eenzaamheid: hoe vullen jullie jong volwassenen hun vrije tijd in?
Hallo, ik heb een vraag over/voor mijn dochter (20). Ze heeft een rugzakje en is met moeilijkheden jong uit huis gegaan. Heeft een moeilijke tijd achter de rug en we merken dat ze weer omhoog krabbelt. Wat heel fijn is. Maar deze tijd brengt ook eenzaamheid met zich mee. Ze heeft een hoop mensen van zich vervreemd, oude vrienden zijn afgehaakt en met het groepje dat niet gezond voor haar was, is er (gelukkig) geen contact meer. Met onze zoon (broer) heeft ze minimaal contact en die wens ligt er bij beiden niet. Ze volgt geen opleiding en heeft sinds een jaar gelukkig stabiel werk. Ze is normaal/goed intelligent en staat op een wachtlijst voor een diagnose traject. Ze probeert maar zoveel mogelijk te werken, omdat dit haar afleidt van het feit dat haar leven heel anders loopt dan leeftijdgenoten en het gemis aan sociaal leven.
We merken de afgelopen maanden dat ze weer contact zoekt met ons (ouders). Iets waar we heel dankbaar en blij mee zijn. Maar ik voel haar pijn, want het komt ook voor een groot deel voort uit eenzaamheid. En dat is niet waarvoor ik wens dat mijn meisje contact zoekt. Ik gun haar een fijn en warm sociaal leven en ben dan liever voor haar niet nodig.
Ik wil me niet bemoeizuchtig opstellen, ben daarin héél gereserveerd, omdat ik haar niet 'opnieuw' wil wegjagen. Maar ze geeft zelf aan dat ze onze steun fijn vindt. Daarom hoop ik van jullie eens te horen wat jullie jong volwassenen doen in hun vrije tijd. Ik zit er zelf aan te denken of ze het leuk vindt om een hobby op te pakken en dat ik aanbied kosten te compenseren als ze daardoor minder verdient.
Moedigen jullie nog aan? En hoe doe je dat?
Mijn dochter is creatief, best onzeker, al doet ze met haar stoere uiterlijk, afstandelijke en naar mensen regelmatig botte houding en duizenden tattoo's alsof ze iemand zo de nek doorbijt, eronder zit iemand die echt best wel wat warmte, gezelligheid en vrolijkheid kan gebruiken. Vooral luchtig, want mijn dochter houdt niet van zwaar gedoe en al teveel gepraat. Wat dat betreft heeft ze een snel afgeleid brein. Zijn er voor jongeren clubjes die sociaal ook wel wat luchtig plezier en creativiteit kunnen bieden, zonder dat er sprake is van een duidelijke stoornis? Hoewel mijn dochter normaal begaafd en ontwikkeld is, kan ze niet makkelijk aansluiten bij de "geslaagde" jongeren die studeren en alles volgens het boekje doen. Dat voedt haar onzekerheid en voelt ze zich bij afsteken. Ze durft weinig initiatief te nemen en is daardoor ook niet zo heel erg voorwaarts. Denk dat de wereld voor haar nogal overweldigend voelt.
Jongeren die wat meer als haarzelf zijn, waar ze zich bij kan ontspannen.
Jonagold schreef op 30-08-2024 om 10:18:
[..]
Dat iets voor jou zo werkt wil niet zeggen dat het voor iedereen zo werkt he. Ik heb in mijn studiejaren nooit vrienden gemaakt. Nooit verder gekomen dan gewoon studiegenoten en na de studie dus geen contact meer mee gehad. Ik had op mijn middelbare school meer gelijkgestemden dan tijdens mijn studie.
Sorry voor de suggestie dan, als die jou zo kwetst. Voor mij heeft het veel goed gedaan, daarom dacht ik dat het ok was om dat hier te benoemen.
Poezie schreef op 30-08-2024 om 11:41:
[..]
Sorry voor de suggestie dan, als die jou zo kwetst. Voor mij heeft het veel goed gedaan, daarom dacht ik dat het ok was om dat hier te benoemen.
Je presenteert het niet als een suggestie, je presenteert het als DE oplossing. De beste en de snelste. Dat is wat mij in jouw berichtje stoorde.
De dochter van TO is net voorzichtig aan het opkrabbelen uit een nogal heftige periode. Ze heeft nu werk en dat is net aan stabiel. Hoe je dan een (HBO-)studie kunt zien als beste oplossing voor haar sociale problemen is mij een compleet raadsel. Bovendien, de snelste oplossing? Het studiejaar is net begonnen, dus een nieuwe studie wordt op zijn vroegst september volgend jaar...
Oh, en ik ben niet gekwetst hoor. En het is best ok om het als mogelijke suggestie te benoemen. Maar nou ja, zie de uitleg hierboven, naar mijn idee sla je hier de plank compleet mis. Desondanks noem je het de beste en snelste oplossing. Daar reageerde ik dus op.
Jonagold schreef op 30-08-2024 om 12:20:
[..]
Je presenteert het niet als een suggestie, je presenteert het als DE oplossing. De beste en de snelste. Dat is wat mij in jouw berichtje stoorde.
De dochter van TO is net voorzichtig aan het opkrabbelen uit een nogal heftige periode. Ze heeft nu werk en dat is net aan stabiel. Hoe je dan een (HBO-)studie kunt zien als beste oplossing voor haar sociale problemen is mij een compleet raadsel. Bovendien, de snelste oplossing? Het studiejaar is net begonnen, dus een nieuwe studie wordt op zijn vroegst september volgend jaar...
Oh, en ik ben niet gekwetst hoor. En het is best ok om het als mogelijke suggestie te benoemen. Maar nou ja, zie de uitleg hierboven, naar mijn idee sla je hier de plank compleet mis. Desondanks noem je het de beste en snelste oplossing. Daar reageerde ik dus op.
VOOR MIJ ja. Al die clubjes en vrijwilligers werk hebben voor mij juist niets goeds gedaan. Daar reageer ik toch ook niet zo gepikeerd op?
Als ouders gewoon deel uitmaken van de sociale kring - daar moet je kind wel zin in hebben. Bij mij is er contact, maar wat ze met hun vrienden doen (25+ kinderen) heb ik niet zo'n goed idee van, tenzij ik via sociale media een update over het één en ander tegenkom. Maar als er praktische vragen zijn, bijvoorbeeld over verzekeringen en ze kunnen het zo snel niet op internet vinden, dan vragen ze dat wel aan ons.
Auwereel schreef op 30-08-2024 om 13:28:
Als ouders gewoon deel uitmaken van de sociale kring - daar moet je kind wel zin in hebben. Bij mij is er contact, maar wat ze met hun vrienden doen (25+ kinderen) heb ik niet zo'n goed idee van, tenzij ik via sociale media een update over het één en ander tegenkom. Maar als er praktische vragen zijn, bijvoorbeeld over verzekeringen en ze kunnen het zo snel niet op internet vinden, dan vragen ze dat wel aan ons.
Ik herken inmijn eigen omgeving juist dat als de kinderen het huis uit zijn, dat het contact anders wordt en meer tot de sociale kring gaat horen. Bedoel dat ik zie dat veel jongeren het opeens leuk vinden om samen iets met ouders te doen, aangezien ze niet meer onder elkaars dak leven en de relatie gelijkwaardiger wordt.
Ik hoop dat de dochter van @Dyer hier ook voor open gaat staan en zo weer een start kan maken om haar eenzaamheid anders te gaan ervaren en het gevoel te krijgen er ook bij te horen en er toe te doen.
Chantalle74 schreef op 04-09-2024 om 13:46:
[..]
Ik herken inmijn eigen omgeving juist dat als de kinderen het huis uit zijn, dat het contact anders wordt en meer tot de sociale kring gaat horen. Bedoel dat ik zie dat veel jongeren het opeens leuk vinden om samen iets met ouders te doen, aangezien ze niet meer onder elkaars dak leven en de relatie gelijkwaardiger wordt.
Dat merk ik dus niet bij mijn kinderen. Toen ze nog thuiswoonden, deden we vaker iets samen dan nu ze op zichzelf wonen. Bij uitnodigen voor een etentje moet de agenda afgespeurd worden. Ze hebben een druk leven!
@Diyer heb je wat aan de antwoorden gehad? Al een idee hoe je ermee aan de slag gaat?