Stiefzoons van 25 en 23 gaan nog steeds mee met vakantie

Lotte78 schreef op 12-07-2022 om 14:46:

Maar eigenlijk is het dus zo.
Jouw vriend woont samen met zijn volwassen kinderen in een huis. Jij woont apart met je eigen zoon.
Ze gaan samen op vakantie en vragen jou en je zoon mee.

Want dat is toch wat er gebeurt. Bedank dan voor deze vakantie. En ga alleen met je zoon. Of ga alleen met je vriend. Ik zie het hele probleem niet

Of dat ieder ter plekke ook zelf zijn plan trekt zodat je niet verplicht bent om constant met de hele groep op te trekken. En  dan wel eventueel op sommige dagen samen eten. 

Lotte78, op 07-07 schreef Evelien over ons eigen kind. De 14-jarige is dus ook zijn zoon. Logische als haar man met al zijn kinderen (en aanhang) op vakantie wilt gaan.
Maar Evelien wilt na een jaar voor man en kind(eren)  klaar staan, ook genieten van een welverdiende vakantie. Dat is prima mogelijk als ze de touwtjes meer laat vieren waardoor de anderen wel actiever worden. Ze heeft het met haar man besproken, hij mag zich er ook meer mee gaan bemoeien.
Hopelijk dat die trend zich na de vakantie voort zet.

Nou zoals ik het in een andere post las , is het jongere kind alleen van haar. En wonen ze apart in ieder een eigen huis met zijn eigen kind(eren).
Ik begrijp dat ze samen met haar vriend op vakantie wil. Ik begrijp ook dat als ze met zijn allen gaan, ze graag actieve stiefzoons heeft.

Maar zoals ik het lees gaan die jongens niet mee op de vakantie van TO en vriend. 
Maar gaat TO mee op vakantie met vriend en zijn zonen +aanhang.
En daarin zit een wezenlijk verschil. 

Niks vriend. Man! Ze zijn getrouwd. 

Evelien74 schreef op 08-07-2022 om 11:52:

[..]

Misschien lees je te snel of typte ik te snel: we hebben ieder eigen kinderen! Dus mijn man (2) en ik (1). Dus dat we ieder iets met ons eigen ‘gezin’ op pad gaan (we wonen ook niet bij elkaar).

@bijtje  ze wonen niet bij elkaar. Ze hebben een Lat relatie. En geen gezamenlijk kind. Ik weet niet of ze getrouwd zijn of haar vriend gewoon haar man noemt (doe ik zelf ook vaak)

Evelien74 schreef op 12-07-2022 om 21:04:

[..]

Bijzonder deze conclusies. Het is mijn zoon die 14 jarige. Niet van mijn man….

Nu, dan had je mij met ‘ ons eigen kind’ op het verkeerde been gezet.

Maakt niet uit, geniet lekker van de gezelligheid en van de vakantie.

Ach doet er niet toe hoe jullie gezin in elkaar steekt. Zo is er bij iedereen wel wat. Als jullie maar lekker kunnen genieten. 😉
Hele fijne vakantie! 

yette schreef op 11-07-2022 om 08:02:

Fijn dat jullie het erover hebben gehad, Evelien!

Nog even wat dingen die ik heb gedaan om onze jongelui te motiveren, misschien heb je er wat aan?

Ik ben gestopt met het vertalen van bijvoorbeeld menukaarten. Laat het ze op hun foon uitzoeken, daar leren ze meer van. Prima als ze een ijsje willen, maar ik loop niet meer mee.

Elk kind mag 1 vakantiedag bepalen wat we gaan doen in een straal van 150km. Ze kunnen daarvoor tips vinden op TripAdvisor.

Doorbreek je eigen gewoontes en daag jongelui uit door nieuwe verantwoordelijkheden. Een kind van 16 kan de BBQ bedienen - en heeft daar waarschijnlijk zelfs lol in. Kortom: vraag je bij je eigen taken wat vaker af of jij degene bent die ze moet doen.

De verantwoordelijkheid voor hun eigen zaken heb ik, ook thuis, bij hun gelegd. Ik ben (zoveel mogelijk, het is lastig) gestopt met aansturen en helpen herinneren. Scheelt me een hoop hersenruimte. Als ze niet uit zichzelf uit bed komen terwijl ik een tijd voor 'een ochtendduik met koffie bij het meer' heb afgesproken, hebben ze gewoon pech. Dan ben ik weg. Als ze hun zwembroek vergeten ook. En ga je op je bril zitten, dan mag je er zelf mee naar de opticien terwijl ik een boekwinkel in duik. Een Franse opticien ziet ook wel dat je brillenpootje krom staat, daar heb je mij niet bij nodig. Vaste huishoudelijke taken van de kinderen zoals de vaat (tijdens de vakantie 1xdaags) vind ik ook hun eigen zaken. Als ze de afwas laten staan, wordt het alleen maar lastiger en meer en de beurt van de volgende afwasser begint pas als de vorige vaat is gedaan. Er is er echt nog wel eens eentje die pas de volgende dag afwast, maar ze zorgen er wel voor dat ze in elk geval vóór er nog een avondvaat bij komt, klaar zijn met hun beurt. Ik bemoei me er niet meer mee. Was aanvankelijk lastig, maar het lukt me inmiddels prima.

Verder kan je zorgen (indien mogelijk) voor fysieke afstand. Als ze met me mee willen naar de supermarkt, scheur ik het boodschappenlijstje doormidden en geef ze de helft. Ook tijdens uitstapjes splitsen we vaak op. Dan spreken we weer af bij de auto of op een terras. Hotelkamers en kampeerplekken hoeven ook niet meer naast elkaar. In het geval van kamperen, kan je hun eigen uitrusting wat uitbreiden zodat ze bij hun eigen tent(en) wat te eten en drinken hebben en hun eigen ontbijt kunnen regelen.

En last but not least, wij gaan meestal met twee auto's naar Zuid-Frankrijk. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Samen dingen doen, vind ik leuk, maar ik wil ook mijn eigen gang kunnen gaan. Ik kan niet wachten tot een van de kinderen ook een rijbewijs haalt, dan kunnen ze tijdens de vakantie af en toe zelf op pad. Of naar de supermarkt. Of de wasstraat. Ik zie wat dat betreft nog wel wat mogelijkheden richting een eerlijkere taakverdeling

Dit lijkt me de meest gezonde manier om kinderen op te voeden tot fijne, zelfstandige wezens!

Kunnen veel mensen van leren.

Evelien74 schreef op 12-07-2022 om 21:11:

[..]

De zonen van mijn man gaan sinds aantal haar mee met ons (we wonen niet samen maar mijn man is wel deels hier omdat zijn zonen al groot zijn en die dus deels in zijn huis ook semi-zelfstandig wonen…. Snap je het nog??). We noemen ons dus een samengesteld gezin en dat gaat ook best goed. We mogen elkaar en respecteren elkaar. Tegelijk is het ook stukken moeilijker dan ik dacht: kinderen die anders opgevoed zijn dan ik zou doen en dat zal voor mijn man ook gelden tav mijn zoon en zijn opvoeding…

Het punt dat mij zo opvalt: je doet alsof het om kinderen gaat, terwijl het ruim volwassen mannen zijn.