Hoe krijg je een 17plusser aan het studeren?

Chantelle

ook huiswerkbegeleiding werkt alleen als hij het zelf ook ziet zitten. Misschien helpt het als jullie het anders noemen, namelijk bijles voor het plannen/organiseren/maken van het huiswerk. Want volgens mij is dat wat je zoekt, iemand die hem aan het werk zet en houdt, en hem leert hoe hij dat zelf kan doen, die hem handvatten geeft om zelf structuur aan te brengen.
Er zijn verschillende vormen. Je vraagt iemand om bij je thuis te komen (1-op-1) of je stuurt hem naar een huiswerkinstituut (waar meer kinderen naar toe gaan). Het voordeel van het instituut is dat het wat minder kost, en het kan best gezellig zijn (al is dat niet de eerste bedoeling natuurlijk). Nadeel is dat er toch minder toezicht is, en hij voelt zich misschien bezwaard tussen de ook aanwezige brugpiepertjes. Het voordeel van iemand bij je thuis is die 1-op-1 aandacht, duiken kan dan niet. Maar het is wel prijziger. Wij hebben goede ervaringen met https://www.studentsplus.nl/huiswerkbegeleiding. Die zijn er juist op gericht om kinderen te leren leren, en geven dus geen bijles in een vak. Al kan dat natuurlijk ook. Het zijn studenten, dus wat leeftijd betreft zit dat best dicht bij je zoon.

Ja, het kost zeker wat. Maar mijn gemoedsrust en de relatie met mijn kind was me dat wel waard. En met een beetje geluk haalt hij in 1 keer zijn diploma, is ook wel fijn natuurlijk. Maar ik kan niet in jouw portemonnee kijken.

Het is niet direct de portemonnee

Maar is het de oplossing om hem volgend jaar zonder begeleiding wel uit zichzelf te laten studeren? Daar ben ik nog niet van overtuigd.

Nou

'Huiswerkbegeleiding, naast de hoge kosten, voelt het zo vreemd om in 6vwo huiswerkbegeleiding in te schakelen.'

Als het goed is, leert hij bij huiswerkbegeleiding ook plannen en zo. Daar heeft hij tijdens zijn studie alleen maar voordeel van.

'Wat gebeurt er dan als hij op kamers gaat?'

Hoezo? Dat zie je toch dan wel weer?

Voorwaarden Chantelle

Je krijgt geen garanties bij dit soort zaken. Je doet een beredeneerde stap en hoopt er het beste van.
Je ziet nu aankomen dat het met zijn huidige manier van werken niet gaat werken, dus dan bied je bijles aan, zelf of door een instituut, wat jij passend acht, een inschatting, geen wiskunde.
En vraag het eens aan je zoon zelf, wat hij denkt dat handig is om hem te helpen met zijn organisatievragen, bespreek wat de mogelijkheden zijn, en bied gewoon je hulp aan, niet je voorwaardelijke verwachtingen. Uiteindelijk moet hij er mee door het leven.
Hopelijk kan je zoon het gesprek wel aan met jou, gezien je manier van redeneren kan hij je ook gaan ontwijken om niet als een 'loser' gezien te worden door jou en je verwachtingen.
Handiger is om er zelf wat van los te maken, hij moet het doen, maar jij staat er naast en biedt de nodige ondersteuning.
Of niet natuurlijk, dat kun je ook communiceren: zoon, ik weet het niet meer, ik raak wat gedemotiveerd, zoek het even uit en als je het weet hoor ik het wel.

Huiswerkbegeleiding 6VWO

Weet je dat er tegenwoordig juist extra trainingen gegeven worden voor het eindexamen VWO?
Die business is niet voor niets zo aan het groeien.

Divers

Onmacht of onwil? Tja, ik weet het niet. Wat is het cruciale verschil? Het is niet zo (even gechargeerd) dat hij kant en klaar zit, vol goede moed, even doorbijten en het dan niet gepland krijgt etc. Hij zit er, weet ergens echt wel wat en dat er wat moet gebeuren. Maar er gebeurt niets zonder druk van buitenaf. Lummelen, telefoon, chillen, socializen in de klas, geen huiswerk maken, deadlines uitstellen, komt allemaal wel goed... het is allemaal belangrijker dan gewoon aan de slag gaan. Dat ziet school, dat zien wij. Is dat onwil of onmacht?

Ik heb het gevoel dat huiswerkbegeleiding precies doet wat ik doe (het scheelt mij inderdaad wel veel frustratie): telefoon inleveren en zeuren/eisen dat hij aan de slag gaat. Maar verandert er dan echt iets? Zou misschien al goed zijn voor mijn gevoel. Ik ben die zeurdiscussies helemaal zat.

Trainingen voor 6vwo? Ja, ik weet het. Maar zo'n training leer je niet 'geen gezeur, gewoon aan de slag'.

Dat wil jij Chantelle

JIj wil dat hij leert: geen gezeur, gewoon aan de slag. Maar wat wil hij leren? Uiteindelijk gaat het om zijn toekomst. Het gaat je nog een hoop kromme tenen kosten als dat zo moet.
Als ouder kun je enthousiasmeren en aansluiten bij de ambitie en de richting van je kinderen, maar je kunt het wel willen forceren, laat maar even weten of dat je lukt.
Dat kwartje zouden wel meer ouders voor hun kinderen willen laten vallen.

Gewoon?

'Maar zo'n training leer je niet 'geen gezeur, gewoon aan de slag'.'

Blijkbaar is dat ook niet wat bovenbouwleerlingen nodig hebben. Anders zou dat wel onderdeel van de training zijn.

Slim maar..

https://wij-leren.nl/executieve-functies-slim-maar.php

Het probleem met starten kan zijn dat een jongere deze executieve functie (nog) niet goed beheerst. Je kunt ze daarbij helpen.

" In het boek Slim maar… geven Peg Dawson en Richard Guare praktische tips hoe je deze vaardigheden bij kinderen kunt ontwikkelen."

Verschillende vormen van begeleiding

Op het VO boden ze huiswerkbegeleid8ng van studiekring. Alleen zaten daar lln van verschillende jaargangen in één ruimte. Ik kan mij voorstellen dat een 6vwo-er het gênant vindt om tussen onderbouw-lln te zitten. Er bestaan ook instanties die op eigen lokatie, met name oudere lln helpen met planning. Vaak kan de ll daar studeren, zoals studenten in studiezalen studeren om zo geen last te hebben van thuissituaties of drukke brusjes. Een lege ruimte zorgt voor minder afleiding.

Hier had dochter ook veel baad bij een ‘tegenruis’- koptelefoon. Zo was ze minder afgeleid.

Het gaat alleen werken als hij het zelf wil

En hij wil nu niet. Zeker niet in de vakantie.
Je bespaart jezelf, hem en de rest van het gezin een hoop negativiteit door het los te laten.
Een week niet mee bemoeien, is niet lang genoeg.
Geef hem ruimte om zelf keuzes te maken. Hij zal je nog verrassen.

Weet je dat je jezelf tegenspreekt

Want je geeft aan "niet mee te bemoeien".

En toch weet je dat hij twee keer een leesboek in zijn handen heeft gehad, en een afspraak over huiswerk. Dat vind ik best raar klinken want a) volgens mij is school pas deze week voor de eerste groep Nederlanders begonnen en b) dan weet je dus precies wat hij wel gedaan heeft.

Dat is nou de kern van niet mee bemoeien. Dat je het ook niet weet of wil weten. Dat je je alleen focust op dat wat écht belangrijk is of de resultaten. En wat echt belangrijk is: dat bepalen jullie samen in overleg.

En ik weet hoe ontzettend lastig dat loslaten is. Ben er zelf ook niet zo goed in geweest, maar heb wel gezien hoe het helpt. Daar hoort bij dat ze keihard tegen een muur knallen omdat ze inderdaad hun rekenmachine niet bij hebben. Maar ze blijken ook erg goed in staat om dingen te 'fixen'; dan lenen ze ineens bij de buurman of maken de toets zonder. Of lezen ze het boek niet, maar doen ze het met het verslag van scholieren.com. Eerlijk gezegd: toen ik nog een stotterende middelbare schoolleerlinge was, waren de uittreksel boeken de meest uitgeleende boeken van de bieb, dus zo raar is dat niet. Als de resultaten tegenvallen, dán kun je met hem in gesprek. Wil hij alsnog hulp van jou of een externe partij, of gaat hij zich herpakken. Want het is al vaker gezegd: stel dat hij zakt of lage cijfers haalt. Hoe erg of onherstelbaar is dat op 17 jarige leeftijd?

Waar het om gaat, is dat je hem de vrijheid geeft om het zelf te verzinnen waar het kan - en met hem in overleg gaat waar je hem nog even een zetje geeft. Vaak is dat niet school (hij zit tenslotte al in 6 VWO), maar juist op andere vlakken. Zo hebben wij toen in overleg met kind afgesproken hem wel te ondersteunen bij alles rondom zorgverzekeringen: een stappenplan gemaakt, waarbij we elke week even keken hoever hij was met de dingen die moesten gebeuren. Soms keken we mee (welke zorgverzekering kiest hij, zorgtoeslag aanvraag), soms was het voldoende als hij liet weten dat hij het gedaan had.

Nogmaals; ik zeg niet dat het makkelijk is. Ik had soms echt pijn in mijn kaken van het verbijten van mijn opmerkingen. Maar wel dat je kind of je nou wil of niet, volgend jaar een volwassene is. Die 6VWo heeft behaald, dus echt niet de domste is. Dan kunnen we heel veel vinden of dat ze dan in staat zijn om volwassen keuzes te maken - maar als je niet nu begint om hem daarop voor te bereiden, zal hij dat zéker niet zijn.

AnneJ Biebel Pubermoeder

'Executive functies' deden een belletje rinkelen. Bij het onderzoek naar dyslexie kwam naast hoog IQ ook een lager (of in verhouding laag) executive functies. Gegoogled en ook uitgekomen bij de 'wondervraag'. Dan komen er concrete antwoorden waaruit blijkt dat hij wel weet wat er anders moet en kan. Daarna een schaal getekend. Waar sta je nu? Welke dingen gaan dus al goed? Waar wil je naar toe? Vijf kleine (eerste) stapjes benoemd (telefoon weg, goede studieplek inrichten (= alles aan de kant), iedere dag op tijd naar bed, spullen bij je hebben,

Gisteren een goed gesprek gehad, wat hij wil (dat heeft hij nu wel goed in het snotje), wat hij daarvoor moet doen en waar het mis gaat. Dat zijn inderdaad de executive functies: m.n. 'starten met doen', 'organiseren' (goede boeken mee naar school = op tijd tas in pakken, rekenmachine die het doet, opgeruimde werkplek) en 'plannen' (om stress te voorkomen, etc.). En voorrang geven aan dat wat belangrijk is, ipv uitstellen. Vooral dat laatste vind hij lastig (wie niet?). Tips?

We hebben het ook gehad over de dingen die wel goed gaan. Voor werk en sport is het een enorme bikkel en doorzetter. Deze vakantie heeft hij meerdere keren uit zichzelf gezond gekookt, hij weet hoe hij een badkamer schoon kan maken en hoe een wasmachine werkt. Financieel houdt hij de boel onder controle en zie ik hem iets meer een planning maken (4 x per week naar supermarkt/snackbar etc is veranderd in een doelstelling: max 5 euro per week besteden aan snacks etc). Qua kleding koopt hij niet teveel, niet te weinig en niet te duur. Hij maakt zich inderdaad zorgen om verzekeringen etc, we hebben afgesproken dat hij zich daar nu geen zorgen over gaat maken maar dat we dat tzt samen gaan doen. Maar samen is dan wel hij en wij.

Biebel en Pubermoeder: ik snap je reactie, maar als je de hele draad leest, zou ik niet doen, begrijp je het misschien beter. Het gaat niet om dat hij ergens in mei een VWO diploma haalt. Hij wil een studie gaan doen met numfix. Dus hij zal eerder en harder aan de bak moeten om een kans te maken.

De realiteit voor veel jongeren is dat de druk hoog is. Dat vind ik echt wel zorgelijk. Dat zie je ook terug in allerlei statistieken. Ik kon gewoon nog een beetje lanterfanten in 6VWO, af en toe wat leerwerk, baantje, sporten, uitgaan. Ik ging studeren, was daar ongeveer 20 uur in de week mee bezig, had geen studieschuld, kon switchen van studie en mocht 6 jaar doen over een studie van 4 jaar.

Ik zie dat ze nu meer stof moeten leren, veel meer projecten moeten afleveren, de druk voelen van in een keer de goede studie (uit een immens aanbod) kiezen, het cv moet worden opgeleukt wil je een kans maken, kamer zoeken is een drama, en last but not least verantwoordelijk worden voor een grote financiële schuld. Daar knelt het wel. Het zijn jongeren, mijn zoon vergelijk ik altijd met een enthousiaste, kwispelende puppy, die best zware volwassen keuzes moeten maken.

chantelle

maar hoe erg is het dat hij een jaar later voor die numerus fixus aanmelding gaat?
dat kan hij toch ook beslissen, of jullie kunnen het als suggestie doen?
(ben overigens blij te lezen dat jullie goed gesprek hebben gehad en mèn, wat kan die knul van jou al veel met 17! die van 18 hier lukt dat nog niet . . .). Juist als je je zorgen blijft maken over die numerus fixus, over het feit dat er zoveel vroeger al zoveel meer druk is dan hoef je daar toch niet per se aan mee te doen?
gr angela

Chantelle

Ben het helemaal met je eens hoor! De druk op de jongeren om het allemaal goed te organiseren is hoog. Ook ik heb het idee dat ik het in vwo 6 zoveel minder druk had! Moest wel inloten voor geneeskunde, maar daar had je zelf weinig werk aan. Daarna kostte studeren veel minder tijd en stress dan nu. Geen bsa, een basisbeurs die je zomaar kreeg ook al haalde je geen enkel tentamen. En ook nog eens 6 jaar basisbeurs terwijl er voor het doctoraal ( de goede oude tijd) 4 jaar studietijd stond.
We hadden het makkelijker. Wel was er veel minder werk als je eenmaal afgestudeerd was

Tips

Weekplanninguitdraai aan muur thv bureau. Zo kan hij zien wat hij morgen moet doen en wat vandaag. Dat haalt de stress weg. Maakt leven overzichtelijker.
Ook belangrijk om time-outs in te plannen zodat hij niet alleen ziet wat hij moet doen.

Ja, ik heb de hele draad gelezen

En meerdere keren gereageerd.
Het probleem is niet dat het om een numfix opleiding gaat. Het probleem is dat hij nog niet geleerd heeft om zijn eigen studie onder controle te hebben.
Dit had hij eerder moeten leren dan in 6VWO. Alleen die drang/dwang heeft hij nooit gehad, niet zover dat hij echt zelf aan de bak moest. Het is hem gegund om toch over te gaan. En jullie als ouders hebben hem altijd geholpen.
En nu zit je met de gebakken peren.

Hij klinkt echt in staat om zijn eigen studieleven op te pakken. Zoals hierboven al gezegd wordt: hij kan al heel veel zelf.
Die opleiding is niet zijn enige kans op het juiste leven. Hij moet zijn kans nu pakken in het nemen van zijn eigen verantwoordelijkheid, welke richting dat ook wordt.

Als vervolg zie ik meerdere opties:
- Hij haalt zijn diploma en de norm voor de numfix opleiding. Geen probleem
- Hij haalt zijn diploma maar niet de norm voor de numfix opleiding. Probleem? Hij kan een andere studie kiezen of hij kiest ervoor om opnieuw examen te doen in de vakken die hij nodig heeft om alsnog de norm te halen. Vertraging is een jaar. Probleem? Volgens mij niet
Voordeel: tijd om andere dingen te doen die hem interesseren.
- Hij haalt zijn diploma niet. Hij doet het examenjaar over of hij gaat naar de VAVO. In het laatste geval kan hij zijn vakken ophalen die een te lage score hebben en de vakken halen die hij nog niet gehaald heeft. Daarna kan hij zich alsnog aanmelden voor de opleiding. Probleem? Volgens mij niet.
Voordeel: tijd om andere dingen te doen die hem interesseren.

Moraal van dit verhaal? Ik snap echt niet waarom jij zo gefixeerd bent op die vervolgopleiding. Laat het zijn probleem zijn en laat het zijn oplossing zijn. Er zijn meer wegen naar Rome. Laat het los!!!!

Ook ik heb echt de draad gelezen

Dus vind het een beetje storend dat je een mening, waar je misschien niet op zit te wachten, wegzet als onwetend.

De feiten: hij heeft het tot 6 vwo gered. Met misschien wat meer begeleiding als je zou verwachten, maar hij heeft toch echt alle toetsen zelf gemaakt. Hij is in staat om zelf zijn geld te beheren (beter dan de gemiddelde 17 a 18 jarige), kan koken en veel zelf.

Alleen als het om school gaat, zouden ineens zijn executieve functies het niet doen? Bijzonder. Klinkt meer als desinteresse, te veel zin in andere dingen, of het was tot nu toe niet nodig omdat mams zijn planning wel bewaakte. En dat kun je natuurlijk blijven doen. Beetje sneu, op de uni je planning met je moeder bespreken maar ach. Het blijft toch je puppy.

Ofwel: laat het nou eens los. Laat hem tegen een muur oplopen en leren hoe hij dat moet oplossen. Misschien wil hij niet eens die opleiding met numfix gaan doen, maar durft hij het niet te zeggen omdat mams er steeds over begint. En als hij het wel wil, dan mag hij nu laten zien dat hij het aankan.

Nee, het is niet altijd leuk, en misschien stoot hij dan zijn hoofd. Maar mijn stelling blijft nog steeds dat hij daar meer van leert dan dat zijn curlingmoeder hem maar blijft lastig vallen met huiswerk en lezen (in de vakantie).