KInd 18, geen inkomen wil/moet op kamers wat draag je bij?

Jonagold schreef op 27-05-2024 om 13:43:

[..]

Duidelijk niet gehinderd door enige ter zake doende kennis...

Weet je, tel je zegeningen en onthoud je alsjeblieft van zulke waanzinnige (en onnodig kwetsende) opmerkingen. Je mag gerust mijn dagboeken uit de afgelopen jaren eens doorlezen, en dan wil ik daarna graag nog een keer van je horen of je vindt dat mijn zoon verwend is. Of ga eens in gesprek met docenten van zijn havo op het speciaal onderwijs. Want dat was de enige plek waar hij zich kon handhaven door zijn beperkingen nadat hij overspannen was uitgevallen op het regulier gymnasium. Werkelijk, wat een arrogante houding...!

Edit: en zo'n bericht krijgt dan ook nog 2 duimpjes

Ja bijzonder hè 

Een tussenjaar gehad, daarin gewerkt, dat geld is uitgegeven terwijl er een wens voor een particuliere studie en uit huis gaan is. Dat begrijp ik niet zo.
Als jullie het niet allemaal kunnen bekostigen en het kind niet naast de studie kan werken, dan houdt het op lijkt me?
Is nog een jaar werken (plus sparen) en dan pas de studie beginnen een optie?

Bijdragen in het levensonderhoud betekent niet 'alles' betalen wat kind wil. Net zoals je voor een minderjarig kind ook niet alles hoeft te financieren wat dat kind wil en wenst in het leven. 
Een studie kan zeker een behoefte zijn om later zelfstandig in het levensonderhoud te kunnen voorzien. Op kamers wonen kan daarvoor nodig en/of wenselijk zijn. 
Maar er is wel een grens aan hoeveel ouders daar aan kunnen en moeten willen besteden. Dus een bijdrage is prima, maar dat zal nooit volledig dekkend zijn in het geval van een uitwonende student die niet kan werken naast de studie en die ook nog eens geen recht heeft op welke voorziening van de overheid dan ook.

De behoefte van een tot levensonderhoud gerechtigde  (in het algemeen) bestaat vziw in de voorziening van eerste levensbehoeften en dit hoeft niet (volledig) in geld te zijn. Een dak boven je hoofd, eten en drinken, slapen en ADL horen hiertoe.

Dan kan de opleiding niet, simpel. 

ik kreeg nul euro per maand toen ik uit huis ging op mijn 19de en ging werken en maximaal lenen toen ik een hbo deed. Als ik thuisbleef moest ik kostgeld betalen. Mijn zoon krijgt max 200 p maand als hij uit huis gaat omdat ik dat wil stimuleren. Als hij bij pappie en mammie wil blijven hangen, prima dan mag hij na zijn 21ste kostgeld gaan betalen. Sommige zijn iets later eraan toe, vooruit.

Moederkareltje schreef op 27-05-2024 om 17:53:

ik kreeg nul euro per maand toen ik uit huis ging op mijn 19de en ging werken en maximaal lenen toen ik een hbo deed. Als ik thuisbleef moest ik kostgeld betalen. Mijn zoon krijgt max 200 p maand als hij uit huis gaat omdat ik dat wil stimuleren. Als hij bij pappie en mammie wil blijven hangen, prima dan mag hij na zijn 21ste kostgeld gaan betalen. Sommige zijn iets later eraan toe, vooruit.

Je zoon is 1. Dat kun je helemaal niet nu al exact bepalen. Dat is net zoiets als dat je hem hetzelfde bedrag zakgeld geeft als jij vroeger kreeg, terwijl je daar nu veel minder voor kunt kopen.

Mijn dochter is nu negen en ik heb echt nog niet exact duidelijk hoe we dit t.z.t gaan aanvliegen. Sowieso hebben we er maar één, dus we hoeven geen rekening te houden met broers/zussen en gelijkheid. Maar dat wil niet zeggen dat ze als God in Frankrijk kan gaan leven en alles maar krijgt. Want ik heb ook nog bepaalde waarden in mijn opvoeding. En principes. 
Zo vinden wij een opleiding belangrijk, dus daar willen we in investeren. Maar die bijdrage heeft wel een grens. 

MamaE schreef op 27-05-2024 om 18:43:

[..]

Je zoon is 1. Dat kun je helemaal niet nu al exact bepalen. Dat is net zoiets als dat je hem hetzelfde bedrag zakgeld geeft als jij vroeger kreeg, terwijl je daar nu veel minder voor kunt kopen.

Mijn dochter is nu negen en ik heb echt nog niet exact duidelijk hoe we dit t.z.t gaan aanvliegen. Sowieso hebben we er maar één, dus we hoeven geen rekening te houden met broers/zussen en gelijkheid. Maar dat wil niet zeggen dat ze als God in Frankrijk kan gaan leven en alles maar krijgt. Want ik heb ook nog bepaalde waarden in mijn opvoeding. En principes.
Zo vinden wij een opleiding belangrijk, dus daar willen we in investeren. Maar die bijdrage heeft wel een grens.

Tuurlijk dat klopt, maar als ik mij voorstel dat mijn zoon nu 18 is zou ik het zo doen. Op die manier geef ik m'n visie. Niemand weet natuurlijk hoe de wereld eruitziet over 17 jaar. 

Moederkareltje schreef op 27-05-2024 om 18:48:

[..]

Tuurlijk dat klopt, maar als ik mij voorstel dat mijn zoon nu 18 is zou ik het zo doen. Op die manier geef ik m'n visie. Niemand weet natuurlijk hoe de wereld eruitziet over 17 jaar.

Opvoeden is ook je mening en opvattingen aanpassen en bijschaven. Echt, ik had ook ooit een heel afgekaderd beeld van hoe ik als moeder zou worden en moeten zijn, wat mijn kind allemaal zou moeten kunnen en doen. En vaak loopt het toch een beetje anders. 

Mijn waarden heb ik niet aangepast. Het doel van mijn opvoeding is een volwassen en zelfstandig, maatschappelijk betrokken individu afleveren aan de samenleving. 
Nog steeds. De weg daar naartoe ligt niet vast. Sommige kinderen komen net wat meer obstakels tegen dan anderen. Sommige hebben meer tijd nodig om volwassen te worden. Dat wil niet zeggen dat je niks kan of mag verwachten. Dat soort dingen groeien naar mijn mening ook.

Shareneentje, is het wellicht mogelijk dat je kind een stevig wensenpakket heeft neergelegd als compensatie voor wat zij heeft moeten meemaken? Kan het zijn dat het daarom lastig is voor jou/jullie om daarop zodanig te reageren dat het binnen proporties komt? De contouren van die proporties zijn hier al gegeven: de 'onderhoudsplicht' betekent niet dat elke wens van een kind kan worden gehonoreerd; onderhoud kan ook in natura (onderdak, eten en drinken, alhoewel ik begrijp dat er goede redenen zijn om te faciliteren dat het kind het huis uit gaat); kind heeft een eigen verantwoordelijkheid als het gaat om het financieren van wensen; let goed op het realiteitsgehalte van de particuliere opleiding, met name als het gaat om diploma, erkenning en perspectieven op werk. Ik kan me voorstellen dat het lastig is om het gesprek daarover aan te gaan met je kind, maar het is hopelijk niet zo dat je 'schade' moet gaan vergoeden.
Ik hoop dat die 'onderhoudsplicht' tot normale en hanteerbare proporties wordt teruggebracht, die in verhouding staan tot wat de andere kinderen meekregen, wat jullie kunnen betalen en wat wenselijk is voor een goede start van je kind.

Tsjor

Hoe heb je dit bedacht toen je de aanmelding voor de school hebt gedaan? Met €1000 ga je het nooit redden voor alles dus er moet nog ergens geld vandaan komen of deze opleiding kan niet doorgaan

tsjor schreef op 28-05-2024 om 06:36:

Shareneentje, is het wellicht mogelijk dat je kind een stevig wensenpakket heeft neergelegd als compensatie voor wat zij heeft moeten meemaken? Kan het zijn dat het daarom lastig is voor jou/jullie om daarop zodanig te reageren dat het binnen proporties komt? De contouren van die proporties zijn hier al gegeven: de 'onderhoudsplicht' betekent niet dat elke wens van een kind kan worden gehonoreerd; onderhoud kan ook in natura (onderdak, eten en drinken, alhoewel ik begrijp dat er goede redenen zijn om te faciliteren dat het kind het huis uit gaat); kind heeft een eigen verantwoordelijkheid als het gaat om het financieren van wensen; let goed op het realiteitsgehalte van de particuliere opleiding, met name als het gaat om diploma, erkenning en perspectieven op werk. Ik kan me voorstellen dat het lastig is om het gesprek daarover aan te gaan met je kind, maar het is hopelijk niet zo dat je 'schade' moet gaan vergoeden.
Ik hoop dat die 'onderhoudsplicht' tot normale en hanteerbare proporties wordt teruggebracht, die in verhouding staan tot wat de andere kinderen meekregen, wat jullie kunnen betalen en wat wenselijk is voor een goede start van je kind.

Tsjor

Voor wat redelijk is als onderhoudsplicht kun je ook uitgaan wat een student die ouders heeft die niets kunnen bijdragen van duo als aanvullende beurs krijgt. Het maximale bedrag wat zij krijgen wat ze niet hoeven terug te betalen is ongeveer 450 euro per maand.

Als ouder vind ik het normaal dat als je dat kan je je kind een financiële bijdrage geeft voor de studie. Maar je moet er zelf financieel natuurlijk niet aan onderdoor gaan.

Wij weten te weinig om verder zinnige dingen te kunnen zeggen. Misschien vinden de andere kinderen het totaal geen probleem als 1 kind vanwege de omstandigheden méér krijgt (voor opleiding) dan zij krijgen / hebben gekregen. Wellicht zijn die kinderen ook alleen maar blij als er rust komt en iedereen het naar zijn zin heeft? 
En of het geld er is: als het een éénjarige opleiding betreft die 10.000 euro kost en dat spaargeld is er, dan kan je dat bedrag misschien 'afschrijven' en klaar verder. Dan resteert de vraag hoe onderdak en levensonderhoud te financieren gedurende dat (ene?) jaar. 
Is er géén spaargeld en TO moet -zie OP- een tijdje ouderwets 'budgetteren', dan is dat een keuze; er zijn maar weinig mensen die náást hun eigen huishouden het volledige huishouden van 1 of meer kinderen volledig kunnen financieren vanuit de lopende inkomsten ( + kosten opleiding). Maar een tijdje moeten budgetteren klinkt niet als 'onmogelijk'. 

We hebben ook geen informatie over hoe de keuze voor deze opleiding tot stand is gekomen: 'al lang blij dat er tenminste íets is dat kind wil gaan doen' (en de keuze dus niet ter discussie durven te stellen), of dat er ook alternatieven zijn. 
Zelf vraag ik mij af of deze opleiding geschikt is voor iemand die snel overprikkeld raakt, maar dat zal een particuliere opleiding niet snel aan de orde stellen want die willen omzet. Qua werk vinden zou het wel eens heel lastig kunnen zijn om er tussen te komen. En de mate van creativiteit zou wel eens tegen kunnen vallen. Maar wie weet; misschien is er een uitgebreid traject van kennissen en kennismaking met (toekomstige) vakgenoten aan deze keuze vooraf gegaan. 

Op grond van wat we nu (in dit topic) weten, zijn er denk ik niet zoveel tips meer te geven? 

Tuinfluiter schreef op 28-05-2024 om 08:34:

[..]

Voor wat redelijk is als onderhoudsplicht kun je ook uitgaan wat een student die ouders heeft die niets kunnen bijdragen van duo als aanvullende beurs krijgt. Het maximale bedrag wat zij krijgen wat ze niet hoeven terug te betalen is ongeveer 450 euro per maand.

Als ouder vind ik het normaal dat als je dat kan je je kind een financiële bijdrage geeft voor de studie. Maar je moet er zelf financieel natuurlijk niet aan onderdoor gaan.

Uiteindelijk mag je van een meerderjarige verwachten dat die zijn eigen inkomen verzorgd. Ouders leveren een bijdrage daaraan. Dat is totaal wat anders dan je kind volledig financieel onderhouden. De hoofdverantwoordelijkheid ligt bij de jongvolwassene zelf. Een reguliere studie waarvoor gewoon studiefinanciering, een lening, reisproduct en andere regelingen voor studenten met beperkingen mogelijk zijn kan ook een keuze zijn. 

Willen kind of jullie dat niet en kies je zelf voor dure alternatieven dan mag dat op eigen kosten. Zeker als kind daarnaast niet werkt. En jullie akkoord zijn gegaan met spaargeld uitgeven aan een dure uitgave ipv de studie. 

Denk trouwens ook aan je andere kinderen! Die hebben waarschijnlijk ook genoeg geleden vanwege de problemen van hun broer en minder tijd en aandacht vanuit jullie. Niet heel vreemd. Maar het zou niet correct zijn als ze nu financieel ook nog eens worden achtergesteld omdat jullie hun broer volledig financieel gaan ondersteunen (en zij straks wel met een lening zitten of niets krijgen). 

En waar stopt jullie financiële betrokkenheid. Je creëert ook afhankelijkheid en verwachtingen.