Huisregels en consequenties

Consequenties zou betekenen dat er een soort straf is, en dat doe je (terecht) niet. Het gaat om normale communicatie met volwassen kinderen/huisgenoten over laat thuiskomen en roken. Wat hier nog wel eens hielp was ze met gelijke munt terugbetalen: zomaar een uur eerder gaan eten bijvoorbeeld zonder dat te melden en dat ze het dan maar moeten uitzoeken, ook als het per ongeluk op is. En erbij zeggen: ja sorry, maar zo gaat dat als je niet communiceert. En anders: toch maar eens bespreken dat uit huis gaan niet alleen maar nadelen heeft voor kinderen.

Hier ook een volwassen kind in huis. Gisteren nog een stevige discussie over de nieuwe verkering van kind. Ik heb gezegd dat die maximaal twee nachten per week hier mag blijven slapen. Ik heb geen zin om met nog een persoon rekening te houden, hoe aardig ik die persoon ook vind. 
Maar wij komen er al pratend eigenlijk altijd wel uit. 
En verder nog wat regeltjes maar die vind ik vanzelfsprekend. Ín huis wordt niet gerookt, even afmelden als je niet mee eet of een nachtje niet thuis slaapt. Was in de wasmand en vaat in de vaatwasser, van die dingen dus. 
Met praten komen wij er altijd wel uit. (en soms even flink mopperen, dat lucht ook op  )

Hier is zoon inmiddels ook al uit huis maar wij hadden weinig huisregels. Wij hebben nooit een tijd afgesproken hoe laat hij thuis moest zijn. Dat mocht hij zelf weten. Roken doet hij niet maar als hij had gerookt dan zou dat binnen mogen want dat doe ik zelf ook. Hij nam ook wel eens bier of bv rum-cola mee naar zijn kamer. Ik vond het niks uit maken of hij dat beneden of boven drinkt. Wel liet hij uit zichzelf weten als hij niet thuis zou eten. Eigenlijk nooit problemen gehad.

Consequenties zijn gewoon logische gevolgen van je eigen gedrag.
Binnen roken vind ik goor, dat doe je gewoon niet als de mensen van wie het huis is dat niet willen, gewoon niet, echt heel respectloos.

Als je niet mee eet of niet thuis slaapt of pas heel laat thuis komt, dan is het niet gek om dat te melden. Dat is onderdeel van samenleven. Wil je dat niet, dan moet je op jezelf gaan wonen.

Je kunt ook op een bepaald moment de klem op de deur zetten (als je die hebt), tenzij gecommuniceerd is dat ze later zijn. Laten ervaren dat het eten op is als je vaak niet mee-eet zonder bericht. 

Zoals Dymo al zegt; als je graag als volwassene behandeld wil worden, dan moet je zorgen dat je je ook als volwassene gedraagt, met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen. Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan hand in hand.

Geen consequenties hier maar wel de gevolgen laten voelen van hun niet goed doordachte acties. Niet melden dat jetoch wel mee wilt eten,  omdat je uitje minder lang duurt dan je had gedacht zorgt ervoor dat er geen eten voor je is. 
Door verstoringen in de dienstregeling van de NS kom je aan op een ander station dan waar je vertrok, kan hier gebeuren dan heb je geen fiets.  Als je dat pas meldt 3 minuten voordat de trein dat station inrijdt dan moet je lang wachten voordat er iemand is om je te halen tijdens de busstakingen van een paar maanden geleden. 

EmmaT schreef op 30-06-2023 om 10:58:

Consequenties zou betekenen dat er een soort straf is, en dat doe je (terecht) niet.

Consequenties zijn geen straf, het zijn de logische gevolgen van je gedrag. Bijvoorbeeld: als je was niet in de wasmand ligt, wordt het niet gewassen.

Bij de voorbeelden van TO ligt dat wat moeilijker, omdat er niet bij alles een logisch vanzelfsprekende consequentie is. Roken op de kamer is vies, maar zolang er geen sprinklerinstallatie is heeft het weinig gevolgen die automatisch optreden. Hooguit dat je zegt: dan kom ik daar dus niet want het stinkt daar, maar dat is waarschijnlijk weinig afschrikwekkend.

Misschien dat er op andere terreinen nog iets te verzinnen valt. Bijvoorbeeld als TO dingen doet voor haar dochters zoals koken of wassen of wegbrengen of de auto laten lenen, dat ze daarin kan staken. Onder het motto "als jij geen rekening houdt met mij, dan ik ook niet met jou".

En inderdaad zijn dingen mogelijk als de klem op de deur of hond in de pot, alhoewel je daar ook zelf last van kunt hebben als ze dan eindeloos 's nachts aan de deurbel gaan hangen. Zoiets escaleert makkelijk.

Denk ook na over welke regels je echt belangrijk vindt, en waarom. Wat is het probleem van sterke drank op de kamer drinken? Ik kan me voorstellen dat dat vervelend is als ze teveel zuipen hoor, maar dat zou ik ook vinden als ze het in de keuken drinken. 

Mijn jongste is een paar weken geleden verhuisd naar zijn nieuwe appartement. Regels waren eigenlijk nooit echt een probleem toen hij nog thuis woonde.
Zijn vriendin mocht blijven slapen wanneer hij maar wilde, roken absoluut niet in huis ( heel goor) en ik vond het belangrijk om in een opgeruimd huis thuis te komen als ik het opgeruimd achterliet.
Verder was het behoorlijk duidelijk dat het mijn huis is, ik de rekeningen betaal en ik dus de regels maak. Bevalt het niet, dan snel zorgen dat je ergens anders een plek vindt.
Dat klinkt wat hard als ik het zo teruglees, maar eigenlijk heb ik nooit problemen gehad. Het was gezellig en het samenwonen met mijn jongste volwassen kind was geen enkel probleem.

Zoals bij Dymo, hier eigenlijk  exact hetzelfde.  Gaat vrij aardig , behalve dat dochters kamer een grote zooi is en ik daar even mijn wenkbrauwen  over ophaal als ik daar was of andere spullen van haar op haar bank neerzet  ( zet het er alleen neer, opruimen  is haar probleem) , en dat ik af en toe moet aansporen servies terug te krijgen omdat mijn kasten leeg zijn.

Was niet in de machine  of wasmand wordt niet gewassen. Dat is nogal eens een straf voor haar als ze graag een bepaald  kledingstuk aanwil. Maar dat wast ze dan zelf.

Ik lees eigenlijk niets waar ik tegen op zou treden. Op het roken in huis na dan. Daar zou ik echt gewoon boos om worden.

Stiekem drinken op de kamer is hier geen issue, ik zou dat niet eens stiekem vinden. Dat moeten ze echt zelf weten.

En wel of niet mee-eten: daar hebben we een groepsapp voor. En een vriezer. Enige consequentie is dat we er wel eens een vergeten te roepen voor het eten omdat we in de veronderstelling zijn dat die niet thuis is.

Ik verwacht een bepaalde mate van sociaal gedrag, doe er niet al te moeilijk over als ze dan toch een keer in de fout gaan en probeer ze vooral ook de ruimte geven om hun eigen ding te doen. Over een paar denk ik vast met weemoed terug aan deze levensfase.

Ik ben het grotendeels met bovenstaande adviezen eens. Ik werk zelf veel met ouders en kinderen en de truuk is om ouders in hun kracht te zetten: "jij bent de baas over jouw huis" maar ook het loslaten van controle over de kinderen, ze zijn immers al 18+. 
Kortom dat ze drinken/roken etc... loslaten. 

Hoe ze met jouw huis omgaan, wie er zijn en wie er mee-eten, dat bepaal jij. Overigens krijgt men een schoonmaak-boete als je in een niet-roken hotel toch rookt.
Niet boos zijn, maar wel duidelijk.

Tja, wat dan wel. Op een moment waarop je goed gestemd bent, dochters ook, deze kwesties als volwassen mensen bespreken. Iets anders zit er niet op. Ook als ze ergens iets zouden huren of in een hotel zouden verblijven, zouden er regels zijn. Wie ze niet volgt, kan vertrekken.

 Roken in huis wil je niet, de stank is voor anderen hinderlijk en ongezond hebben, en het interieur wordt eerder vies. Onaangekondigd erg laat thuis komen geeft ook hinder qua onrust en misschien geluidsoverlast. Sterke drank op eigen kamer wil je evenmin (is de reden duidelijk voor dochters?) 

Succes ermee. Hopelijk kunnen jullie samen iets goeds maken van de laatste fase waarin het nest nog niet wordt verlaten.

Gevolgen van roken in huis zou wat mij betreft inderdaad een schoonmaak boete, plus de kosten van een professionele schilder om het plafond te witten en de muren opnieuw te schilderen. Dat vind ik een hele duidelijke regel en respectloos om te negeren.

Verder inderdaad wat hierboven gezegd wordt. In gesprek, als volwassenen, steeds maar weer, en natuurlijke consequenties mogen er zijn. Wees wel reëel: van een volwassen huisgenoot hoef je ook niet altijd te weten wanneer hij/zij precies thuis komt. Wel of ze mee-eten. De problemen die ontstaan door hun slechte communicatie hoef je niet op te lossen. Of financieel nadeel van te ondervinden. 

En natuurlijk aanmoedigen het huis uit te gaan als jouw “gezeur” ze niet bevalt. Ik weet dat het niet anders is met de woningnood, maar ik vind het echt een trieste ontwikkeling dat jongeren steeds meer thuis blijven wonen. Totdat ze dat laatste stukje empathie, communicatie vaardigheden en relativeringsvermogen ontwikkelen gaan ze maar lekker op kamers elkaars grenzen opzoeken. 

Hier 2 inwonende jong-volwassenen. Doen relatief heel weinig in huis. Als ik dan iets vraag verwacht ik dan wel dat iets gewoon gebeurt. Zo niet, dan doe ik vaak ook iets niet, wat zij van mij verwachten. Bijvoorbeeld, ze ergens ophalen als ze gestrand zijn na een festival ofzo. Nu geldt dat vooral bij dochter, want zoon is wat dit betreft dan weer heel makkelijk. Die heeft weer andere problematiek (autisme, beperking etc.).
Ik wil wel eens een kamer stofzuigen. Maar bij veel puinhoop zuig ik gewoon om de troep heen. Vind je dat niet voldoende, dan pak je zelf de stofzuiger.
Als de vaat niet in de vaatwasser wordt gezet, wil ik nog wel eens een foto sturen van die vuile vaat op het aanrecht. Over het algemeen wordt het dan wel opgeruimd. 
Maar ik moet zeggen dat dat wel de grootste ergernis is hier. Roken doen ze niet. Drinken gebeurt wel, maar nooit op de slaapkamer, ja hooguit thee of water. 
Afspraak is dat iedereen dagelijks zijn vaat van boven naar beneden brengt. Zoon moet hier bij geholpen worden, vergeet dit vaak, en soms wil ik dan weleens uit mijn slof schieten. 
Dochter neemt altijd een glas mee de badkamer in als ze gaat tandenpoetsen. Dit heeft al twee keer tot gevolg gehad dat het glas brak omdat ze het om stootte. Dus zij mocht vervolgens een set nieuwe glazen kopen. Gelukkig is de Action dichtbij. 

Hier loopt ook niet alles perfect, maar dat hoort er wel een beetje bij vermoed ik. Als je kinderen niet eerder al tot perfecte gehoorzaamheid gedrild hebt en ze netheid en organisatietalent ook niet meegekregen hebben van hun ouders dan blijft er wel eens een vuil bord staan en wordt afval niet zo vaak weggegooid als wenselijk vanuit hygiene oogpunt.
Wij hebben toen ze pubers waren geleerd om niet op alle slakken zout te leggen en dat doen we nog steeds niet. Hoewel we effectief met vijf volwassenen in één huis wonen, zijn de taken niet erg evenredig verdeeld. En dat vinden we wel eens een beetje jammer, maar het is nu eenmaal zo.
Wat de harde huisregels betreft, zoals niet roken, is er geen discussie. Maar dat vindt iedereen hier vies, dus dat is ook geen probleem.
Onze straf voor wangedrag of slordigheid is zeuren, eindeloos zeuren, en dat vinden ze best vervelend, dus dat werkt tot nu toe aardig.