Dochter neemt afstand
Hallo,
ik heb een dochter van 19 en zij woont sinds een aantal jaar bij ex (zonder overleg). Ex heeft tot 16 jaar weinig in opvoeding betekent, contact was toen wel goed. Dochter loog heel veel. Ex kan niet communiceren en kan geen discussie voeren. Dochter heeft dat ook. Altijd boos op me. Zij en ex gaan confrontaties uit de weg. Geen “gezeik” en leven langs elkaar heen. Heb nu ook geen contact meer met hem. Ze komt wel regelmatig maar kan erg provocerend zijn. Ze vraagt/apt mij voor alle dingen die ze niet weet, dat is uiteraard fijn. Ook stuurt ze altijd foto/filmpje als ze met vrienden weg is. Bij haar vader heeft ze een bed, hij bemoeit zich totaal niet met haar leven. Dat vindt zij fijn. Maar ook een jongvolwassene heeft wat sturing nodig maar die krijgt ze niet. Ik heb hier zo vreselijk veel verdriet van. Al die jaren was ik er, hij heeft de basisschool niet eens van binnen gezien. En ik was er dag en nacht voor haar en nu ben ik zogenoemd “afgedankt”
Zou dit over een aantal jaar over zijn, Of is dit het gewoon? We liggen niet op 1 lijn. Alles wat ik zeg vat ze verkeerd op. Ook wij hebben uiteraard wat karaktertrekken die op elkaar lijken. Ben zo bang dat dit nooit meer goed komt. Ze weet dat ik veel van haar hou.
Misschien dat ik later wat wijzig. Ben altijd bang voor herkenning. Al weet ik ook dat ik niet de enige ben. Er zijn ook veel ouders die niks meer horen van hun kind.
Julali schreef op 06-08-2021 om 11:17:
Ik vind 19 een heel normale leeftijd om volledig zelfstandig te zijn. Ik woonde toen op mezelf, regelde en betaalde alles zelf en reisde de wereld in mijn eentje over.
Zij woont bij haar vader, dus zelfstandig is ze niet. Ik snap het probleem niet. Waarom heeft ze sturing nodig? Is het niet meer jouw probleem dat je moeite hebt haar los te laten? Of ben je jaloers op haar vader, dat ze daar meer contact mee heeft?
Jaloers? Nee zeker niet. Ik kan niet alles hier neerzetten. Maar ik snap wat je bedoelt.
Meesje schreef op 06-08-2021 om 11:01:
[..]
Ze komt nog langs, vraagt TO om advies en houdt haar op de hoogte van dingen die ze met vrienden doet. Geen zicht lijkt me wat overdreven. Ze woont alleen niet meer bij TO en TO is het niet eens met de mate van vrijheid die dochter bij ex krijgt.
Nu ze de leeftijd van 19 heeft is dat niet meer aan de orde hoor
Dank voor jullie objectieve meningen. Ik weet wel dat ik me het niet te persoonlijk aan moet trekken. Het blijft toch je kind hè 😁
Mupke schreef op 06-08-2021 om 11:35:
Dank voor jullie objectieve meningen. Ik weet wel dat ik me het niet te persoonlijk aan moet trekken. Het blijft toch je kind hè 😁
Zeker, en het is heel normaal om je daar bij tijd en wijle wat blue onder te voelen!
Ik snap je gevoelens echt wel, niets mis met die gevoelens. Gevoelens zijn niet altijd redelijk of politiek correct, door ze te uiten kun je ze in het juiste perspectief plaatsen en ook zien dat dit haar ontwikkeling is en geen afwijzing van jou als moeder.
het zal wel aan mij liggen.
Maar ik lees dat zij altijd boos is.
Provocerend
Daarom mijn vraag
Is zij vanaf haar 16 los gelaten
Of is zij een normale 19 jarige
Wat is nu precies jouw zorg ?
clivia53 schreef op 06-08-2021 om 11:54:
het zal wel aan mij liggen.
Maar ik lees dat zij altijd boos is.
Provocerend
Daarom mijn vraag
Is zij vanaf haar 16 los gelaten
Of is zij een normale 19 jarige
Wat is nu precies jouw zorg ?
Ja, ze is vaak boos. Dat komt omdat ze niet goed kan communiceren. Wat ik probeerde uit te leggen, bij haar vader is er nooit een discussie, die ontwijkt hij en zij heeft dat karaktertrekje ook. Dat was toen wij samen waren ook. Dus een discussie ziet zij vaak als negatief tegen haar zijn. Ook haar vriendinnen ervaren hetzelfde hoor. Dat is niet alleen bij mij.en het gaat wel wat beter, maar dat heeft ook veel met haar stemming te maken. Ik ben diegene waar ze zichzelf kan uiten. De frustraties moeten er ook uit en dat gebeurt dan vaak als ze bij mij is.
Het is een puber. Waarom wil je met haar discussies houden?
Deels herkenbaar. Ik heb ook een kind die de frustratie er bij mij uitgooit. Tuurlijk moet je loslaten en accepteren en dat soort dingen. Maar ik ervaar bij kind hetzelfde gedrag als bij ex man, er wordt bij iets simpels hulp gevraagd en als ik bij iets ingewikkelds aanbied om te helpen krijg ik een snier dat ie geen klein kind meer is. Dat is echt zo allemachtig frustrerend. Linksom is niet goed, rechtsom ook. Dat heeft niet zoveel met waardering willen krijgen te maken. Het is gewoon zo vaak tegenstrijdig. Je kan nog zoveel van je kind houden, dat wil niet zeggen dat het fijn is als kind zo reageert, dat kan best raken.
To ik snap je gevoel wel hoor. Advies heb ik niet behalve er voor haar blijven zijn. Maar ik kan me wel goed voorstellen dat het verdrietig voelt. Het blijft je kind en je wilt graag regelmatig gezellig contact. Wie weet als ze ouder is komt het wel ten goede. Sterkte!
Viva-amber schreef op 06-08-2021 om 12:21:
Het is een puber. Waarom wil je met haar discussies houden?
Een gesprek is bij haar ook al een discussie. Een gewone vraag ervaart zij als negatief. En dat is gewoon moeilijk om mee om te gaan. Want ik wil geen ruzie of discussie wat dan komt. Dat wil ik vermijden. Het is ook de leeftijd, maar je mag toch wel een gewoon gesprek verwachten op deze leeftijd lijkt me. Het is ook moeilijk om dit te omschrijven hier.
elledoris schreef op 06-08-2021 om 12:23:
Deels herkenbaar. Ik heb ook een kind die de frustratie er bij mij uitgooit. Tuurlijk moet je loslaten en accepteren en dat soort dingen. Maar ik ervaar bij kind hetzelfde gedrag als bij ex man, er wordt bij iets simpels hulp gevraagd en als ik bij iets ingewikkelds aanbied om te helpen krijg ik een snier dat ie geen klein kind meer is. Dat is echt zo allemachtig frustrerend. Linksom is niet goed, rechtsom ook. Dat heeft niet zoveel met waardering willen krijgen te maken. Het is gewoon zo vaak tegenstrijdig. Je kan nog zoveel van je kind houden, dat wil niet zeggen dat het fijn is als kind zo reageert, dat kan best raken.
En dit bedoel ik dus! Ik kan het alleen niet zo goed omschrijven😊
Het klinkt al pubergedrag van haar.
Viva-amber schreef op 06-08-2021 om 12:47:
Het klinkt al pubergedrag van haar.
Ja dat is ook wel een beetje zo. Maar het gedrag is ook zo kinderachtig. Dat verwacht je niet van een 19 jarige. Nu moet ik wel toegeven dat ze eerder wat kinderlijker is dan aan de volwassen kant.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar: accepteer de afstand die je dochter gecreëerd heeft. Afzetten hoort erbij op haar leeftijd. Blijf zoveel mogelijk liefdevol betrokken en geïnteresseerd. Luister, adviseer en wees er voor je dochter als ze hierom vraagt en je nodig heeft, maar bemoei je verder niet met haar keuzes. Accepteer haar grenzen. Ze is voor de wet volwassen en ze gaat snel genoeg leren dat de keuzes die ze nu maakt verstrekkende consequenties hebben. Dus eigenwijs zijn en de verkeerde keuzes maken kan vervelend uitpakken. Maar dat zijn dan wel háár keuzes geweest. Fouten maken, vallen en opstaan hoort allemaal bij het leven. Loslaten dus. En dat ze nu bij je ex woont en het wel lekker vindt om volledig haar eigen ding te doen is volkomen normaal in de fase waarin je dochter zich bevind. Trek het je niet persoonlijk aan.