Aanwezigheid ouder na school puber

Geen deskundige

maar ik vind het o zo belangrijk dat puber zijn of haar verhaal kwijt kan als hij/zij uit school komt. meestal zit het dan erg hoog en is het 's avonds alweer afgezakt, zodat je amper meer een reactie krijgt op: hoe was het.
Vandaar dat ik oppaskind dat naar de brugklas ga ook nog ga opvangen als ze uit school komt. Wil ze trouwens ook zelf. Ook met evt. hulp met het huiswerk.
Handig voor haar vakken Engels, Frans en Duits: we hebben hier studerenden in al die talen

Ook geen deskundige

Maar ik vond het wel fijn dat mijn moeder er eigenlijk altijd was na schooltijd, juist omdat bij mij in de eerste paar klassen middelbare school alle (helaas onbeantwoorde) kalververliefdheden voorkwamen, wennen aan een ander schoolsysteem, wennen aan totaal andere kinderen, wennen aan het maken van huiswerk en toch wel wat pittiger stof dan op de basisschool. De keren dat mijn moeder (meestal aangekondigd) er niet was, vond ik toch wat minder gezellig (al had het ook wel eens voordelen als in met vriendinnen huiswerk maken en ongelimiteerd koekjes eten, veel leuker als er geen moeder over gewicht, gezondheid en zakgeld begint).

Met reina eens

Ik denk dat er niet 1 algemeen advies te geven is. Dat hangt helemaal af van de puber en de situatie.
En waarom vanaf de brugklas, voor de basisschool geldt denk ik hetzelfde als het gaat om iemand om tegen aan te praten etc.
Ma RdH, wat is de achtergrond van je vraag. Hij is nogal cryptisch vind ik, kun je iets meer vertellen zodat er misschien gerichtere antwoorden komen.

Ik ben er, maar van hem hoeft het niet

Ik ben bijna alle middagen thuis als mijn 13-jarige zoon thuis komt. Alleen donderdag ben ik een uurtje later, maar dan is hij ook al om half 1 uit.

Voor hem hoeft het echt niet, hij komt echt wel even zitten, speelt wat met zijn zusje, drinkt wat, maar hij heeft liever dat ik er niet ben want dat is "lekker rustig mam". Waar hij op de basisschool vroeg of hij bij iemand kon spelen wordt het nu gemeld. Ik krijg een sms met de mededeling: ik ben bij Pietje, ben om 17.00 uur thuis, nee niet veel huiswerk, ja ik doe voorzichtig". Tja, kleine kinderen worden groter. Ik vond het helemaal niks in het begin, maar inmiddels ben ik er aan gewend. Het is een verantwoordelijke knul.

Als hij me trouwens echt iets wil vertellen dat doet hij dat als ik hem welterusten kom zeggen. Dan moet de deur dicht (broertje heeft hele grote oren) en dan vertelt hij wat hij kwijt wil.

Met reina en puck eens.

Mijn puber wil rust als ze uit school komt,ze reageert zeer geirriteerd als ik meteen vanalles ga vragen.Gaat meteen douchen,hoofd leegmaken,even achter de pc en huiwerk maken.Vooral geen gezeur van mij.Aan tafel of 's avonds op de bank komen de verhalen pas.

Ligt idd aan de situatie en aan de puber.

Schoolverhalen

Komen inderdaad vaak aan tafel, hele verhalen met een hoop armgezwaai, bulderend gelach van "en toen zei hij dat mam en mèn dat was echt zwaar kapot erg hoor want die en die vonden toen dat en dat". Niemand snapt iets van het verhaal, maar het is iedere keer weer genieten.

Wel

Ik vond het wel belangrijk dat er altijd iemand was bij wie ze terecht konden als er iets was. Ik werkte destijds niet in de buurt, dus als ik gebeld werd kon ik niete even snel naar uis komen (reinaman werkte nog veel verder van huis). Er was een buurvrouw die bijna altjd thuis was in de middag, daar lagen sleutels en daar konden ze altijd terecht als ze wilden. Ook bij een andere buurvrouw konden ze altijd aankloppen.

Aanspraak

Het is niet zo dat een puber behoefte heeft aan een vragenvuur en controle. Maar misschien wel aan wat gezelligheid, beetje opvang, beetje sturing als het in het begin wel érg anders is op de volgende school.

Gewoon er zijn, wat lekkers aanbieden, en ook niet raar kijken als hij/zij meteen naar boven vertrekt en niet ziet te wachten op thee-en-een-praatje. Maar je bént er wel voor het geval dat.
Hoeft niet elke dag, maar het is wel goed dat er iemand is waar hij/zij terecht kan. Buurvrouw, opa, moeder van een vriend(in), of zo. Helemaal niks is wel erg niks.

Elke dag?

Maar elke dag dit: 'Gewoon er zijn, wat lekkers aanbieden, en ook niet raar kijken als hij/zij meteen naar boven vertrekt en niet ziet te wachten op thee-en-een-praatje. Maar je bént er wel voor het geval dat.
Dat 'gewoon er zijn' kost nogal wat tijd, zeker op de middelbare school, omdat het lesprogramma vak zeer wisselende uren heeft.
Mijn moeder werkte fulltime en studeerde toen ik op de middelbare school zat. Geen probleem, alleen aan tafel was het wel een kakafonie met vijf kinderen. Als je dan echt iets wil bespreken zoek je als kind (en ouder) een ander, rustiger moment. Niet alles is belangrijk genoeg om te bespreken.
Huiswerk maken moet je toch zelf leren, een beetje begeleiding en interesse kan ook op een andere manier.
Ik werk zelf nu ook fulltime, ben wel een tijdje thuis geweest. Dochter (toen nog lagere school) kwam door de achterdeur naar binnen en liep door de voordeur weer naar buiten om te gaan spelen met vriendinnetjes. Stond ik daar. Het kost heel veel arbeidstijd om 'gewoon even aanwezig te zijn' als de kinderen uit school komen.
Tegenwoordig met de moderne communicatiemiddelen zijn er veel meer mogelijkheden: 'SMS me even als je thuis bent, dan bel ik je op' (op de vaste huistelefoon, weet je zeker dat ze ook thuis zijn en kun je het verdere programma bespreken).

Tsjor

Klopt!

Inderdaad kun je met de moderne communicatiemiddelen heel wat opvangen, terwijl je toch buitenshuis verder kunt - mee eens.

Ik heb ook wel wat makkelijk praten, aangezien ik jarenlang thuis heb gewerkt.

Toch vind ik dat kinderen die de basisschool en de BSO verlaten niet meteen een hele week alleen zouden moeten zijn. Zeker het eerste jaar niet. Ze hebben een andere daginvulling dan een basisschoolkind dat de ene deur in en de andere deur uit gaat, omdat ze buiten gaat spelen. 'Buiten spelen' is voor pubers wat anders en over op straat hangen en de risico's daarvan lopen de meningen uiteen.

Of bij moeder op straatjongeren?

Bromvlieg, ik denk toch dat het een te simpele voorstelling is. Er zijn -afhankelijk van je kind- nog zoveel meer mogelijkheden. Sommige kinderen komen nooit op straat, andere kinderen worden crimineel zelfs al zit moeder de hele dag thuis.
Wat je zelf kunt doen -afhankelijk van je kind- is bijvoorbeeld kijken of er clubjes zijn of muzieklessen of iets dergelijk (moet je de grondslag wel eerder voor gelegd hebben). Kleine klusjes in huis laten doen. Huiswerk maken. Met vrienden of vriendinnen afspraken (in huis). Nou ja, er kan zoveel meer. Belangrijk is dat het kind een toenemende mate van zelfstandigheid krijgt en die ook zelf kan invullen.
Een kind dat alleen maar huiswerk maakt als moeder het zegt komt er misschien wel, maar mist toch essentiële vaardigheden in zelfstandig kunnen zijn.
Mijn probleem zit dus eigenlijk aan twee kanten:
- het aantal productieve uren die het kost (eigenlijk moet je dan elke dag vanaf 13.00 uur thuis aanwezig zitten zijn;
- (afhankelijk van het kind) het niet durven vertrouwen op de eigen beslissingscapaciteiten van het kind.

Een andere mogelijkheid is om met andere ouders een verdeelschema af te spreken, zodat je in elk geval de helft van de tijd nog iets anders kunt doen dan aanwezig zijn in huis.

Tsjor

Zelfstandigheid

'Belangrijk is dat het kind een toenemende mate van zelfstandigheid krijgt en die ook zelf kan invullen.'

Je hebt helemaal gelijk, en dat is iets waaraan je als ouders bouwt vanaf de kleutertijd, passend bij het karakter en de mogelijkheden van je kind. Het begint niet bij de brugklas of bij de laatste dag BSO.

Achtergrond op vraag

we zitten in een situatie van gescheiden zijn.
Momenteel is de ouderregeling zo (half in de week wisselen) dat er tweemaal per week een van de ouders (bijna) aanwezig is als ze thuis komen. Ex stelt een andere regeling voor (week op week af) waardoor de kinderen éénmaal per week een ouder (bijna) thuis weet, los van de vraag of ze er daadwerkelijk gebruik van maken. De overige dagen ben ik vroeg weg en laat thuis, terwijl de ex later weggaat en eerder thuis is.
Nu is het dus zo dat ze 1 dag per week een ouder later weg en vroeger thuis hebben en 2 dagen een ouder thuis en 2 dagen een ouder vroeg weg en laat thuis.
In de nieuwe regeling 1 week een ouder 1 dag thuis en 4 dagen later weg en vroeger thuis en de andere week (mijn week) 1 dag thuis en 4 dagen vroeg weg en laat thuis. dat voelt niet goed omdat er mi geen noodzaak toe is.

Zelfstandigheid of "er zijn"

Zelfstandigheid van kind staat hier mi los van, was in ieder geval niet waar ik aan dacht. Zelfstandigheid leren begint eigenlijk al in de babytijd, toch? Loslaten door de ouder wel. Het regelen van bijvoorbeeld huiswerk leren ze wel en de begeleiding hierbij kan ook 's avonds. En bijvoorbeeld tijdens het eten kan je heerlijk vertellen hoe je dag was (als je dat wilt). De moderne communicatie middelen kunnen hierbij ondersteunen: even een sms-je "ik ben later" (of anders).
Maar daar gaat het mij niet over. Het gaat mij over de vraag of het (nog steeds) reeel is dat het pedagogisch verantwoord is dat ze weten dat ze een paar keer per week op hun ouders kunnen terugvallen bij thuiskomst. En meestal zal het inhouden dat je "voor niets" thuis bent omdat ze gelukkig hun eigen weg meer en meer kunnen en mogen gaan. Het gaat er over dat je een paar keer per week kunt waarnemen hoe ze thuis komen: fijn of niet fijn in hun vel zittend (vers van de pers geeft een beter beeld).
Of is dit niet waar of niet meer waar?

Waarom wil je ex dit?

Ziet je ex aanleiding om de regel om te gooien?
Het hangt van de leeftijd van het kind af, vind ik. Jouw kind is 12 jaar. Dat is de leeftijd waarop de wereld groter wordt (voortgezet onderwijs, toestemming om alleen verder van huis te gaan e.d.) en ik kan me enigszins voorstellen dat ex het prettig vindt als dat niet helemaal zonder toezicht gebeurt. Als kind nu al het gevoel krijgt álle vrijheid te hebben kán het gebeuren dat er bepaald gedrag ontstaat. Ik ken je kind niet, ik weet niet of er bepaalde verwachtingen zijn. Of er reden voor ongerustheid is dus. En als dat niet speelt kan het natuurlijk ook zijn dat je kind het naar vindt om alleen thuis te zijn. Hebben jullie het daar al eens over gehad met kind?
Het is natuurlijk gezellig als er iedere dag iemand (bijna) thuis is na school, maar uit ervaring weet ik dat kinderen het ook fijn kunnen vinden als je er niet elke dag bent. Gewoon even zonder priemende oogjes van een volwassene.
Mijn man en ik hebben het zo geregeld dat er iedere avond vanaf kwart voor 7 iemand thuis is. Dat doen we al zo'n drie jaar. Voorheen was ik iedere donderdag en in het weekend thuis, tegenwoordig ben ik iedere maandag, donderdag en zondag thuis. Mijn man werkt 5 dagen en werkt maandag en vrijdag laat en is het hele weekend thuis. Op dagen dat man laat werkt werk ik vroeg, dinsdag en woensdag werkt hij vroeg en ik laat. De kinderen zijn op uitzonderingen na dus nooit alleen in de avond. De dagen waarop ik werk zijn ze vanaf school totdat wij thuis komen alleen. Toen we hiermee begonnen was de jongste 14 en de oudste 16. Daarvoor werkte ik niet en was dus altijd thuis. Dat vonden ze echt niet altijd ideaal.

Waarom

Ex vindt juist dat de kinderen met 1 dag in de week iemand (bijna) thuis voldoende is en ik vind 2 dagen, daardoor kunnen ze 3 dg zonder ouder thuis zijn, wat inderdaad ook heerlijk is; je hoeft je ouders niet altijd om je heen. De andere regeling is op verzoek van ex en nieuwe partner omdat er ook van de partner een kind is en die is week op, week af. Ze hebben nu te maken met 2 regelingen waardoor ze "slechts" 4 dg per 2 weken geen kinderen in huis hebben. En de wisselvalligheid ervaren ze als een druk op hun relatie. Maar ik vind dat ze dat op een andere manier dienen op te lossen en niet ten koste van (het belang van) de kinderen. Neemt niet weg dat ik best wil kijken hoe belangrijk het is dat ze 2/week een ouder thuis weten.

Er zijn

En dit is dus wat ik bedoel. Gewoon er zijn, niet elke dag maar wel 2/week. En als ik er niet ben: dan is er ook niemand en ik werk elders waardoor ik 1,5 uur reistijd heb voordat ik thuis ben.