Toegevingen en verwachtingen 22 jarigen
Ik heb 2 kinderen, jongvolwassen met licht autisme. Op zich heel brave kinderen maar ze zijn zo passief en weinig dankbaar. Dochter is nu aan 1ste jaar geneeskunde begonnen omdat ze 3x heeft meegedaan aan ingangsexamen. Ze had niet de juiste vooropleiding dus heeft ze dit met bijlessen gevolgd wat ons heel veel geld heeft gekost maar ze deed volgens mij ook nooit genoeg moeite maar dit was haar droom dus gaven we steeds weer toe. Nu doet ze nog steeds veel te weinig en lijkt of het haar niet interesseert. Ik help haar waar ik kan met samenvatten verslagen ed. De laatste tijd zijn er dan ook heel veel ruzies tussen ons omdat ik vind dat ze meer haar best moet doen want ze heeft al voorwaarden. Ik denk ze is ook 22 jaar dan moet ze toch ook beseffen dat ze niet goed bezig is met steeds netflix en instagram. Wij betalen alles ze is nog nooit gaan werken. Hier zeg ik ook wel zeker mijn schuld omdat ik steeds te toegeeflijk ben geweest. Maar voor mij is de maat vol en heb haar nu strenge voorwaarden gegeven. Maar dan denk ik ben ik te streng of pff graag wat advies. Zoon bijna zelfde probleem is terug gaan studeren maar gamet liever. Dan denk ik wat doen we mis. Strenger zijn of juist niet, minder betalen graag advies beetje ten einde raad. Ikzelf slechte jeugd gehad dus daarom gaf en geef ik te snel toe denk ik maar ze zijn nu 22 dus mag er wel iets veranderen
Sorry voor het lange verhaal..
Samenvattingen maken voor een ander, ass of niet, schiet sowieso zijn doel voorbij.
Bij het maken van een samenvatting ben je bezig met de stof, probeert hoofd en bijzaken te scheiden. Terwijl je schrijft/typt begint het inprentingsproces.
Het is een heleboel werk maar wel nuttig werk.
Voor mijn dochter zoek ik de hulp en begeleiding vaak in het faciliteren dat ze tot studeren kan komen. Ik breng thee boven, zorg dat haar raam al dicht is voordat ze thuis komt, zodat het niet steenkoud is op haar kamer en zeker in tentamenweken vraag ik niet teveel andere dingen van haar. Tafeldekken of vaatwasser uitruimen doe ik dan zelf.
Heel af en toe help ik bij verslagen. Haar studie wordt volledig in het Engels gegeven. Die enkele keer dat iets in het Nederlands ingeleverd moet worden kijk in de tekst na op zinsbouw en werkwoordspelling. Dat is dan op het punt dat zij het klaar vindt om ingeleverd te worden.
Dubbel was niet nodig.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 26-01-2025 om 16:42:
Samenvattingen maken voor een ander, ass of niet, schiet sowieso zijn doel voorbij.
Bij het maken van een samenvatting ben je bezig met de stof, probeert hoofd en bijzaken te scheiden. Terwijl je schrijft/typt begint het inprentingsproces.
Het is een heleboel werk maar wel nuttig werk.
Voor mijn dochter zoek ik de hulp en begeleiding vaak in het faciliteren dat ze tot studeren kan komen. Ik breng thee boven, zorg dat haar raam al dicht is voordat ze thuis komt, zodat het niet steenkoud is op haar kamer en zeker in tentamenweken vraag ik niet teveel andere dingen van haar. Tafeldekken of vaatwasser uitruimen die ik dan zelf.
Hier net zo; ervoor zorgen dat ze comfortabel op haar kamer onder het genot van een kop thee rustig kan leren. Meestal zorg ik voor lekkere hapjes, fruit en smoothies. En de vaatwasser doe ik zelf.
En vooral niet te veel vragen, ze heeft al genoeg aan haar eigen gedachten.
Zilver_gray schreef op 26-01-2025 om 16:55:
[..]
Hier net zo; ervoor zorgen dat ze comfortabel op haar kamer onder het genot van een kop thee rustig kan leren. Meestal zorg ik voor lekkere hapjes, fruit en smoothies. En de vaatwasser doe ik zelf.
En vooral niet te veel vragen, ze heeft al genoeg aan haar eigen gedachten.
Ik sta weer in de startblokken. Morgen nog een online vragenuur en donderdag is het tentamen van het vak dat ze deze periode deed.
Dan moet ze uiterlijk zondag nog een handelingsdeel inleveren (PowerPoint met voice over) en dan is er weer ruimte in haar hoofd voor andere dingen. Gelukkig is het haar vader vandaag gelukt om het statief te repareren waarmee ze de laatste foto's moet maken voor in die PowerPoint.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 26-01-2025 om 17:07:
[..]
Ik sta weer in de startblokken. Morgen nog een online vragenuur en donderdag is het tentamen van het vak dat ze deze periode deed.
Dan moet ze uiterlijk zondag nog een handelingsdeel inleveren (PowerPoint met voice over) en dan is er weer ruimte in haar hoofd voor andere dingen. Gelukkig is het haar vader vandaag gelukt om het statief te repareren waarmee ze de laatste foto's moet maken voor in die PowerPoint.
Altijd spannend weer zo’n periode! Ook voor de ouders. Fijn dat het gelukt is het statief te repareren; stress!
Hier is de toetsweek net voorbij. Nu druk met inschrijving voor de studie, zoeken naar een kamer, en haar diagnose verklaring vinden, die ze nodig heeft bij het toelatingsexamen zodat ze extra tijd krijgt.
Wat ik me afvraag is of dochter van TO dit van tevoren heeft gemeld bij de studie coördinator van haar studie? Tegenwoordig zijn bij alle universiteiten mogelijkheden voor ondersteuning voor studenten met autisme of ADHD. Lijkt me heel verstandig als ze daar eens langs gaat en aangeeft waar ze tegen aan loopt.
Kind van mijn vriend heeft geneeskunde gedaan. O.a. door overprikkeling en freeze reactie heeft de studie 10 jaar geduurd. Tijdens de stages werd duidelijk dat specialist in een ziekenhuis of huisarts niet de verstandige keuzes zouden zijn. Kind werkt al jaren als arboarts. Géén onregelmatigheid. Functioneert prima.
TineWinkel schreef op 26-01-2025 om 03:49:
[..]
Maar, oprechte vraag: is iemand met ASS dan wel in staat om later zelfstandig t beroep uit te oefenen waar deze studie voor opleidt?
Ik pik hem even op omdat mijn kinderen hier over 5-10 jaar ook aanlanden.
Ik heb ASS, hoog opgeleid (hbo, twee universitaire studies, de eerste met vertraging, de tweede in één keer maar toen was ik al bijna 40). Altijd prima banen in de accountancy gehad, en altijd de mazzel dat ik zelf mocht bepalen wanneer ik werkte, hoe, en met wat ik aan de slag zou gaan.
Nu een seniorfunctie met de broodnodige eigen kamer. Collega's die me accepteren met alle rarigheid die bij mij hoort. En een werkgever die niks zegt als ik laat ben, eerder weg wil (want het gáát nu ff niet) en weet dat ik heus mijn werk wel doe (soms graag op zaterdag of in de avond en dat is oké).
Mijn dochter kiest overigens voor een creatieve vervolgopleiding, en daar is de eerste vraag zo'n beetje of er autisme speelt. School heeft daar veel ervaring mee, in die creatieve hoek, en dus ook begeleiding, zó fijn
TO, je dochter is te oud om regels op te leggen. Ze is wel oud genoeg om met haar om de tafel te gaan zitten om te kijken wat er mis gaat en wat zij, met jullie ondersteuning, daaraan kan doen. Hebben je kinderen begeleiding van buitenaf, of zijn jullie de enige ondersteuning die ze hebben? En hebben jullie psycho-educatie (gehad)?
Naast je kind(eren) blijven staan is zo ontzettend belangrijk! Ze waarderen voor wie ze zijn, want de rest van de wereld vindt ze toch vaak een beetje vreemd. Zoals hierboven al gezegd is, zorg voor de juiste omstandigheden, zodat ze tot leren en/of werken kunnen komen. Succeservaringen zijn zo ongelooflijk belangrijk! Zorg dat ze (via de gemeente bijvoorbeeld) begeleiding krijgen. Zoon hier krijgt die van Boba. Een hele fijne jongedame. Op zijn opleiding (hbo, 2e jaar) krijgt hij nog geen extra begeleiding of hulp, maar als dat nodig is zullen wij hem daar toch wel op wijzen. Die begeleiding is er ook gewoon, daar moet hij als dat nodig is gebruik van maken. Maar... juist voor veel ASS'ers is hulp vragen ongelooflijk moeilijk. Dus nogmaals, ga naast je kinderen staan en zoek uit welke hulp ze nodig hebben en help ze om die te organiseren. Dat ze van jou niks aannemen is heel normaal, veel ASS'ers ontwikkelen zich op een ander tempo dan 'normale' kinderen en komen (veel) later in de puberteit. Zoon hier is 25, sinds een jaar of 2 hebben wij het idee dat hij aan het puberen is. Dus dat zou bij jouw kinderen ook zeer goed mee kunnen spelen.
Zilver_gray schreef op 26-01-2025 om 17:16:
[..]
Altijd spannend weer zo’n periode! Ook voor de ouders. Fijn dat het gelukt is het statief te repareren; stress!
Hier is de toetsweek net voorbij. Nu druk met inschrijving voor de studie, zoeken naar een kamer, en haar diagnose verklaring vinden, die ze nodig heeft bij het toelatingsexamen zodat ze extra tijd krijgt.
Ja STRESS! De eerste foto's zijn gemaakt met telefoon op statief onder een bepaalde hoek dus de rest moet dan ook zo gemaakt worden. De laatste foto's met de hand maken dat valt op; dat ziet iedereen! Er zitten al dagen stickertjes op haar kamervloer en bureau waar de tekeningen moeten liggen en de poten van het statief moeten staan.