Stiefzoons van 25 en 23 gaan nog steeds mee met vakantie

Je hoeft toch niet hetzelfde te doen of zijn? Laat hem lekker genieten van het samen zijn met zijn kinderen en ga zelf wat meer je eigen gang en weg? 
Zo hoef jij je niet te ergeren aan gedrag van de kinderen en heeft vast iedereen het fijner. 

Chantalle74 schreef op 30-07-2022 om 23:12:

hier een zoon van 21 die ook nog elk jaar gewoon meegaat. Hij heeft geen vriendin en zinn vrienden houden ervan om met een grote groep op vakantie te gaan en vooral te feesten en uitslapen. Daar heeft ie geen zin in.
Hij is gezellig als hij met ons meegaat en houdt er ook van om samen dingen te ondernemen.
Soms lijkt het wel of ik me moet verantwoorden waarom hij nog meegaat. Nou ik ben er trots op dat we het altijd en nog steeds gezellig samen hebben als gezin. Als hij eraan toe is zal ie zelf wel iets gaan ondernemen.

Probeer te genieten van de momenten samen met je man en je gezin samen. Voor je het weet willen ze niet meer en ga je het nog missen

Wijs je hem er ook op dat er groepsreizen bestaan waar het helemaal niet gaat om uitslapen en feesten? Dat dat ook een alternatief is? 

Kennissen van mij met kinderen van begin 20 zag ik van de week ook als gezin voorbijkomen op Facebook in Thailand. Het is juist best gebruikelijk dat jong volwassenen nog mooie reizen met hun ouders maken. Geen kinderlijk of puberaal gezeik meer maar als volwassenen onder elkaar.

Redbulletje, je hebt gelijk. Wel lijk ik dat soort verhalen vooral te horen over verre reizen: jongvolwassenen die wel meegaan op de rondreis door de VS, maar niet perse naar de camping in Frankrijk.

Het is zeker niet vreemd wanneer jong volwassenen nog met hun ouders mee gaan. Als je goede afspraken maakt, moet dat geen probleem zijn. Je hoeft niet alles samen te ondernemen, je kunt ook op bepaalde momenten elkaar opzoeken zoals bij het avondeten en overdag je eigen plan trekken. 

Jesse_1 schreef op 18-07-2022 om 12:30:

Ik vind de zure reacties over het soort vakantie dat de man TO voor zich ziet wel echt jammer hoor. Dit is de manier waarop hij het gewend is en ik vind het juist heel mooi klinken: met het hele gezin op vakantie en dingen met elkaar doen, verbinding maken. Als iedereen dat (nog steeds) leuk vindt is dat toch alleen maar geweldig?

Het probleem hier is alleen dat TO dit niet gewend is, dus op een andere manier tegen vakantie aankijkt èn dat het niet de kinderen zijn die als 'echt van haar' voelen omdat ze ze niet mede-opgevoed heeft.

Ik zou de vakantie op zich dus niet aanpassen en man de tijd met kinderen vooral ook gunnen en voor mijzelf daar in een aparte vakantie tijd voor geven. Wat ik wel zou willen is dat de lasten tijdens de vakantie gelijkelijk verdeeld zijn. En dan bedoel ik niet (persé, kan wel) het financiële deel, maar het koken/boodschappen etc. Dan is het ook echt een gezamelijke vakantie waarin iedereen zijn steentje bijdraagt. En de activiteiten: vind iemand het leuk om die te bedenken, dan mag dat bij één persoon liggen, anders voorstellen om ook iedereen een dag te geven waarop diegene een invulling bedenkt.
En dit hoeft natuurlijk niet met mokken en zeuren (? hoe komt iemand daar nou bij), maar ik denk dat een soort verdeling voor iedereen redelijk klinkt en voor de stiefzoons uit de automatische passiviteit haalt. Al zou het maar zijn dat elke zoon een keer voor het eten zorgt en een dag de activiteit verzint. Het gaat ook om een change of mind. Hoe je het gaat verdelen is maar hoe je wilt.

Overigens wordt de passieve houding van stiefzoons hier ook nogal negatief weg gezet (en op gereageerd). Het ligt ook gewoon in de aard van mensen om initiatieven te nemen of juist te volgen.
Betekent niet dat je een passief iemand niet zou kunnen stimuleren tot een eigen inzet op vakantie, maar soms hebben mensen een duwtje nodig. Als alles altijd voor ze geregeld wordt en iedereen vindt dat prima, dan hoef je ook niet verbaasd te zijn dat ze zelf niet eens wat gaan doen - of ze dat kwalijk te nemen.

Maar TO vindt het niet prima, dus dan is het wel een probleem. Ik zou het ook niet trekken. Het zijn ruim volwassen mannen en die kunnen best iets doen, zoals een keer koken een keer trakteren op een lunch, of een voorstel doen voor een uitje. Ik zou er geen trek in hebben om alleen de kar te trekken op vakantie, terwijl er gewoon andere volwassenen aanwezig zijn.

Pistache schreef op 31-07-2022 om 08:06:

[..]

Maar TO vindt het niet prima, dus dan is het wel een probleem. Ik zou het ook niet trekken. Het zijn ruim volwassen mannen en die kunnen best iets doen, zoals een keer koken een keer trakteren op een lunch, of een voorstel doen voor een uitje. Ik zou er geen trek in hebben om alleen de kar te trekken op vakantie, terwijl er gewoon andere volwassenen aanwezig zijn.

Maar man en zoons gingen altijd al op deze manier op vakantie, dus TO is er als buitenstaander bij gekomen en wil de manier van vakantie vieren omgooien. Denk dat ze beter zelf op vakantie kan gaan met haar zoon en buiten de schoolvakanties nog een keer met man alleen.

redbulletje schreef op 31-07-2022 om 08:08:

[..]

Maar man en zoons gingen altijd al op deze manier op vakantie, dus TO is er als buitenstaander bij gekomen en wil de manier van vakantie vieren omgooien. Denk dat ze beter zelf op vakantie kan gaan met haar zoon en buiten de schoolvakanties nog een keer met man alleen.

Daarom zou ze inderdaad het beste zelf op vakantie kunnen gaan met haar zoon als het haar zo stoort. Je hoeft überhaupt je gezinnen niet zo bij elkaar te gooien, alleen maar omdat je een relatie hebt en allebei kinderen hebt. Ik zou dat veel meer van elkaar scheiden, tenzij iedereen zich fijn voelt bij een gezamenlijke vakantie, maar dat is hier overduidelijk niet het geval. 

Temet schreef op 31-07-2022 om 07:45:

Redbulletje, je hebt gelijk. Wel lijk ik dat soort verhalen vooral te horen over verre reizen: jongvolwassenen die wel meegaan op de rondreis door de VS, maar niet perse naar de camping in Frankrijk.

Natuurlijk, want dat zijn juist de reizen die dan zo mooi zijn om te maken. 

Het zijn vaak de wat duurdere of actievere reizen waar een grotere mate van zelfstandigheid gewenst is. Op een camping redden de meeste kinderen zich wel, maar in een enorme wereldstad of tijdens een toch door buitengebied zonder faciliteiten wil je niet continu op je jonge kinderen hoeven te letten. 

Mijn kinderen kunnen uren door een speeltuin rennen, ogenschijnlijk zonder moe te worden.. maar zodra we 300m moeten lopen om ergens te komen, dan zijn ze moooee, plassen, dorst, etc.

Het gaat vooral over de grenzeloze passiviteit van die jongens. Mijn kind is 7 en die is op vakantie de hele dag met andere kinderen aan het spelen of geeft aan naar het zwembad te willen of te midgetgolfen of weet ik wat er te doen is. Voor dingen buiten het park moeten wij dat bedenken want ze heeft nog niet de mogelijkheden om dat zelf uit te zoeken. Tenzij een ander kind in de speeltuin vertelt ergens geweest te zijn.

MamaE schreef op 31-07-2022 om 08:45:

Het gaat vooral over de grenzeloze passiviteit van die jongens. 

Dat kan heel hinderlijk zijn. Aan de andere kant sommige mensen genieten enorm van lekker niks doen op de camping. Vakantie vieren is zo persoonlijk; de een wordt dolgelukkig van de paden op de lanen in en anderen zitten op een stoel voor de tent/ caravan / huisje en genieten net zo. Meehelpen met koken enzo vind ik er wel bijhoren maar hun passiviteit kan ook zo gegroeid zijn door hoe hun vader het wil. Net zoals dat ze geld vragen voor een ijsje, ja best vreemd maar als vader er op staat dat hij alles betaald dan is het ook wel weer logisch dat het zo gaat.

Kunnen jullie niet een pot maken met jullie namen? Vervolgens trek je een briefje en deze persoon gaat boodschappen doen, kookt die avond en ruimt ook weer op.