Lastig met jongvolwassen zoon
Mijn zoon van 21 maakt het ons lastig doordat hij enorm eigenzinnig is.Ik ben al 16 jaar samen met mijn man,niet zijn vader met zijn vader is er geen contact.Hij werkt en sport veel…bodybuilding dus hij doet zijn eigen potje klaar.Onze keukenkasten staan propvol dozen poeder.Koopt een airfryer en rijstkoker zonder overleg en propt dit ook in onze kasten.Vuile. vaat blijft vaak in de gootsteen staan en als hij het het in de vaatwas steekt dan is het vaak nog zeer vuil tot zelfs beschimmeld.Onze koelkast en diepvries staat vol zodat wij plek moeten zoeken voor ons gerief.Maar het moeilijkste van al is dat hij enorm haantjesgedraag vertoond tegenover mijn man terwijl dit totaal niet nodig is.Als hij vraagt iets op te ruimen of gelijk wat dan maakt hij hem breed en zegt dingen zoals ‘ik zal dat wel zelf beslissen’ of gelijk wat.Nu heeft mijn man een motorfiets die onder een zeil staat en beide richtingwijzers blijken afgekraakt.Volgens mijn man met opzet en denkt direct aan zoon…Ik weet niet wat ik hiermee moet doen.Ik kan hem confronteren maar hij zal toch ontkennen.Ik ben die situatie enorm beu aan het worden en wil eigenlijk dat hij stilletjes aan vertrekt.Maar ik wil hem ook niet buitengooien en het risico nemen dat ik hem nooit meer zie….Dat haantjesgedrag toont hij ook vooral wanneer ik er niet bij ben maar ik geloof mijn man wel.Hoewel mijn man niks te maken heeft met de breuk met mijn ex is het wel net alsof hij het hem kwalijk neemt.Een gesprek is moeilijk hij begint te grinniken en zegt ‘ik heb geen zin in die zever’…
rionyriony schreef op 31-07-2024 om 18:28:
Ik had een heel verhaal getikt maar ik bleek niet ingelogd.
Ik denk dat mijn reactie een veel voorkomende zal zijn: met 21 is het een daad van liefde en geen plicht om je kind bij jou en jouw levenspartner te laten wonen. Daar moet prettig gedrag + een geldelijke bijdrage tegenover staan. Per slot van rekening hoef jij van het uitgespaarde geld geen airfryer te financieren die ook nog jouw kast in beslag neemt. Betekent dat hij teveel geld en te veel kapsones heeft en overmoedig is geworden, immers jij zegt niets. Dus hij blijft in die waan. Zet hem op zijn plaats.
Dit ja. Zou je dergelijk gedrag van je partner tolereren? Denk het niet. Maak hem duidelijk wat je wil, zonder emotioneel te worden, daar reageren jongens van die leeftijd niet altijd even goed op. En ik merk dat ik bij ons thuis de mannelijke bewoners makkelijker de wacht aan kon zeggen dan mijn partner. Het kan aan onszelf liggen natuurlijk, maar misschien is er tussen een zoon en een vader of stiefvader meer competitie?
Ik vond de 3 podcasts "Doping Doodnormaal" van de NRC heel interessant over wat het gebruik van anabole steroiden doet met de gebruiker, vooral met hun stemming en geest.
Los daarvan, iemand in je huis die overal lak aan heeft en met zijn spierballen gaat rollen als je ergens wat van zegt, zou ik toch maar snel buiten de deur zetten. Het kan dan wel je zoon zijn, maar dat wil niet zeggen dat je je alles hoeft laten welgevallen. Bovendien komt hij heus niet gelijk in de goot terecht, en zo wel, heeft hij dat toch echt aan zichzelf te danken. Hij vindt dat hij een volwassen man is die zijn eigen keuzes mag maken, nou prima, dan kan hij ook op eigen benen staan en zijn eigen onderkomen en inkomen verzorgen. Net als ontelbare andere mannen van 21 trouwens.
Dat werken op het schuldgevoel van "he je zet je kind niet op straat" - kom op zeg, hij is geen zwerfkat die nu weer de regen in moet, hij is een volwassen mens met een baan, een abonnement op de sportschool en genoeg praatjes om zich te redden.
Ja, dan komt er misschien dit jaar geen kerstkaart, maar is dit dan nu wel zo'n gezellige verhouding? Je bent je kinderen niet oneindig zorg, liefde, verdraagzaamheid en onderdak verschuldigd. Liefde misschien, maar het kan zeker liefde zijn om hem op zijn eigen benen te zetten en een flinke reality check te laten krijgen.
volgens mij is grenzen stellen heel nuttig en dus liefdevol.
Koekie1980 schreef op 30-07-2024 om 22:18:
[..]
Nou op straat zetten.. 21 of niet, het is wel je kind. Die zet je toch niet zomaar buiten?
Koelkast op de kamer, mogelijkheid tot wonen in een tuinhuis of garage ofzo? Dat zou ik liever doen, je eigen zoon compleet dakloos lijkt me ook heftig.
Hou er rekening mee dat het gebruik van steroïden ook serieuze risico’s kan opleveren voor de omgeving. Deze jongen is verbaal en fysiek agressief. Dan kan het wel je kind zijn , maar eigen veiligheid is ook een prioriteit.
Tsja . Motto hier was: Tot je 18e/einddiploma MOET je thuiswonen, daarna MAG je thuiswonen. En dan ga je op een gelijkwaardige, volwassen manier met elkaar om. En als het even kan nog steeds als gezinslid, want in een kamerbewoner die zijn eigen potje staat te koken zou ik weinig trek hebben.
Dit gezegd hebbende, lees ik in je OP dat je zoon geen contact meer heeft met zijn vader. Dat is rot, maar geen excuus voor dit gedrag. Voel jij je daar bezwaard door? Of is de breuk van een gevolg van ruzie met pa en zoon? En ben je bang dat hij de band ook met jou verbreekt?