Toegevingen en verwachtingen 22 jarigen
Ik heb 2 kinderen, jongvolwassen met licht autisme. Op zich heel brave kinderen maar ze zijn zo passief en weinig dankbaar. Dochter is nu aan 1ste jaar geneeskunde begonnen omdat ze 3x heeft meegedaan aan ingangsexamen. Ze had niet de juiste vooropleiding dus heeft ze dit met bijlessen gevolgd wat ons heel veel geld heeft gekost maar ze deed volgens mij ook nooit genoeg moeite maar dit was haar droom dus gaven we steeds weer toe. Nu doet ze nog steeds veel te weinig en lijkt of het haar niet interesseert. Ik help haar waar ik kan met samenvatten verslagen ed. De laatste tijd zijn er dan ook heel veel ruzies tussen ons omdat ik vind dat ze meer haar best moet doen want ze heeft al voorwaarden. Ik denk ze is ook 22 jaar dan moet ze toch ook beseffen dat ze niet goed bezig is met steeds netflix en instagram. Wij betalen alles ze is nog nooit gaan werken. Hier zeg ik ook wel zeker mijn schuld omdat ik steeds te toegeeflijk ben geweest. Maar voor mij is de maat vol en heb haar nu strenge voorwaarden gegeven. Maar dan denk ik ben ik te streng of pff graag wat advies. Zoon bijna zelfde probleem is terug gaan studeren maar gamet liever. Dan denk ik wat doen we mis. Strenger zijn of juist niet, minder betalen graag advies beetje ten einde raad. Ikzelf slechte jeugd gehad dus daarom gaf en geef ik te snel toe denk ik maar ze zijn nu 22 dus mag er wel iets veranderen
Sorry voor het lange verhaal..
TineWinkel schreef op 26-01-2025 om 03:49:
[..]
Maar, oprechte vraag: is iemand met ASS dan wel in staat om later zelfstandig t beroep uit te oefenen waar deze studie voor opleidt?
Dat ligt aan de persoon. Ik heb zelf ASS en een vergelijkbare hoeveelheid ondersteuning gehad op mijn hbo. Inmiddels heb ik (midden 30) een 'normale' carrière en een senior functie. Had niemand toen geloofd. Mensen met ASS blijven zich ook ontwikkelen. Sommige dingen duren wat langer. En school/studie is verschrikkelijk ingewikkeld voor mensen met ASS, veel ingewikkelder dan het werkende leven.
TineWinkel schreef op 26-01-2025 om 03:49:
[..]
Maar, oprechte vraag: is iemand met ASS dan wel in staat om later zelfstandig t beroep uit te oefenen waar deze studie voor opleidt?
Meestal wel, maar niet alle medicijnen studenten worden arts of specialist.
Net zoals bij andere studies waaieren studenten uit.
TineWinkel schreef op 26-01-2025 om 03:49:
[..]
Maar, oprechte vraag: is iemand met ASS dan wel in staat om later zelfstandig t beroep uit te oefenen waar deze studie voor opleidt?
Autisten, het zijn net mensen: geen enkele persoon op het autistische spectrum is hetzelfde.
Autisme is een ontwikkelingsstoornis, deze kinderen ontwikkelen zich op verschillende gebieden in een ander tempo dan gemiddelde kinderen. Mijn zoon begon bv extreem vroeg te praten, sprak op zijn 2e in volzinnen, maar hij zette pas met 18 maanden zijn eerste stapjes.
Je kunt ASS zien als een ouderwetse versterker met schakelaars die omhoog of omlaag kunnen staan. De meeste autisten hebben bv moeite met taal en uitdrukkingen. Maar sommigen zijn er juist heel sterk in. De meeste autisten hebben moeite met sociaal contact, gezichtsuitdrukkingen, sociale codes ed, maar sommigen zijn er juist heel sterk in. Daartussen zit wel vanalles, maar het is geen mooie klokcurve, zoals bij de gemiddelde mens.
Alle ASS'ers zijn extreem prikkelgevoelig, sommigen verdragen er bijna geen, anderen houden juist (altijd of af en toe) van veel prikkels: heel harde muziek, felle kleuren, heel pittig eten.
Heel veel mensen met autisme hebben ook andere problemen, zoals AD(H)D, dyslexie en dypraxie. Of je die al dan niet hebt, maakt natuurlijk ook een wereld van verschil op school en op de werkvloer.
Als je op je werk jezelf mag zijn, zul je veel beter presteren. Dat geldt voor ons allemaal, maar voor ASS'ers nog veel meer.
Mensen met klassiek autisme zijn meestal zwakzinning. De meeste hoogfunctionerende autisten komen uiteindelijk prima terecht, zelfs in topfuncties (zie Elon Musk, Bill Gates, Albert Einstein, de geniale it'er, de klassieke verstrooide professor). En dan zit daar dus nog een hele wereld tussenin. ASS 'ers zitten echt overal, juist ook in de medische wereld. Met de juiste training/begeleiding/coaching (sommigen veel, anderen weinig) en als ze de kans krijgen om hun talenten te ontwikkelen en zichzelf mogen zijn, kunnen ze extreem veel bereiken. Daar is de maatschappij natuurlijk ook bij gebaat, dit zijn potentieel de probleemoplossers, uitvinders, geniale wetenschappers. Maar dat lukt typisch NIET als je op hun 20e of 22e zegt: zo, nu ben je oud genoeg, nu moet je het zelf maar doen.
verhelderend om te lezen, dank je.
Ginevra schreef op 26-01-2025 om 08:56:
verhelderend om te lezen, dank je.
Inderdaad, dank allen voor de uitgebreide uitleg. Een mens is nooit te oud om te leren, geldt dus ook voor mij.
Imi-x2 legt het heel goed uit. Autisme is een ontwikkelingsstoornis en gaat vaak gepaard met een disharmonisch ontwikkelingsprofiel. Daardoor ontstaat er een 'regenboog aan leeftijden'. Zo is mijn dochter verbaal heel sterk en vaardig, kan ze zich heel volwassen uitdrukken, maar emotieregulatie is lastig voor haar, waardoor ze soms nog als een kleuter kan reageren op dingen en ook enorm kan overreageren in kleine incidentjes.
Veel mensen met autisme ontwikkelen zich wel, maar dat duurt dan langer. En sommige dingen lukken nooit, is mij vaker verteld.
Dat betekent niet dat je geen enkele verwachting mag hebben. De keuze voor een studie gaat ook gepaard met de commitment om je daarvoor in te zetten. Dat snappen ze waarschijnlijk ook wel. Maar ze weten niet goed hoe. Dan moet dat duidelijk gemaakt worden. En soms is het ook even zoeken naar wat werkt.
Als je in huis bepaalde dingen verwacht, zoals tafel dekken, afruimen, afwas/vaatwasser in-/uitruimen (en aanzetten), vuilbak aan de weg zetten, glas naar de glasbak brengen, noem maar op, dan is het wel zaak die verwachting uit te spreken en concreet te maken. Niet alleen 'wil je x doen?', want een vraag geeft de mogelijkheid om nee te zeggen. En bij een incidenteel verzoek is het niet vanzelfsprekend dat dat dan ook elke dag/week moet.
Je kan dan beter zeggen; we wonen hier met zijn allen, daar kunnen jullie ook aan bijdragen. Dan kun je samen kijken naar welke taken ze zouden willen en kunnen doen, wanneer die gedaan moeten worden en dat dat dan ook structureel hun verantwoordelijkheid wordt. Zo kunnen ze het inbouwen in hun routine.
Uiteindelijk werkt het met financiën ook zo. Heb het erover dat jullie een bepaalde bijdrage kunnen en willen leveren, wat de voorwaarden zijn, maar dat dat niet oneindig is. Helpt ze met inzicht, dat is vaak lastig voor mensen met autisme. Maar geef ze ook het vertrouwen dat ze het best kunnen.
Wat ook meespeelt is dat veel zaken die bij neurotypische mensen 'vanzelf' komen, bijvoorbeeld de behoefte aan een baantje/eigen geld verdienen, zelf dingen regelen, bij mensen met autisme vaak niet 'vanzelf' komen waardoor ze lang in kinderlijke fases blijven hangen. Dat is tot op zekere hoogte niet per se erg, maar het is wel belangrijk dat ze gaan leren om zelfstandig te functioneren.
Qua werk; er zijn genoeg mensen met autisme die gewoon een baan hebben. Misschien niet fulltime, misschien met extra voorzieningen als thuiswerken (wel lastig als arts), een baan die bij hun persoonlijkheid en talenten past. Het is op zich niet erg om dingen niet te kunnen, zo lang je daar niet je werk van maakt.
Maar het is niet de bedoeling dat je als ouder nog even twee opleidingen naast je eigen werk en zorg- en opvoedtaken gaat zitten doen. Dat houd geen mens vol.
Daarom is het goed als je kinderen leren om via hun school ondersteuning te vragen.
Je kunt ze wel helpen met uitzoeken wat er nodig is, maar uiteindelijk moeten ze daar wel zelf stappen in gaan zetten. Je kunt ze niet oneindig aan het handje nemen.
Na het lezen van de OP vroeg ik mij af wat die verwachtingen zijn (en van wie?)
Heel mooi uitgelegd, maar als je zo snel overprikkeld raakt, lijkt me de functie van arts niet erg geschikt, gezien de enorme stress en hoeveelheid prikkels en het flinke aantal uren die ze moeten werken tijdens hun opleiding, en de lange dagen.
Vrijevlinder schreef op 26-01-2025 om 12:55:
Heel mooi uitgelegd, maar als je zo snel overprikkeld raakt, lijkt me de functie van arts niet erg geschikt, gezien de enorme stress en hoeveelheid prikkels en het flinke aantal uren die ze moeten werken tijdens hun opleiding, en de lange dagen.
Dat ben ik wel met je eens dat dat iets is om vooraf goed over na te denken of je dat aankunt cq geschikt bent voor een dergelijk vak.
Onderdeel van autisme accepteren en ermee om leren gaan is ook je eigen beperkingen (h)erkennen en daar rekening mee houden in hoe je je leven vormgeeft.
En ja, dat is vallen en opstaan. Heel vaak. En boos zijn, verdrietig zijn, gefrustreerd, tegen dingen aan schoppen, maar ook je laten troosten en berusting vinden. Vrede sluiten met jezelf. En dat telkens opnieuw, want er blijven altijd momenten van confrontatie op je pad komen.
Buiten de gevaren van overprikkeling vraag ik me sowieso af of je geschikt kan zijn voor arts als ASSer: je hebt dan toch vaak ook een gebrek aan inlevingsvermogen of je bent op zijn minst wat sociaal onhandig.
Oh ennuh.... het woord 'zwakzinnig' is eigenlijk geen term die nog gebruikt wordt voor mensen met een beperking. Hoewel een beperking altijd nog wat vaag blijft, maar ik bedoel natuurlijk op het gebied van het IQ.
Al die termen die in het verleden normaal waren;' idioot, imbeciel, debiel, zwakzinnig, mongool' zijn vervangen voor andere woorden omdat ze te vaak als scheldwoorden werden gebruikt/ervaren. Dus ja, eigenlijk is het onzinnig.
Net zoiets dat als het woord kanker te veel gehoord wordt, we het maar gaan hebben over 'K' of over een melanoom en uitzaaingen.
Pippeltje schreef op 26-01-2025 om 14:04:
Buiten de gevaren van overprikkeling vraag ik me sowieso af of je geschikt kan zijn voor arts als ASSer: je hebt dan toch vaak ook een gebrek aan inlevingsvermogen of je bent op zijn minst wat sociaal onhandig.
Oh ennuh.... het woord 'zwakzinnig' is eigenlijk geen term die nog gebruikt wordt voor mensen met een beperking. Hoewel een beperking altijd nog wat vaag blijft, maar ik bedoel natuurlijk op het gebied van het IQ.
Al die termen die in het verleden normaal waren;' idioot, imbeciel, debiel, zwakzinnig, mongool' zijn vervangen voor andere woorden omdat ze te vaak als scheldwoorden werden gebruikt/ervaren. Dus ja, eigenlijk is het onzinnig.
Net zoiets dat als het woord kanker te veel gehoord wordt, we het maar gaan hebben over 'K' of over een melanoom en uitzaaingen.
Je leest anderen de les over termen als "zwakzinnig" maar ondertussen kraam je wel onzin uit over ASSers, alsof die allemaal dezelfde contactgestoorde zonderlingen zijn, alsof mensen zonder ASS allemaal wel over een enorm inlevingsvermogen beschikken, nooit sociaal onhandig zijn en allemaal tegen enorme hoevevelheden prikkels kunnen en zeer stressbestendig zijn. Dit terwijl er net uitgebreid is uitgelegd dat ASSers net zo divers zijn als alle andere mensen. Ja, je verpakt dat met "vaak" of "op zijn minst" maar het staat er ondertussen wel weer. Er zijn trouwens gewoon artsen met ASS, ook omdat mensen soms pas een diagnose ASS krijgen nadat ze al jaren werkzaam zijn, bijvoorbeeld als arts, en dan gelukkig niet ineens gedwongen worden ermee te stoppen.
Daarnaast lijkt men hier ook over het hoofd te zien dat niet elke arts de hele dag bezig is om mensen met een hartstilstand te reanimeren of bloedfonteinen te stelpen, er bestaan ook arbo-artsen, keuringsartsen, consultatiebureau artsen, revalidatie-artsen, fornesisch artsen kortom, het is nogal divers.
Of je kinderen moet blijven helpen door een studie heen is een andere vraag, ik zou denken: alleen als ze het zelf heel graag willen en om hulp vragen. En dan is het bij deze leeftijd beter om ze te stimuleren die hulp bij anderen (professionals, docenten, studiegenoten) te zoeken.
Al heeft een kind nog zo'n hoog IQ op de basisschool, er is ook niks mis mee als ze vervolgens een blije carriere als MBO-er in gaan of bij het Kruidvat gaan werken. Tenslotte moeten er toch ook mensen bij het Kruidvat werken en het is niet verplicht om daar een laag IQ voor te hebben. Het gaat er maar om waar iemand blij van wordt. En studeren kun je ook intern bij een bedrijf, of later in je leven. Belangrijk is vooral dat je je eigen leven vorm kan geven, waardering krijgt voor wat je doet en wie je bent, en mensen om je heen hebt waar je het goed mee kan vinden.
Pippeltje schreef op 26-01-2025 om 14:04:
Buiten de gevaren van overprikkeling vraag ik me sowieso af of je geschikt kan zijn voor arts als ASSer: je hebt dan toch vaak ook een gebrek aan inlevingsvermogen of je bent op zijn minst wat sociaal onhandig.
Oh ennuh.... het woord 'zwakzinnig' is eigenlijk geen term die nog gebruikt wordt voor mensen met een beperking. Hoewel een beperking altijd nog wat vaag blijft, maar ik bedoel natuurlijk op het gebied van het IQ.
Al die termen die in het verleden normaal waren;' idioot, imbeciel, debiel, zwakzinnig, mongool' zijn vervangen voor andere woorden omdat ze te vaak als scheldwoorden werden gebruikt/ervaren. Dus ja, eigenlijk is het onzinnig.
Net zoiets dat als het woord kanker te veel gehoord wordt, we het maar gaan hebben over 'K' of over een melanoom en uitzaaingen.
Punt 1: dit is onzin, vooral vrouwen met autisme zijn helemaal niet zo onhandig. Ook sociaal gedrag kun jedren.
Punt 2: er zijn een heleboel horken die arts zijn geworden. Heeft hun nooit tegengehouden. Ik zou bijna zeggen dat een gebrek aan inlevingsvermogen je juist een betere arts maakt dan iemand die mee gaat huilen met de patiënt.
Die artsen kunnen dan horken zijn...Maar om arts te willen worden moet je wel zelf kunnen studeren... En dus ook zelf samenvattingen schrijven, en helemaal met 22 jaar....
Pippeltje schreef op 26-01-2025 om 14:04:
Buiten de gevaren van overprikkeling vraag ik me sowieso af of je geschikt kan zijn voor arts als ASSer: je hebt dan toch vaak ook een gebrek aan inlevingsvermogen of je bent op zijn minst wat sociaal onhandig.
.
Ahum. Zoals ik al schreef: niemand is hetzelfde en een deel is daar juist bijzonder sterk in. ASS'ers die er minder sterk in zijn, kunnen getraind worden.
Iemand die geneeskunde studeert kan ook wetenschappelijk onderzoeker worden, of arts op de achtergrond (bv radioloog).
Edit: ik zie nu pas dat AnnaP hetzelfde schreef...
Enne, AI kan ook prima samenvattingen maken 😉
De student moet nog wel controleren of alles wat belangrijk is erin staat, maar dat is ook weer een nuttige studiemethode.