal gezin kom, zonder religie, kunst of muziek en zo. Was ook de enige uit mijn hele verre familie die gestudeerd heeft.

En of ik het nou wilde of niet, ik ben toch veranderd. Al ben ik nog steeds niet echt super onderlegd in de klassieke muziek, ik hou ab-so-luut niet van Jan Smit en Nick en Simon. En ik ben op mijn 42e met pianoles begonnen omdat ik het leuk vind. (en de kinderen ook)

Politiek is nog steeds niet iets waar ik alles van wil snappen, maar ik kan toch minder goed dan vroeger tegen de semi-populistische denkbeelden die bv ook op een familiedag wel eens worden geuit.

Hoewel we niet stinkend rijk zijn of zo wonen we wel in een vrijstaand huis. En op uiterst dubieuze wijze hebben 2 van de 3 kinderen het voor elkaar gekregen om golf als hobby te kiezen (en daarna hun vader meegesleurd).

Ik kan je verzekeren dat ik me niks meer voel dan wie dan ook, maar toch heb ik soms het gevoel dat ik door andere mensen 'aangekeken' word op deze uiterlijkheden, meningen of hobbies. Alsof ik daardoor een ander soort mens word. Zelfs mijn eigen familie bekijkt me regelmatig als een vreemde eend in de bijt.

Eigenlijk wel een interessante vraag. Is dat te voorkomen? Is dat erg? De hele bevolking kan er toch niet identieke denkbeelden of levenswijzes op na houden? En waarom voel ik me dan toch knullig als ik de uitnodiging van een stel buren om groepsgewijs naar een lokaal hollands schlagerconcert te gaan afsla? Of wanneer zoals laatst een moeder van een vaag vriendinnetje van jongste haar kind komt ophalen terwijl oudste net met zijn volledige golfuitrusting binnen stapte? Ik zag aan haar blik dat we op dat moment definitief in een 'andere' categorie werden geplaatst. Vond ik niet leuk. Maar wat kan ik er aan doen??

Ingrid

Annet

Ik weet niet of je mijn reacties bedoelt, ik probeerde wel uit te leggen dat dit soort toeschrijvingen helemaal niet per se terecht zijn, het ging me er om of je < denkt> dat het aan jou of aan de anderen ligt (terwijl het in werkelijkheid natuurlijk aan niemand ligt). En dat laatste heeft dan weer te maken met zelfvertrouwen.
Overigens heeft dat niet-kamperen heel wat meer te maken met mijn gevoel over muis' school dan alle andere dingen die ze beschrijft .

Ingridt

Ik denk dat wij eenzelfde soort geschiedenis hebben. Ik ben ook de enige in de familie die gestudeerd heeft, vrijstaand huis met zwembad, tennis, familie vindt mij vreemde eend in bijt (dat is al vroeg begonnen) etc. Door anderen wordt ik inderdaad wel eens vreemd aangekeken. Maar jij voelt je nu meer verbonden tot jouw 'nieuwe wereld' dan tot je oude en ik hang blijkbaar ergens in het midden. Door uiterlijkheden hoor ik nu misschien meer bij een ander milieu dan vroeger, maar dat meisje van vroeger zit nog steeds in mij... en dat wringt dus blijkbaar in mezelf en ook beide kanten op.
Ik voel me een suffie als ik geen idee heb van allerlei sjiekere toestanden, maar baal ook wel eens als een vriendje hier komt spelen en thuis direct over ons zwembad(je!) begint.

Annet

Je mist volledig het punt qua vooroordelen. Dat is niet aan de orde. Lees de hele draad en dan snap je het misschien beter.

Rodebeuk

Ach, die omgeving is vast wat minder homogeen als ik altijd denk dat die omgeving is. Mijn kinderen hebben wel net vriendjes uitgekozen waarvan de ouders arts, notaris, etc. zijn. En er is wel een klik met de ouders... ik zie ze ook niet als snobs of kakkers (die hebben we ook vast wel, maar daar heb ik helemaal niets mee en die kunnen me dus ook gestolen worden), ze zijn niet arrogant. Ze zijn aardig, geintresseerd, etc. Maar juist daardoor merk ik dat ik anders ben, ik voel me anders, niet minder en maak me druk wat zij denken.... Terwijl ik het soms ook van de zotte vindt hoe de kinderen worden gepusht in een bepaalde richting, aan de andere kant is het heel prettig als dingen niet nieuw voor je zijn en je breed ontwikkeld bent.

Grappig, inderdaad op mijn werk is het juist de andere kant op. Hoog SP gehalte en dus durf ik niet te zeggen dat we twee grote auto's voor de deur hebben staan. En gelukkig weten ze ook niet in wat voor huis ik woon.

Ouders

Je thuisomgeving heeft zeker invloed op de manier waarop je je ontwikkelt. ==
Ik denk om eerlijk te zijn dat die invloed heel betrekkelijk is. Natuurlijk zal een kind uit een gezin waar veel geïnvesteerd wordt in kunst in welke richting dan ook, daar later beter over mee kunnen praten en hopelijk kun je door over allerlei onderwerpen te praten de interesse van je kinderen een beetje opkrikken, maar het echte ontwikkelen komt pas als kinderen zich los gaan maken van hun ouders.
Bijvoorbeeld: Je krijgt vrienden die er andere denkwijzen op na houden, je leert mensen kennen die over bepaalde onderwerpen meer weten dan jij, je komt in aanraking met mensen die nieuwsgierig zijn en niet van het slag 'moet me dat interesseren dan?', kortom je komt in aanraking met mensen waar je door groeit in plaats van door afgeremd wordt. Dát heeft invloed op hoe je je ontwikkelt en niet persé het nest waar je uit komt. Als je eigen ouders niet veel verder denken dan Frans Bauer, de buurtsuper en de roddels uit de straat betekent dat niet dat jij ook op dat punt zult blijven hangen. Of dat gebeurt hangt in grote mate af van welk pad je zelf kiest, maar ook van welke mogelijkheden je krijgt.
Ik kom uit een gezin waarvan de vader na een aantal 'loondienstbanen' als freelancer ging werken. Tekstschrijver/vertaler. Mijn moeder is in eerste instantie als verpleegster aan het werk gegaan, maar door het huwelijk netjes het huishouden gaan doen. Toen er voor een koophuis gespaard moest worden is ze weer gaan werken. In een winkel en als schoonmaakster bij een dame. Toen mijn vader thuis ging werken is mijn moeder voor mijn vader gaan werken. Ze kwamen amper het huis uit. Daar zijn ze toch ook wel een beetje wereldvreemd door geworden. Ze wisten helemaal niet meer hoe het er bij anderen aan toeging, ook al dacht mijn vader dat wel te weten. In die sfeer ben ik zeker de laatste tien jaar waarin ik bij mijn ouders woonde 'groot' geworden. Ik was ook helemaal niet bezig met politiek, cultuur en andere intelligente zaken zoals sport. Toen ik voor het eerst mocht stemmen heb ik op de partij van mijn ouders gestemd. Dat zou wel goed zijn. Zo rond die tijd ben ik in andere kringen terechtgekomen. Ik kwam tussen jongeren die zich met diepere gedachten bezighielden. Eenmaal uit huis kwam ik ook in aanraking met mensen die het leuk vonden om over van alles en nog wat te bomen. Daar ben ik toen echt door wakker geschud. Ik ben me meer gaan interesseren voor politiek, ging naar popconcerten, kreeg vriendjes uit andere landen waardoor ik ook daardoor een ruimer blikveld kreeg. Kortom eenmaal voorbij de puberteit ben ik een kant opgegaan die niets meer met mijn ouders te maken heeft.

Hmm

De draad gaat ineens een heel andere richting op. Je begint met je gebrek aan algemen kennis, of iig jouw gevoel dat je dit gebrek hebt. Het eindigt bij ergens bij willen horen, of juist niet? Wat is nu je probleem? Woon je in de verkeerde wijk, of wil je je kennis vergroten? En als het dat laatste is, doe je het dan om 'erbij' te horen, of voor je zelf?
Op zich is het vrij normaal om OSM te zoeken en je daarbij prettig te voelen. Als OSM van vroeger totaal anders is als de OSM waar je nu bij wilt horen, kan dat idd wel eens wringen. Misschien toch maar gewoon jezelf blijven, en jezelf waarderen, dan doet een ander dat ook.

Herken het

op mijn 16e heb ik mijn huidige man leren kennen, die zat toen in het laatste jaar van het atheneum. Toen kwam ik opeens van de wereld van de Mavo waar ik mebevond in een wereld van de meer slimme mensen, namelijk de VWO'rs. Ik ben halverwege mijn HBO studie afgehaakt, mijn man heeft zijn universiteits studie afgerond. We gaan vooral om met zijn toenmalige en nog steeds huidige vrienden. Dus dat zijn allemaal universiteitsgasten. Ik ben diegene met de minste opleiding, zal dat ook altijd blijven. Je mist ergens een stuk achtergrond, basiskennis die zij wel hebben maar jij niet. En het ligt niet aan je interesse maar het is heel moeilijk om dat later in te halen. Vaak hebben ze het over dingen die ik gewoon niet begrijp en dat is niet altijd even leuk.
Maar goed, misschien ga ik ooit als ik heel veel tijd heb mijn HBO afmaken

Ayla

zou het echt schelen als je dat papiertje (en de bijbehorende 2 jaar) hebt gehaald? Ik denk het niet echt, hoor. Ik heb een afgeronde HBO, maar wel pas mijn diploma op mijn 30e gehaald (in deeltijd). Tot die tijd was ik een MAVO-er met een 1-jarige beroepsopleiding. Ik zat al in mijn toenmalige functie zonder dat papiertje en ter verdieping heb ik die toen wel gehaald, maar de functie (en het salaris, het 'niveau' en de status) had ik dus al wel.

Mijn man is een MBO-er, maar hoe vaak ik het in discussies met hem niet moet afleggen
Gaat het om politiek, economie, sterrenkunde en geschiedenis, weet hij echt veel meer dan ik en dat heeft hij niet door zijn opleiding (MTS!). Nee, mijn man zit avonden op internet artikelen te lezen die hij interessant vindt en ik struin rond op OOL, hahaha.

Ik denk dat opleiding zwaar overschat wordt als het gaat om verschillen tussen Uni en gesjeesde HBO-er, hoor. Het ligt echt meer bij jezelf.

Maar ja, dat is slecht my two cents...

Jons

Geen herkenning

Ik ben universitair opgeleid en heb vrienden die van alles hebben gedaan, van niks tot vijfdubbel universiteit. Wat betreft algemene ontwikkeling of aansluiting merk ik van opleiding zelden iets. Ik heb niet het idee dat ik meer weet of beter ontwikkelt ben dan mijn man bijvoorbeeld die alleen lagere school heeft. Ik denk dat dit kennis verschil echt meer in je hoofd zit dan in de werkelijkheid bestaat.

Wat betreft de groepering die hier beschreven wordt, de zogenaamde kakker. Niet elk universitair opgeleide behoort daar toe. Zelf bijvoorbeeld ga ik nooit op wintersport, woon niet in een vrijstaand huis en speel ook geen hockey. In mijn familie is er een tak die in het gooi woont en keurig aan dit cliché beeld voldoet. Ik ga daar ook wel eens op bezoek en kom dan ook wel op feestjes daar terecht. Ik merk wel dat mensen daar erg gewend zijn om iedereen in hokjes in te delen. Als ik wordt voorgesteld, vertel wat ik doe en zo dan hoor ik er helemaal bij. Als ze verder vragen en mijn man komt ter sprake (geen opleiding, goeie baan maar werkt wel meer met zijn handen) dan wordt het al weer moeilijker om mij te plaatsen en weten ze zich niet echt raad meer. Ook het hebben van acht kinderen wordt als vreemd gezien. Ik merk dat het een vrij uniform wereldje is daar. Als je afwijkt val je dus ook op. Ik kan me voorstellen dat als je altijd je in dat soort kringen beweegt je vlug een minderwaardigheidscomplex krijgt als je afwijkt van de norm.

Echter als je zoals ik je in veel gemengdere kringen bevindt dan val je ook veel minder op omdat iedereen anders is. Opleiding en afkomst zijn dan maar factoren en geen alles bepalende.

Ik denk dus dat het erg afhangt van de omgeving waarin je zelf begeeft. Hoe homogener die is hoe meer het zal opvallen als je niet aan de norm voldoet.

Maylise

Silone

Yep, dat klopt. Tijdens het draadje merk ik dat het niet om algemene kennis (a la geschiedenisfeitjes) gaat, maar het gaat om iets anders. Dat ik niet precies beschrijven, maar Temet en nog iemand hebben dat uitstekend gedaan.

Mijn probleem is dat ik mijn achtergrond niet wil en kan verloochenen, maar dat dat in 'andere kringen' een niet altijd prettig gevoel oproept (vooral bij mezelf). Ergens bij willen horen klinkt zo geforceerd. Dat is in ieder geval niet mijn bedoeling. Ik wil blijkbaar bij twee soorten OSM horen. En dat wringt omdat ik bij (beide OSM) soms een onprettig gevoel ervaar.

Om dat onprettige gevoel te veranderen, dacht ik dat het misschien zat in geschiedenisfeitjes. Nu moet ik concluderen dat mijn interesse niet bij geschiedenis ligt maar dat dat voor meer personen kan gelden (ook met hogere opleiding, ook in sjiekere kringen) en dat dat prima is. Maar Hillary schetste dat erg goed. Als je anders bent opgegroeid gooi je er gewoon met het volse vertrouwen wat gefantaseerde kennis tegenaan.
Dat ik niet wist dat het OT gaat over het pre-jezus-tijdperk (toch?) doet me aan de ene kant weinig. Maar ik voel me, zeker in kringen anders waarin ik ben opgegroeid, wel een oen dat ik dergelijke dingen niet weet en denk dat iedereen dat wel weet (is niet zo, denk ik. Ik las vandaag een stuk dat 65% van de Nl-ers denkt dat de zon om de aarde draait).

Mijn twijfel nu is bv concreet: Ga ik leren schaken omdat ik vind dat ieder NL kind dat zou moeten kunnen? En waarom doe ik dat? Omdat ik denk dat mijn kinderen dat leuk vinden (mwoah)? Of toch meer een extrinsieke motivatie a la, het is wel handig dat je het meekrijgt?

Ayla

Maar ik heb ook het atheneum gedaan en een uniopleiding. En ik voel blijkbaar ook die achtergrond, basiskennis. Misschien is het bij ons beiden wel een gevoel.

Maylilse

"Als ik wordt voorgesteld, vertel wat ik doe en zo dan hoor ik er helemaal bij...........Ik kan me voorstellen dat als je altijd je in dat soort kringen beweegt je vlug een minderwaardigheidscomplex krijgt als je afwijkt van de norm."

Zo voel ik dat ook een beetje. Met mijn oude autootje en wonende in een twee-onder-een-kapper voelde ik (ik weet niet of het zo is) dat ik er niet helemaal bijhoorde. Ik had het gevoel dat ik er meer bij hoorden toen mijn auto en mijn huis groter werden. Blijkbaar zie ik zelf dat ik qua achtergrond onzeker ben, en dat maakt me onzeker. Meer onzeker dan iemand met een andere achtergrond.

Begrijp je heel goed

Ik leef ook in twee soorten OSM, mijn ouders arbeidersgezin, vader actief vakbondslid etc. Door echtgenoot verkeer ik regelmatig onder de captains of industry. Wij hebben de rare hobby om mensen op het verkeerde been te zetten. Mijn man vindt het toppunt van leuk om onze kakstraat binnen te rijden met zijn auto (die toch wel de duurste in deze straat is) met het raam open dan heel hard Frans Bauer te spelen, terwijl de buren net terug komen van de hockey met hun kids en wij van de voetbal. En op zijn werk kan hij heerlijk vertellen over de vakantie met de caravan. Dat schijnen mensen ook nogal vreemd te vinden, deze OSM heeft geen caravan. Het gekke is dat wij er totaal niet mee zitten om in OSM2 (de rijke hoger opgeleide) voor onze afkomst uit te komen, terwijl als we in kringen van OSM1 (de oorspronkelijke)verkeren we maar niet zeggen dat we weer een nieuwe auto hebben. Dan kunnen we wel weer uitgebreid discussieren over de welke camping en waarom, dat is dan ook wel weer leuk.
Laatst was ik op een feestje van een klant van echtgenoot en echtgenote van de Bobo bekende dat ze eigenlijk wel eens naar de Toppers had gewild. Kun ik toch even de blits maken dat ik daar dus geweest was. Kreeg daarna nog een mailtje dat ze het zo gezellig had gevonden.
Wat iedereen al zegt, blijf bij jezelf. Man en ik zijn een mengeling van OSM1 en 2 grofweg en wij voelen ons daar prima bij. Laatst een feestje gegeven voor alle vrienden en familie en het was reuze gezellig.

Mmmhh hillary

Hmme zonder persoonlijk te worden, wat jij beschrijft is toch meer op uiterlijk dan op inhoud zeg maar.... Heet dat niet nieuw geld?

Waar je mee omgaat wordt je mee besmet

Ik kom uit een hogeropgeleid gezin, man uit arbeidersgezin, beide nu universitair opgeleid. Juist die beschrijving van homogene groepen vind ik zeer herkenbaar. Mijn man heeft ook weinig cultuur meegekregen, ik veel (soms teveel, klassiek is met door de strot geduwd en heb ik echt niets mee). Man komt uit een Zuidelijk dorp, ik uit de Randstad. Ik merk dat dat laatste ook veel uitmaakt. In de Randstad zijn de achtergronden van mensen diverser dan bij mijn man vroeger in het dorp. We hebben beide gestudeerd en wonen in the big city. In onze buurt is niet een bepaalde norm en op school ook niet (gemixt zwart/wit hoger en lageropgeleid van alles echt wat). Ook in onze schooltijd en studententijd zijn we met divers pluimage omgegaan. Dat beinvloedt je. Heb ik daarbij nog een karakter dat ik wars ben van enige conformiteit.
Dus invloeden van omgeving en deels karakter vormen je.
Ik las pas in de nrc (maar we hebben ook de Parool en Volkskrant jaren gelezen) over hoger opgeleide ouders die gruwelen van het VMBO en dan ging het niet alleen over de veiligheid, maar het feit dat het zo leuk zou zijn in de traditie dat ook een kind uit het gezin naar hetzelfde gymnasium ging als ouders/familie. Gelukkig zat het kind op het VMBO maar wel op de hockeykclub. Ik vind dat sneu, doe je het voor jezelf of voor je omgeving leven? Tradities zijn mooi maar moeten geen last worden.

Oud geld en nieuw geld

Ja maar is dat ook niet grofweg waar het hier over gaat? Muis voelt zich minderwaardig in het oud-geld milieu omdat ze het idee heeft dat ze minder algemene ontwikkeling heeft. En nee wij lezen ook niet het NRC, wel het financieel dagblad en het AD, de laatste is overigens een bewuste keus omdat die een regionale bijlage heeft in deze regio. En mensen worden nu juist zo op het uiterlijk beoordeeld, men wil ze graag in een hokje zetten. En ja als die dure auto gepaard ging met te brede velgen en een extra uitlaat en mijn man een gouden ketting om had dan klopte je omschrijving. Maar zo zien we er niet uit.
Wel hebben wij een hiaat in onze kennis van kunst en dergelijke. Tegenwoordig zitten wij regelmatig bij het residentieorkest of het concertgebouworkest(en echt je pikt ons er niet uit) en herken ik ondertussen wel of het Beethoven of Brahms is. Maar als ik eerlijk ben zit ik dus liever bij een Joop van den Ende musical en daar vertellen wij dan ook gewoon over hoor als we onder OSM2 verkeren.

Hillary

Hillary, ik herken me helemaal niet in jouw posting. Ik herken eigenlijk ook hogere sociale kringen niet in jouw posting. Ik zie het meer als een totale afgang om met het geluid op 10 door je straat te patsen met je auto. Gruwel! Zowel het patsen verafschuw ik, als ook het asociale gedrag. De combi is helemaal fout!

Ik zie de lol ook niet om mensen op een verkeerd been te zetten door Frans Bauer voluit te zetten en mee te lallen. Naar welke achtergrond of -gronden wil je daarmee verwijzen? Het verwijst in ieder geval geenzins naar mijn achtergrond (arbeidersmilieu) en of die van sjiekere milieus. Ik schaar het eerder onder Tokkiegedrag!

Gruwel

Ik gruwel zelf ook van het beeld dat ik blijkbaar heb opgeroepen. Maar betwijfel of het nog zin heeft om het recht te zetten. Ja wat is de radio hard, in ieder geval niet zo hard dat iedereen zijn oren dicht doet als je langs rijdt ofzo of dat je je kofferbak vol hebt met stereoapparatuur. En we hebben wel een dure auto maar geen patserauto volgens mij, het is een BMW5 station, gewoon een nette zakelijke auto volgens mij. Het is geen X5 met extra brede velgen en een geluidsintallatie van tigduizend watt ofzo, wat sommigen nu schijnen te denken. Mijn man houdt er gewoon van mensen een beetje in de maling te nemen, hij heeft ook een collega wijs gemaakt dat we naar een naaktcamping gaan. Ja vind ik ook niet echt grappig, maar ja als hij dat nu leuk vindt.
En mensen op het verkeerde been zetten ja dat vind ik eigenlijk wel grappig, maar dat hoef jij natuurlijk niet te vinden. Ik vind Freek de Jonge niet grappig, ieder zijn humor. Zoals in niet bijpassende kleding een bepaald type auto gaan uitzoeken en dus ook muziek draaien die men op grond van het hokje waarin ze je hebben ingedeeld niet bij je verwacht. Overigens vindt mijn man Frans Bauer echt leuk (hoop dat ik nu niet helemaal wordt afgeschoten) en hij vindt het heerlijk om na een gewonnen voetbalwedstrijd met de kinderen hard zingend op Frans of Jan Smit weer huiswaarts te keren en inderdaad draait hij dan soms even in de straat het raampje open. Hij gaat bijvoorbeeld niet hardrock of hardcore draaien ofzo alleen met de bedoeling om iemand op het verkeerde been te zetten, want daar houdt hij niet van.
En asociaal vindt ik ons helemaal niet. Ben hier ongeveer de enige in het dorp die de hondenpoep van zijn hond opruimt .Dat laatste is niet relevant, maar frustratie, omdat ik net in die van een ander stapte terwijl ik die van mij opruimde.

Inderdaad omgeving

Door de posting van Hillary krijg ik inderdaad het idee dat het echt omgevingsafhankelijk is. Hier in de straat zou niemand de man van Hillary raar aankijken als hij met zijn BMW naar Frans Bauer luisterend door de straten scheurt. Ik woon in een buitenwijk en hier woont echt van alles door elkaar. Alleen echte rijke mensen wonen hier denk ik niet of misschien incognito
Op de school van mijn kinderen zitten zowel Mohammed als Wesley, Rodney, Sterre en Rodrik-Jan dus je moet echt je best doen om hier uit de toon te vallen.

Ik voel mezelf overal en nergens thuis. Er is niet echt een groep mensen waar ik me mee identificeer of bij wil horen dus daar heb ik al geen last van.

Ook mijn vrienden doen van alles was. De een leeft in een christelijke woongroep, een ander is een hardnekkige communist, de derde is een salonsocialist enzovoorts.

Maylise

Jee

Wat is er mis met Frans Bauer en Jan Smit? Ik heb eigenlijk alleen de radio aan staan in de auto (op, niet schrikken, Radio Veronica), maar als toevallig Frans of Jan voorbij komt vind ik dat altijd wel leuke liedjes. Klassieke cd's heb ik eigenlijk alleen maar in de categorie 'classic for kids' met heel toegankelijke gezellige melodietjes, misschien wel in de hoop mijn kinderen wat meer cultuur mee te geven dan ik zelf als kind heb gekregen.
En toch win ik (ook) altijd met Triviant, en weet ik bij 2 voor 12 minstens 2/3 van de vragen