1 is genoeg - kletstopic
Hier kletsen we over het hebben van 1 kind.
iedereen met 1 kind is welkom, leeftijd kind maakt niet uit.
op Viva was er een groepje dat sinds medio 2019 vrij veel met elkaar kletste in een topic met dezelfde naam als dit hier.
Wees welkom!
Wij hebben dit jaar voor het laatst een huis in middle of nowhere geboekt, voor een week.
volgende vakantie wordt dan toch maar op een door ons zo gehaat bungalowpark of op een (iets minder gehate) familiecamping. Uiteindelijk wil je zelf ook een beetje vakantie hebben, en kind moet wel echt ge-entertaind worden. Ik ben wel wat leuke speelgoed dingen expres aan het achterhouden (tas vol Lego) zodat dat op vakantie ‘nieuw’ en interessant is. Hopelijk werkt het
🤞
Geniet van het laatste jaartje kalmte Hobbelster 
Onze dochter is pas 1, dus hopelijk kunnen wij er inderdaad nog een paar jaartjes mee wegkomen. Vroeger gingen wij eigenlijk altijd met een bevriend gezin op vakantie. Zoiets zou ideaal zijn maar wij hebben zelf (op dit moment) geen andere gezinnen waarmee we zo close zijn of op dezelfde lijn qua vakantie zitten.
Deze week toen ik dochter ophaalde van kdv was ze de laatste die er nog was, en de leidster merkte op dat ze veel meer tot haar recht kwam in haar eentje. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het valt me wel vaker op dat dochter niet loskomt als we bij nichtjes ofzo zijn. Ze is natuurlijk nog erg jong, en haar persoonlijkheid kan nog alle kanten op schieten. Leidster zei dat dit waarschijnlijk zo is omdat ze thuis alleen is. Is dat herkenbaar voor jullie?
Fijne vakantie Hobbelster! Wij vinden kamperen heel leuk dus doen meestal dat. Maar dochter is nog maar 3 dus die is al gelukkig met een schep en wat zand. Iets wat op de meest afgelegen plekken wel te vinden is.
Patatje, ik denk dat veel mensen gewoon stereotypen willen zien en dat projecteren op de situatie. Ik ben zelf heel lang alleen geweest (mijn sibling is een stuk jonger), maar ik ben altijd een sociaal dier geweest. Waarschijnlijk is het wat je dochter gewend is, in combinatie met misschien wel een wat introvert karakter. Mijn dochter is ook wat afwachtender maar begint steeds meer met andere kinderen te spelen. Al vindt ze het op een gegeven moment ook wel weer genoeg. "XXX mag nu wel weer weg mama" 
Sommige mensen zijn extravert en anderen introvert en ergens vind ik het ook wel bewonderingswaardig hoe dochter kan genieten van een ochtend spelen in haar kamer. Ik ben heel erg van het ondernemen en leer nu van haar om te genieten van het thuis een beetje rommelen.
Ieder oudste kind is ook eerst jaren enig kind, dus om gedrag van een éénjarige te bestempelen als "behorend bij enig kind" vind ik wat merkwaardig van de leidster.
Patatje15 schreef op 29-07-2021 om 08:40:
Geniet van het laatste jaartje kalmte Hobbelster
Onze dochter is pas 1, dus hopelijk kunnen wij er inderdaad nog een paar jaartjes mee wegkomen. Vroeger gingen wij eigenlijk altijd met een bevriend gezin op vakantie. Zoiets zou ideaal zijn maar wij hebben zelf (op dit moment) geen andere gezinnen waarmee we zo close zijn of op dezelfde lijn qua vakantie zitten.
Deze week toen ik dochter ophaalde van kdv was ze de laatste die er nog was, en de leidster merkte op dat ze veel meer tot haar recht kwam in haar eentje. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het valt me wel vaker op dat dochter niet loskomt als we bij nichtjes ofzo zijn. Ze is natuurlijk nog erg jong, en haar persoonlijkheid kan nog alle kanten op schieten. Leidster zei dat dit waarschijnlijk zo is omdat ze thuis alleen is. Is dat herkenbaar voor jullie?
Wij ook geen bevriende stellen met wie we op vakantie zouden willen. Wij zijn juist gewend om met z'n twee te gaan. Ik vind het al snel te druk, ik kan niet veel andere mensen 24/7 (of dagen achter elkaar voor langere tijd per dag & avond) in mijn buurt velen... Man wel, dus die gaat weleens met familie mee op weekend ofzo, tegenwoordig incl kind en ben ik er 1 nachtje bij en ga weer lekker naar huis. Ideaal zo. Wie weet treffen we nog ooit mensen met wie ik het wel aandurf maar voorlopig prima zo. We gaan wel in de buurt op vakantie, max .2 uur rijden, dus er komt altijd wel een keertje een opa of oma of tante ofzo op bezoek. Dat is dan wel leuk voor een dagje.
Ons kind komt ook beter tot haar recht als het een kleine groep is op het kdv of 1 op 1. Ze is erg observerend en kan ook prima zelf zich vermaken, dus geen hele enthousiaste spring-in-'t-veld in de groep (hoewel ze heus ook leuk speelt met anderen). Ik weet natuurlijk niet of dit komt doordat ze thuis alleen is, ik kan me zo voorstellen dat het gewoon karakter is.
Wat ik wel zie bij mijn nichtjes, die zijn met 3 thuis, dat het gedrag héél anders is wanneer er maar eentje is ipv dat ze met 2 of 3-en zijn. Vaak een stuk rustiger, minder krijserig en aandacht-opeisend, gewoon relaxter en eigenlijk veeeeel prettiger aanwezig. Alsof dan pas hun persoonlijkheid tot z'n recht kan komen, waar het als ze samen zijn, echt een soort 'zie mij zie mij' gebeuren is de hele dag door. Doodvermoeiend. Ik hoor hetzelfde overigens van mijn ouders. Die hebben ze ook liever 1 op 1 omdat het anders niet te doen is. Dus ja alleen zijn heeft invloed maar dat hoeft niet per sé met wel of geen sibling te maken te hebben.
Sowieso een kind van 1 al zoiets toedichten, beetje voorbarig lijkt me. En tegelijkertijd heel logisch dus dat het 1 op 1 beter tot z'n recht komt. Hoeft dan geen aandacht op te eisen.
Pluma schreef op 29-07-2021 om 10:01:
Fijne vakantie Hobbelster! Wij vinden kamperen heel leuk dus doen meestal dat. Maar dochter is nog maar 3 dus die is al gelukkig met een schep en wat zand. Iets wat op de meest afgelegen plekken wel te vinden is.
Patatje, ik denk dat veel mensen gewoon stereotypen willen zien en dat projecteren op de situatie. Ik ben zelf heel lang alleen geweest (mijn sibling is een stuk jonger), maar ik ben altijd een sociaal dier geweest. Waarschijnlijk is het wat je dochter gewend is, in combinatie met misschien wel een wat introvert karakter. Mijn dochter is ook wat afwachtender maar begint steeds meer met andere kinderen te spelen. Al vindt ze het op een gegeven moment ook wel weer genoeg. "XXX mag nu wel weer weg mama"
Sommige mensen zijn extravert en anderen introvert en ergens vind ik het ook wel bewonderingswaardig hoe dochter kan genieten van een ochtend spelen in haar kamer. Ik ben heel erg van het ondernemen en leer nu van haar om te genieten van het thuis een beetje rommelen.
Thanks! Kamperen vind ik ook best leuk hoor, maar dan op rustige campings waar niks te doen is 
Leuk dat je leert van je dochter om thuis te genieten! Dat doen wij ook graag, zeker sinds we verhuisd zijn naar een groter huis met heel ruime tuin. Echt geen nood om weg te moeten in onze vrije tijd. We nodigen graag mensen hier uit, kind(eren) in de tuin wat spelen en rond lummelen, wij ook. Klusje hier, knutseltje daar, tuinieren, lekker hapje en drankje op z'n tijd. Heerlijk hoor.
Patatje15 schreef op 29-07-2021 om 08:40:
Geniet van het laatste jaartje kalmte Hobbelster
Onze dochter is pas 1, dus hopelijk kunnen wij er inderdaad nog een paar jaartjes mee wegkomen. Vroeger gingen wij eigenlijk altijd met een bevriend gezin op vakantie. Zoiets zou ideaal zijn maar wij hebben zelf (op dit moment) geen andere gezinnen waarmee we zo close zijn of op dezelfde lijn qua vakantie zitten.
Deze week toen ik dochter ophaalde van kdv was ze de laatste die er nog was, en de leidster merkte op dat ze veel meer tot haar recht kwam in haar eentje. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het valt me wel vaker op dat dochter niet loskomt als we bij nichtjes ofzo zijn. Ze is natuurlijk nog erg jong, en haar persoonlijkheid kan nog alle kanten op schieten. Leidster zei dat dit waarschijnlijk zo is omdat ze thuis alleen is. Is dat herkenbaar voor jullie?
Ons zoontje is juist heel sociaal en open. Ik denk dat je je niet te druk moet maken. Ze moet misschien nog leren. En misschien zit het ook in haar karakter en dat is dan ook ok toch, als het niet verandert? Ze is goed zoals ze is
.
Wij kiezen er voor om toch te gaan kamperen zodat zoontje makkelijker vriendjes kan maken. En wellicht komt er in de toekomst een gezin op ons pas waarmee we samen willen gaan. Mijn broer/schoonzusje doen dit ook met een bevriend gezin en ze hebben het altijd leuk.
Wij zijn de laatste vier jaar juist altijd (gedeeltelijk) met vrienden op vakantie geweest, ook wel zodat onze zoon in ieder geval vriendjes bij zich had maar ook omdat wij het gezellig vinden hoor. Maar toch, voordat onze zoon er was gingen we nooit met anderen op vakantie en hadden we dat ook helemaal niet nodig. Dit jaar dus voor het eerst echt met z’n drieën en ik vind het leuk maar ook wel een beetje spannend. Mijn zoon is gewoon een enorm gezelligheidsdier dus doordat er altijd vriendjes bij waren kregen verveelde hij zich nooit en was het voor ons ook heerlijk ontspannen. Ben benieuwd hoe dat nu zal gaan.
Wij hebben nooit vriendjes mee op vakantie genomen omdat wij altijd gingen vliegen. Dat is ook nooit een probleem geweest want onze zoon maakte altijd makkelijk contact met andere kinderen. Hij had altijd zo een vriendje of vriendinnetje. Hij is nu 28 en ik heb vaak diepe gesprekken met hem. Hij heeft nooit een broer of zus gemist, sterker nog hij is blij dat hij die niet heeft. Aan mijn kant van de familie zijn er nogal wat ruzies geweest en ik heb 2 broers maar van 1 van hen heb ik al jaren geen contact meer mee. Ik heb daar veel verdriet van gehad en ben vaak heel boos geweest. Mijn zoon zegt van dat is mij allemaal bespaard gebleven.
Toen kind klein was gingen we ook altijd kamperen. Kleine campings, geen animatie. Maar wel waar veel Nederlanders waren. (Via ool een paar leuke campings gevonden). Inmiddels gaat hij alleen op vakantie en als hij met ons mee gaat is WiFi het enige wat hij nodig heeft.
Op de meeste campings had hij wel vriendjes om mee te spelen, met 1 heeft hij nog contact!
Hier ook één kind, een heerlijk, vrolijk, prachtig mannetje van bijna 9 maanden. Helaas ben ik zo ernstig ziek dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit meer een kind kan krijgen, en blij mag zijn met alle tijd die ik nog met mijn zoontje heb.
Hoewel ik er in de eerste vier weken na de bevalling anders over dacht (huilbaby en vrij ondersteboven van de bevalling), had ik heel erg graag nog één of twee kinderen willen krijgen. Het doet me heel veel verdriet dat dit niet kan. Maar ik geniet zo hard mogelijk van mijn lieve zoon. En ik lees hier ook al wat voordelen van één kindje! Ik merk wel dat ik blij ben om echt alle aandacht te hebben voor zijn ontwikkeling, met meer kinderen zou je toch vaker je aandacht moeten verdelen en daardoor misschien wel dingen missen. Aan de andere kant hoop ik wel dat zoon belangrijke sociale vaardigheden kan opdoen zoals speelgoed delen, voor jezelf opkomen, conflicten uitpraten, etc. Dat soort dingen heb ik zelf voornamelijk geleerd in de omgang met mijn zus.
watertoren, dat heb ik jou (en denk ook anderen) wel vaker zien schrijven, dat je dan iig niet het (eventuele, zeer goed Mogelijke) gezeik met siblings hebt. Helaas kan ik er ook over meepraten, zus en ik zijn inmiddels on speaking terms maar heel innig zal onze band niet worden.
Millie, welkom in het topic!
wat naar dat je zo ernstig ziek bent. Dan is het inderdaad echt focus op wat er wél is samen en genieten van de tijd die je samen hebt. En dan is het ook wel fijn dat je je aandacht niet hoeft te verdelen over meerdere kinderen.
Ik ben sinds een tijdje veel aan het opruimen geslagen en kwam vanmiddag mijn oude dagboeken tegen. Een half jaar voordat ik mijn nu man ontmoette, vlogen mijn gevoelens wekelijks van ‘ik hoe geen kinderen, ik kan dat nooit aan’ naar ‘waarom heb ik niet gewoon een man en kind ik wil dat ooo-hooo-hooookk!’ en vervolgens weer ‘mijn lijf kan dat nooit aan, ik heb nu al zo weinig energie’.
ik moet eerlijk zeggen dat ik er tegelijk van schrok en het ook heel erg is hoe mijn leven nu eenmaal is. Ik ben al sinds mijn puberteit emotioneel instabiel en beperkt in mijn energie.
dan besef ik ook weer even dat ik gewoon ontzettend veel geluk heb dat ik dit überhaupt allemaal mee kan maken met mijn gezinnetje.
elke dag even stilstaan bij al het moois wat er die dag is gebeurd, en het niet laten overschaduwen door de moeilijke en niet fijne dingen.
lukt mij niet altijd hoor. Maar steeds beter wel.
Millie, de sociale dingen zijn hier echt super goed geleerd op het kdv! Kind is daar vanaf 3,5 maand geen gegaan, eest zo’n anderhalve tot 2 dagen per week, toen heel lang 3, en nu al een tijdje 4 wegens mijn ziekte. Dit zal zo blijven totdat ze naar school gaat over een maand of 9.
Ik snap dat je misschien geen volle dagen gebruik van kdv wilt maken misschien is dan een paar uurtjes een optie?
Dankjewel Hobbelster! Lastig dat je soms zo heen en weer geslingerd wordt door je gevoel. Ik denk wel dat uiteindelijk spijt van iets niet meemaken erger is dan de uitputting die je soms kan voelen van het wel meemaken. Fijn dat het wel steeds beter lukt om het positieve uit te lichten!
Zoon gaat inderdaad twee keer per week naar de opvang, daar gaat het heel goed gelukkig. Hij is wel nog zo klein dat sociale ontwikkeling sowieso nog niet zo op de voorgrond is. Wel bemoedigend om te horen dat die vaardigheden ook op de opvang kunnen worden opgedaan. De andere kant ken ik ook: met maar een jaar verschil tussen mij en mijn zus, was er continu ruzie. Vooral de puberteit was hierdoor extra uitdagend..maar nu heb ik wel een steun door dik en dun. Helaas is het bij ons echt zo gegaan dat we geen ouders meer hebben, en dan zijn broers en zussen enorm waardevol.
Klopt ook allemaal hoor, ze is pas 1 dus we zien wel hoe ze zich sociaal ontwikkelt. Ik ben zelf een enorme introvert en ik maak me denk ik gewoon soms zorgen omdat ik haar wat meer sociale capaciteiten gun dan ik zelf heb Aan de andere kant, ik heb me altijd prima vermaakt en mijn ouders hadden prima op middle of nowhere vakanties met me gekund 
Millie, welkom hier. Ik volg je topic al sinds Viva en ik zou bijna vergeten met alle enorme problemen die jij voor je kiezen hebt gekregen dat je incomplete kinderwens daar ook nog tussen zit om een plekje te moeten geven. Gelukkig lijkt je kleine man het fantastisch te doen als ik je verhalen lees, hij eet in ieder geval al meer dan mijn 1,5-jarige
