Dochter (19) kan niet zonder vriend
Dag leden van ouders.nl
Mijn man en ik lopen tegen het volgende aan: onze dochter van 19 heeft sinds een klein jaar dikke verkering met een leuke, rustige jongen. Waar het in 't begin was aftasten was, is 't einde nu zoek (in onze optiek). Ze slapen iedere dag bij elkaar (bij ons of bij het vriendje). Onze jongste (16) heeft nu ook te kennen gegeven een beetje zat te zijn van vriendje.
We hebben het gesprek al eens aangekaart met dochter, maar zij geeft aan niet (meer) te kunnen slapen zonder hem (...) ivm haar verlatingsangst. Vriendje en dochter zitten - als ze niet naar school zijn - echt praktisch de hele tijd bij elkaar. Dochter spreekt wel af met vriendinnen, maar dan gaan vriendje mee 'want dat is zo gezellig'. Overigens willen beiden dat hoor, het is niet dat vriendje zich opdringt. Ik weet dat de ouders van vriendje het ook niet zo'n goed idee vinden dat ze continu bij elkaar zijn. We willen het gesprek met dochter en vriendje aangaan. Want in onze optiek kan dit niet goed gaan.
Ik moet erbij vermelden dat ik van mening ben dan onze dochter vrij 'claimerig' is. Toen vriendje vorig jaar op studiereis ging, werd wel van hem verwacht dat hij niet veel zou drinken en wel veel zou appen 'want dat had hij beloofd, mam'. Alles, maar dan bijna werkelijk alles wordt samen gedaan. Ik zou 't heel jammer vinden als dit de reden is mocht het ooit een uitgaan. Ik probeer dat voorzichtig al aan te geven, maar dan weet ik niet waar ik het over heb.
Graag jullie advies! Stellen wij ons aan, is 't normaal dat vriendje en dochter 24/7 op elkaar lip zitten? Is 't omdat ik er zelf niet aan moet denken (...) continu iemand naast/achter me te willen hebben? Iemand tips hoe we 't gesprek zouden kunnen leiden?
Dank alvast!
Nee het is niet normaal en vriendje zal het bepaald moment wel zat zijn toch en uitmaken verwacht ik
Tja, als ze gaan samenwonen zitten ze ook bij elkaar, dus ik snap het punt niet helemaal. Of is het dat jullie gezin en zijn ouders er last van hebben? Sommige stellen zijn nou eenmaal erg plakkerig, live and let live denk ik dan.
Nee, het is niet normaal.
En ik zou, als het lukt samen met zijn ouders, een nieuw beleid instellen. In de weekenden ok, en eventueel 1 nacht door de week.
Maar ze geeft aan verlatingsangst te hebben, daar zou ik dan ook zeker samen met haar wat aan proberen te doen want dat gaat haar veel opleveren.
Het vele appen en face-timen is wel vrij gebruikelijk, dat zie ik zoon en vriendin ook doen. Soms tot diep in de nacht maar dan geef ik (of haar moeder) een gil dat wij ook willen slapen en dan is het ook klaar.
Ze is 19, dus wat je (en wij) er ook van vindt, ze gaat zelf over haar relatie. Je kunt hooguit je zorgen een keer met haar bespreken maar verder kun je er niet veel mee. Al lijkt het me wel zaak om haar aan te moedigen hulp te zoeken voor die verlatingsangst.
Wat je wel kunt is paal en perk stellen aan de hoeveelheid tijd dat hij bij jullie is, zeker omdat je andere kind heeft aangegeven dat het wel wat minder mag. Daar zal ze niet goed op reageren, uiteraard.
goedemorgen, ik herken dit wel. Onze dochter (20) zit nu in haar tweede vaste relatie. De eerste was ze bijna 18. Dit heeft iets meer dan een jaar geduurd. Ze woonde een uur van elkaar vandaan, dus was hoofdzakelijk de weekenden. Maar die werden steeds ietsjes langer. Elke avond chatten… en ook heel plakkerig. Je kent je eigen kind dan niet meer. Ook wij vinden dit gedrag extreem. Maar wat kun je eraan doen? Niks. Ze moeten het zelf ervaren. Nu heeft ze een andere vriend, wederom heel plakkerig en altijd samen. Ze wonen nu sinds kort samen. Ze leven in een bubbel een roze wolk en zien niks en niemand anders. Als ouders moet je dan ook “loskoppelen” wat een heel proces is. Het is hun leven. Hardlopers zijn doodlopers denken wij dan maar. Ze zijn nog jong als de verliefdheid weg is zal het anders worden. Wel kun je met elkaar overleggen. Ook omdat jullie nog een dochter hebben waar je rekening mee moet houden. Probeer daar tot elkaar te komen en rekening met elkaar te houden. Vinden wij ook lastig, maar de andere kant nu ze niet meer thuis woont is het wel erg rustig. Ze heeft nog vriendinnen die hebben altijd wat invloed😄
Ik zou afspreken dat er alleen in het weekend gelogeerd mag worden. Tuurlijk, ze is meerderjarig, maar het is jouw huis. Daarnaast is het ook belangrijk dat ze minder afhankelijk van hem wordt.
Elke nacht bij elkaar slapen als je nog thuis woont vind ik niet normaal. Dat hoef je als ouders ook niet toe te staan. Je kunt best paal en perk stellen aan de aanwezigheid van niet-gezinsleden in huis, zowel vrienden als partners. Zo lang je kinderen thuis wonen, hebben ze dat te accepteren.
Daarbij, niet zonder een vriend kunnen slapen? Ze heeft dat voorheen ook gekund, dat is niet iets dat je verleerd zodra je een relatie hebt of zo. Het is ook niet gezond, een dergelijke afhankelijkheid. Die verlatingsangst is zeker iets om aan te gaan werken.
Toen de vriend op studiereis was, heeft ze toen heel de week niet geslapen?
Haar relatie is haar pakkie-an, bij een 19 jarige kun je weinig meer dan advies geven.
Jullie thuissituatie is jouw pakkie-an. Je bent op geen enkele manier verplicht om een nieuwe huisgenoot te aanvaarden, zeker niet als andere kinderen daar ook last van hebben. Het is jouw huis en jij bepaalt hoe vaak er gelogeerd wordt.
Ik heb hier geen verstand van, maar mijn eerste ingeving is: nee, dit is niet normaal, maar de enige manier waarop je dit kunt oplossen is haar d'r gang laten gaan... ze zal zelf uiteindelijk (moeten) ondervinden dat dit spaak loopt.
Hier is de afspraak op vrijdag slapen bij de één, op zaterdag bij de ander. In de vakanties 1 nacht extra. Verder in de avond afspraken maken over badkamergebruik (wie doucht wanneer).
Hoe jullie dochter en haar vriend met elkaar omgaan, moeten ze zelf uitvechten. Als je dochter te claimerig is, moet haar vriend dat aangeven.
Daar zou ik me niet mee bemoeien.
Maar (!!!) het is jouw huis. Je dochter is niet degene die kan bepalen dat er 50% van de tijd een extra gezinslid rond hangt. Jammer dat het erin is geslopen, maar ik zou daar toch wat afspraken over maken.
Ennehhh ... verlatingsangst behandel je juist niet door 24/7 aan elkaar te plakken. Dus als je daarin meegaat, doe je je dochter op de lange termijn geen plezier. Een psycholoog is een veel beter idee.
Het gaat m.i. om 2 zaken:
- Willen jullie als ouders zo vaak een 'logé' over de vloer? Als jullie dat minder willen, kunnen jullie bijv. inderdaad instellen: alleen weekend.
- Is het normaal? Tja, eigenlijk wel..... Ik was bijna 19 toen ik ging samenwonen (en ben/was vast niet de enige) en dan ben je dus ook altijd samen.
Goede tips hiervoor al. Lekker laten gaan, wel iets proberen te doen tegen de verlatingsangst en wel kijken hoe de overlast voor de huisgenoten binnen de perken blijft. En anders moeten ze maar snel uit huis.
Bedankt voor alle tips! Ik ben me ervan bewust dat zij zelf moeten weten hoe zij hun relatie invullen. Echter is het wel aan ons - ouders - om aan te geven dat we niet willen dat er bijna 5 dagen per week een kostganger in huis is. En idd: dan maar snel samenwonen. Maar ja: beiden studerend en nog iets krappe huizenmarkt.
Bedankt allen 
Ik moet er ook zelf niet aan denken hoeveel tijd mijn dochter en haar vriendje met mekaar doorbrengen. Constant bereikbaar voor mekaar (beeldbellen). Dan ondernemen ze samen wat overdag, beeldbellen in de bus, daarna samen gamen met telefoneren.
Zelf was ik absoluut een vlinder op die leeftijd, dus ik had al helemaal niet een langdurig vriendje, laat staan dat ik daar dan constant mee samen was. Dus ik kan me daar moeilijk in inleven. Echter, zo lang mijn dochter wel voldoende dingen nog apart doet (vriendinnen, hobby's) maak ik me nog niet zo'n zorgen. Blijven slapen hier elke avond heb ik nooit goed gevonden. Ik wil 's avonds doordeweeks gewoon rust in de toko. Wel vallen ze volgens mij bellend in slaap met "neen jij moet eerst ophangen". Maar gelukkig herken ik dat wel nog van vroeger toen ik dolverliefd was.
Ik zie het veel bij jongeren om me heen: ze eisen veel meer communicatie/contact dan gebruikelijk was vroeger. Denk omdat ze nooit geleerd hebben om langer niet in contact te zijn door alle apps. Zo delen ze ook locaties bijvoorbeeld omdat ze dat handig vinden. Ik vind dat zelf verstikkend, maar ja is aan hen om te bepalen.