In hoeverre bemoeien met (pril) volwassen kind?
In hoeverre probeer je je thuis wonende jongvolwassen kind (18/19) te sturen/aan te sporen/controleren?
Waar ik nu tegenaan loop is dat mijn 18-jarige een baan en/of opleiding moet gaan zoeken. Ze is nog nergens ingeschreven. Ik weet dat ze een gesprek heeft gehad maar wanneer ik daarnaar vraag, word ik afgekapt en gaat ze er niet verder op door. Ik heb haar een aantal andere ideeën voorgesteld. Die zou ze gaan onderzoeken, maar ze deelt niets. Dat hoeft niet te betekenen dat er niets gebeurt, ze heeft over haar huidige bijbaan ook pas een dag voor de eerste werkdag verteld. De kans dat ze nog helemaal niets heeft gedaan en het lekker heeft uitgesteld tot na onze vakantie is echter ook heel reëel.
Ik vind dat niet handig en verstandig. Je kunt toch beter voor je vakantie al van alles in gang zetten? Als ik er nu over zou beginnen, leidt dat tot ruzie.
Kunnen jullie wel loslaten of ben je aan je ouderschap verplicht om door te zaniken tot het bittere eind, ongeacht de relatie?
Met mijn dochter hoefde ik me niet te bemoeien en mijn zoon werd onuitstaanbaar toen ie 18 werd. Die hebben we echt op zijn bek laten gaan. Hij is nu 23 en nu gaat het goed gelukkig.
Zolang ze in je huis wonen bepalen jullie de regels. Ik zou een deadline stellen en een consequentie als die deadline niet gehaald is. En stel een realistisch consequentie
PhryneFisher schreef op 13-07-2023 om 16:25:
[..]
Nee, dat is mijn oudste. Jongste, waar het nu over gaat dus, staat wel op de wachtlijst voor AD(H)D-onderzoek. Ik verwacht dat dat er wel uit gaat komen.
Met ADHD-trekken is dit ook niet zo gemakkelijk. Je schrijft dat ze op de wachtlijst staat voor onderzoek. Kan ik daaruit concluderen dat ze er recent en/of nu last van ervaart?
Hoe is het verder met haar? Wil ze verder of weet ze het niet? Is ze overbelast/overprikkeld (geweest), of niks aan het handje? Is het een optie om dat onderzoek even af te wachten en te kijken of ze daarna met begeleiding en evt medicatie stappen kan gaan maken? Of duurt dat te lang?
Ik zou wel duidelijk stellen dat je dochter kan kiezen tussen ofwel een opleiding volgen ofwel werken. Hele dagen thuis op de bank hangen is er niet bij als je jong en gezond bent en het brengt ook vrij weinig qua inspiratie voor wat dan wel.
Aangezien ze nu nog niet ingeschreven staat voor een opleiding, lijkt me dat vrij lastig nog te regelen. Ook op scholen is de vakantie begonnen en ad hoc maar iets kiezen lijkt me ook niet handig. Een tijdje werken kan ook. Dat hoeft echt niet het leukste werk ooit te zijn. Er is werk genoeg, dus ze kan zo ergens anders beginnen als iets niet bevalt. En ze leert er ook van.
Ook als er sprake is van ADHD lijkt thuis zitten me geen goed idee.
Ik kan me wel voorstellen dat ze het overzicht kwijt is en gewoon niet weet hoe nu verder en daardoor blokkeert in haar handelen. Daar kun je haar bij helpen, maar dan moet ze dat wel toelaten. Tussen de regels door lijkt het ook alsof ze er nog niet aan wil denken, die periode na de vakantie. Misschien ook wel vanuit een soort boosheid/verdriet/pijn.
Duidelijkheid scheppen over jouw verwachtingen en wat de financiële consequenties zijn van bepaalde keuzes lijkt me wel noodzakelijk.
Het voorstel van 'dan maar met pa of ma mee naar het werk' vind ik niet realistisch. Tenzij je een eigen bedrijf hebt misschien, maar verder is het niet gebruikelijk om je kinderen mee te nemen naar je werk. Een meeloopdag doen kan misschien nog wel, maar geen maanden aan een stuk elke dag.
Waar leeft ze van?
Ik zeg niet dat jij het doet, maar zie om me heen soms wel ouders jongvolwassenen pamperen. Als alles voor ze wordt geregeld en betaald, tsja...
Het is nu juni. Als het kind op school zat en examen heeft gedaan dan is ze nu net een maand of zo vrij. Ze heeft een bijbaantje. Volgende week gaan jullie op vakantie. Het is dus helemaal niet zo dat ze al maanden niks loopt te doen. Ik zou haar gewoon even de tijd geven. Voor een opleiding is het toch al te laat (tenzij ze zich al heeft ingeschreven) dus dan wordt het toch werken. Maakt het nou zoveel uit of ze nu al op zoek gaat naar een baan of over een maand?
Ik zou voor nu gewoon op vakantie gaan en dan na de vakantie eens kijken hoe alles er voorstaat.
Knutselkei schreef op 13-07-2023 om 15:49:
[..]
Dat herken ik echt!
Zoon 2 jaren achter zn vodden gezeten op de HAVO. Hij was slim zat maar echt zooo laks en met vanalles bezig behalve school.
toen was ik er klaar mee. Niet meer aangespoord..en bleef hij zitten in de 4e. Dat was nog niet echt de eyeopener die ik gehoopt had. Bleef net steeds voor paar vakken 5,6 halen. Pas toen hij van school op t MBO moest gaan inschrijven voor de zekerheid gingen zijn ogen open. Op de inschrijvingsdag waar hij welkom werd geheten zag ik m nadenken. Dat was toch niet wat hij wilde gaan doen zei hij. Niet ruim over en geslaagd, maar t gehaald. Na de HAVO verkeerde keuze HBO gemaakt en na half jaar gaan werken( dat was de ik vind het echt niet goed dat jij hier 7 maanden op mijn bank gaat hangen periode...). Schooljaar erop weer andere HBO gestart,goed doorlopen. Nu ..start hij op de universiteit. Dat had ik toen nooit gedacht. Hadden ze me toen maar kunnen vertellen dat t echt goed komt, had me veel kopzorgen gescheeld
Hier ook herkenning!!
Van het VWO naar de HAVO en nog niets doen 
Met hakken over de sloot geslaagd en koos toen een studierichting waarvan ik op voorhand al wist dat dat het niet ging worden.
Maar he, zijn keuze ik heb mijn mond gehouden.
Na een half jaar kwam de mededeling dat hij wilde stoppen met de opleiding.
Ook in mijn huis zijn er twee smaken, werken of leren.
Vrij snel had hij een fulltime baan waarvoor je geen enkele scholing nodig had.
Wederom niets gezegd, want werk is werk.
En ineens....zag hij het licht en is zich binnen het bedrijf op gaan werken 
De afgelopen 3 jaar heeft hij allerlei cursussen en opleiding gedaan en alsof de wonderen de wereld nog niet uit zijn begint hij binnenkort aan een HBO opleiding naast zijn 40-urige werkweek.
Wanhoop dus niet, soms komt het echt nog goed 
Kyana schreef op 14-07-2023 om 00:48:
Het is nu juni. Als het kind op school zat en examen heeft gedaan dan is ze nu net een maand of zo vrij. Ze heeft een bijbaantje. Volgende week gaan jullie op vakantie. Het is dus helemaal niet zo dat ze al maanden niks loopt te doen. Ik zou haar gewoon even de tijd geven. Voor een opleiding is het toch al te laat (tenzij ze zich al heeft ingeschreven) dus dan wordt het toch werken. Maakt het nou zoveel uit of ze nu al op zoek gaat naar een baan of over een maand?
Ik zou voor nu gewoon op vakantie gaan en dan na de vakantie eens kijken hoe alles er voorstaat.
Inschrijven voor een opleiding is nooit te laat want bij heel veel mbo opleidingen stromen tussentijds ook nog leerlingen in. De opleiding mag alleen dan wel weigeren wat ze eerder in het jaar niet mogen mits je het goede vakkenpakket hebt en toelatingstoetsen hebt gehaald. Vooral rond kerst zie je veel instromers.
Wat ook niet heel vreemd is want er zijn ook heel veel uitvallers. Zoon begon dit jaar met 23 studenten in zijn klas, is het jaar met 15 geëindigd die nog met enige regelmaat kwamen en ze gaan volgend jaar verder met 12 waarvan 9 die tegelijk met hem gestart zijn, 1 zittenblijver en 2 zijinstromers. Van de 15 waar hij mee eindigde waren er ook 2 zijinstromers waarvan 1 zelfs in maart pas instroomde en dus een individueel programma draaide omdat de stages al in december verdeeld waren en er veel theorie ingehaald moest worden.
Misschien val ik hier en daar in herhaling, maar ik kan me voorstellen dat het voor je dochter erg vervelend kan overkomen als jij te pas en te onpas naar haar plannen vraagt. Alsof het alleen daarom gaat. En hoogstwaarschijnlijk vraag jij het op momenten dat ze net zelf even relaxt (vul maar in- een filmpje aan het kijken is - even aan het lunchen is - even aan het luieren is) dus dan staat haar hoofd er niet naar.
Kan je niet haar een appje sturen (dan kan ze het even rustig lezen zodra ze wil en even laten bezinken) waarin je dat ook uitlegt, " ik wil je er niet iedere keer mee overvallen, maar ik wil heel graag op de hoogte worden gehouden van je plannen. Hoe zie je het komende jaar, waar loop je tegenaan, waar kan ik je mee helpen. Ik zou dit graag met je willen bespreken ergens deze week. Geef maar aan wanneer je dit wilt." Iets in deze trant.
Ik heb een zoon die met zijn studie uitviel tijdens de corona tijd. Zat vervolgens alleen maar te gamen en zich af te sluiten van de buitenwereld. Bij gesprekken was het alleen maar "ik weet het ook niet". Uiteindelijk kreeg ik hem in actie door allerlei vacatures naar hem te mailen (die me wel wat voor hem leken), dan ging hij die toch bekijken en zelf weer verder kijken op die vacature sites. Na een aantal maanden had hij toch een leuke voltijds baan gevonden en daar werkt hij nu met plezier. Dan maar geen HBO, hij zag dat niet meer zitten. Het is zijn keuze en zijn leven, en wie weet wat er nog op zijn pad komt. Voor nu is het oké zo.
1968 schreef: Dan maar geen HBO, hij zag dat niet meer zitten.
Daar kon hij wel eens gelijk in hebben. BIj veel HBO´s heeft het Nieuwe Leren, 21 first century skills, Eigenaarschap, flauwekul als HILL (High IMPACt Learning That Lastst) postgevat. Of te wel TEZB(TorenhogeEisenZeroBegeleiding) postgevat inclusief het waanidee dat een hogere beroepsopleiding academische allure moet hebben. Zoon heeft deze week na een lange lijdensweg net zijn HBO-opleiding afgerond met een vuistdikke scriptie als was het een proefschrift. En dat was vooral om geen vette schudieschuld op zijn nek te krijgen want hij is al weer een aantal jaar succesvol aan het werk.
Had ik geweten hoeveel doorzettingsvermogen zoon kan hebben als het er echt op aankomt, dan had ik veel minder gedramd. Voor wie er nog middenin zit: adem in, adem uit.
’Dan maar geen hbo’ was hier (allang) niet (meer) aan de orde. Kind heeft alleen een vmbo-t diploma. Nu is het natuurlijk ook best flauw dat je daarmee geen startkwalificatie hebt, maar zo werkt het nu eenmaal. Vandaag kwam ze boos bij haar vader vandaan, hij was (ook) aan het zeuren geweest.
Ik heb gezegd dat ze tot 1 augustus geen last meer van me heeft. We moeten nog samen op vakantie en dat houd ik liever in goede harmonie. Daarna ga ik haar flink op haar nek zitten 
Overigens heb ik er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk goed komt. Het heeft even tijd nodig en liever nu even bijkomen van het op een haar na de havo niet halen en dan straks de juiste keuze maken.
"In hoeverre probeer je je thuis wonende jongvolwassen kind (18/19) te sturen/aan te sporen/controleren?"
Niet, ieder heeft recht om zijn leven te leiden zoals hij wil en mag zijn eigen fouten maken. [Controleren? Serieus?]
"Ik vind dat niet handig en verstandig. Je kunt toch beter voor je vakantie al van alles in gang zetten?"
Het gaat er niet altijd om wat de handigste weg is toch? Soms leer je meer van een andere weg.
Uiteraard kun je wel als gesprekspartner praten met een jongvolwassene over dit soort onderwerpen. Gezien jouw toon van aansturen/aansporen/controleren verbaast het mij niet dat het op ruzie uitloopt.
En in ouderlijk huis wonen betekent een studie volgen of een maandelijkse bijdrage betalen (dus: werken). [Evt kun je de bijdrage zelf opsparen en bij vertrek terug geven].
Jesse_1 schreef op 14-07-2023 om 15:39:
"In hoeverre probeer je je thuis wonende jongvolwassen kind (18/19) te sturen/aan te sporen/controleren?"
Niet, ieder heeft recht om zijn leven te leiden zoals hij wil en mag zijn eigen fouten maken. [Controleren? Serieus?]
"Ik vind dat niet handig en verstandig. Je kunt toch beter voor je vakantie al van alles in gang zetten?"
Het gaat er niet altijd om wat de handigste weg is toch? Soms leer je meer van een andere weg.
Uiteraard kun je wel als gesprekspartner praten met een jongvolwassene over dit soort onderwerpen. Gezien jouw toon van aansturen/aansporen/controleren verbaast het mij niet dat het op ruzie uitloopt.
En in ouderlijk huis wonen betekent een studie volgen of een maandelijkse bijdrage betalen (dus: werken). [Evt kun je de bijdrage zelf opsparen en bij vertrek terug geven].
Dat is natuurlijk niet hoe ik het breng, ‘je moet’, maar het kind kent mij natuurlijk langer dan vandaag dus zelfs als ik zeg ‘joh hoe gaat het met…’, gaan de hakken in het zand.
Qua financiën hebben we het goed geregeld. Ze hoeft niet haar eigen eten te gaan betalen of zo. Mocht ze een inkomen van enige omvang krijgen, dan ga ik eens nadenken over wat ik met het zak- en kleedgeld doe. Mijn oudste krijgt dat ook nog en die is al drie jaar het huis uit (zij heeft het harder nodig dan ik).
PhryneFisher schreef op 14-07-2023 om 15:45:
[..]
Qua financiën hebben we het goed geregeld. Ze hoeft niet haar eigen eten te gaan betalen of zo. Mocht ze een inkomen van enige omvang krijgen, dan ga ik eens nadenken over wat ik met het zak- en kleedgeld doe. Mijn oudste krijgt dat ook nog en die is al drie jaar het huis uit (zij heeft het harder nodig dan ik).
Het gaat niet om financieel goed geregeld hebben of het 'betalen voor eigen eten', maar om het besef dat het leven geld kost. [Vandaar het evt teruggeven bij uithuisgaan als je het zelf niet nodig hebt].
Dus als ze niet gaat studeren, dan moet ze een baan zoeken. Prikkel genoeg, hoef jij niet te sturen verder.
Verantwoordelijkheid leggen daar waar het hoort; bij haar.
PhryneFisher schreef op 14-07-2023 om 15:35:
’Dan maar geen hbo’ was hier (allang) niet (meer) aan de orde. Kind heeft alleen een vmbo-t diploma. Nu is het natuurlijk ook best flauw dat je daarmee geen startkwalificatie hebt, maar zo werkt het nu eenmaal. Vandaag kwam ze boos bij haar vader vandaan, hij was (ook) aan het zeuren geweest.
Ik heb gezegd dat ze tot 1 augustus geen last meer van me heeft. We moeten nog samen op vakantie en dat houd ik liever in goede harmonie. Daarna ga ik haar flink op haar nek zitten
Overigens heb ik er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk goed komt. Het heeft even tijd nodig en liever nu even bijkomen van het op een haar na de havo niet halen en dan straks de juiste keuze maken.
Heeft ze het dan toch nog tot 5 havo geschopt? Dan heb ik het verkeerd begrepen, ik dacht dat ze na een heel mager mavodiploma twee keer 4 havo gedoubleerd had. En dan kan ik me voorstellen dat je na twee verloren jaren als 18jarige boos, teleurgesteld, verdrietig en opstandig bent, en het ook allemaal even niet meer weet. Je krijgt hier tips a la jouw huis, jouw regels, en haar op haar verantwoordelijkheid te wijzen. Dat eerste vind ik vrij belachelijk tegen je eigen kind, dat laatste zit in het algemeen wel wat in. Maar ik denk dat als ze wel tot 3 x aan toe in de vierde heeft gezeten je er goed aan zou doen aan haar toe te geven dat het jullie inschattingsfout was om een kind dat sinds bovenbouw basisschool een moeizame relatie heeft met het fenomeen school naar de havo te sturen. De rest komt later wel.
Opvoeding is nu wel klaar, dus als je een keer je punt gemaakt hebt door uit te leggen hoe jij het ziet dan is het weinig zinvol om dat nog regelmatig dunnetjes over te doen.
De boodschap “je regelt het maar en als je wat nodig hebt dan hoor ik het wel” werkt bij gewone 18-jarigen waarschijnlijk beter dan drammen.
Een IADH kind kan wat meer begeleiding nodig hebben op die leeftijd, omdat die al gauw het overzicht kwijt raken en niet elke stap op tijd nemen.
Je bent aan je ouderschap vooral verplicht om onvoorwaardelijk van je kind te houden, en aan jezelf om er zo veel mogelijk plezier van te hebben. Dus neem samen een abonnement op iets leuks en ga dat regelmatig doen, en praat zo min mogelijk over wat het allemaal moet.